Radioprogramma's.
Het Wegenfonds zij
onaantastbaar?
VEILIGE HAVENS.
Zelfs in dezen crisistijd mag
niet met ruw hand verstoord
worden, Mat in een reeks van
jaren organisch gegroeid is.
Juist nu betcekent minder
wegenverbctcring minder arbeid
en in de toekomst minder wel
vaart.
We schrijven 1920. Nauwelijks is liet
krijgsrumoer in t Europa verstomd1, nog
slechts enkele maanden is het gelet]eü,
dat verdragen een eindo maakten aan om
periode van ellende en tevens het toen
nog niet vermoede begin be tec hu-uien. van
een nieuwen tijd' van rampspoed1 en achter
uitgang in Europa. Wel stond! er eern korte
spanne tijd' van schijnwelvaart voor de
deur, maar daardoor werd de eerste terug
slag, do crisis van omstreeks 1923, des
to scherper voelbaar.
Kei was in dezen tijd, dat de stille
wegen met hun vorige-eeuwsche karakter
in ons land' langzamerhand weer beteeke-
nis gingen krijgen voor het verkeer. De
benzdnetekortcn, welke het automobilisme
tijdens de oorlogsjaren in ongekende mate
hadden gebreideld, waren vergeten, de tij
den, waarin rubberbanden van de slechtst
denkbare kwaliteit om de wielen va i auto's
en fietsen werden gelegd, bleveu sleelus
in de herinnering bestaan Do scheepvaart,
die jaren nagenoeg stil had gelegen en
slechts met groot levensgevaar door en
kele dappere mannen voortgezet was, kreeg
een overvloed' van vrachtaanvragcia. De
automobiel begon haar zegetocht. Dat het
een zegetocht was, die in groote lijnen
voornamelijk voordeden heeft gebracht, zal
wel door niemand ontkend worden. Eet
platteland' werd' uit een isolement verlost,
dat cmdanks meer dan. een halve eeuw
spoor- en tramwegentwikkeiing niet noe
menswaardig aangetast was; in handel en
bedrijfsleven nam het motorische vervoer-
jpiddel weldra een belangrijke plaats in;
toerisme en mtematkmaal verkeer loef
den op, dank zij de automobiel.
Het wegennet omstreeks 1920.
Het spreekt vanzelf, dat onze wegen in
de verste verte niet in staat waren, om
deze auto-invasie zelfs maar in het eerste
begin te verwerken. Ons wegennet, ent-
worpen en onder houden volgens negen-
tiende-eeuwsche grondslagen, was absoluut
onvoldoende zelfs om het verkeer uit die
dagen ©enigermate soepel en veilig te ver
werken. Al spoedig klonken dan ook stem
men uit de kringen der belanghebbenden,
die voor een nieuwe wegenpol it ie k pleit
ten. Het tcenmaaliao beheer geschiedde
door veelal te kleine besluursisistaiatiei
met naar verhouding hooge administratie
kosten, onvoldoende personeel, maar al
te vaak beschikkend' over te geringe des
kundige gegevens. Wij hadden eeu hin
derlijke verscheidenheid van wegtypen,
wanverhoudingen tusscbeu de belangen bij
den weg en de lasten, traagheid tn om
slachtigheid' bij pogingen tot verbetering
van misstanden. Aldus getuigden velen op
het Eerste Nederlaudsche Wegen-Ccnrres
in 1920.
Hier moesten radicale veranderingen
aangebracht worden. Verschillend-3 wegen
haddden een dermate druk doorgaand ver
keer gekregen, dat de belangen van de
vegbebeerders in geen verhouding meer
stonden tot de belangen van de wegge
bruikers. Om deze reden begon men het
billijk te vinden, dat deze lantsten mede
zouden betalen aan de verbetering en het
onderhoud van de wegen, van belang voor
het doorgaand verkeer. Bovendien was de
categorie der ondernemers van motor
transport in opkomst en reeds ia 1921
werd de stelling verdedigd, dat een mo
toriransport bedrijf in economise beu zin
uiteraard alleen bestaanbaar kan zij.i, wan
neer dit, rekening houdende met de door
dat bedrijf veroorzaakte hooeere kosten
van wegonderhoud, nog rendabel zou zijn.
door BASIL KING.
(Uit bet Engelsch).
28}
Hun ontbo'zemintjta hinderden hem,
maar meer niet. Als zij voorbij waren,
dr.. ht hij er niet meer aan. Zijn eigen
aangelegenheden, zijn lessen, zijn spelen,
zijn eenden en vijanden op school, en
dat vage idee \an „iets groots" te z»I%i,
worden, waren de zaken, d!>- v/v, p, y,
van belang waren. Martin c.i V'u Htu'i-
more hielden zooveel van hem zij int
>ok dat dit bij ieder hunner gepaard ging
mei cm tikje egoïsme dat, wanneer
hij zich innerlijk van hen beiden los
mauLie, dit hun verdriet zou Irebben ge
geten.
Fn toch was het, doordat hij zich
eeniuszins los wist te maken, dat hij op
prettige wijze den winter door kwam. Wat
hem het ergste zou kunnen hinderen, ge
schiedde op de manier, die gebiuikehjk
is op den berg Olympus, waar volwassen
menschcn hun iOor hem onbegrijpelijke
belangen hadden. Daar men hem altijd
had gezegd, dat hij die toch niet begicrp,
zette hij ze maar al te graag van zich
af, totdat ze hein weer werden opgedron
gen. .Maar toen de lente overging in den
zomer, gebeurde dit in veel mindere mate
totdat er, heel onverwacht, een dag
aanbrak, dat hij voelde dat het begin van
let einde naderde.
Het was eefi Zaterdag. Daar er dien
dag geen school was, hadden hij en zjjn
En tenslotte voelde men het als billijk
aan, d'at de weggebruikers, die behoefte
(nijpende, bdtciofto zelfs) hadden aan bete
re wegen, waarover een weinig snelver
keer mogelijk zou zijn, daaiaau zelf zou
den meebetalen.
Een loyaal standpunt.
Dat do toenmalige weggebruikers, ver
tegenwoordigers en voorloopers als het
ware van Met nieuwe, van bot vorkeer d'er
toekomst, hunnerzijds breede opvattingen
huldigden, blijkt wel het besto uit het
feit, dat zijzelve toen voorgesteld hebben
om een wegenbelasting in to voeren, ten
einde spoedig betere wegen to krijgen.
Deze bereidwilligheid was natuurlijk ge
baseerd op dit principe: de wog-belastlng
zou zijn een bestemmingsbelastiing, niet do
sluitsteen van de rijksbegrooting eci zeker
niet een „kurk, waarop do spoorwegen
kanden drijven". (Voor do curiositeit zaj
eraan herinnerd', dat de Nederlaudsche
spoorwegen reeds in het jaar 1923 een
tekort van f22.000.000 hadden!)
Zoo werd dan, eerst achter de schermen,
later in ofionba.ro vergaderingen door de
jongis Veroeniging „Het Nedeilaiadsche We-
genccmtres" en anderen het nieuwe dcrik-
beeld' gepropageerd. Zoo is ook het We
genfonds ontstaan, die terzake een com
missie instelde. Op deze wijze voorkwam
men ook versnippering van belasting, want
het lag voor d'e hand, dat voor het onder
houd' en de verbetering der wegen anders
allengs hel Noord-Brabasnlsche voorbeeld
van een weggeld1verordening zou zijn na
gevolgd. Het rijk zou de nieuwe, uniforme
belasting innen en ad minis tra toerem, aan
de provincies zou eeu zeker, redelijk per
centage wooden uitgekeerd, „niet als eeri
gunst, maar als ecu h-iar uit d'e belasting
toekomend aandeel, dat haar even goed
als het rijk in staat moest stellen zich
ten deze van haar overheidstaak te kwij
ten". (Memorie van Toelichting 192G).
Een afzonderlijk wegenfonds.
Van meet af liceft men een zekere zelf
standigheid van het Wegenfonds, als af
zonderlijk overzichtelijke „wogen-adnü
nistratie", duidelijk voor oogen gehouden.
Wanneer de opbrengst van de nieuwe we
genbelasting in den „grootcn pot" geko
men zou zijn, ware de vrees gerechtvaar
digd geweest, dat dit geld ook voor amdero
doeleinden gebruikt zou zrjn geworden. Do
regeering beeft zich met oen afzonderlijk
wegenfonds accoord.verklaard en zich zelf
geproclameerd' tot een coulante „bankier".
Bovendien zou telkenjare een bedrag uit
do Algemeene middelen in het Wcgeufcsrls
gestort worden, gerechtvaardigd door liet
feit, dat anders toch ook een bedrag jaar
lijks aan d'e wegen ton keste zou zijn ge
legd.
Zoo waren iu het kort vermeld'
de grondslagen van de Wegcüb-elnslimg,
welke dus op deze wijze na langdurig over
leg in volle harmonie met d'e wenschai,
van do belanghebbenden, die tevens do
autores inleilectuales waren, ingevoerd. Ee.i
kleine restrictie van den mi'nisicr~~van fi
nanciën ten aanzien van de grootte der
jaarlijksche bijdragen leidde reeds tot vele
tegenwerpingen en lange debatten. TVn aam-
zien van de hoofdzaak: veiligstelling van
het „wegen-geld" meende men, dat gevaar
ten eeneumale uitgesloten was. De regee
ring had de plannen oveirenomenhet
Wegenfonds was veilig!
Zeven jaar later
In 1933 echter komt de regeering met
een voorstel om aan het Wegenfonds den
doodssteek te geven. Ook do belanghebben
den, de weggebruikers, begrijpen, dat dit
een abnormale tijd' is, dat thans van ens
Nederlanders zware offers gevraagd wor
den. Zij zijn bereid ook hun offer aan
de algemeene kas te leveren, gelijk zij!
voor hun auto op velerlei wijze reeds doen
Maar thans stelt men voor. het Wegen
fonds him Wegenfonds op te offe
ren om de mogvlijkhrid te scheppen een
deficitaire sjxxuucgjrolitiek verder bestaan
baar te maken. En het merkwaardige van
dit alles is, dat zelfs do Nederlandse Ito
Spoorwegen nooit hebben aangedrongen op
do „opio'ssing" van het verkcers vraagstuk,
die thans door de regeering is voorgesteld!
Maar zelfs al zon een nieuwe geldelijke
bijdrage van het autoverkeer noodzakelijk
zijn om de rijksfinanciën te helpen veilig
stellen dan nog behoeft dit niet mee
te brengen, dat het Wegenfonds aangetast,
wordt; vandaar het algemeene verzet tegen,
dit wetsontwerp, vandaar dan ook, dat de
groote verkeorsbond'cn hier lo lande
(A.NAV|.B.. B'.B'N. en K.N.A.C.) zich tot
taak gesteld' hebben, do belangen vnm de
u egge brui kers en liet voortbestaan van
het Wegenfonds te verdedigen On de ge
volgen van verwezenlijking dezer plannen
te belichten. In een nabije toekomst zijn
veilige wegen onmisbaar, een levensho- j
lang voor ons land'. Eu wegen.verbetering
kan slechts goed geschieden, wanneer vol-
gens ocm gced' gefundeerd plan. z-ooals in
de Wegenbelastingwet nadrukkelijk is voor
geschreven, gewerkt wordt, wanneer de
financiering zeker is. Zonder „Wegenfonds"
geen goede wegen. Enecu. land zonder
goede wegen verliest evenzeker in dein
strijd om het bestaan als een land zouder
sluitende begroeting!
vader met den truck een vracht sla en
vroege spinazie naar de markt gebracht.
Op den laten voormiddag door Bere huis
waarts koerende, hield Quulmore voor een
café stil.
„Stap maar uit, dan mag je hier een
ice-cream soda bestellen, ik laat den
wagen hier staan, en kom straks wel
weer terug. Ik ga even in het dorp een
boodschap doen."
Hij had op deigclljkl tochten u,c w oor-
ten al zoo dikwijls gehoord, dat zij ais
een vast recept klonken. Tom wis! nu,
i, \t hij naar Bertha's huis ging, dat schuin
tegenover liet café was. Gezeten aan een
tafeltje bij het ïaam, waar hij genoot van
zijn koelen, lekkeren draak, fUmi hij dooi
twee rietjes opzoog, zag hij zijn vader
vlug de stoep van het huls oploopen en
naar binnen gaan Toen hij er kort daar
op weer uitkwam, liep hij ook woei vlug.
Hel ecnige wat de jongen daaruit kon
opmaken, was, dat er bij het bezoek tets
niet in oide was geweest, iets, dat hom
straks bij het naar huis gaan wel zou
verzwegen worden.
En nu zou zich het drain t -ra dien
ochtend vollrekken. He-! r i\ ivactit zag
hij de kleine auto nii Ouidumu, gereden
uoor een van do muoeti, die in de tuin
derij werkzaam waren, ojr het café sliJ
houden. Mevrouw Quidmore, gekleed om
te gaan winkelen, sprong er vin» uit. Daar
zij zelden in Bere kwam, en bijna nooit
's morgens, aangezien zij het dan thuis
te druk had, mengde zich in Tom's ver
bazing een tikje angst. Zijn pleegmoeder
had den truck van de tuinderij herkend.
Zij stoof het café binnen. Behalve de jonge
BINNENLAND,
Wijziging Raad van State.
Terugbrenging van het
aantal leden van veertien
op (ien.
Bij de Tweede Kamer is ingediend' een
wetsontwerp tot wijziging van de wet, liou-®
donde regeling van de samenstelling en
de bevoegdheid van den Raad van State.
Aan de Memorie van Toelichting wordt
liet volgende ontleend
De drang naar versobering leidt lot hef
voorstel het aantal leden van den Ra:ul
van State te verminderen. Het wetsont
werp brengt dit terug van veertien tot
tien, een aantal, naar het oordeel der
regeering voldoende om den Raad de goede
uitvoering van zijn taak mogelijk te maken.
Er moet uiteraard gelegenheid zijn tot
aanpassing. Een overgangsbepaling waakt
er daarom voor, dat deze terugbrenging
niet ineens geschiedt. Opdat de juiste ver
houding bewaard blijve, wordt tevens hel
maximum aantal staatsraden in builenge-
wonen dienst verlaagd'. i
Mede wordt ook voor de (leden -van den
Raad van State, de vice-president daaronder-
begrepen, een leeftijdsgrens gesteld bij het
bereiken waarvan ontslag wordt''verleend'.
De regeering heeft zich afgevraagd of er.'
overwegende redenen zijn. om te dezen
anders te handelen dan b.v. ook geldt
voor den Hoogen Raad' der Nederlanden.
Zij beantwoordt die vraag in zooverre be
vestigend, vermits bij 'de leden .'van den
Raad van State rijpe ervaring,''in een
voorafgaande carrière verkregen, een fac
tor van meer dan gewone beteekenis is.
de leeftijdsgrens voor hen iels liooger en
wel op 75 jaar wordt bepaald'.
Toorts zal de wet niet meer 'spreken
van koloniën en bezittingen in andere we-!
relddeelen, terwijl de uitdrukking algemeene
maatregel van inwendig bestuur wordt ver
meden. De verwijzing naar do Grondwet
wordt veibeterd, de terminologie wordt anu-
gepast aan die der Gemeentewet en ten
slotte wordt een ander quorium gesteld.
nolgeen noodig is, nu het aantal leden
van den Raad van State wordt.,.,vermin-
-derd. i <t
De overgangsbepaling houdt in,i dat aan
geen der zrttende leden van den Ilaad. ont
slag wordt verleend wegens boventallig-
heid. Omstaan echter vacatures, dan zullen
deze niet worden vervuld, zoolang hot aan
tal niet tot tien is ingekrompen.
Echter kan daarmee niet worden vol
staan, omdat cenige der zittende leden
de leeftijdsgrens reeds Itebben overschre
den. In dit verband wordt bepaald, dat
het voorschrift inzake verplicht ontsrag bij
het bereiken van den bedoelden leeftijd'
geen toepassing vindt op de tegenwoordige
leden. Dit wil dus zeggen,, dat do Kroon
te hunnen aanzien lot ontslag niet verplicht
is, doch we/daartoe bevoegd blijft. Er kan
dus tot een ontslag worden overgegaan,
wanneer de oinstand' gheden dit gewensebt
maken. Oji deze wijze is er alle gelegenheid
tot aanpassing.
Riet tegen biet.
Onderhandelingen met Enge
land en Japan over suiker en
katoen.
Naar het Yad. verneemt is do kans, dat
de bietent,ultuur hier te lande behouden
blijft weer iets grooter geworden.
Men zoekt tlians namelijk een oplossing
op het gebied van de algemeene handels
politiek van N edorl a ml solt-1 nd'i Niet al
leen Twente, maar ook Engeland en Japan
zouden een bepaald contingent van den
invoer aan textielgoederon nomen en de
beide laatstgenoemde landen zouden in ruil
voor hun contingent een zekere kwantiteit
rietsuiker afnemen. In Nederland etihfer zou
de tegenwoordige toestand in zake suiker-
vooiviening blijven bestaan of in ieder
geval slechts geleidelijk en niet at le krach
tig beperkt worden.
Volgens een gerucht, aou een regeling in
dien zin roeds zoo goed' als klaar zijn.
Dit wordt van andore zijd'e tegengesproken.
In verhand hiermede herinneren wij nog
aan het plan tol liet houden van een nieu
we wereldconferentie over de suikerpro
ductie. Amerika hoe-It zich reeds bereid
vertelaard aan een dergelijke Conferentie
doel te nomen.
Minister Deckers terug iu ons land.
De minister van defensie, mr. dr. Dec
kers. is gisteravond van zijn buitenlandsohe
reis in de residentie teruggekeerd.
De minister, die vergezeld was van zijn
adjudant, luitenant ter zee 1ste klasse
Post Ui ter weer. arriveerde met den Pull
man trein van 6 uur uit Parijs.
De communisten en «le N.S.R.
Het Hbid. heeft bij den heer Mussert
geïnformeerd naar de beweringen in Met
artikel in de Tribune, dat hij van de po
gingen van een Dordtenaar om commu
nisten te brengen tot illegale dad'en, ge
weten heeft.
De heer Musseri deelde mede, dat voor
zoover de naam der N.S.B. er in genoemd
wordt, het bericht van A tot Z gelogen
is. De heer Mussert verklaarde vercler met
deze Ueelo historie volstrekt niets ie ma
ken le hebben.
De arbeidsmarkt le Rotterdam.
Aan het einde der verslagmaand stom-
den nog ingeschreven 46.367 mannelijke
werkzoekenden, waarvan 45.564 naar eigen
opgave werkloos en 803 niet werkloos en
2726 vrouwelijke werkzoekenden, waarvan
21.06 naar eigen ojtgave werkloos en 620
niet werkloon.
Vergeleken met de vorige maand is het
aantal wertdoozeu vermeerderd met 646
Oost-Indië.
Verlaging der v e r 1 o f s t r a c-
te men ten.
Batavia. Het ligt in het voornemen een
verlaging der buitenlandscih-verloftraote-
menten voor te stellen, waartoe een wijzi
ging van het buiten landseh -verl ofsreglcm ent
wordt gereedgemaakt.
Het ontwerp is aan de oommissie voor
georganiseerd overleg aangeboden.
De bedoeling is de nieuwe verlof-Tra c-
tementen zoodanig te bepalen, dat 90 p€t.
van de eerste f 100, 80 pCt. van do tweede
flCO, 60 pCt vnn de volgende f300, 40
pCt. van de daaropvolgende f300 en 20
pCt. van het resteerende salaris als vort of s-
iracfement zal worden toegekend, zoodat
iemand met flCOO verlofstrao'oTent zou
ontvangen, tegon thans f 575
ïï.erk en Schooi,
N e d. II e r v. K e r k.
Beroepen te Buurse (O.) (toez.), E. van
Amerongen, cand, te Wijk bij Duurstede;
te degahuizen, Fr. (toez.), G. F. D.
Loeher, bulppred. te Rotterdam-Zuid (Vree
wijk).
Beroepen te Amsterdam (Is. P. Visser
te Warnsveld; lo De Cocksdorp op
Texel (toez,), J. Papineau Salm, cand. te
Amsterdam; te Groede-Nieuwvliet (toez.)
ds. G. J. Derkseu te Oudelande (bij Goes).
Faillissetr enten.
U i tg esp roken
19 Jen. J. de .Tang, pensionhouder, Rot
terdam. Kruiskade 14. R.c. mr. F. G.
Schalkwijk. Cur. jhr. mr. A. C A. Stern,
Rotterdam.
N, V. Bouw ien Handel Mij. „llodemrijls"
en haar directeur P, ,Wj. de Lange, beiden
Rotterdam, Rodenrij-schelaan 39b. R'.o. mr.
F. G. Schalkwijk. Cur. mr. J. v. d'. Hoek,
Rotterdam.
P. cte Ligt, Maassluis, Zandpad S. R.c.
mr. F. G. Schalkwijk. Gur, mr. Wv Schip
pers, VI a afdingen.
VRIJDAG, 26 JANUARI 1934.
Hilversum, 1875 SI.
8 u. VARA. 12 u. AVllOt. 4 u. VARA
8 u. VPRO. 11 u. VARA.
8 u. Gramofoon, 10 u. Morgenwijding
VPR.0, 10.15 u. Gramofoon. 11 u. Orgel
spel. 11,30 u. Gramofoon. 12 u. Ensemble
Otto Hendriks en gramofoon. 2.15 u,
Gramofoon. 2.30 u. Voordracht door M.
MeunierNagiegaal. 3 u. Gramofoon.
4.15 u. Gramofoon. 4.30 u. Voor de kin-
derer. 5 u. Orgelspel. 5.30 u. De Noten
krakers. 6 u. Gramofoon. 6.15 u, VARA-
Orkest. 7 u. 11. VervveyJonkerWat
kapitalisme est socialisme zijn. 7.20 u
Vervolg orkestconcert. 8 u. TVIr. C. IV
v. Rossum: Twee occulte problemen
8.30 u. Concert. 9 u. Causerie Ds. F.
H. G. v. Rerson. 9.30 u. Vervolg con
cert. 10 u. Vrrjz. Godsd, Persbureau en
Vaz Dias. 10.15 u. Declamatie W. Hes
sels. 10.45 u. Gramofoon. 11—12 u.
Orgelspel.
Huizen, 301 M.
Algemeen programma, verzorgd door
den KRO.
8—9,15 en 10 u. Gramofoon. 11.30 u.
Voor zieken en ouden van dagen. 12.15
uur. Sextetconcert on gramofoon. 2 u,
Gramofoon. 3 u. Voordracht. 3.15 u.
Gramofoon. 3.30 u. Pianorecital. 3.45
uur. Gramofoon. 4 u. Sohlagernntziek
en gramofoon, 5.30 u. Lezing. 6 n.
Schlagermuziek. 6.20 u. Lezing. 6,40 u.
Vervolg concert. 7.15 u. Lezing. 7.35 u.
Gramofoon. 7.50 u. Causerie. 8.15 u,
Gevar. concert. In de pauze om 8.30,
uur. Vaz Dias. 9 u. Orkestconcert. 9.50
uur. Lezing, 1005 u. Pianorecital. 10.15
uur. Orkestconcert. 10,30 u. Vaz Dias.
10.35 u. Vervolg concert. 11 u. Gevar.
concert. 11.30—12 u. Gramofoon
Davcntry, 1500 M.
12,20 u. Orgelspel. 12.50 u. BBC-En
orkest. 1.35 u. Northern Studio Orkest.
3.20 u. Muzikale causerie. 4.10 u. Or
kest. 4.50 u. Orkest. 6.50 u. Radio-koor.
8,20 u. BBC-orkest. 9.55 u. L. Bridge-
water's kwintet. 11.051220 u Harry
Roy en zijn orkest
Parijs „Radio-Paris", 1796 M.
8.0512.50 u, Gramofoonplaten 8 50 u.
„Wiener Walzer". operette van Strauss.
Kalundborg, 1261 M.
11.20—120 u. Concert. 1.50 u. Gramo
foon. 2.20 u. Radio-Strijkorkest. 3.20
4 u. Concert. 9.4510,20 u. Balletmu
ziek. Omroeporkest.
Langenberg, 456 M.
5.25—6.35 en 10,50 u. Gramofoon. 11.20
uur. Omroeporkest. 12551.50 u. Gra-
mofoonplaten. 2.20 u. Hobo ©n pia'no.
3,20 u. Omroeporkest. 6.20 u. Koor
concert. 8.35 u. Werag-orkest. 10 20 u.
Omroeporkest.
Rome, 421 M.
5 u. Gramofoon. 830 u. Orkest con eert.
9.35 u. Vervolg concert.
Brussel, 322 en 484 M.
322 M.12.20 u. Gramofoon. 1.30 u.
Omroepkleinoikest. 5.20 u. Gramofoon.
G.50 u. Dito. S/23 u. Symph'omeconcerL
10.30 u. VJaamsche liederen. 10.45—
11/20 u. Gramofoon.
484 M.12.20 u, Omroejtkleinorkest.
I.30 u. Gramofoon. 5.20 u. OmToejt-or-
kest. 6.35 u. Gramofoon. 7.05 u. Om-
roepkleinorkesf. 8.20 u. Voor oud-strij
ders. 9.20 u. Omroeporkest. 10 30—
11.20 ,u. Gramofoonplaten.
Deutschlandsender, 1571 M.
9,20 u. Otnro"' <v'nst, 10.3011.20 u.
Grrunofoo''
man, die in de lange, smalle pijpenla be
diende, wat er niemand. Toen Tom mot
de twee strootjes tusschen de lippen over]
zijn glas heen keek, zag hij duidelijk den]
toorn van de verongelijkte, die, den over-i
trcder zoo vlak op de titelen zat. Zich om-}
koerende, zag zij Tom zitten met een ge-
zicht alsof hij zich schuldig voelde en
meer van de zaak af wist.
„O, zoo. Dus jij bent er ook. Waar is
hij'
Tom antwoordde naar waarheid: „Hij
zei, dat hij een boodschap te doen had,
maar niet wat of waar."
„En komt hij hier terug?"
„Hij zei van ja."
„Dan zal ik blijven wachten."
Toon ging zij naast Tom zitten, zoo-
dat zij Bertha's huis in hot vizier had.
!>f er iets was, dat zij wantrouwde, zou
de jongen niet-hebben kunnen zeggen, om
dat hij zelf bijna nooit iemand of iets
wantrouwde. Dat er eenig gevaar in de
lucht zweefde, ,-merkte hrj aan de heftig
heid, waarmee zij zijn voorstel orn ook een
ice-cream te nemen, verwierp.
„Daar is hij."
Zij zagen hem de stoep afkomen, een
oogenblik aarzelen en toen in de tegen
gestelde richting gaan van die, waar zij
zaten te wachten. Tom begreep die tactiek.
„Hij gaat naar Jenkens, om over dien
nieuwen band' te spreken."
Toen zij recht overeind stond, kenmerk
ten zich haar bewegingen door een fel
heid en activiteit, die hij nog nooit van
haar had gezien.
„Meer hoef ik niet te weten. Ik ga
weer naar huis. Niets er van zeggen, dat
we elkaar hebben ontmoet en ook niet
dat ik in het dorp ben geweest."
Vlug liep zij naar buiten, sjirong de auto
in en zei den man, die chauffeerde, om
to keeren en naar hu>s te rijden.
Wal er tussohon dien Zaterdag en den
daarop volgenden gebeurde, ia Tom nooit
precies te weten gekomen. Eerst eenige
jaren later, toen zijn vermogen om ge
volgtrekkingen te makc-n, zich had ont
wikkeld, was hij in staat het een en ander
te vermoeden, maar behalve over zrjn eigen
ondervinding beschikte hij niet over nauw
keurige gegevens. Dat er hoogloojtendo
luzies plaats hadden, leidde hij af uit
de korzelige stemming, die er telkens iu
huis heersciite. Maar (rij was er nooit ge
tuige van en daarom bestond er voor hem
weinig of geen aanleiding om to denken,
dat ze erger waren dan gewoonlijk.
Op den eei'stvolgenden Zaterdag was hij
in het aardappelveld op zijn knieën bezig
met zoeken en dood maken van die lee-
lijkc, roodachtige lorren, die zoo schadelijk
voor de aardappelen zijn. Plotseling hoor
de hij dat men hem riep. Terwijl hij
opstond en om zich' heen keek, zag hij
do kleine auto op den weg staan, Billy
Peet, een van de werklieden,, wenkte Item
te komen. Zijn handen tegen elkaar schoon
vegende, stapte hij voorzichtig over de
rijen jonge aardappelplanten en wasspoe
dig op den weg.
„Instappen,"' commandeerde Billy Peet
kortaf. „De baas zei me, dat ik je moest
halen."
„Mij ltalen met de auto? Wat is
er dan aan de hand?" Zijn oog viel op
een rieten valiesje achter in de auto.
,Waar is dat voor?"
„Instappen. 'Onderweg zal ik hel je zeg
gen-"
Tom nam naast den chauffeur plaats.
„Mevrouw Quidmore is ziek."
„Wat scheelt haar dan?"
„Dat weef ik niet Maar ze is Weel erg
ziek."
Toen zij langs Quidmove's buts kwamen
en toch doorreden, keek Tom verbaasd
op. „Zeg §ens, waar gaan we eigenlijk
licen
„Niet naar huis. Dat wil de dokter niet
hebben. De baas telefoneerde mei mevrouw
Tollivant, en daar zal je blijven, tot me
vrouw QuidmoTe misschien weer beter
is."
De jongen beloonde zich niet dikwijls
licht geraakt, maar nu voelde hij toch,
dat men net deed, alsof hij een postpak
ket was. Als zijn moedor ziok was. dan
was zijn plaats thuis. Dan zou hij het
vuur kunnen aanleggen, water uit den put
halen en allerhande kleine diensten kun
nen bewijzen, waardoor eon jongen van
zijn leeftijd zich kan nuttig maken. 'Op
zoo'n manier als een extra-lastpost op eett
zijspoor te worden gerangeerd, was een
belccdiging van zijn dertien jaren, den
leeftijd, dien hij verondersteld werd thans
te hebben bereikt. Maar wat kon hij doen?
Prolesleeren zou niet baten. Hij kon slechts
gaan, waarheen men hem bracht, net
nis Gerald ine of de oude rammelkast van
een auto.
Wordl vervolgd).
0
•flaHHBHWBliW'WI—C3S—OTWBMMBBWBMMMWi
