was toch een bovenste boste, (lat Ihjij liet zóó
opvatte. i
Dat rond meneer van Vliet ook ion om ta'toja.
non, hoe I jij Jaap* goede daad wikte boloonein, tlootl
h'if Kiel hoofd nauwkeurig verslag van het gebeurde
om daarna in overleg met hem Jaap de gelagen.!'leid
te geven jsijn proefsommien hot waren natuurlijk
Ëutleie, maar ftïS minder moeilijk» ovor te
maken. i
Jaap bracht er wonder bonsai wander
voor zijn doen aardig wat van tenedht en ibjot deed
zoowol het ihocoftl als rntcsnoer van Vliet lOipredhl
genoegen, dat zij hem nog net handen hitein over
gaan. 1 i
Toon Jaap dit hoorde, was (jij in de wolken. Zioo
hm? alles zicfi, nog ten goede gehoerd.
V im de llont en Piet Vehkainp waren dei oenv
gen, die hieven zitten, maar van hen Ihjad nioma]nrl
eigenlijk ieh ander-s verwacht.
(Nadruk verboden).
Een Pinksterverrassing
.G, E. DE. LILLE HOGERW'AARÜ.
üc laatste jaren was de fajniljo Vorsclioor mot
Pinksteren allijd naar ©en rustig pldkjo oipi do
V sluwe gegaan, waar alloa van do heerlijke, bonsetr-
rij'ke omgeving genoten.
Maar dit jaar had vader gezegd, dat cr niets
van komen kon vanwege de bezuiniging.
„We blijven gezellig thuis", (b,ad moeder cr
aan toegevoegd.
„Bah, wat vervelend", riep Dora uit. Iedere on
gaal uitbijna iedereen" verbeterde zij zic.lt-
zelre, want al kort zij wel eens een zeer onlovrts-
den bui hebben,-de waai.'jeid sprak zij steeds.
,,'t Is huiten met Pinksteren juist zoo heer
lijk" zei Bob mei een zucht en zijln ga laej jten
gingen naar het aantrekkelijke, Gelderse! oord,
waar evenv.oel hoornen waren als klinkers in hun
straat. I
Bob kon zich echter gemakkelijker .over teleur
stellingen beeu/etten dan zlijn zusje, dio bleef
mokken en liet vader en moodor niet gemakkelijk
maakte.
fin hoe meer Pinksteren naderde ih;oe iiiura.au-
riger zSij werd. -
Moeder trachtte al eens vertrouwelijk -niet iltaar
meisje Ie praten, maarveel helpen deed bet
nfe't. Hot denkbeeld, dal Js er dan bezuinigd
worden moest, dit niet juUl hun Pinkstoruil-
stapje hoefde te troffen, tiet I raar niet los. Zooi duur
was liet immers niet, als ze derde klas raisden en
desnoods écu dag korter hiervan.
Een paar weken vóór I-inks teren was* vadea.- ziek
geworden en moosl bet bad Gouden.
Toon Dora 's Maandags voor Pinksteren nafir
bed ging, zag z'ij moeder dan ook met eau be
zorgd gezicht uit, de ziekenkamer komen.
Dora kon dien avond don slaap tnaiu- niet vallen.
Telkens moest zlij denken aan moeders bedroefde
oogen. Alsals vader maar heter werd.
Plotseling snikte Dora liet uit.
Bloed er kwam eens kijken en trachtte Gaar doch
tertje |ot bedaren te brengen, maar dit mocht b,a.ar
niet gelukken.
Eindelijk fluisterde moeder Dora in jtooff
„haat vader jo niet hooren. Do.ra. Het zou
hem zeker kwaad doen".
Deze woorden misten hun uitwerking niet en,
hoewel nu en dan nog '.lievig na-snikkend, werd
Dora langzamerhand kalmer. Eindelijk vroog ze:
„V vader wordt tooh wel beter-, moeder?"
„Dat willen we hopen, - lieve kind"', was alles,
wat moeder antwoorden kon. „De doilctor zegt,
dat vader zich over niets bezorgd maken mag cm
w'ij moeten trachten lixem zooveel mogelijk ,op te
vroolijkcn".
„Waarmee, moeder?" vroeg D.ora,
„Door vader een opgewekt gezicht te toiöaen,
als we bij hem zijn".
Weer stroomden do waterlanders! over Dora's
wangen, toen het tot baar doordpqng, lr'oe zelf
zuchtig zJij don laatsien tijd geweest was. En alleen
de gedachte: dat vader i'jn,a,i- niet hoorem mocht,
deed haar tranen opnieuw opdrogen.
Nadat moeder haar losgedekt Ijaid, bloei Dora,
no"1 lang wakker liggen en toen de slaap zich oin-
door i
