N DER-BLAD
8 RIEF UIT ZWI i SERI .AN D.
Schiedamsciie Courant,
Wie was tie sterkste
De boterhammen van der
houthakker
TWEEDE BLAD
SCH1EDAMSO E COURANT
Sneeuw en sneeuw. De ski als verkeers
middel en sport-attribuut. De Diavolezza-af-
daling. Het parcours. „Bahn frei!". Veertig
K.M. per uur. Bal na!
Een brief uiL Zwitserland in Februari.
D;uu' proeft men sneeuw uit. Niet de
sneeuw, zooals wij Hollanders die kennen:
klefferig en bruin getint, waar sporen adli-
ter gelaten warden. Maar sneeuw, die op
stuift, wanneer men haar met snelheid
diooi'klieften die doorkliefd wordt, niet
alleen omdat ons nlels anders overblijft,
wanneer wij ons verplaatsen willen, maar
lomdat het zicih voortbewegen in die sneeuw
een genot op zichzelf is. Niet geschoeid,
ziqoals wij Hollanders dat plegen te zijn,
maar voorzien van extra sokken en zwaar
schoeisel en bovenal van ski's, hot ideale,
zioto niet het eenige verplaatsingsmiddel,
waar de sneeuw meer dan 1 meter dik ligt.
liet is een vreemde wereld, de Zwilser-
sclie. Sneeuwt het in ons lage landje, daar
worden allo beschikbare krachten gemobi
liseerd lOiït do witte substantie sn den
kortst mogelijken tijd te doen verdwijnen.
Dooit het ontijdig in do Zwitsersolie lioogo
dorpen, dan wordt ijlings sneeuw aange
voerd, ,om do straten liet haar blijkbaar zoo
passend aanzien te hergeven.
De Zwitsers zijn een ski-loopend volk ge
worden; daardoor zijn in Zwitserland de
groiote ski-eveneinenton mogelijk geworden,
die men er thans beleeft
Want de ski is niet alleen verkeersmid
del gebleven, liet is geleidelijk geworden
tot een sport-attribuut en één van de
edelste soort.
In allo doelen van Zwitserland wordt
deze sport thans beoefend en hot is geen
gering getal buitenlanders vooral En-
gelsehcn, maar ook Hollanders, Fransdien
en Dultsohers dat 's winters naar Zwit
serland trekt, eens deels 0.11 de vochtige
kou in eigen land te verwisselen met e
zonnige tinteling in de bergen, anderzijds
ion", de zoo ard moerende ski-sport te be
oefenen, En zoo'n vlucht heeft de ski-sport
in Zwitserland genomen, dat de eigenlijke
bakermat van deze sport, Skandinavië, er
door >p den achtergrond' is geraakt. Ver
wondering behoeft dit niet te wekken,
daar de winterdagen in Zwitserland, zoo
veel langer zijn dan in Noorwegen en do
zoo- er dus zooveel meer van zich laat
profiteoren.
Feitelijk is het met - un-
nen, maar al gauw will' t i ook
een woordje moesproken en d»w ia kgen-
zijn bijna in alle Zwitsersche plaatsen va,n
eenige beteeken is gevestigd' en het wed1-
s Lr ij d wezen deed zijn intree.
Ook dit wcd'slrijdwezen is op zichzelf
weer heel iets bi zanders. In ons land
komen we aan wedstrijdweaen niets tekort.
ZATERDAG, 3 MAART 1934. No. 20582.
voordal de wedstrijd een aanvang nam,
eenige honderden toeschouwers bijeen, ho
pend nog een „logc-plaats" vrij te vindon
als hoedanig de spaarzaam boven de
sneeuw uitstekende rolspuiiten ond' r d' ze
omstandigheden zeker meelden gr.den.
Daaruit blijkt reeds voldoende well; ren
zelazaam. schouwspelhot is ongeveer HiO
van de beste renners, meest Zwitsers,
doch ook buitenlanders welke om de >/j
minuut starten, zich geleidelijk^ of in kleine
Wat mij betreft, kondon we het rustig hal- SrPpPjj-s nar, beneden te zien storten.
-v, i JU Doch voordat dit schouwspel bezint, kr i
veeren, en "dan. nog hadden we niet te
klagen.
Doch een wedstrijd wezen als de ski-
sport kont, missen wij' ten eonen male.
Laat ik u daar d'an iets van vertellen
voordat dit schouwspel begint, krijgt
mei; eerst nog een ander ie genieten, liet
is de afdaling langs dezelfde helling va.n
een honderdtal "toeschouwers, die er de
voorkeur aan gaven met de renners naar
boven te gaan en langs het eerste ge
en laat" ik dat doen, door u enkele mo- deel te van de route de besle kijkplaatsen
menton te beschrijven van de grooto juist
plaats gehad hebbende Diavolezza-aMa-
lingsretimon, die ieder jaar te Ponlresina
worden gehouden als één der allerbelang
rijkste van Zwitserland.
Men moet zich vooral niet een te ge
ringe voorstelling van een dergdijkon wed
strijd maken. Do route is ruim 10 Iv.M.
lang, over welken afstand men niet min
der dain 1100 M. daalt. Dat dit geen ge
leidelijke afdaling is, behoeft wol geen
betoog: er komen vrij lange ongeveer
vlakke gedeelten in voor, hier en daar
zelfs stijgingen, die zoo snel mogelijk moe
ten worden overwonnen; er komen daar
naast ook zeer steile gedeelten in voor,
o.m. de beruchte Isola-Persa, die de ren
ners in oen enkele minuut p.l.m. 250 M.
lager kan brengen, aangenomen, da,t hij
zijn tempo en zijn richting volkomen be-
hoerscht, iets wat hem slechts een hoogst
enkelen keer boschoren is.
Onder aan deze helling, waar zich in
den vorm van een groote bult, als het waro
een natuurlijke tribune bevindt, is het
Spreekt haast vanzelf verreweg hot
moest interessante gedeelte vna het par
cours te volgen.
Hier worden do grootste snelheden ge
maakt, naast de gekste buitelingen; hier
wordt feitelijk do geheele wedstrijd beslist
Fn niettegenstaande de weersomstandig
heden ditmaal bun medewerking niet ver
leenden, niettegenstaande deze tribune
slechts bereikbaar is, indien men cr oen
dikke 2 uur klimmen por ski voor over
woordig een machtig geluid. Skischolou heeft, waren ook ditmaal daar reeds lang
te bereiken.
Een uur voor het vertrek van den eer
sten renner, verschenen de eerste ama
teurs aan den bovenrand van de helling,
spoedig gevolgd door meerderen en ten
slotte leek het een zwerm mieren, steeds
maar zigzaggend de helling kan zelfs
door den pieest ervaren skiër niet lood
recht genomen worden die wanhopig
worstelde om nog tijdig beneden te komen,
liet was een gebatte! zonder einde, soms
van 3, 4 skiërs over elkaar, die dan geza
menlijk 10, 20 M. naar beneden gleden, voor
dat zij kans zagen weer vasten voet te
krijgen.
Inmiddels is het tijdstip van den start
daar en cen van mond tot mond' door
gegeven „Bahn frei" geeft te „kennen, dat
men zich hoven voor den -start gereed
maakt. Alles wat nog geen kans zag be
neden te komen, krabbelt nu zoo gauw
mogelijk zijwaarts buiten het door vlag
gen afgezette gedeelte, >m daar het ver
loop van den wedstrijd te volgen. Ook
op de tribune komt meer leven do laat
ste restjes van de meegebrachte lunchpak
ketten worden opgeborgen en men tuurt
vol spanning naar boven.
Spoedig wordt de eerste renner zichtbaar,
gekleed als duivel, zooals nader blijkt.
Het is n.l, gebruik, dat de Diavolczza,
(duivels) rennen aldus worden geopend.
Dan volgt de eerste afdeeling, de da
mes, die voor de beeren weinig onderdoen;
vervolgens de gasten, volgens leeftijd inge
deeld, dan de inheomsche amateurs, de
ski-leeraars en berggidsen, tenslotte de „Ka-
none", zooals men- lien .pleegt, ie noe
men: de kops!ukken',op skigebied.
En men ziot jonge, onstuimige men-
schen, dio zoo scherp mogelijk naar be
neden trachten te komen; zij maken spoe
dig eori buiteling en verliezen dan meestal
te veel tijd. Men ziet er finaal op den
kop staan, men ziet er als eon hoopje
vuil naar beneden vallen en als sneeuwpop
weer verrijzon, men ziet ski's blijven ste
ken, waaraan een menscli bengelt. Docli
men ziet er ook, die keurig beheerscht hun
terrein overzien, die vooraf hun keerpun
ten bepalen en tevens do plok, waar zij
recht naar beneden zullen schieten om
zooveel mogelijk snelheid over te houden
voor li-et vlakkere gedeelte dat dan volgt.
Het is oen schouwspel van grooie be
koring, van spanning en ook een enkele
maal adembenemend, maar alles loopt zon
der ernstige kleerscheuren af, zoodat de
sleebrancards, die op verschillende punten
voor mogelijke ongevallen aanwezig zijn,
geen dienst behoeven te doen.
Zoo zijn do V-ft uur, die dit schouw
spel neemt, in een oogwenk voorbij en
men verbaast er zich over, dat men als
toerist voor den terugweg, slechts 4
K.M. lang, ongeveer 3 kwartier moodig
heeft, lenvijl de eerste prijswinnaar vooi
liet geheele parcours van 10 K.M slechts
ruim 15 minuten blijkt te hebben gedaan
en no. 4, do favoriet, de bekende David
Zogg, slechts ruim 1G minuten, daar
hij het ongeluk liad een zijner slokken
te verliezen.
E|n 's avonds komt alles, deelnemer, toe
schouwer en dorpeling tezamen op het
groote sporthal in een der voornaamste
hotels. Daar worden de prijzen uitgereikt,
de prijswinnaars beSiielddaar blijft mem
in aller voortreffelijkste stemming tol diep
in den nacht bijeen,
Ponlresina, 28 Februari 1934.
R.
Mijmeringen.
Soms toch wel.
Er is een goed vaderlandsch spreek
woord: haastige spoed is zeidon goed.
Dit is een waar en een wijs woord
?ooals 'n -oud en deugdelijk spreekwoord
dan ook betaamt.
il de wijze woordenkeuze daarvan
eens nader overwegen. Er staat niet, dat
spoed verkeerd zou zijn, en het is dus g'én
vrijbrief voor sloome duikelaars; er staat
dal haastige spoed niet goed' is. Of liever
en beter, ook dat staat er niet, gelukkig
Want dat z,qu nog te algemeen zijn: er
staat, dat haastige spoed zelden goed is.
Zoo is het, en zoo is het goed en af.
Haast is een merkwaardige zielsclie toe
stand. liet is een verenging, een vernau
wing van het bewustzijn dat sterk, bijna
uitsluitend op één punt gericht wordt. Ge
moet den trein halenen dat ge geld'
fnoct meenemen, uw paspoort, of een mand
je mol eieren voor nw zieke zuster
ge zoudt het altegader kunnen vergeten,
doordat de haast u slechts toestaat aan dio
ééne zaak to denken: dat ge den trein
moet halen.
Dez.e dikwijls nog volstrekt onnoo-
digo haastige spoed zal zelden goed
Wezen. Een rusligo zelfbezinning, een greep
naar de macht van uwen bewusten wil over
uw o ibewusten liaasklrang, zal hier gebo
den zijn. Zij zal u tot een klaar overzicht
leiden, tot het inzicht, dat ge nog vol
doende tijd hebt om te doen, wat gedaan
moet worden, en ge zult ruim op tijd aan
den trein komen, mét uw beurs, uw pas
poort en uw mandje met eieren, heel en al.
Dan moogl ge met gepaslen Irots tot
een minder beïicerschten en daardoor in
ongerief geraakten medereiziger zegron:
haastige s, oed is zelden goed', mijn waarde.
Maar er is toch nóg een kant aan do
zaak.
Dat zeidon is niet voor niets in dit
spreekwoord terecht gekomen.
Inderdaad kan haastige spoed -wel tot
iets goeds voeren tot meer en lioog-er
zelfs.
Meesterwerken van letterkunde, schilder
kunst en muziek zijn in haastigen spoed
ontstaanDo verhalen zijn overbekend,
van componisten die door op hun stuk
staande orkestdirecties, gedwongen werden
binnen den kortstcn tijd, als 'tware op be
stelling, een ouverture of een ander mu
ziekstuk te „leveren"en zietf terwijl
do Ixiwusto geesl van den didhter of com
ponist revolteerde legen dien hardVocli-
tigen directeur of indendant, had do ziel
van den scheppendcn menscli de baan vrij
om een meesterwerk geboren te doen
worden.
W animeer de haast den rnenselh innerlijk
beheerscht, dan is de spoed' die er uit go-
boren wordt, zelden goed.
.Maar wanneer de noodzakelijke spoed'
een groot man tot haasten dwingt, zonder
dat deze haast meer doet dan een moge
lijke indolentie overwinnen, en zij dus ove
rigens niet do meesier van den menscli'
wordtdan kim uit haastige spoed zelfs
wel het beste geboren worden ook.
Seneca .Tr.
Serk en Sclioolu
Ncd- Ilcrv. Kerk.
Bedankt voor Hmzum bij Leeuwarden
(Evangelisatie), ds. P. J. van Veen te
Hoogkerk.
Clir. Gcrcf. Kerk.
Beroepen te IJmuiden, ds. L. S. dea
Boer te Leerdam.
1.
Om op te lossen.
VOOR GROOTEREN.
Mijn geheel wordt mei G lekers geschreven
en noemt een roofvogel.
G, 5, 2, 4, is een kleur.
Een 4, 2, lj. is oen ligplaats vqor schepen.
'4, 2, 5\ 6, 3, is een mooi dorp in de pro
vincie Utrecht.
Een 3, 2, a\ G, is een bewoner van een
Noordelijk rijk in Europa.
Verborgen rivieren in ons land.
Oom to wilde de boeken heel graag heb
ben; hij nam er twee van mee.
Moeder zal in geen geval vóór vijven thuis
kunnen zijn
Hij kwam stellig lo laat aan den trein.
Een halve emmer water viel om.
IVio kan bloemen maken van:
klok on ras.
dier drop ros.
buur mol Em.
hi t na roes.
Vul die 1G vakjes in met:
2 E 4 O 3 D 2 M 2 X 3 R
maar doe liet zóó, dal jo van linke, naar
rechts en van boven naar beneden leest:
lo rij cen doel van je gezicht.
2e rij een rivier in Duitsolitand.
3e rij een hondennaam.
4e rij een ander woord voor menigte.
VOOR KLEINEREN.
L. W elke roofvogel is tevens een jongensnaam?
2. Dr letters noemen een insect,
Dat leken steken kan.
Jo rijgt er in den zomer meest,
Een flink gekriebel van.
Je kent dal lastige insect.
Dus noem liet nu maar vlug,
Het antwoord van dit raadsel luidt:
't Insect, dat is een
3. Welke kleur wordt, als men haar omkeert),
het tegenovergestelde van vol?
4. Kies uit elk der onderstaande zinnen een
woord, maar doe liet z.o0(, dat deze woor
den (in dezelfde vo'gdorde genomen) een
bekend spreekwoord vormen.
Ik zit liever op een hooge zitplaats dan
op een lage.
Dat heele rijtje bootnen wordt helaas ge
veld
Oom Koos en -oom Frits vangen altijd wat,
als zij uit vistehen gaan.
Mijn oudste zusje heeft rrceselijlc voel huis
werk.
Tegen z.00'11 sterken wind in kunnen wij
nicl fietsen.
(Nadruk verboden).
door
C. E» DE LILLE HOG ERW AARD.
De Oostenwind was boos heel hoos
En blies uit alle macht.
Ilfij -bulderde en Zuidenwind
Was bang haast voor zóó'n kracht.
Toch toonde Zuidenwind' ziclh flink:
llield vol, nam niet do vlucht.
Do inenschen zeiden: -— Voel je 'tal?
't Wordt lekker in de luclit.
Het Voorjaar komt. Naar buiten nu.
De dikke jassen uit. -
Maar Oostenwind, dio bromde barsch:
Zog dat maar niet to luid.
Hij spande zich geweldig in,
Blies beide wangen bol.
En briesehte: Vluchten doe ik niet.
Wat ook gebeurt, 'khoud v'ol.
Maar grootspraak was het. Anders niet,
Na n poosje moest hij heen.
i Wie was de sterkste? Zuidenwind^
1 T,ot vTcugd van iedereen.
(Nadruk verboden).
VAN DE
door
C. E. DE L1LLE HOGE RW AARD.
Houthakker Plof begon moe te worden. Den ge
beden mo.gen had hij "hard gewerkt en hij was
nog laag met klaar. Hel was echter lijd om een
stukje te eten en een slokje te drmk in. Hij begon
mei liet laatste en schroefde hot deksel van do
thernioMlesch los, nam de kurk er af en schonk
wal van den verkvvikkenden bruinen drank in
een metalen kroes. Daarna mailde hij het ttrom-
lueHje open, waarin zijn vrouw boterhammen voor
hem gelegd had. He, wat zouden die lekker
smaken.
Kabouter Plof was op den liggenden boomstam
gaan zitten en wilde juist met zijn boterhammen
beginnen, toen oen roodborstje naar hem too
getrippeld kwam. liet piepte zóó hard, dat do
houthakker, die cen echte dierenvriend was, on
middellijk begreep, wat er aan scheelde. liet anno
diertje had honger en Plof bedacht zicfT dan ook
geen oogenblik, of hij gaf het vogeltje een stukje
brood mee.
Nauwelijks had hij dit gedaan, of er kwamen
van allerlei vogeltjes: roodborstjes, meiets, kwik
staartjes, vinkeu en meesjes, 't Leek wel, of ze het
afgesproken hadden, want van alle kanton kwa
men ze aangevlogen.
Houthakker Plof wilde ai die vogeltjes, die im
mers zijn vriendjes waren en naar welker gezang
li,ij zjoo graag luisterde, als hij in het boseli was,
gaarne tevreden stellen on deelde ruimschoots
van zijn brood uit.
Maartoen de laatste gevederde gastt ver
zadigd was, was ook liet laatste kruimehtje brooa
verdwenen. Houthakker Plof keek eens in zijn
leege trommeltje, krabde zich achter liet oor en...
ging maar weer aan het werlc om zijn honger te
verzetten.
11,ij zette het trommeltje naast den boomstam
op den grond en zag noch hoorde, dat Langhaard,
een klein kaboutertje, heel behoedzaam naderde,
het leege blikje meenam enhet na cen tijdje
weer op zijn plaats zette.
IJverig hakte Plof door, tot het tijd was om
naar huis te gaan. Maar o, wat had hij cen vrecse-
lijk'en honger Als zijn vrouw nu maar genoeg voor
hem had, wanneer hij straks thuis kwam. Zijn
trommeltje nam hij mee, maar het viel
hem hectcmaal niet op, dat liet zoo zwaar ge
worden was. i
Zoo vlug als zijn moede beenen dit toelieten,
liep Ji.ij nu naar zijn buisje, dat aan den rand1
van het bosch stond. Do kleine Plofjes het
waien er zes kwamen hom al tegemoet gö-
loopcn en gewaggeld, llij tilde de kleinste op zijn
schoudei en zoo kwam vader met zijn halve
dozijntje thuis.
j.Dag vrouw", rie(p hij opgewekt uil, zoodra
liij binnen kwam. „Heb je nog oen reuzoportio
eten voor me? Ik rammel ran deri honger".
jj,0ch, beste mail", antwoordde de anno vrouw.
„De kinderen hebben vandaag zóó vreoselijk veel
gegeten, dat er natuurlijk wel walt, maar niet
zoo heel veel overgebleven is. Als ik geweten
had, dat je mot honger thuis zou komen), zou ik-
natuurlijk meer voor je bewaard hebben, maar ik
dacht zoo vast en zeker, dat ik je trommel hoclo-
maal gevuld had. Ik ik stamelde zo
„heb hei todli niet vergeten?"
„Nee, nee, vrouwtje, jij hebt geen schuld", zij"
Plof lachend, terwijl hij zijn ontstelde vrouw ge
moedelijk -pp den schouder klopte.
jjiWeel je, hoe liet komt, dat ik zoo'n honger
had?" vroeg hij nu.
Nee, dat kon zijn vrouw natuurlijk niet weten.
En do houthakker vertelde liet tiaar.
„Ik heb een loodborstje en ook andero vo)-
geitjes wat te eten gegeven", zei hij. „Ze kwamen
van alle kanten aanzetten. 'tLeek wel, of ze er
op gewacht hadden. En ze waren zóó mak. Zie
kwamen zoo maar op mijn knio zitten. Vooral de
meesjes waren erg tam. Zc kwamen met zóó
velen, dat mijn trommeltje leeg was^ vóór ik er
erg in had. Kijk maar".
En hij haalde liet trommeltje te voorsdliijn om
het zijn vrouw te laten zien.
,i,Maar wat is het zwaar", riep hijiverbaasdl
uit. ,i,Gek ,dat ik daar onderweg niets van go-
merkt heb".
Toen liij het omw-uaakte, keek hij. of 'li|iji een
groot wonder aanschouwde. Hij was er sprakeloos
van en toen hij eindelijk weer spreken kon, juich
te hij
„Het is weer vol, heelemaal vol".
„Dan heb je zeker gedioomd, dat hc leeg
was", kon zijn vrouw niet nalaten te zeggen.
„Nee, nee, dat weet ik heel zeker", zei hout
hakker Plof zóó beslist, dat zij er geen oogenblik
meer aan twijfelde.
„Kijk toch eens, wat een heerlijke boterham
men niet worst", ging de nog steeds verbaasde
f win n'wryttfim- ir t a-
DEK
2.
3.
4.
535 «33
No
BIJVOEGSEL VAN DE SCH1EDAMSCHE COURANT VAN 3 Maart 1934
