1 t ~1 SCHIEDAMSCHE COURANT g
DE DENNENHEUVEL,
No"ÜT BIJVOEGSEL VAN DE SCHIEDAMSCHE COURANT VAN 10 SEPT, 1932
dotor
C. E. DE LILLE HOGERWAARD.
is;
Xante Trims was natuurlijk in hot geheim en
'twas maar good, dut z'ijl haar hoiodsblia^ïpoixiasdl)'
meegekregen hadden, want anclcis «ouden z© han
den to kort zijn geklameu oim, alles la dragen In
da tnsch verdwenen allerlei verrassingen. Ilol be
denken on uitzioeto® was al een genat hoick-
stelde zich do verheugde gezidhlte'n dor ainderein
voor.'on dacht or geen. ©ogenblik aan, dat dij! nu
haar twee' rlijksdaaldoxs bodemaal voiotr Ijfen be-
steieddo en niets voer zichzelf ©verhield. Toien
dit Inpir eindelijk inviel, glimlacht» zij en dadhl:
,,\\at geoft het? Ik mag liet geld immers naiaa*
eigen goedvinden besteden en dus uitgeven vuoir
dingen, die ik er hot liefste voor Kojofpi".
\Viat or alzc^oi in do tasch verdween?
Em rcuzjontros' druiven, djC|0!r do winkeljul'Iitouw
zorgvuldig in con dqosjo verplakt, pruimen, die
zoo groiot atls eieren waren en wajurin Look en
de kleintjes wol zoo hadden willen bijten. Verder
«n mondluumonilca, vcjor Bob, ©en iluit voor
lians en een pennehoudor mot ©en glaasje, waarin
jc« de dorpskerk heel duidelijk kon zien. volar
iMielc Ten slolte. hadden zo natveol lovorloggen nog
oen houten p'addonslpel mot een vingerhoed dn
een naaldenkokertje er in vpoir lain,te Trans uit
gezocht.
En nu had Look pcig 6 In dubbeltje ©ver. l>it
werd omgeziet in twee reopon chcoola, é.'n voor
1 aap ja en éai voer Beppjie.
..Maar nou heb jc n,og hoelemaial niks vcor
Loek-5felf", ri«p Ijeppjici %ctpj eons verschrikt uit,
toen ze zag, dat Look het laatste dubbeltje uit
haar beursje schuddo.
Hooft ook niet", zoi L|0iek; opgewekt Wat was
hot toch heerlijk anderen wal te geven. 'LlYas een
rcuzfeplan van vader en moedor geweest, haar die
v'ijf gulden' to sturen on zie zo.» in haar volgenden
brief nauwkeurig verslag doen van hetgeen ziij! er
mee gedaan had.
Met de tasch tusschen Jaalpjo cn zidh'zelve in
siocg Look nu den weg naar huis in. Maar dit
viel niet mee, met ZOja'n zware tasdh. Iljet blij le
vooruitzicht van do verrast© gezichten, dio z!ij
slraks bij1 liet .uildoelcn der geschenken ztoudein
zien, scheen hun voeten eclhter nieuw© kracihtcn
le geven. Zoo kwam het, dal zie eindelijk! wel
moe cn 'warm, maar toch stralend hot Mok van
Dennenheuvel inkwa'men. Maar tnjito wist nog
niet eens, wat er allemaal uit de tasdi zlou k'cmicn.
Tante kwam het drietal dp do trap tegemoet
en' zei
„Jullie mocgt wel bij de zifoken kjomien, hoeft
de dokter gezegd".
Dat was een vreugde, 't Kion immers niet incloiier.
Fn do drie patiënten werden in da ztiekenkajinea'
verrast. i
L'ijkt wel Sinterklaas", riop Midk uit.
Bob en Hans gaven onmiddellijk! «sa eolnoert
cv hun mendharmomika ©n fluit, dal wel niet
heel ziuivcr Idonk, zoadat tante lachend de handen
naar do ocron bracld, maar de zieken hadden, alle i
tijd om ziich te oefenen.
Miek bewonderd© de penhoiuder ein bcJolofde
zucdni ze mocht opstaan, hem te zullen gebruiken.
Tante Traus ivijfdde den paddenstoel dai lelijk in
door hem als maasbal te gebruiken.
Bie druiven werden geprcohl en eenstemmig
goroemd, terwijl d© pruimen op cou tafeltje gelogd'
worden, zoo dat de patiënten in de inocnlcioipctula
kamers, waarvan do lusselieudeur oponslmd, er
allo drie ©en veolbelovcnd gezicht pp hadden.
Tante Truus knikte boek eens vriendelijk torn.
i'Wht had z!ij toch voel nqou- andeien over, als p&t
or op aankwam.
En Leek v,cieldo «icli minstens zoioi gelukkig als
op het ©ogenblik, waarin zij in het postkantoor de
twee rijksd aaldei s voior zich neergelegd zag.
Triomfantel'ijilc lieten de kleintjes nu, liun reep
chocola «ion, waarvan ieder zich haastte al
was liet dan ojoilc ander lachend protest ©on
stuk in Lock's m(oind te stoippen. Zij ziele had im
mens niets. i
,,'k Geloof, dat ik al veel beier wordt door
het eten van die druiven", beweerd© Bob iCiou'ijl -.
Maar moeder zei lachend:
„Dan jJallem i\e de rast maar voar margen
bewaren, te veel medicijnen op ©cms is niet
goed".
HOOFDSTUK XVI.
Gelukkig werden de drie MitiHiten niet ernstig
zlicik en hoefden z'ij dan ©oik niet lang in bed te
blijven. Bob beweerde, dat het dqon de druiven
en de 'pruimen kwam en Mieik ziei, terwijl zij
haar nichtje ladheinl toeknikte:
„Loeilc lioeft ©ns allo drie boter geminal'et".
Jaaipjo, die in het logeetje plotseling ©en col
lega zag, (blij wilde later immers dokLer worden)
keek even nadenkend en beweerde leen:
„Dan is Loeik tante dokter In bon ik ©pin
dokter".
Allen lachlen, niet zeiczcer ©m be'gocin hiijl zei.
als wel om den gnciofcn ernst, waarmee bij dezla
woorden uil sprak.
En hoewel do zieken. (miCiedor noemde lion zelfs
de „gezönde" zieken) nog eenigo dagen huisarrest
hadden, werden zij toch een week voioir 'bei eind
der vaciuilie door den dokter genezen verklaard.
KIN DEI i I lA_D
