NIEUWS UIT BELGIË.
Xt t. 5' S ."te
TWEEDE BLAD
SCHIEDAMSCHE COURANT
GEVAAilLIJK SPEL.
Gemengd Nieuws
Vlaamsch minimum-program verwezenlijkt. De
rechtspraak eindelijk hervormd. Snelle vooruit
gang in enkele jaren.
(Van onsen correspondent
Brussel, Juli 1935,
Do opbouw van bet Ylatunsohfö leven, in
België vordert geleidelijk en heeft nu
weer teen stap vooruit gedaan, door de
goedkeuring van de wet op het gebruik
van het Neder!andsch eu het Fransch m
roclifez aken. Na dten oorlog hebben de z.g.
jni 11 i ril ara i st ische leiders van de Vlaamsche
beweging teen mmimumprogramma van
Vlaamsch© hervormingen in Belgie opge
steld, -waarvoor eten krachtige propaganda
werd gevoerd, niet om de openbare mec-
ning in Vlaanderen voor dit programma
te winnen, dit doel was bereikt, maar om
dte regeering te overtuigen, dat de opon-
bare geest in Vlaanderen wel degelijk her
vormingen ©ischle, omdat zij beantwoord
den aan de ontwikkeling in het Vlaam
sche land. Dlit programma voorzag princi
pieel In vier punten, d!ie als zoovele strijd
leuzen waren, namelijk vervlaamsching of
vernedterlandsching van het onderwijs, van
het leger, van dte besturen en van. het
gerecht. Na teen tiental jaren strijd is
dte eerste leuze verwezenlijkt, n.l. de ver
nedterlandsching van het hooger onderwijs
in Vlaanderen, door dte vernederland schin g
van de tot dusverre op zuiver Fransche
én zelfs anti-Vlaamsche leest geschoeide
rijksuniversiteit te Gent, in hot hartje van
Vlaanderen. Eerst was de wet op de ver
nedterlandsching van het middelbaar onder
wijs van kracht gowordten. De vervlaam
sching van dte Gentsdhe universiteit is een
mijlpaal in dte geschiedenis van de Vlaam
sche politieke en cultureele beweging ge
weest. Hiervoor hebben generaties van
Vlamingen gestreden, sedert het beslaan
van België, sedert de afscheiding van Ne
derland in 1830. De Vlaamsche universi-
te it zal onvermijdelijk do bron worden van
nieuw Vlaamsch leven en zal dte basis
leggen van een leidenden stand, die niet
wildvreemd zal staan boven het volk, maar
een waaUijk beschavend en invloed uit
oefenen zal.
Basis
toestanden.
gelegd voor gezondere
IQok de wet op de vervlaamsching van
dte besturon werd goedgekeurd, en die
op dte vervlaamsching van het leger. Er
bleef nog slechts één punt van het mi
nimumprogramma over, namelijk de ver
vlaamsching van het gerecht. Het spreekt
van zelf dat, inzake de besturen en het
leger, oplossingen moesten worden aan
vaard1 die feitelijk een compromis waren
©n. dat de Vlamingen nog wel bezwaren
Jiebben te doen gelden, uit den aard der
Kaak zelf kan alles niet in .eens worden
vcrandteiG. De basis is gelegd1 voor ge
zondere toestanden en dte Vlamingen zelf,
het Vlaamsche publiek en dte Vlaamsche
beambten moeten er voor zorgen, dat uit
dte nieuwe wetgeving zooveel mogelijk ge
haald' wordt. Vergeleken bij de vroegere
toestandten is de vooruitgang overigens
reusachtig. Met de vervlaamsching van de
Conische universiteit kon het nïot anders
of ook dte vervlaamsching van het gerecht
moest volgen. Dat is nu gebeurd en deze
wet kan, veel meer dan de bestuurs- ten
die logerwet nog, ingrijpende wijzigingen
teweeg brengen in het cultureele leven van
het Vlaamsche land1. .Men kan gerust ver
klaren, zooals het orgaan van dte Vlaam-
gche advocaten, het „Rechtskundig Week
blad", dit heeft gedaan, dat de nieuwe
wet de eenige taalwet is, die waarlijk doel
treffend] i&. Hot is niet gemakkelijk ge
weest, alhoewel de in hun voorrechten
en tradities bedreigde caste van Ncde-r-
landsch-onkundige advocaten en magistra
ten, het niet tot een grootschcepsche be
weging tegen de nieuwe wet hebben la
ten komen. Zij beseften dat do hervorming
wegens dte vernederlandteching van de Gont-
phe universiteit, dlie Vlaamsche diploma's
afleverde, niet te vermijden was en hun
politiek was er op gericht te redden wat
er te redden was voor hen en op slink-
sclio wijze te bereiken, dat de vet het
tweetalig karakter van Vlaanderen zou er
kennen.
Dat is niet gebeurd. Na verscheidene
jaren in de beraadslagingskamers van Ka
mer en Senaat te hebben vertoefd1, is de
wet'cindelijk van kracht geworden. De Se
naatscommissie liad nog een wanhopige
poging gedaan om al de beginselen waar
op de wet steunde, te ontzenuwen. Zoo
sterk is echter bij al de parlementariërs,
die door het Vlaamsche land zijn afgevaar
digd, het besef doorgedrongen, dat aan een
dergelijke hervorming het hoofd niet meer
is te bieden, dat in een enkele zitting
al do door de commissie voorgestelde
amendementen, waarover zij een jaar had
studeerd, werden verworpen. Als eenig re
sultaat hadden de franskiljons slechts be
reikt, dat voor hen een jaar was gewonnen.
In al zijn bizonderheden kunnen wij de
wet hier niet uiteen zetten, doch de hoofd
punten alleen zullen reeds aantoonen van
hoeveel beteekenis zij is, waarbij vooral
dient aangestipt, dat deze wet de eenige
taalwet is met doeltreffende sancties, na
melijk dte sanctie van nietigheid der rechts
handeling, ingeval van niet-naleving.
Slechts Vlaamsche rechts
geleerden.
De wet wordt reeds van 15 Septem
ber as., dat is na hot rechterlijk verlof,
van kracht. Welnu, van dit oogenbh'k af
mag jn het Vlaamsche land geen enkel
geding meer ingeleid worden voor dte recht-
baiiKon, tenzij door een in het Nedorlamlsc.il
gestelde dagvaarding. Tot dusver gebeurde
dit veelal, zeggen we zelfs meestal, in
het Fiansch. In strafzaken was een vrij
bevredigende regeling van kracht, welke
steunde op het beginsel, dat teen ver
dachte zelf te kiezen had in welkte laai
hij wenschte te worden gevonnist Doch in
biugerlijko zaken was er niets dan wille
keur. Doch thans wordt de verplichting
ingesteld elke procedure in htet Vlaamsche
land ook in het Nederlamlsch aanhangig
te maken. Dit geldt voor elke rechtsmacht,
zoowel voor d'o rechtbanken van eersten
aanleg als voor de beroepshoven; zoowel
voor de concordaten als voor de faillisse
menten en voor scheidsrechterlijke uitspra
ken. Het is algemeen. Do arresten van
het Hof van cassatie moeten officieel in
het Fransch en in diet Nedterlandsch vor-
dten gesteld en beide teksten hebben vol
strekt dezelfde waarde.
Fen andere belangrijke hervorming is de
taal waarin de advocaten hun pleidooi
paoeten houden. Men zal begrijpen, dat,
waar vrijheid van taal werd gelaten, velo
Vlamingen, soms tegen hun overtuiging
in, de Fransche procedure kozen om
zeker te zijnp dat do rechtbank! hen vol
ledig zou begrijpen ön seoundo, dat zij do
welwillendheid zouden hebben van de
rechtbank. Voor elke rechtbank is het zoo
eiken dag gebeurd tot dusver, dat Fransch-
onkundigen zich in het Fransch lieten von
nissen, of ten minste dat zij hun advocaat,
wanneer het dan een strafzaak betrof, in
het Fransch lieten pleiten, zander dat zij
©r een enkel woord van begrepen. Daarin
wordt nu een radicale verandering ge
bracht. Ten eerste voor de magistratuur.
Na 1 Januari 1938 zal in 't Vlaamsche
land geen enkele magistraat meer kunnen
woiden benoemd indien hij niet bewijst,
dat hij al de examens van het doctoraat
in de rechten in het Noderlandsch heeft
afgelegd. Anderen moeten, om voor een
benoeming in aanmerking te komen, een
speciaal examen afleggen voor -een jury
van vier hoogle era aren, waarvan twee
juristen en twee phüologen. Ten tweede
zullen de advocaten, die hun diploma van
doctor in de rechten hebben bekomen na
-►-! DER
ZATERDAG, 20 JULI 1935. Na. 21.002.
Januari 1930, binnen eon termijn van
vijf jaar na het van kracht worden van
de wet verplicht zijn in allo gedingen voor
een Vlaamsche rechtbank uitsluitend im
het Nederlandscli to pleiten, Daar do wet
van kracht wordt 'op 15 September van
dit jaar zal dus vóór heel deze categorie
advocaten het Fransche pleidooi na 1940
voor een Vlaamsche rechtbank verboden
zijn. Aldus zullen de Vlaamsche juristen
die le Gent slutteeren, ook een toekomst
hebben. Voortaan zal men slechts Vlamin
gen kunnen aanstellen en het prestige van
de Nederlandsche beschaving zal er bij
winnen. Bij het beroepshof' te Gent zal,
van het aanstaande jaar af, de mercurianl
uilsluitend in het. Nederlandscli moeten
worden gehouden. Bij het beroepshof le
Brussel zal dit afwisselend om het jaar
in het Nederlandsch en in het Fransch
zijn. Hetzelfde geldt voor het verbrekings
hof. j
Concessies'» aau de franskiljons.
Wel zijn er enkele concessies aan do
franskiljons gedaan. Zoo wordt aan de
partijen, die bij gemeen accoord voor een
leclitbank van bet Vlaamsche land en
Fransche rechtspleging verkiezen het recht
toegekend de verzanding te magen van
de zaak naar de rechtbank van een ander
taalgebied. Hierin, ligt feitelijk iels zeer
rechtvaardige Het is overigens weder-
zijdscli. De Vlamingen in Wallonië zullen
er ook kunnen gebruik van maken. Ver
der kan de rechtbank de toelating ver-
leenen, dat, op verzoek van een der par
tijen, van een andere taal dan dio van do
rechtspleging gebruik wordt gemaakt,doch
slechts voor de pleidooien. Dit kan dan
echter slechts op voorwaarde, nl. dal do
advocaat, dio aanspraak maakt op dit recht,
verklaart de taal niet te kennen van het
gewest cn woonachtig is in liet ander taal
gebied. Tenslotte is er nog een bepaling
welke zegt, dat een verdachte, als hij zegt
gemakkelijker het Fransch to beheerschen,
de ïechtspleging heelomaal in het Fransch
kan bekomen. Slechts langs deze zijdo zal
men trachten do zoogenaamde tweetalig
heid van Vlaanderen te bestendigen. Deze
punten zijn evenwel te beschouwen als
van tijdelijlcen aard.
Tenslotte is er de Brusselsche aglome-
ratic. Practisch wordt do bestaande toe
stand hier bestendigd». Bovendien zijn do
anti-Vlaamsch-gezinden er in geslaagd nog
drie Vlaamsclie^jcijijcenten van het arron
dissement Brussel in té hjven bij het Brus
selsche regiem, wat voor deze gemeenten
natuurlijk nadeelig moet uitvallen in
Vlaamsch opzicht.
Een reusachtige vooruitgang.
Nochtans mag worden verklaard, dal
deze wet oen reusachtige vooruitgang be-
teekent. Binnen een. aantal jaren zal men
zich daarvan voldoende rekenschap kun
nen geven. Ondanks de enkele tekortkomin
gen is zij in elk geval oen schitterende
verbetering, een nieuwe stelling van waar
de strijd der Vlamingen voor een gaaf
volksleven op elk gebied verder kan wor
den gevoerd. Zooals bij allo andero wetten
moet er worden uitgehaald, wat er in zit
aan mogelijkheden. De Vlaamsche politici
kunnen zooveel wetten doem goedkeuren
als zij maaT willen, de practij'k zal ten
slotte toch steeds moeten uitwijzen wat
zij waard zijn en hierbij1 zijn het de Vla
mingen zelf, die den doorslag geven, door
de wijze waaiop zij» zich van de middelen
bedienen, -waarmee zij zich kunnen doen
gelden. En in dezen geest is b.v. to Brus
sel veel le verrichten. Met de bestaande
wetgeving kunnen de Vlamingen ook te
Brussel veel bereiken, maar zij moeten er honderd jaren*al niet om het leven .van
vdo'r, uitkomen. Het is waar dal vooral top eeu beetje .vrijheid en eon beetje gluk
rechteilijk gebied -'n .zekere aarzeling je te vindten.
hespeuren is. De lezer zal erkennen, dat oordc vrijheid hebben-ze resoluties
„v -i i-iir i i gemaakt en om het geluk hebben ze
er, voor de ontwikkeling van de Neder- bor] ld En \0 yrijhcicl, blcck
landsche cultuur, in Belgie andermaal een I een faiüoobm cn liet gcluk ecn parodie.
groote stap is gedaan. Ret past dit af en j)e wesp in de flesch is net de menseh
toe vast te stellen, wanneer radicale ete-jiu het leven.
menten in Vlaanderen ook in Nederland»] En het einde gaat komen.
steeds de meening verspreiden, dat de Het komt in de vcrgebjkvloersching van.
Vlamingen eerder'veld verliezen en dat liet bestaan. In het zich tevreden stel-
slechts revoluties licil kunnen brengen, j ^j611 scnUn cn naar bet wezen
Waarop het nu aankomt, is de aanpassing urn m
-, i Het rs hard om het te zeggen. Alaar
van het economisch en handelsteven aan be|. dg zoo so
den "Vlaamschcn geest. Wanneer de Fran- 'wie tevreden werd met het gelijkvloer-
sclie opschriften zullen verdwenen zijn op J sche, gaf het opwaarts varen voor goed op,
do huizen van de Vlaamsche handelaars De wesp zit op den bodem van do
en op hun brieven, dan zal het VIaarn- J flesch en venscht niet meer en wacht
sche leven nog normaler vormen hebben j bet einde.
aangenomen. Dit zal aantoonen hoe ook) Zoovelen zijn er om ons heen, die zijn
.„I gaan zitten op den vlakken bodem van
de geest zelf is veranderd en hoe het jQven z<| hebben hüt yorticale vcr_
\laamsche volk zelfstandiger en nationa er J jeerd en alleen het horizontale zint hun
gaat voelen en denken.
Mijmeringen.
De wesp in de flesch.
Wie zag nooit een wesp in een flesch.
Zoo spelenderwijs, gelokt door een zoeten
geur, kroop zij door den hals de flesch
in. Nu zit zij gevangen in de gedroomde
heerlijkheid. Da vreugde duurt niet lang.
Do heerlijkheid houdt den dood in. De vrij
heid, het leven lokt en roept buiten de
I oog.
En het einde van het leven zal hun
overkomen, zoneter dat ze ooit den zin
van het leven hebben doorgrond: tusscben
paradijs en hemel.
J. Nagel.
Uit het Engelsch van PAUL TRENT,
door ADA VAN ARKEL.
49)
Waarom had ze die vraag gedaan? Ze
had vooruit kunnen weten wat hij zou
antwoorden. Ze had hem te dineoron ge
vraagd met liet vaste voornemen om te
trachten hem verliefd te maken, maar tot
nu toe had ze nog geen enkel va'n die vrou
welijke verleïdingskunstjes toegepast, die
meestal zooveel succes hebben. Had zo
den moed om het te doen? Een gevofel
van schaamte hield haar terug, maar
slechts voor korten tijd.
i Eindelijk liep ze naar een groote rust
bank en ging er op liggen met de handen
achter het hoofd.
'Zie Meld een sigaiet tusscben de lippen
en haar oogen rustten op hem, oogen vol
uitdagend verlangen.
„Valda, je ziet er gewoon verrukkelijk
uit", riep hij impulsief.
,,Het doet mo plelzier, dat je dat vindt.
Kom hier naast me zitten".
Hij gehoorzaamde werktuigelijk en ecn.
zachte hand greep te zijne.
„Guy, ik weet niet wat ik zonder jou
zou moeten beginnen. Ik voel me zoo on
gelukkig en eenzaam. Alleen als jij hij mij
bent leef ik. We zullen altijd vrienden blij
ven". i j
„Dat hoop ik". Hij voelde hoe haar hand
beefde en hij trachtte de zijne los te ma
ken, maar tevergeefs Ze kalmpte zich aan
hom vast en haar oogen ontmoetten de
zijne, oogen niet langer verlangend, maar
vol passie.
„Guy", fluisterde zo-
En opeens sloeg ze haar armen om zijn
hals en kuste zijn lippen. Een oogenbhk»
vocht hij tegen de verleiding, die hem
overmande, maar het ging boven zijn krach
ten en hij gaf haar kus op kus.
„Guy, ik heb je lief met hart en ziel".
Zo bad tranen in de oogen, en had' alles
vergeten, behalve dat dit do man was,'die
ze hoven alles begeerde. Zie speelde-nu
geen comedïo. Ze was alleen een levende,
liefhebbende vrouw, en hij een man ia
wien het bloed cler jengel vurig stroomde.
Eindelijk Irok hij zich toch terng en zijh
gezicht stond verlegen. Het was krankzin
nigheid, dat hij deze vrouw kuste,1 terwijl
zijn geheele hart aan Stella behoorde. Hij
veroordeelde ziclï zelf scherp om dozo
zwakheid, Valda zou hij niet veroordeelen.
wVeer vielen zijn oogen op haar. Haar
boezem hijgde en ze kon hem niet aanzien.
„Wil je je niet tevreden stelten met mij?
Ik weet dat je van Stella houdt. Je hebt
baar nu lief, maai' ik zal maken, dat je
baar veTgeet. Ben ik niet even mooi als
zij? Kijk me aau Guy".
„Ik ben een ploert geweest", zef hij
wanhopig. i
„Neen, ik heb alleen schuld, lieveling.
Maar ik houd zoo van je... en ik ben
zoo ongelukkig. Dit was eeu öogonblik do
hemel voor me. Ik wist niet dat er zulk
een geluk bestond. Ik Web nooit orii ioma'nd
De hoogste obelisk van Europa.
De Portugeescho regeering zal ter lier-
glazen wanden der gevangenis. De angst I innering aan prins Hendrik den Zeevaar-
van den dood» omgeeft haar binnen die I der (13941460) en de ontdekking van.
wanden. Weg uit de heerlijkheid; weg uit verre landen door Poxtugeesche zeelieden
de gevangenis; bevrijding van de angst, I op het meest westelijke punt van Europa,
het volte leven in. Kaap Sagres (Zuid-Portugal), een. grooten
De strijd om het leven begint Het is obdlsk ialen bomYcn.
kruipen un klimmen en vliegen Tover- ••cBcn 8»w» ,:'al, 108
geefs het zenuwachtig intrekken van het I meter hoog woiden en zoodoendo de hoog-
lijf; het gebeweeg eter vleugels; het las-jste obelisk in Europa zijn. Het zal door
ten der voelhorens. I alle schepen, die de Straat van Gibraltar
Eindelijk beeft de strijd oen einde. De I binnengaan, gezien kunnen worden; dos
wesp geeft zich gewonnen. Ze zit op den nachts zal het door schijnwerpers verlicht
bodem. Temidden van alle heerlijkheid. I zbn
Het einde is do dood. Langzaam,' maar JD; kr;jgen van een
zeker. Zooals heel het mensohenlevon van 1
af de wieg een langzaam, maar zeker kruis cu uitgerust me een vuurtoren-
wandelen naar den dood toe is. Er is ]»cht. In het monument zullen verscheidene
in heel het leven van al wat tot teven liften worden aangebracht, zoodat allo be
is geschapen niets zóó zeker als juist: zoekers kunnen genieten van oön prachtig
het einde des levens. vergezicht over den Atlantischen Oceaan.
De oude les, die we maar moeizaam
leeren. Er is heel wat toe noodig, eer Moderne mummies aan den
ook de menscli zijn vleugels strijkt en op loopenden band.
den bodem van zijn teven den dood gaat In den laatsten tijd hebben tal van
wachten. Amerikaansehe musea voor groote bedra
gen „echte Egyptische" mummies gekocht.
We hopen van het teven heerlijkheid1, j bjj een nader onderzoek heeft men ech-
Zonder verwachte heerlijkheid geen idea-1 kunnen vaststellen, dat deze mummies,
ten. Zonder idealen geen opgaand teven. 0jscboon ocbp Egyptisch, nog verscli waren.
l—Lj AmorikaaoEchmi
We willen opgaand teven. Dat spruit j detectnc m dienst van oen groot museum,
uit het verleden en wordt gedragen door [heeft aan hel licht gebracht, dat zich te
cte toekornst.'-We hebben een paradijs ach- j Cairo een mummie-fabriek bevindt, welke
ter ons het vcrledten. We denken een sinds vijf jaar als het ware "mumies aan
hemel voor ons in de toekomst. Daartus- j óen loopenden band» fabriceert. Do fabriek
schen: het leven der menschheid, die in betrok haar „materiaal" van doodgravers
deze verbroken en verwrongen wereld f
zoekt ecn beetje geluk. Op den gang door
de eeuwen teerden we al om Veel ge
luk te vragen. Als er maar iets komt
van den opgang; maar iets van de vrijheid',
waarin reeds geluk ligt besloten, dan zul
len we tevreden zijn.
Maar wo zijn gevangen. In de mensche-
lijke bopeiklheid. We willen opwaarts va
ren met vleugelen als de arenden. Alaar
bij den derden vleugelslag voelen we, dat
de pennen ons weiden uitgetrokken. We
zien het mooie teven, met het licht, met
de vrijheid, met dit en dat; met alles en
nog wat, dat zoo heel veel belooft. liet
is als of het daar vlak voor ons ligt.
We hebben er maar hoon te gaan.
En toch is er een scheiding. We kun
nen er niet heen.
Net als de glazen wand van de flesch, die
de wesp vast houdt.
Nu komt ook bij ons de strijd om het
onbereikbare te grijpen. Tastend zoeken
we. We willen omhoog en we kunnen
niet. Wc willen vooruit en we stoolen
op vasten tegenstand.
Wat doet een menschemvereld zoov.eel
anders gegeven. Toen ik je voor liet eerst
zag, heb je mijn hart mee genomen ön al
tijd behouden sinds dien tijd".
„Ik mag niet naar jo luisteren, Valda. we
moeten elkaar niet meer zien".
„Heb je nu een afkeer van me?' vroeg
ze smeekend.
„Ik haat mezelf". i
„Je bent do beste man van de wereld
de eenige man voor mij. Laat dit geen ver
andering tusscben ons brongem. Ik zal
niet meer zoo dwaas zijn. Je bent do eenige
vriend,^dio ik in de wereld li'eb"
Ze wachtte op zijn antwoord; er hing
zooveel van af van wat hij nu zou zoggen
Hoofdstuk XXIX.
Guy schaamde zich en verachtte zichzelf
om zijn zwakheid. Maar zelfs nu, nu hij
Valda in al haar bekoorlijkheid zag, begon
zijn hart vlugger te kloppen.
Hij stond op en haar oogen volgden hem
„Ga nog niet weg", fluisterde zij.
„Ik heb me als ecu lafaard gedragen,
Valda kun je ine vergeven?"
„Ik hel) niets te vergeven. Ik wikte dat
je me zandt kussen. Ik geloof, dat ik altijd
verlangd li'eb dat je dat zoudt doen", zei
ze droomerig.
„Ik schaam me voor mezelf".
„Daar heb je geen roden voor. We hcl>
hen niemand kwaad gedaan, Wo zijn heide
vrij geheel vrij. Wo hebben jegens nie
mand iets misdreven". l
„Ik begrijp mezelf niet. Ik houd van
Stella. Al mijn gedachten zijn bij liaar
en toch'..."
„Je bent ook maar con menscli. Ik zal
je toonen, dat ik gelijk heb. Je zult Stella
spoedig vergelen zijn".
„Nooit", riep hij hartstochtelijk.
Er spoelde een glimlach om haar mond
en er was een zegepralende uitdrukking in
haar oogen een zegepraal, die ze niet
trachtte te verbergen. Zo was vanavond
boven verwachting geslaagd. Guy had baar
in zijn armen gehad. Hij had haal' harts
tochtelijk gekust. Haar eenigste vrees was,
dat bij haar voortaan zou vermijden. Maar
ze bad een machtig wapen, want hij was
in haar macht. In ieder geval moest hij
haar morgen weer opzoeken. Ilij zou het
zijn plicht achten den admiraal te vertellen
dat zij hun plan om den baron te bedrie
gen, had ontdekt. En dan zou admiraal
Langton haar ongetwijfeld willen spieken,
„Heb je wat van Stella gehoord?" vroeg
hij plotseling.
„Neen, verwachtte jo, dat zo zou schrij
ven? Je weet locli dat zo me nu hiaat".
„Is Furbor nog in de stad
,„Ik geloof het wel. Waarom vraag jo
dat?" 1
„Je kent Furber al eea tijd. Wio hoeft
je aan hem voorgesteld?"-'
„Dat weet ik niet moer", antwoordde
zc niet op haar gemak.
„Valda, ik geloof dat je jokt. Wio is do
baron?"
Haar eerste opwelling was om hoos to
worden, omdat hij haar van ecn leugen be
schuldigde. Ze wist werkelijk niet meer wie
haar het eerst met Furber in konnis had
van kerkhoven, die lijken van pasbegravon
Egyplonaren Iovereten. Na een sp-ecia'e be
werking, welke de directie van de fabriek
geheim houdt, doch voor zoover bekend
ecn uitvinding van ecin Engelsch scheikun
dige is, werden d'o vorscho lijlen in an
tieke mummies veranderd, dio zelfs door
kenners moeilijk als vervalschiugan te her
kennen waren.
De eerste journalist op ecn postzegel.
Do Luxemburgscho posterijen hebben ton
Ixile van do noodlijdende geestelijke arbei
ders postzegels uitgegeven, waarop aite
soorten van geestelijken arbeid züj»n alge-
beeld. Zoo ziet men op den 35-ocarlime-ze.
gel een chemicus, die in zijn mot retorten
on flesschen voorzien laboratorium volar
ecn microscoop zit, terwijl op den löxen-
time-zegel een voor zijn met kranten be
zaaide tafel, waarop hot onontboerlijto te*,
lefaon toes lel evenmin vergeten is, zitten
de journalist is afgebeeld. Op de post
zegels bevindt zich liet opschrift „Seeourg
international aux mtellectuols" (Internatio
nale hulp voor ïntellectueolnn). t
gebracht.
„Ik geloof, dal mijn moeder mo aan hein
voorstelde".
„Je licht mo gezegd, dat de baron in don
Duilschen Geheimen Dienst is. Heb je Fur
ber wel cons met don baron samen ge
zien?" I
„Ze hebben elkaar misschien wel eens bij
mijn moeder thuis ontmoet".
„Valda, wees eerlijk tegen me. Bedenk,
dat je de dochter van een Engelsch ma
rine officier bont. Hol is van veel belang
dat rk te weten kom of er connecties be
staan tussclïëiL Furber en den baroa. Er
moet een spion zijn, een officier van da
Engelsclie Marine". J I
„Verdenk je Furber?" 1 1
„Ja", zei hij kortaf.
„Heb je daar reden voor? Het is een1
heel ernstige beschuldiging, dio je daar
doet. Alonigeen zou denken, dat je hem ver
denkt uit jalouzic tenzij jo bewijzen
hebt". I
Zc zweeg in afwachting.
„Ik heb geen bewijzen maar ik ge
loof, dat jij ze hebt", voegde hij er hij.
Doch z.ij lachte slechts on het was van
opluchting. Zo verlangde op het oogenblik
niet, dat Furber zou worden ontdekt, wamt
dan zou de verbreking van zijn verloving
met Stella het gevolg zijn. Dio verloving
moest duren tot zij tijd gehad had om Guy
geheel in te palmen. t
„Ik p"1nof, dat Furber dat draadloozo
rapport nu den baron heeft gegeven",
ging hij voort.
(Wordt vervolgd).
