C~1 SCHIEDAMSCHE COURANT
De verjaardag van
Oom Tom
I-VAN DE
as-™—**-*wsi
Nq-45 ëlJVOEGSEL VAN DE SCHIEDAMSCHE COURANT VAN 12 NOV. 1932_
door
C. E. DE LILLE, HOiGERWAARD.
2) -
Opni ha.d ons niet vergoten in Ret warm© land'
m mankte ,ons overgelukkig mot de meegebrachte
Schatten.
Niet eiken dag koimt er >e«n oiom uit Indie over
en als bij ziuike mooie geschenken meebrengt
lijkt hij veel oip een Oioistersch vorst uit een
spnoiolejo. Maar het sprookje was werkelijkheid
gewardcn, voior ons en hoe verschillend! Wij
dam soms oiok tover de dingen denken mochten
iQtver één ding waren wiji het roerend eens. Moeders
jongste bnoer wa]s ©en «oim uit dniziendein.
Wlafc een baf, dait Jiiji juist omzie aam was.
Ipiewcl moeder ons ver.eld had, dat oom Tjotm
zSjin verloftijd in Hoilland rustig moest doiarbremgein
miot het qog op ziijtn gezondheid, merkten wij vain
zijh behoefte man rust niet anders, dan dat hij
geen al te groioto wandelingen maakte en na de
koffie een dutje deed. Oiom noemde het „oen En-
gelsehen brief schrijven", maar vctegd© er lachend1
aan to©, dat hij dit het best mat beid© otogen
sSf dicht kon doen.
■Natuurlijk wilden wij te kennen geven, dat wij
liem begrepen en ,ons niet ais kleine kinderen olm
den tuin lieten leiden. Jan zieii dan qolk: gevat:
„En uw brief is zeker geadresseerd aan. iemamtdi
in Diroiomenland. hé oom?
Lemi maakte er oplfc een graprjiet vain door te
«eggen
„11 sdirijft 'm natuurlijk in Brailleschrift Dan
jkunt a het ep 't gevoel doen" met de oogen stijf
dicht'".
„Bengels", riep Kson® Tom uit en hij dreigde ons
lachend met lijn vuist, ,,'tls wat vqoir een ouden
man dew zulk© rakkers geplaagd te worden'".
.Maar je bent toch niet oud, Tom".
Met deze wicionden mengde moeder zioh'plot
seling in het gesprek.
„In jwXw negen niet, Mies", antwoordde jojo<m
Tetm, „doch de jeugd z'ail m'iji wol niet jong meer
vinden".
„U bent precies goed: niot jong en niet oud,
een vroelijke oom, onze io|cmu Tom", zei Leni.
tAVerd tïjld v,ciar ens maat schaal te gaan, al
lesttb bet ens vooral in de eerste d'agen
altiijld moeite dien gezelliger, vrao-Iijtfeen ©om Te|m
achter te laten. Er zat echter niets anders op en
■- n troiost hadden w'ij: oom zlau nagenoeg, zijn
hcelen verloftijd bij' oms doorbrengen,
Ojfl een Woensdagmiddag namoioin ons alle
maal mee naar een prachtfilm. Heit wa,s ieLs uit
de binnonlamden van Indib. lijigers, aipem en aller
lei andere dieren kwamen telkens uit de wilder
nis (do „rimboe" zpioals ommi Ham hot noemde)
te voorschijn. En natuurlijk wist oonn ons allerlei
bijzonderheden to vertellen, 't Werd oen aaver-
geteüjke middiag.
Ctp toozte beurt lieten wij pion! Toluï op lanze
vrije middagen ziqoveel mogelijk yan de omgeving
zien en uit earns gezegde, dat wiij uitstekende giid-
sen waren, maakten wij! mot v.oldoieining op, dat
wijl ens goied van onzie taak kweten.
Weldra waren Wij er hoefamaal nan gewend, da:
lOloan Tom deel van ons gezin, uitmaakte en Wij
k'onden eins zielfs niet voorstellen, dat or opd
oen tijd geweest was, waarin wij niet anders
van hem kenden dan zijn. naam en dater
weer een dog 'z|o|u aanbrolken, waarop hij, ons
verlaten ging p'frn plpnieuw djó Wiis na,ar indio
te 'Ondiernemen.
Hot spreekt v,an zielf, dat wlijl aan dien daig
vaorlo'opig althans niet wilden denken, 't Zou
al heel dom zijn, het heerlijke beden te vergallen
dioioir do gedachte aan een toekomstige scheiding.
Liever, veel liever genoten Wijt van. het ©ogenblik.
Oiam Tom was hij tons, dus hadden Wij een heer-
J'ijken tijd.
Tegenover omzie vriiendjes en vriendinnetjeis sne
den w'ij natuurlijk pip over oioimi Tom, pnzien ooitn
Tam. Wlajt zouden ,zij graag willen, dat er plot
seling oiofc zioio'n oom uit Indië blij! hen kwam.
Miaiar |op een goeden dag djk bedoel natuurlijk
pp een slechten dag werd loom Tom ziek. Dia
djoikter, die naar hem kwam kijken, schreef rust
voor en oom Tom mpest nu het grootste gedeelte
van don dag op den divUn liggen, dien moeder
hp vaders kamer voor berni had laten zetten.
Nu moet je niet deuken, dint lOiom Tom een
„echte" ziielke was, want hij was da vroiolijlklheid'
"zielve en schaterde hot diikw'jjlLs uit. ILijl noemde
zichzelf „de gezonde zieke", maair wijl hadden
een veel moroiiereft naam voor hem: „da vroia'.'ijko
Zieke Die paste immers z,opi geheel blij hom.
Oiom las-in die dagen veel, maarals Wijl
uit schoiol kwamen an voor ons doein, kalm naar
boven gingen (niet stormden, aoioiails heit anders
onze gewoonte was) werd het boek terzijde gelegd
en moesten w'ij onze wederwaardigheden van dien
dag vertellen. Onm kende niet alleen al onzle
vriendjes en vriendinnetjes, maair was zelfs van
hun, eigenaardigheden ctp de haog'e.
O, wat waren dat gezellige eioigeinbilikken. iVIe
babbelden honderd-uit, totdat moeder kwam Zog
gen, dal het nu genoeg was ern wij ,opm met rust
moesten laten.
„Ze ztijn vod te druk", zei moeder dan. „Echte
woelwaters".
Éénmaal deed mpeder zelfs el ze 'boes was op
KINDER-BLAD
