DE GLORIEUZE PELIKAAN-VLUCHT.
"as 1'°T f nï-X
'RUÖT Y21UÖ
VEILIGE HAVENS.
"Inifm" «S bTol V, i»
S? (SS***. oS, ma., wat d«k tew»'
Kor A en School.
do pcisinon&dion voidrougon zich rondom:! t|ion terugweg Kcrndein dat tost, haddon
nou die hebben wc gelegd kom vanavond' immers W11 oslradank in gebouwd' gekre
gen!
Een reu zeulnpzoo iets van 16 k 1700
iwan Smirnof vertelt van de vlucht. Enorme moeilijk
heden overwonnen. Geestdrift en medewerking overal.
Van Beukering nacht en dag op zijn post.
Aan een interessant interview, dat het
Handelsblad had met twau Smirnof over
do liocn- en terugvlucht van do Pelikaan,
ontleen en wij hot volgende:
Smirnof vertelt eerst van den tegenslag
met do Zilvermeeuw en hoe die door direc
teur Plesinan en de bemanning werd op
gei at.
„Ik weet";, zeide do heer Plesman bij het
vertrek, „dat jullie er zulleu komen, maar
houdt je kalmte".
En daar gingen we van den grond'. We
hadden het plan van do Zilvermeeuw, maar
dat deugde niet voor do Pelikaan We zaten
dus zonder plan.
Ik zeg tegen „Pietje Zoet" onze vriend
Soer moet maar tegen oen grapje kunnen
zeg Piet, ga jij maar naar binnen in
do cabine en werk jij nou een plannetje
uit. Aan de hand van de gegevens van do
Züveimeeuw; we moeten dag en nacht
1 li eg en, denk daaraan c.
En Piet aan hot werk. Rekende dat het
jen aard had. lijden van zonsop- en zons
ondergang, tiajecten en zoo voert.
Nu en dan kwam hij nog eens eventjes
in de cockpit praten en zoo hebben we
ren programma ia elkaar gedraaid dat er
op ingericht was ,nog een uur eerder aan
Je komen te Batavia, dan voor do Zilver
meeuw was vastgesteld.
Nou dan, we landden in den ochtend nog
j-p vliegveld Marignanne bij Marseille,
tankten daar bij en vertrokken spoedig
weer naar Rome, waar wij een uurtje vóór
zonsondergang aankwamen.
Krijgsraad. Wat zullen we doen? Zullen
we doorvliegen naar Brindisi; dat is on
bruikbaar; naar Ban, dat is ook even on
bruikbaar.
Bij Asjes en Geysendorffer gaan slaan
op Grottagü Nergens -voor noolig.
Dus blijven. We besluiten te wadden in
Rome om daar in den nacht weg te gaan
voor de etappe naar Athene, 'k Dacht bij
mezelf: zóó komen we er niet, Iwan. Dat
gaat niet goed, dat is te veel tijd ver
spillen.
Enfiif, wij wachtten. Sliepen eventjes.
Een paar uurtjes maar. In dien tijd tijgerde
Grcsfeld om de machine en keek motor
"voor motor keurig na; we waren zoo maar
weggegaan en die drie W o-'pen (Wrasps)
hadden een hard karwei voor den boeg.
j)nze mecano deed het prachtig, zoodat
toen wij kwamen om weer te lertrekken, de
boel keurig in orde was.
Een helsehe nacht.
Een zware etappe, die wij toen gemaakt
hebben: a hell of a night Een dikke de
pressie lag juist over dat stuk tussohen
Rome en Athene, het was absoluut donker
toveni ïen Geen maan.
Ik iri: naar boven
En de Pelikaan klom, klom steeds maar
door GOOD, 4000, 5000 meted, hooger. Tot
5700 M. klommen wij, legden toen koers
naar Salonika
Koud dat het daar was, 30 gr. onder
nul. In de cockpit kon je niet langer dan
een kwartier achter elkaar zitten, dnn
moest je gauw even in de cabine om to
ontdooien met een warme deken over je
hoofd: 'twas bar
Uren lang hebben we zoo gevlogenuren
lang oi er de toppen van de hooge wolken,
soms er doorheen. Onze Pelikaan deed het
prachtig.
Een uur of vijf vlogen wij; toen kwam
de zon op Wij aan het zoeken naar oen
gaatje in 't wolkendek. Zakten bovendien
wat. Ha, daar was de zee. Golf van Ko-
rinthe? Naar boven. EIo maar, da's de
golf van Korinthe niet, dat is
Radio ho maar. Athene heeft mets, Kor-
foe werk'tl,: niet, Saloniki was niet öp
wacht. Alleen Rome hadden we.
Zoeken, zoeken.
Uitknobbelen. Onze positie bepalen. Kre
gen we or ten slotte uit. We keken me
kaar eens aaneen paar honderd kilo
meter beoosten Saloniki waren wo: wij
hadden op plafondhoogte maar eventjes
een snelheid van 250 KAL per uur ge
maakt. Een uurtje nog en wij zouden in
Constantinopel zijn geweest.
Terug. SNaar Saloniki. Slecht weer, maar
wij prikten er netjes binnen. Effi.ee ont
dooien. Tanken. Dan weer weg.
Hot weer werd heel wat beter allengs
en toen wij het vliegveld Atheno binnen
gleden was het zelfs heel "mooi geworden.
Heel kort bleven wij daar. Toen naar Ca'i.o.
Rechtstreeks Oostelijk van Krola langs op
normale hoogte vliegend: een licht windje
in den rug Alles O. K,
Van Cairo taj daglicht nog weg naar
Bagdad. Mooi weer. Donker lijkende lucht
maar vol sterren. Niks bizonders. Onze
Wasps draaiden schitterend Uur na uur,
liet vliegveld Bagdad onder ons. Pracht-
verlichting Gemakkelijk zoo to landen met
dat mooiu weer.
Daar vond je Sillevis met do Ijsvogel
hé?
Mis hoor. Boontje was net weg. Gestart
naar Roesjir en verder.
Krijgertje spelen met de Ijs
vogel.
Wij kregen in Bagdad een telegram^ van
de directie om de post van den Postjagor
van de Ijsvogel over te nemen, mits dat
mogelijk zou zijn zonder ons programma in
de war te brengen. Zoo, dat wisten wie ten
minste. Derhalve nou maar op jacht naai
de Postjager-piost.
GaU|W dus uit Bagdad weg in het duister
Van Beukeiing kreeg onderweg contact met
do Usvogel. Gauw vragen: wanneer kun
nen wij post overnemen? Sillevis antwoord
de dat het niet zoo heel gemakkelijk zou
gaan. De boel lag aardig door mekaar; zijn
eigen post was er doorbeen geraakt Met
het uitzoeken ,liet Boon weten, zou wel
een paar uren heengaan. En hij ging door,
want hij moest ook verloren tijd inhalen cn
opschieten.
Wij draaiden boven Boesjir toen Sillevis
net bezig was te starten. En dadelijk na
dat wij zelf ook weer onderweg waren had
den wij de Ijsvogel draadloos weer te
pakken Ja in Djask zouden we mekaar
wel even zien.
Zoo was het. Een paar minuten na de
IJsa ogel gleed de Pelikaan het vliegveld'
binnen en daar konden wij Boontje Sillevis
en zijn bemanning eventjes (te hand druk
ken. Meer niet. Van post overnemen was
er nog geen sprake. Geen tijd. Wij moesten
v oort.
Pracbtv erLinding hadden wij draadloos
met Basra: het was best weer en wij kwa
men vlot in Karatsji. Weer vlak achter Sil
levis mei z'n Usvogel 'tLeek oen aardig
krijgertje spel Overladen van de post was
ook in Karatsji niet mogelijk; dat zau in
Jodhphur moeten gebeuren. Want Sillevis
kreeg in Karatsji een telegram, dat hij een
zieken dokter moest vervoerenvan Jodh
phur naar Calcutta. Hij zat stikvol post;
wij mochten geen pa^-agiers meenemen;
ergo moest de Postjag w-post er dan dus
in Jodhphur uit.
Karatsji Jodhphur in den nadat was een
mooie en dooi- het goede weer prettige
vlucht; Jodhphur zelf prachtig verlicht ter
rein, bood geenerlei moeilijkheid.
In een uur was de post overgeladen, de
de bemanningen sloegen de handen ineen
en allen op liet vliegveld verleenden hun
uiterste hulp.
SwimoE vertelt verder over de enthou
siaste ontvangsten te Alor Star en te Sin
gapore, waaraan, echter, vanwege do haast,
weinig aandacht kon worden besteed'.
Voort! Voort, naar Bataviai
Van Beukering hulde.
Tjiiihtan. Landden vlot. Daar werd je
gek. Wat een menschen. Wat een men
seden. Ze waren met te houden en toen
de schroeven std stonden, deinde de dui
zendkoppige menigte rondom onze Peli
kaan, zoo, dat ik wel een beetje angst
kreeg of z'em wel heel zouden laten. En
we moesten toch nog terug ook!
Zijn jullie toen dadelijk gaan_ slapen?
Kun je begrijpen. Iedereen hield ons
bij het jasje vast. We kregen een tele
gram van onzen directeur met felicitatie:
maar terug. No, moe waten we, dat snap]
je! Maar het ergst van ons allen bad
van Beukering het gehad, onze marend
rust. Want wij hebben nog wel eons, on-1 K.M. m een etappe. Maar dat kon, van-
denveg, even achterover kunnen lijgen in wege dte extra-tank,
een stoel een beetje uitblazen. Maar van Tijd verloren.
Bonkermg 1 Wat een manskerelDie heeft jaeri liur voor zonsondbi n'uog starten wij
21 van de 24 uur op zijn sleutel ,gehan- Rnn wiJ v]togen voorspoedig. Al-
ffen Dio kon mot Siapon, die mocht met 1
slajoen. Die was onze verbinding mot dedraait J®emg. ocln mir- t'an ^•'e^
buitenwereld. En zonder zulk een van bear wo Calcutta...
Beukering en de rad'.o, kan oen dergelijke Radio. Van Bouboring steekt z'n hoofd'
vlucht nooit goed' volbracht worden. Daar-loin dt'ii hook van de cabincdt-ur, duwt me
om, als je iets in de krant, zet: dan vast «en papiertje in de hand: „Calcutta meldt
een hulde aan onzen marconistj zwara grand'aevels en een zicht vian 600
Wanneer hebben ze je eigenlijk verteld
M S, M. kt "«'8* f»
Wij hadden van de posterijen in Indiö worden. We kunnen natuurlijk door
een gratis telefoongesprek met huis gc- gaan, COO meter zicht is altijd' nog wat.
gekregen. En ik heb natuurlijk dadelijk jBn die grondinevel kan wel weer weg zdjn
Maar die kan aok opzetten en hot zicht
se*
lean nog minder wordenEn daln, als
wij er niet in kunnen komeln, ja, clan
hebben we geen benzine genoeg om een
vliegvtejd' te ha'jein. Nu nog wel. Als wo
nu omdraaien halen we Akyab gemakke
lijk.
Krijgsraad'. Kort. Soar is tot eens. Boter
100 pCt. Zekerheid'. „Veiligheid voioi' al
les" moet ook ons devies zijn.
Een forsche hapzijroer. Aileron. Keert.
Kompaskoers 180 gr. veranderen. Terug,
Liever vier uren verspelen dan in moei
lijkheden geraken!
De tegenwind' op d'e route brengt ons
De kranige bestuurders van do Pelikaan, j cc]p;ftr £jie0r en mccr achterop bij heil
programma, d'at wij ons hadden voorgesteld
te kunnen volgen. Wij hadden nd. gemeend,
Amsterdam opgebeld; d'at was twee dagen terugreis ons in Attorao wel oen
voor dat we weer weg gingen. Ik kreeg!; kuml0J1 g,»»,
mijn vrouw niet, maar een mannenstem J mml«
antwoordde: „Hallo, ja,, ja. Uw vrouw reserve is evenwel al Lang weg. mede
is bed goed' hoor, maai' z-e is geopereerd door den licganslag 3>ij Akja
en is nu in het ziekenhuis. Het gaat Djask vraagt voor benzme-tanken mam-
heel best!" weinig oponthoud'.
Ik heb de microfoon op den haak ge- Door. Veid'or weer. Naar Bagdad. Dedoe-
hangen met een gevoel of de heele wc- h^g was 0m Djask—Bagdad in één ruk
reld boven op mijn hoofd neergekomen te Maar het wordt een reuzetom
was. Je kan je d'at voorstellen? fcegon d'en feilen wind' in. Wij hooren, dat
je. Ze vertellen je sprookjes. Ze willen 111t Basra vertrokken zijn. de
je
door BASIL KINS.
(Uit het Engelsch).
11)
Ten bewijze lïiervan, nam ze hem mee
naar haai' eigen kamers, mplaats aan naar
do slaapzaal, liet hem. een bad nemen,
vond een schoon, maar voel le groot nacht
hemd voor hem, dat hem tot op de voeten
reikte en gaf Item een bedje, bestemd
voor kindteren, voor wie het zich al te
eenzaam voelen een gevaar kon opleveren.
„Ik ga den heelen nacht niet naar
bed," zei ze verder, „want ik moet op
de kinderen passen er zijn er hier een
heele boel in geval ze iets nood ig
hebben. Je hoeft dus niet bang te zijn. Ik
zal een nachtlichtje laten branden, en tel
kens kom ik naar je kijken. Als je dus
wakker wordt en iets hoort, dan weet je
dat ik het ben, maar meestal blijf ik
in de kamer. En moet je nu niet je
avondgebed opzeggen?"
Neen, daaraan bad hij geen behoefte,
omdat hij het nooit had gedaan. Daarom
stelde zij hem voor op hot bed te knielen,
de handen te vouwen en de woorden,
die zij, zittende op den rand van het
bed, hem zou voorzeggen, te herhalen.
„Goede God" „.Goede God' „neem
mij vannacht in Uw bescherming" „neem
mij vannacht in Uw bescherming" „en
waak over mijn lieve moeder" „en
waak over mijn lieve moeder" „en
Men wij weer gelukkig worden" „en
gerust stellen. Ze is dood Ze is al maken met den sterken wind mee meer
"begraven...! Jdto 300 K.M. per uur en wij., net 140!
Finishedj In Cairo werden wij' opgewacht door den
Dan wordt Smirnof's gezicht hard. Dan voorzitter van d'e Kon, Ned'. Vereeniging
krijgen zijn anders zoo vriendelijke, guitige VOOT Luchtvaart, ir. de Vogel, die daar
oogen een harden metaalglans als hij zegtme^ di0CLtoi' en schoonzoon verlooide. AVij
Toen tob ik contact uitgedraaid uer kregen een potje Oaviaar ten geschenke.
honden: niet piekeren. Ik heb een taak gesmaakt en... geholpen: we hebben den
voor mij. Nederland rekent er op dat ik boelen pat leeggegeten,
dat werk met Soer en Gimleld en van J Het stuk CaïroiAthene werd m mooi
Beukering afmaak. Dus niet piekeren. Eerst Kveer met heldere maan afgelegd,
dit karwei klaar En dan... wie weet, BovfcI, Europa,
wat ik vinden zal 1
Fn m-"t die gedachte is Sirrimof terug- Eet stuk AtheneRome was weer ver-
ge vrogen D'en heelen langen weg van j schrikkelijk. Het weer was slecht, de bewa
rend 14 000 K Al. lang. En telkens als icjog laag en d'an is het net, alsof d'e ber
de gedacht- ain zijn vrouw opkwam, met gell aldöor hoo,ger woiden!
dien versehrikkolijken achtergrond, telkens Je hebt daaT jn Griekenland voor dat
draaide Smirnof zooals hij dat noemde, v.m Athanfi de Golf van Korkdto
contact uit. Merk. Vliegen. {bereikt, een militaire z'yno waarboven het
-'„lip Schiphol dr Engelkens, die zijn verboden is to vliegen Met het slechte
vrouw 'geopereerd' had, het verlossende I weer konden wij mot veel anders clan (iaai-
woord sprak. Toen geloofde de brave owrbocn vliegen. AVe hebben toen per ra-
Turk. I dlotelegram de Griekscto autoriteiten ge-
Wat een kereljsei'nd', dat wij door het wcei' gedwongen
Van Batavia weer Weg. waren er overheen te voegen en ons ex-
Het was donker dien vertreknadit: een cu^ d'aarvooi daiig^botkn.
beetje bedekt. Maar overigens goed weer. Slecht v.eor. St-eeds v
De mensolien waren er weer bij dnizori-1 oostkust van Italië. Daar ook slecht w.
.den. En tegenwind' ,wat eigenlijk nog «argcr is.
Ik zelf ben gauw nog (nfi de verlich- Nu prabeorea over de Apennijnen to
ting gaan inspecteeran. Meteen auto rond': jkomen. -Omhoog. Sneeuwstorm. Rcmous.
evcsi kijken waar obstakels zijn. AEes goed'. I Terug. Zuidwaarts uit weer. Van de Zrnu-
Dan terug; een paar waordtem zeggen voor punt heen zoo wat gevlogen naar do
de radio. Instappen. I kust. Toen naar Rome.
C ontact af. Vrij vóór. De schroeven in I Lage bewolking, hardo^ buien. Langzaam
do p, ritte. Contact Een voor oen. Ze nad'crdem wij de eeuwige stad. ^Knegnn
springen aan, d'te gotete Wasps. Zij zijn j draadloos melding, dat hot Littorio-vii-eg-
als wij. geladen als accu's. Vol rnocd'! i veld' oaigcnaakhaaii- was wegens d'e natlig-
Daai- gaat-ie dan. Sumatra verglijdt an-1 lieid', maar dat we mochten landcin op
der ons. Palembaing, Pakan Baroe. Dan het militaire veld' ten zuiden van Rome,
Medan. Wij hebben zelf voorgesteld' aan j Laatste ettappe,
den directeur om naar Medan te gaan op j Wat nu?
Doorgaan natuurlijk. AVij wilton toch
graag d'otor. En in Amsterdam staan dei
menschen - op ons te wachten. Kom. Nog
1500 K.M. I
Bit. Ret valt toch niet mee. Er staat
oom hevige mistral, ©en noord'orsloim vian
groot© kracht. AVel 60 K.M.I
Kol plan oim d'en afstand in één emks-
lan ruk te maken sluit daarop bogrijpio-
lijkorwij'zo af. Dus, landen to Marseille.
Op Istros ditmaal, want Marignanne is
door de zware regens cmbruikbaiud
Op Islres krijg ik horiclit, dat ik naar
iHidland' moet to'efoneeren. Geen tijd. Dus
doe ik het niet.
Voort. Voort
Het is 3.40 als wij do gasinanettas weer
ofponzietten. Stormwind' tegen, 't Is een
voudig har! Het eerst© uur maken we...
110 K.M.I
AVe zitten oip 3500 M. on het is flink
koud'. Maar we hebben draadloos goede
verbinding met Parijs, Marsoillo, Dijon ön
Lyan ea teler met Rotterdam en Amster
dam.
Sehïphol!
Kot laatste stuk: over Nederland'.
Mist, mist. Wij" vliegen niet hoog. Ovteiral
hangt dte doaibere brij over tot land. Maar
wij schieten goed' op.
Om 9.40 precies vliegen wij «Vier Schip-
.hal, AVij zien d'e verlichting, wij zien dm
lichttoren, de obstakel ichten. Maar ilc kan
ea- toch zoo maar rdet inprikken, moet tooh!
eeast bdhotoriijk een rond'e draaien. "Veilig
heid1 voor alles.
Eet is dicht van mist daarboven. Ik
acht het raadzaam weer weg te gaan. Soer
is het met mij eens. Wij gaan „bat baken
zoeken". Ja ,dat duurt altijd even, Acht
minuten heen, acht minuten terug; je betnit
ea- een dik kwartier mee kwij t.
AVe pikten het. Vlogen terug. Wieett!
lOiver het veld. Nu lager.
Ja, Iwan, dat was toon wij jullie
stuurbooL'dlicht gezien hebban?!
Mis, dat kam niet. AVe haddon geen
baordlichtein. Vlogen zonder. Al aar t kan,
dat je de uitlaatvlam gezien hebt!
Zeg, die landing, daar most je toch
even van vertellen. Sjonge, wat tobl>en
wij 'm geknepen 1
AVij niet, zei Smirnof lachend'. Nat-
dat we den tweeden keer over het veld
gevlogen waren, gooide ik de Pelikaan in
de bocht en In dm wind. AV© letten scherp
op, Soer en ik. Toen riep Piet: ik heb
richt, prik 'm der in! Op dat oogenblik
zag ik tot ook, drosselde, nam moer gas
weg, ving ofnze goeie ouwe Pelikaan b!
cm tok-tok-tok pakten de wtetenOnze
vogel had' lom Schipholscton grond on
der rich.
lat°n wij weer gelukkig worden" „in
den naam van Jezus Christus" „in
den naam van Ie?vis Chr stus" Amen"
„Amen."
„God in den hemel, niet waar?" vroeg
hij, terwijl hij ?ijn dansend speelgoedje
tegen zich aandrukte en zich liet instop
pen.
„'Volgens mij is God ouirai, waar liefde
is Ik breng jou een klein beetje van
Gcd en jij brengt mij ook een Hein
beeije van God, zoodat Hij nu bij ons is.
En nu maar met die lieve gedachte gaan
•slapen, niet waar? Slaap lekker, mijn
jongen."
Zij kuste hem, zooals zij dacht dat zijn
moeder zou hebben gedaan. Hij sloeg zijn
armen om haar hals en trok haar gezicht
naar hat zijne toe. „Wel te rusten," fluis
terde hij terug, en bijna nog voordat zij
van den rand vail tot tod was opgestaan,
wist zij, dat hij sliep.
Tegen den ochtend kwam zij in de
kamer en trof hem zittend in zijn tod
aan.
„fs het gauw dag, mevrouw Crewdson?"
„Ja, ventlief, dat zal niet lang meer
duren."
„En als tot dag is, mag ik dan naar
de gevangenis?"
„Niet te vroeg. Ze zoud'en je niet toe
laten."
„0, maar ik wil niet naar binnen. Ik
wou alleen maar buiten blijven staan, want
als moeke dan uit het raam kijkt, ziet
ze haar jongen."
Zij liet zich op de knieën vallen en
drukte hem in haar armen. „O, mijn lie
veling. Wat zou ik er voor geven, als ter in zijn hersens op, voor latere
God mij een zoontje, als jij had gegeven, peinzingen, want hij wilde nu met heel
Ik heb'er een gehad' hij zou nu van j zijn ziel genieten van do milddadigheid
jouw leeftijd zijn geweest maar van het Kerstmannetje,
maar ik verloor hem" Hij wist best wie het Kerstmannetje was
Getroffen door dezen lof, en ook door had hem meermalen in de uitstalven-
het verlies, dat zyn vriendin had geleden, sters van groote winkels gezien, met ver-
flapte hij er als een man een zin uit, leidelijke pakjes om zich' lioen en zittend
die hij al lang bij een geschikte gelegen- in een door rendieren getrokken slee,
he'd had willen plaatsen. waarmee hij over de d.Acn van huizen
„Wel allemachtig, wat een narigheid', cn door schoorsteen-en reed, om uit don
mevrouw Crewdson." I haard weer te voorschijn te komen. En
Na op deze wijze zijn sympathie te J toch rees bij hem tnijfei, of dit alles
tobben geuit, maakte hij aanstalten weer eigenlijk maar kinderpraat was en dat het
te gaan slapen, zijn danspoppetje tegen j ware Kerstmannetje een vader of moeder
zich aandrukkend. moest zijn, dus voor hem mrs, CreWdson.
I Maar zonder veel hoofdbreken wist hij liet
Hoofdstuk AU. met beide opvattingen op een acooordje
tc gooien. Iïij vond1 bet gemakkelijker, dat
Zijn eerste werkelijke Kerstochtend' brak een bovennatuurlijke goed'e geest hem dien
aan. Dat wil zeggen, dat, torn hij wakker 1 overvloed' had gebracht, dun dat gewone
werd, hij een stoel zag staan, beladen j menschen, waaraan hij tol nu toe nooit
met cadeautjes. Hij had nog nooit ca- veel te danken had gehad, _zich plotse-
deautjes gekregen het was met de ge- ling zoo voor hem hadden uitgesloofd,
wo on te van zijn moeder die te geven. Daar 'Op zijn ellebogen steunend, was zijn oer
zij tom aües gaf, wat zij kon en zij alles j ste gedachte, die met een snk opwelde
samen deelden, zou zij cadeautjes over „Moeke zit in dh gevangenis.' /fijn tweede
bod'ig hebben gevonden. geddadite was meer oen gevolgtrekking
Maar nu waren er een half dozijn pak- „Maar ze zal het prettig vinden, als ik
jes in wit papier, met roode lintjes diolilge- j haar vertel, d'at het Kerstmannetje haar
tonden. 'Op elk pakje kon hij zijn naam jongen niet vergat", en dit verleende h'em
lezen. Ten minste, Tom kon hij lezen, daar de. vergunning om zich te verheugen,
hij het afleidde uit do lengte van het Zijn eerste Hik verraadde opgetogenheid,
woord en uit do hoofdletter W. maakte zonder er bij te denken, wat er in het
hij op, d'at de andere naam Whitelaw was. witte papier verborgen wasdit was van
Dus'hij heette voortaan Whitelaw. Dit feit veel minder belang dan het feit van iets
sdheen een verandering in zijn. identiteit cadeau te krijgen. Het was de eerste maal
te brengen. Hij borg liet echter diep, ach-in zijn leven dat hg werd opgenomen m
•RECHTSZAKEN.
Doodslag.
De Bossche rechtbank hoeft P. N. v. R.
uit Oss, die aldaar ziekeren G. van. L. door
«dn messteek heelt gedood, veroordeeld
tot vier jaar gevangenisstraf.
Dr. mr. N. G. Veldhoen f
Op 50-jarigen leeftijd' is te Voorburg
'üirarled'eu mr. dr. N. G. Veldhoen, predi
kant der Ned'. Hterv. Kerk, vice-voorzitteï
van dó gewestelijk© landstarmcommissid
Zuid-HoMand AAtest en hoofdbestuurslid!
van de O.iHi. Uiute.
dit uitgebreide gezin van jongens en meis
jes, voor hetwelk het Kerstfeest beteofce-
nis had'. Tot nu toe had hij daar smachtend
buiten gestaan verlangend, hoopvol en,
todfr gedoemd om op oen afstand m blij-
Ten toekijken. En nu, als zijn moeder met
xn d'e gevangenis ware geweest...
Do pakjes waren niet allemaal even groot.
Beginnende met hot kleinste, legde hij" ro
volgens de grootte naast elkaar. Alleen'
al het aanraken gaf hem een rilling vaal
genot. Het kleinste was zoo rond' als ©ent
sinaasappel, maar zachter. Hij kon wei
iaden dat het een bal was, wist hel
bijna zeker, maar twijfelen vond hij pret-
tiger.
Het duurde lang voordat hij besloot het'
eerste roode lintjö los te maken, en zgni
vonassing oen bal to vind&n al wist
hij vanaf het .eerste oogen blik, dat hij net
pakje in zijn hand' nam, dat hot wel een
bal zou zijn was er niet minder groot
om. In liet tweede pakje zat een zak
doek, een voorwerp, dat tom een sport
lioogor op de maatschappelijke ladder
brack'. Verder kteeg hij suikergoed, no
ten, een tandenborstel mot tandpasta, ed
tenslotte vond hij in het grootste pakte
een boek: „Do Geschiied'endis van het
iMensdiïüom", geschreven in één tettergre-
pigo woorden en versierd met bonte pla
ten dte mensctonrasson voorstellende. Ari
zijn moeder nu maar niet in do gevan
genis was...
(Worit vervolgd)t i
zijn idealen! Velen
rekenen daartoe „veilig
verkeer". Het ligt toch
zeker niet aan U, wanneer
dat een ideaal blijft?
