iü
c~
~1
DE NIEUWE BUREN
J
Uil
SCHIEDAMSCHE COURANT
Eerliik is eerlijk.
VAN DE
•f0É£
til
No. 6
door
C. E. DE LIf.LE IIOGERWAAllD.
2)
Aan tafel werd er niet veel meer over do on
aangename ontdekking, de de jeugd go laan. ha!,
gesproken, maar na tafel gingen do lrinde.m op
nieuw den lun in en staken zj hui, hoofden sa
men, geheimz nnig fluisterend en drukke bewe
gingen makend. Hun boozio bl kkeri in do rich
ting van hol aangrenzend ter,en, voorspeld cm, niet
vee! gceds.
llceder kende haar volkje echter en ver'rouwde
er op,, dat ze niet tot balda.d glieden widen over
gaan. Zij begreep haar g o.tc teleurs oiling, al
keurde saij hun vereert waa d.g ng af. O. wal een
domino kinder* had zijl toch.
HOOFDSTUK U.
Brode is beter dan oorlog.
Met Icede oogon hadden de ;jougd:ge Brandtjes
het aangezien, dat hel hocrljTt vdijie, aang.onaeade
Oerrein, hetwelk zij tot vcor ko ton tij I ais hot
hunne hadden bcsd'\ouwd, lnngzameiha. id in een
modcltun herschapen werf, waarin zfj zelfs niet
eens oen voel mochten zetten. liet huis a idorging
c,o!k een grondige opknapbeurt en er was heel
wat werkvolk in bez g ,maar Mo 'aan ergerden
do kinderen i ch niet. Het huis was immers maar
een huis ,waarn ze na het verrek van meneer ten
Bosch geen veel meer geaot hadden. Maar don tuin,
dien hoerlijlken tun: kondon ze maar niet goed
schiks aan anderen afstaan.
Dn toch meest het. Dat begrepen zo alle vier
wel, al kwam cr mlkcns oen gevoel bij1 hen bovcn^
alsof hun liet gr o sto onre l\t aangedaan was, dat
opit k nderon ondervonden hadden.
Sn vader had liet gat in do liing, ,,do paart",
die do ba de terreinen met elkander verbond, laten
dichtmaken: Jaap zo wei binncns'momds„Vader
heult mot don vijand'! maar hij! du f Je dit tccl'i
niet hardop zeggen. Eu qo& tie andere,i zagen er
een soort venaad in.
'tWos maar gred, dat <!o PaasciiVaointie ju'st
Voorbij was en lwl viertal weer naa.r schopt g ng,
dacht meodor. Tegen do grno c vacantie Zouden
zo wol aan hot denkbeeld gevend zijn, dat ziji zich
nu tevreden moesten stellen mot het torre n van
„het Uilennesl". 'tleek al, of ze z'ch op hun
eigen geb ed meer thuis gingen voelen.
Do laa'sto weken vomr do vacantie had de jeugd
veol Ie loeren; bovendien was bet erg regenachtg
Zoodat ze ton slotte liet gemis van den n.nbur'gen
tuin n'el zoo voelden ,als zij zelf wel gedacht
hadden.
Toon do vacantie echter aanbrak en het m mtje
helder scheen, kwam de oude verenLwaarJig ng
voer hoven. Hun tuin was nnmers veel t ouojes
aangelegd om cr in Ie ravotten en ©r wa o 1 n et
eens vruclnbeomen of struiken, tcnv'ijl do bessen
op „Boscblust" nu juist rijp zouden ztijn.
Maar wat hielp a! htm gemopper? Jaap s:[teen
dit plot sol ng to begrijpen on zei:
j,\Vo schio'en ei geen stook rnco cp en daarom
moesten we afspreken, elkaar niet moer aan d o
verloren beeilijkheid te tb.er nnoren. IVie er over
spreekt, betaalt een cent boete en van da>i geld
gaan we cp het laatst van do vacantie pi tvWctvn".
De anderen vonden dit plan nog zoo verkeer!
niet, al nam ieder zich dan enk voor, zijn best to
doen om geen boete te moeten behalen oa dit lo
ver aan andoren over te la'en.
Fr werd dus niet d kwijts meer over gesproken
cn als liol gebeurde, was dit o genlijk bij voigissinr.
Op con morgen, toen zie aan den kant vai do
Weg, toevallig vlak b,ij: ,,de poor,", alle ver aan
daclitig keken naar con greoten kever, welks sch ld
fraai sch tierde in hot laeldoio zonlicht, hoorden
z'ij plotseling k' nderstommen ap> het aangrenzend
terrein.
Hot viertal sp'tsfo de ocren, keek elkander in
gespannen vonvach ing aan, maarze nio's.
Op eens vloog oor oen hal boven hun hoofde i,
om even later m een rozenperk lo.oeht to konen
en daar (o blijven liggen.
,„Ha. dien geven we ft'et terug", juichte Jaap,
tcnv'ijl blij don bal triomfantelijk ,n zlja. aak stak.
Gcetn vil vieren zag b erin oen omioihtmatigo
daad, zelfs niet toen aan den andoren kniftf der
heg geroepen werd
„Geef 'm alsjeblieft terug".
^Kioui 'm maar halen"', zei Hans in do veron
derstelling dat de kleuter, bij' won hot k'indor-
Stcmmeljo behoorde, dit toch not durfde.
(Nadruk verboden).
(Wordt vervolgd).
De $nceuw lag langer dan con woek in den tuin
en do kinderen hadden een reuzen-sneeuwbal ge
maakt.
„Ga jij er eens bovenop zitten, Tom", zei Frans,
terwijl hij zijn zusje z:jn broertje on oen piar
Kamera ad j os vol bewondering naar den grootón
sneeuwbal kok on.
„Goed zei Tom, die daar onmiddellijk voor
te vinden was.
Frans en Job hielpen hom con handje, tot Frans
4 :fea
BfiKStSKSB
