SCH1EDAMSCHE COURANT
HA1 IS
VAN DE
No. 47
BIJVOEGSEL VAN DE SCHIEPAMSCHE COURANT VAN 25 NOV. 1933.
door
II. A, IL MARCUS.
IK
En was op een warmen Julidag de nieuwe
huisknecht druk bezig in hotel Meerzicht. Om te
beginnen had hij de schoenen, die vaar de deuren
Morden, na ze met krijt genummerd te hebben;,
naar de bijkeuken moeten brengen en daar les in
poetsen gekregen van Resi, het wasclimeisje. Daar
na moest liij 'het terras aanvegen, ware men liet
moouio uitzicht over het meer had. en d.e tafels en
stoelen, die nat van dauw waren, diogen;, de
grooto zcnneparasols opzetten, en eindelijk aan
de dikke linde, die op tien weg b ijliet trapje van
het terras stond, een karton ophangen met: ,!,Ver-
scilio aardbeien met "'"groom" erop. Dat was am
do vele wandelaars t< .okken op liet terras te ko
men ruMen en wat te gebruiken. Ilansi had er
zelf wei zin in. a! was het nog zoo vroeg in
den morgen. Nu, hij kreeg.volop jgMogenlioid ervan
te smullen, want Fjpau llespi deed niets liever dan
verwennen. Vaak gal ze Hansi en haai- dochtertje
Heitli een hord met iets lekkers, ze zochten dan
een hoekje in de gelagkamer uit en lepelden tiaar
om liet (hardst het hord leeg.
Nadat het terras geveegd was, moes'en de petu
nia's- in do hakkel langs de eetzaal hego'en wor
den en ook de oleanders, die aan weerszijden
van don holeling'ang stonden en die zoowaar bloem
knoppen droegen. Ën dan aan het (harken van het
grint op do paden.
Wanneer de gasten van hun kamers waren en
aan imt ontbijt zaten, moest 'hij de trappen vegen.
Rij was zóó veidiept iu dit voor hem ongewoon
werkje, dat hij schrok, toen een van de dames-
gasten wat togen hem zei, Ze sprak .een laai,
die hij) niet verslond; van verwarring hield' hij
het blik sc'hec-f, zoo lat al het opgeveegde slof weer
er aT gleed en hij opnieuw kon beginnen Jlij kon
niet zoo maar alles op zijn gemak doen. want elk
oogenblifc was liet: ,.llansi moet naar het dorp
boodschappen halen". ,.IIansii, ga Paar hel post-
bantod' om de post, die met de postauto juist is
aangekomen, voor hotel Meorzielhl op te vragen".
Dan weer dis, dan weer dat. Tegen den middag
kwam er altijd een straffe wind over de helling
aanzetten, die door de dorpsstraat floot. ITansi
moest dan zorgen, dat allo luiken, ramen en
deuren aan den windkant vast zaten en er geen
ongelukken kwamen.
Leukst was het, wanneer er gasten abga-
hnnld moesten worden. Dan rood' iiij fier om ie
trek'kar den hellenden weg af naar dial 'halteplaats.
van de postauto. Als het karretje eenmaal >op
gang was, wipte Hansi er zijdelings op en dan
was het maar een kweMie van goed sturen met
den trekboom en verder ging je van zalf. Als
do passagiers uitstapten laadde do chauffeur
hun bagage op de trokkar. Vaak was liet een zware
vracht, maar Resi, die kalmer achteraan gekomen
was', hielp duwen en vaak legde ook Ileidi haar
kleine hand naast die van Hansi om mee te tnekken.
Heidi was een lief meisje en Ilansi wist dan ook
niets beters te doen, dan de twee jonge, gckoit-
wiekte kraaien, die Peter van hun nest, (halverwege
de Alm voor zijn broertje had meegebracht aan
Ileidi cadeau te doen. Ze maakten een nest voor
do vogels tegen het wascbhok aan, meteen mooie,
breede, zelf gemaakte uitvliogplank ervoor, llier
zaleu de twde vogels', die ze Max en Moiritz
noemden, dicht tegen elkaar aan, zich te koes
teren iu de zou knipperend met hun glinste
rende kraaloogjes naar boven naar al die mon-
isehengezichten' die over hel terras (heen gin
gen em naai ze te kijken. Want joch. vliegen1
zonden ze immer.-, niet. alleen maar fladderen;
xooilra ze eenmaal op den oud' (ereclit geko
men- waren, konden ze niet meer omhoog ko
men, alleen maar wat huppen door het weiland.
Bij tic dozijnen werkjes, die Ilansi te doen had,
kwam nu nog liet verzorgen van. zijn vogels),
maar dat deed hij met plezier. Zoo 'verstreken
de dagen en Hansi was heelomaal thuis in zijn
werk en had Piet best naar zijn, zin.
Op een avond legen zonsondergang had' Max
zeilende op zijn vleugels, don top van .een popu
lier bereikt die lager dan het hot.el, aan de
beek' stond Moritz1 had het ook geprobeerd, maar
hij was halverwege zijn vlucht op het weiland
neergezakt en verder naar hen oden gehipt en
eindelijk na veel gefladder, was hij een paar meter
boven don grond in de lieeMers aan don. voel
van den populier gekomen. Hansi had Moritz
gauw genoeg ,e pakken en hij dreef hem voor
zirli uit dj© (helling op. die Moritz met dwaze
sprongetjes ophupte. onderwijl druk: ./.ka, ka" roe
pend Toen Moritz veilig in zijn hok zat. met do
naehl.shiiling ervoor moest' Ilansi don Imogen
boom inklimmen. Hij kon zich niet zoover op den
dunnen tak wagon, dat hij Max kon bereiken, geen
noodh kicld zich met de eenc hand stevig
vast en mot de andere schudde l'jf zóó org aai
den tak, waarop Max zat, dat die zich niet hou
den kon en op oen iagoren tak terecht kwam mot
oen verontwaardigd: ka-ka-ka". Hansi schoof
voorzichtig vooruit, strekte zijn arm en had den
Ia
K n :r-b ..ad
2)
