DE NIEUWE BUREN
C~] SCHIEDAMSCHE COURANT
VAN DE
im
nasar
No. 16
BIJVOEGSEL VAN DE SCHIEDAMSCHE COURANT VAN 23 APRIL 1932
door
C. E. DE LILLE IIOGERWAARD.
12)
HOOFDSTUK XI.
De sch'at.
Moeder z!o|owd als de jeugd wag erg nieuws
gierig Wait er in de bus ztou zit'jeu Nu wais dan
eindelijk! bet oiogenblik aangebroken, waarop zhj
zouden weten, waaruit de scllïaf, dien zfijf niet ver
van den kro minen berk1, opgegraven hadd'en, be
stond. i
Teleurgesteld keken zJiji edliter naar het papier
in de bus. Zij z'agen niets! anders.
„Dat is vöpg-den-geK-lfoiudeirif', riep Jaiap veront
waardigd uit.
,,'tMaet zieker een map verbeelden", meende!
Hans. i
„Maar dan to eb een flauwt» mop", merkte
Lies je op.
„Wat vreesehfk - jammer", vond Bep en baar
stern trilde verraderlijk.
„-Nog even geduld", z'ei moeder, slak1 blaar vin
gers voiarziicihtïg in de opening, stlaag'cfe erin het
paper te verwijderen en., V. zlag een rcA gouden
tientjes.
Voprziielitig strooide moeder' nu den inlnud op
Otór schooit en aan do verbaasde en ve (heugde
uitroepen der jeugd kwam voioteer'st geen einde.
Toen zlij1 eindelijk wat gekalmeerd waren stelde
moeder v,o|ar le goudstukken te lellen en daar
allen er tegelijk naar wilden grabbelen, benoemde
'Jij! zich zelve als voorloiopiga steli atbewaarster en
begon do munten nauwkeurig le tellen.
Natuurlijk sloegen acht gretige kinder'öoigen doZe
bezighoud vod belangstelling gade.
„Honderd, 't Zijn er pnecues Itankterdztei moe
der eundelijk.
„Duizend gulden Duizend gulden", juicilitern de
kinderen, tenvïjd zijl om mbeder been dainslen.
„En wat zirjn nu jullie plannen?" vroeg moe
dor, toen het rumoer een beetje bedaard! was.
Die vraag was niet Zou gemakkelijk te beant
woorden. Het geld was natuurlij|lc met van hi® en
zlij Iqonden er lus ook niet over bosbbikben.
Na zlidh even bedacht te (hebben, 'begon Jaap;
„ln bet br!elje wordt verfelodht den sdhat aan
den 'edhtmatigen eigenaar, den bewoner van
Bosdhlus't, tor hand te stellen
„Maar daar zal meneer ten Bos'dln wel mee
bedoeld zijn", meende Biesje.
„Ja, naar alle waarsoMjhJSjlklreid", zei moeder.
„Zullen we meneer ten Bosdli dap. een brief
sollirijVcn?" stelde Ilans vcpir.
„W'eet u zijln aldres, moeder?" vrcieg Jaiip
Hierop moest moeder bet antwoord slcliuldig
blijden.
),Natuurlij!k weet meneer van der Linde bet
wel", ztoi Hans, „maar
„Nu, Wal maar?" vroeg mojcder.
'„Wie hadden helm er het liefst buiten gehouden".
„Maar dat gaat todi niet De sdlrat is1 op z'ij'n
terrein gevonden", riep moeder uit.
Neen/dat zag de jeugd ook wel in.
,,'tls totihl jammer", hield Lielsljo va1 ,1 Alles
is eigenlijk begonnen am Wlaut te verrassen en
als wij} 't van den stobat vertellen, 'kunnen we 't
van "de brievenbus niet vPrihvlijgen.".
Liesje had gelijk en toteh mochten zlijl verder
niets lOndernemen builen weten vaji mer.eer van
der Linde pm.
JilindaKjlkt riep Jaap uit:
„Ik weet wat. We nemen hem in 't geheim en
vragen togen vanmiddag oen geheime audiëntie
aan". i
f „Ja, ja, Dat is leuk1. Eienig'\ nelplen de anderen
doiar elkaar en klapten van opwinding in de han
den. Zelfs mcedor h'aid' er plezier m en was! er
htoalemaial „in".
Nu werd de aanvraag iter audiëntie in gezamen
lijk overleg opgesteld. Jaialpl schroef bet briefje
keurig over en las bet nog eens' haïdolpl voor.
Hat luidde: I
„De vier „Uilen" verzioeken den heer van der
Linde vanmiddag tegen Vij|f uur om' een qnderbotud,
ten einde oen biqogst belangrijke zlaak mot hem
te bespreken. I
Strenge geihCimliouding wördt ver'zloidht".
Dit briefje word doiar Jalap bijl de buren in de
bus gestopt. IIoowol de andoren dolgraag waren,
meegegaan, |om zich! van deze gewichtige taiakt te
kwijten, oordeelden zij! Wet tcldli raaidzamei', Jaap
alleen, tja laten gaan, om zoodoende muildier de
aandacht t|a trekken der overige bewoners van
Bosdhlusjt; tem dus bet geheim beter te kunnen be
waren,
't Liefst hkdden Zei onmiddelljk anlwcloi'd ge-
thail, d o'cli dit ging natuurlijk! niet, daar meneer
un dei' Linde pas tegen half één vala zfijtn khntcar
thuis kwam, „Geduld" was' d'us hel wadhL'Vcioird
en hoewel die morgen langer dan gewotonlijlc duur
de, kwam er toch een einde aan.
Naj do koffie vonden zijl een briefje in de bus
en daar op Irlel adres „Aan idle vier Uilen" stond,
was 't vcioir hen. Liesje, die de anderen vojoruilge-
Wald was, maakte 'het haastig open en las
Itai'do pvoior:
„Onderhoud toegesiajan".
Algemeene vreugde .natuurrijk. En hoewel de
tijd tot vijf uur bun Weer lang viel, bralk totok
KI NCKER- iL.ID
