Raadselhoekje.
vaak een bpsdiiiila' mei dg.*)», maakte jam van de
juffrouw geluid, dal vonden wi) als kinderen eea
he«k« tractalie".
Welgemoed kwam Mie» bij j af trouw Sidee. Na
zij maar Wal le pralen liad. vond zij 't wel Jeuk.
Ze kweet zich voort reffeHjk van Daar taak. Haar
fijn beschreef ze alles, wal x> op Tdotp gezien
had; de -oude juffrouw woru zoo- jnunter «i vroeg
maai- steeds meer.
„En kind. die groole weide, is d'e er nog? fk
keek ar juist op door 'Craam van mijn slaap
kamer".
„O ja, juffrouw, en er groeiden ioeh zulk'o
prachtige) margrieten. Van die ii.ed groole mei
gouden harten. Als w*ij meer lif.1 (luidden geihad,
zouden we ar oen bos van geplukt hebban; maar
wo moesten loen weer naar den trein".
Nu kwam juffrouw Sidee gebod en al in vervoe
ring. In haar lijd had, de weide 's zomers ook vol
margrieten gestaan Dikwijls als Zo do oogen diclil
deed, zag zij die bloemenweelde nog voor zich.
O, wat een verrukkelijk mooi gezicht was dat
geweest. Zoo gauw ze wakker was gtwordai, had
zij die piachl voor oogon gel'yid. Wat een varsdlul
bijl 't uitzicht nu in deze drukke, nauwé straal
lïcel .even zuchtte dk> cudo juffrouw.
„Ik zul moeder vragen, of we, zoo gauw moeder
bc-ter is, nog eens mogen gaan; dan pluk ik een
grooten, groolen bos margrieten vtftr u en ah
zo dan voor uw bed zet, is 't, als u 's motgens
wakker wordt, haas! net ah vroeger", zei Mies
opgetogen.
,Ja kind, ja, doe dat'*!, sprak juffrouw Sidee
en streelde Mies' hand met haar beven 1c vingers.
„O, dan doe jo ni zoo'n groot plezier, Ik kan, mij
niets mooier» bedenken, dat ik nog zou vensdiui".
Vol opgewektheid kwam Mies tl'1,nis. Zij wou
wel direct weer naar 'Ldorp van moeder om
do margrieten maar gauw to plukken, maar ni'tce.i
kon zij natuurlijk niet gaan.
In do volgende week kwam er <cn uitnodiging
voor Mjes om deel to nemen aan eon buitenpar
tij Ijo ter cere van l.ucic's verjaardag. „Waar gaan
wo hoert?" viocg Mie», toen ze Lucfc op school
d'ö boodschap cverbrad'd, dat zo ,no;hl.
„Dat moei nog wi verrassing blijven heeft
moedor gezegd", lachte L,neie, ,,ik weet 'Ldus
zelf ook niet",
Op den bestemden Zaterdagmiddag1 kwam or e-n
groot rijtuig voor een •/oiogionaamde Jan Pinz'pir
„Net als vroeger toen w'ij als kinderen uit njl
den gingen", zei Lucie's moeder. ,,Jk vind doze
manier veel aardiger dan dal jagen met auto
bussen en hoi) dit vervoermiddel dus gekozen".
Onder ve.el pret stapten de muisjes in." Er werd
druk gegist, waarheen de reis zou gaan. Wie be
schrijft, de vorbazjng ,eu 't plezier van onze Mies,
toon ze bemerkte plat 'tdoel vna don tocht rnov
dors dorpje was, waar va Zoia kort geleden nc@
met moedor was geweest. Ze roden op weg naar
do uitspanning, die er pas gekomen was-, laags
■do groote weide, die nu wol oon bloemtapijt go-
leck. E'-n roep ging er ojj over dfo praditigei -mar
grieten.
„Straks pluk ik er een bouquet van voor juf
frouw Sidee", beloofde Mies zichzelf on z'ij slakle
zich a! voor, !\oe blij1 de oude juffrouw zou wo
zen en hoe ve-rast, als zij, ih,aar morgen $1 de
bloemen bracht.
Dc uitspanning lag een eind buiten 'ttlorp aa'n
don zoom van oon bosch. Aan lane;) tafels weni
onder dd bocmcn gegeten: oen paanekofik-cnmiiair
met volop fruit lol dcsslerl, Hierop werd da aan--ï
grcnzend.o speeltuin bezocht, in 'tbo^cjN gawandoldi"
fin gestoeid en ion slotte Verzamelde *L geselschap]
zicli weer onder do hoornen voor 'tl'uus, waar
limonade met ge-bak "op d.o' tafel» 'ge-roei stond.
Veel t,y gauw vioog do lijd voorbij'. Mie» was «en
der vroolijkstrn. Had ze ia 'teerst gedacht, Lucia's
moeder to verzoeken gauw even naai' do wcido
te- mogen loepen om de bloemen lo plukken, jn
't drukst van do pret werd dit voornomen Vergeten, j,
of, zofo vlij er al even am dacht, werd deza go-1
dachte toü'i meteen weer tmuggedrongea neuu,
wu, nog niet dat kan straks nog wèl; m had nu
juist zoo'n pret. En zoo ging do tijd voorbij. j
Op eens werd 'tsein tot instappen gegeven, vocï
to vroeg naar den zin der meisjes. Mies was
door 't dol Si hoen van uilgclatenl' vïd, Zij zong
uit volle borst mee. tenVij'i do wagen zich in be
weging zetlo en pas toen zo langs de wofdo radon
kwam zij met een schok tot bezinning. O, do bloe
men voor juffrouw Sidee. Ze wou vragen, cf 'L rij
tuig mocht stilhouden, maar l.ueie's moeder zat ver
van haar af. de paarden draafden stevig door.
Nu waren ze ar at voorbij. Och, 'hoo jammer
Hoe jammer.
„Wal ben jij op oons stil, Mies", zei 'tmcisjcl,
dat naast haar zet. „Voel j/> je niol good?"
„0, be&l hoor", antwoordde Blies lucfdigi maar
hoe zij ook trachtte Kot niet lo toornen.' de oude
vroolijkheid wikte, niet terugkomen.
Toen Blies weer thuis was en gauw naar boven
liep, naar moeder, die nog to bed lag, ontmoette
zo op de trap 't meisje, dat uil moeders kamer
kwam. i
„Verbeeld jo, Mirs", zei-zd daar komt juist
0611 boodschap, dat de oude juffrouw Sidee 'heel
erg ziek is geworden; zo hebben P^iuir naar TDia
conessen huis gebradMdc dokter denkt, dat ze
den nacht niet moer zal doorkomen
Mich barstte in hamen uit lot verbazing van
Janna; zij had niet geweien, zei ze later, dat Blies
zooveel om da oude juffrouw gaf.
Diijt moedor stortte Mies haar hart nik O, dat ze
nu do blommen niet had om or nog gauw moe
nam' 11D i a eon esse nl i u i s le loopen al» laatste ver-
'kwjkiking voor de zieke. Wa.s ze toch maar niet
zoo in 'eigen plezier opgegaan. Nooit, nco, t kon
ze 'I nu moer goedmaken. 5
Toen vertelde moeder haar: zoo juist van Janna
gehoord le> Nebben, dat juffrouw Since gisteren
al bewusteloos was gewon ten en dus nu toch niets
meer aan de bloemen zon bobben gehad. Dit (roost j
te BIic-.s veer wat, maar toch kon zij zïdy.df Naar
verzuim niet vergeven, en later, toen ziij' at groot
was, kon Zij nooit een iv»i do of veld met mar
grieten zion, of zij dacht woor aan dit voorval uit
haar kinderjaren terug.
Oplossingen der Raadsels uit hei
vorige nummer
VOOR CrROOTEREN.
1. Steen, bergen; Steenbergen.
2. Monster.
3. iW'aciit cVcn, JulLIE RenL maar door.
(Dior).
Ze kwamen teGEN Twaalven MET Zwarte
handen thuis. (Gont an Metzi).
