1,
I'
I
Nederlandsche ambulance in
Abessinie.
Die Houten Klaas
SCHiEDAMSCHE COURANT
ZiJi STIJVE NEK
IN 8 UUR GENEZEN
KLQOSTERBAISEM
•lil
II
èl
1.
If
l!
'1
li
SI
li
De nieuwe rapporten van dr. Winckel.
Onaangename ervaringen.
TWEEDE BLAD
DOOR KLOKTERBALSEN
-tl
ffl
ït
wl
«I -
van CMARLOriE M. YUNUE,
Een stijve nek behoeft Qe
dus niet langer te hebben
Geen goud zoo goed"
INGEZONDEN
/sl
rilt I
wl
y I
lil
'C
E' I
1 tl
A* I
uHl
tshl
M! F
"it til
m
iH
1
rJ J
jBW Xi
1 i
«e~rr-i—?-
i
i
Hoi hoofdbestuur van liet Nederlandsche
Rood's Kruis hoeft do dagrapporten out
ran gen van 'dis Wdncbolj. don leader dor
Nederlandsche ambulance over do periode
vail Maandag 2 Maart tot 21 Maart.
In verband) met de mededeel ingen van
dir. Van Schelven, bij zijn terugkeer in ons
land gedaan, is hot interessant in deze
rappoi toil to lezen, wat in het basiskamp
is geschied1 gedurende den tijd, dat dr. an
Schelven met zijn eenheid naar het Noor
den was getrokken en daar in zulke moei
lijke omstandigheden verkeerde.
Ia Dessié.
Op 2 Maart kieeg dr, Winckel in" het
kamp te Dessié bericht, dat de colonne
Van Schelven op weg naar Kworam te
[VViakl'ia was aangekomen.
De volgondo dagen werden grootondeols
gevuld' met het treffen van voorbereidingen
voor de reis naar het Noorden door dr.
iWiincfcel. Er was toen ook druk weik in
het hospitaal en in de polikliniek-
De patiënten eischten veel zorg. De
polikliniek wordt steeds druk bezocht en
aan het ihheemsoho personeel heeft men
niet veel. Niemand kan lezen of schrij
ven, zoo deelt dr. Winckel mede, zelfs
niet' een overigens uitstekende kracht, die
als hun chef werd aangesteld. Zij kunnen
dus niet loeren temperatuur op''to nemen.
Vrijdag 6 Maart bracht do kroonptins
een bezoek aan de ambulance. Dr. Bol-
monte was bezig met een oporatio en de
prins wilde deze bewerking bijwonen. Itet
duurde evenwol niet lang, of de prins vond
het genoeg en vertrok.
Zaterdag 7 Maart zonden dr. Winckel
en do heer De Vries por vrachtauto naar
het Noorden vertrekken, doch dies nachts
kwam er een briefje van den secretaris
van den kroonprins, waarin medegedeeld
werd', dat deze reis uitgesteld moest wor
den. Wanneer do reis zou kunnen, door
gaan, moesten de paspoaitear vernieuwd
worden.
Dit bericht verontrustte ons in liooga
mate, aldus schrijft dr. Winckel, ie meer,
daar wij op onderzoek uitgetogen, om
trent den aard der moeilijkheden geen en
kele inlichting konden krijgen.
Een ultimatum.
Zondag 8 Maart had de ambulance nog
niets vernomen van den secretaris van den
kroonprins. Dr.'Winckel'stelde leen een
ultimatum
„Als wij op onzen brief geen be
vestigend antwoord ontvangen en mor
gen niet op reis kunnen, stel ik den
Franschen gezant en den afgevaardigde
van het Internationale Roede Kruis
te Addis Abeba met een en ander in
kennis."
In antwoord op dit ultimatum kwam er
een briefje van den secretaris van den
kroonprins, waarin medegedeeld werd, dat
den volgenden dag geantwoord zou wor
den. Des Maandags stuurde dr. Winckel
een telegram aan den keizer met liet ver
zoek inlichtingen te ontvangen over het
lot en d'en toestand der bekio voorposten.
Met den heer De Vries en den Engel-
schen kolonel Holt ging dr. Winckel daar
na naar de stad op zoek naar den kroon
prins en diens secretaris. Er word ver
teld, dat zij.in hun holen, hoog in de ber
gen waren. De tolk werd' er hoen gezon
den met een briefje, waarin om een on
derhoud werd verzocht. De tolk kwam
na een paar uur terug mot do medoc! eeiing,
dat fle secretaris ©r niet was en dat hij
het briefje in handen van een adjunct-
swrMrtris gesteld lind.
Ongerustheid.
Das middag» ging de heer Die Vries
wederom naar de stad, om den secretaris
te spreken. Dit gelukte, doch hij bleek
van niets te weten, alleen, dat ledeteeln
belet wordt, Noordwaarts te trekken.
Den volgenden dag werden dringende
telegrammen gezonden aan den Franschen
gezant en aan den* vertegenwoordiger van
het Internationale Roode Kruis in Addis
Abeba mot het verzoek om inlichtingen
omtrent de positie van de beide voor
posten.
Om 1 uur des middags kwam bericht
van het paleis van den kroonprins, dat
een vliegtuig gekomen was om dr. Bark-
liuus, den Deenschen arts, die ernstig ziek
was en in de Nederlandsche ambulance
verpleegd' werd, naar Addis Abeba te bren
gen. Om 2 uur was alles gereed) en ver
trok een vrachtauto naar het vliegveld.
Dr. Winckel begeleidde don zieke,
Abessijnschc behandelingswijze,
Dr. Wiinckel schrijft over dezen tocht
naar het vliegveld het volgende: „Bij hof
paleis blijkt niemand aanwezig te zijn,
om ons een laisser-passer te geVea,^ in
tegenstelling met de afspraak.
Onderweg treffen wip echter doé' .stoet
van don prins, die mij toewenkt, hem te
volgen.^ De prins blijkt .uitgereden „te zijn
voor schietoefeningen en inzijin gevolg
passeeren wij do wacht. Na eenige kilo
meters houdt do stoet halt. De secretaris
deelt ons mede, dat hij er niet zieker van
is, dat liet vliegtuig komt, maar dat lnj
een 'ruiter naar Dessié zond, om telefo
nisch te Addis Abeba te vragen, of het
vliegtuig vandaar vertrokken is. Ons wordt
dus'aangeraden, op het antwoord te wach
ten. Dit doen wij noodgedwongen, ook om
dat de weg eestreken wordt dooi' do mi
trailleurs, waai mede 'ie prins en zijn
gevolg schieten. Om half vijf verdwijnt
de heele stoet plotseling, en wij weten
nog ran niets. Daaróm rijden wij maai'
door naar het vliegveld, komen er om
6 uur aan en vinden er niets. Om 8 uur
waren wij weer in het kamp. Des nachts
kreeg dr. Baikhuus een aanval van acute
hartzwakte.
Dr. Winckel geeft dit korto verhaal, om
te doen zien, hoe men dé Nederlanders
en de anderen meent te kunnen behande
len.'""
Den volgenden dag kwam or een tele
gram van den negus, waarm werd mede
gedeeld, dat de beide voorposten in goede
conditie verkeerden en er geen reden was
voor ongerustheidt
De heer Do Vries sprak dien dag op
het vliegveld echter dr. Junod en deze
vertelde hem, dat volgens te Addis Abeba
ontvangen bericht de karavaan der een
heid'-Van Schelven door roevers was aan
gevallen.
Na voel audiënties en geconfereer werd
vergunning verkregen voor dir. Winckel
en den heer De Vries dien volgenden daig
naar het Noorden te vertrekken.
De tocht naar het Noorden.
Dr. Winckel en de heer Do Vries ver
trokken mot twee vrachtauto's naar Kwo
ram, vervuld van het feit, dat er ernstige
dingen met onze voorposten gebeuren, zon
der dat het gouvernement de leiding der
ambulance daarvan in kennis stelt, zelfs
na ©enige dagen het oirbaar acht, alleen
te seinen, dteut alles goed gaat, zander te
melden, dat ©en overval door toowsts
plaats groep.
Br. inckel voegt er aan toe, -dat en-
■.li Het liugel-ch
Hoor J I. en E. A H.
53)
„Ooh, ik denk, dat hij een golf achterna
ge'oopen is," zei Ida haastig
„Weet jo wel," begon Rose weer ge
heimzinnig, dat ik er wel eon eed' op had
dun en doen, dat ik hem dien zelfden
a\ond nog met zijn kindermeisje heb ge
zien
„Onzin, Rose. Wij geiooven niet aan
geestverschijningen," zpi Ida
„Het had mots .van oen geestverschij
ning le weet, dat ik terug ging den twee
den Pinksterdag, om mijn laatste kwartaal
af te maken op de kunstborduurzaak, Toen
wij stopten op het YVesthavenstation
Noord, zag ik een man, oen vrouw en
een kind instappen en het trof mij, d'at
het jongetje master Michael was en de
vrouw Louisa Ilall. Ik geloof, dat ze
den coupó binnen koek, waar ik zat en
ik wilde haar ju.st vragen, waar zij hem
mee naar toe nam..."
„Onzin, Rose Iloe kun -je nu luisteren
naar zulke nonsens, Herbert?"
„Maar dat is niet .alles, Ik heb,zo weer
gezien, toen ik uitstapte. Ik wilde juist
wat tegen haar zeggen, toen ik lien in
uo drukte uit het oog verloor; maar ik
hal dat gezichtje van master Mi-
DEE
ZATERDAG, 18 APRIL 1936. Ne. 21231.
der die omstandigheden het handhaven van
een of meer voorposten niet verantwoord!
is. J
„De weg is modderig, zoodat wij slechts
langzaam vooruit - komen. Om 1' uur ont
moeten wij eenjgroat aantel vrachtwagens
van d'e Britscbe ambulance, met 17 ern
stige verwonden, op ,veg naar ons basis
hospitaal. Van hen vernemen wij details
over het bombardement en van de ver
wonding van dr. Van Schelven, zij over
handigden mij een pakket met brieven,
waaxond'er een met potlood geschreven,
onleesbaTon brief van dir. Van Schelven."
Den volgenden dag (Vrijdag 15 Maart)
arriveerde het gezelschap in Wialdia.
Daar werd medegedeeld, dat de Neder
landers wegens de onveiligheid' op den
weg niet venter kunnen reizen, alvorens
uit het groote hoofdkwartier daartoe ver
gunning is gegeven. Men zou dadelijk naar
het hoofdkwartier seinen,
Den volgenden dag was er nog geen
bericht. Do gouverneur der provincie ver-
tokte aan dr. Winckel, dat er geen 100,
doch duizenden opstandelingen zijn (naar
men zegt, omgekocht door de Italianen)
en d'at hij voor de veiligheid der Neder
landers- eén klein legertje moet mcbilï-
seerenc Dij kan echter pas Maandag klaar
zijn, zóodlat dr, - Winckel twee volle dagen
moest w.aèlitenv Bovendien reikte het ge
bied van tien gouverneur slechts tot Cab-
bo, halverwege' Kworam. Do gouverneur
aldaar zou nieuwe maatregelen moeten
nemen.
Terug naar Dessié.
aan een stuk in touw geweest. Vau Cobba
teruggereden naar'"Wdldia,"
De terugkomst van dr. Van
Sehelven.
Vrijdag 20 Maart kwam plotseling een
tamto het erf op rijden
„Tot onze verrassing en vreugde bleek
het dr. Van Schelven te zijn. Een auto
van den keizer had'hem van Kworam tot
ons zuilen brengen, doch deze bleef steken
en zoo legde hij het laatste stuk vau den
weg af in een vrachtauto met gewonden,
voor onze ambulance bestemd. Hij maakt
het best, te nog wat kort-ademig. 'Dr. Bel
mont© vervaardigde nog een Röntgenfoto
van zijn borst."
Onder deze omstandigheden oordeelde
dr. Winckel lipt beter naar Dessié terug
te gaan, waar ,zïjn aanwezigheid' dringend
noodzakelijk was en ir. De Vries werd
belast met de,regeling van het terugtrek
ken der voorposten.
Uit een telegramwisseling blijkt vervol
gens, dat de negus alles deed om dr. Van
Schelven te helpen (de bizonderheden hier
over heeft men reeds uit liet interview
met dr. Van Schelven vernemen) om ep
deze wijze te trachten goed te maken,
wat zijn opstandige onderdanen misdreven
hebben.
Twee dagen later (Dinsdag 17 M°'itt)
kwam er telefonisch bericht van ii' De
Vries uit Woldia, dat de reis naar Kwo
ram onmogelijk was en dat hij naar Dessié
terugkeerde.
Den volgenden .dag (IS April), kwam.de
heer De Vries in het kamp aan en rap-
poileerde hot volgen-do-
„Zondag 15 Maait zou het escorte voor
den tocht naar Cobba tegen 12 uur aan
wezig zijn; het was er natuurlijk niet. Ook
niet om 3 uur, zoodat ik besloot het erop
te wagen, snel naar Cobbo te rijden Dit
geschiedde, en om 6 uur werd de plaats
bereikt.
Maandag 16 Maart. Te Cobbo gebleven,
wegens vliegtuiggevaar, er kwam wel een
vliegtuig, dat vlak bij de auto bommen
wierp, doch ons miste. Des avonds zonder
escorte, doch vergezeld door -©en Ga!la-
chef don sprong naar Kworam gewaagd.
Overdag is dit niet mogelijk, wegens do
vliegtuigen. Na een uur rijden terecht ge
komen in oen moeras, (vermoedelijk was
de weg door opstandelingen onder water
gezet), de aulo zakte tot de lantaarns in
de modder, werd afgeladen en met veel
moeite uit de modder getrokkenEen an
dere weg was in het donker niet te vinden^
weshalve ik terugkeerde naar Cobbo en
van verdere pogingen heb afgezien, daar
■deze wegen alleen overdag berijdbaar zijn,
en dan kan men j'uist niet reizen wegens
het vliogjuiggevaar. Wij waren 10 uren
pIk had den gekeelen dag door regen-
achtlg weer geloopen met een sner
penden wind. Toen ik a'avonds thuis
kwam, kon ik mijn hoofd niet meer
bewegen, zoo stijf waren de spieren
aan mijn nek. Ik ging vroeg naar bed
maar liet mij ievoren eens stevig wrij
ven mei Kloosterbalsem, 's Morgens
was ik verrast te bemerken, dat er
van mfjn stijve nek niets meer te be
speuren was. De Kloosterbalsem had
m(j in een enkelen nacht, of in S uur
van m'n hevige stijve nek af geholpen.
S. Sch. te den H.
Bi-CSf BSS'C ORIGINEEL TER INZAGE
Onovertroffen bU brand-en snij wonden
Ook ongeëvenaard als wrljfmlddel bij
Rbeumatlek, spit en pijnlijke spieren
Schrocfdoos 35 rt Potten. 62'/2 ct. en f 1.04
De Hoogstraatuiukelwcck.
Geachte redactie.
Toen ik de vorige week Woensdagavond
het rapport van de kaseommissie derlloog-
slraatwmkelweek las, dacht ik eerst met 1
een Aprilmop te doen te hebben. Ik was
zóó verbaasd, dat ik het berichtje nog
maals las en daarna de VOORWAARTS op
sloeg om te zien wat de winkelweekvoor-
zilter, die tevens correspondent van dit
dagblad is, in zijn courant ervan te ver
tellen. nou liebbea.rIk. vond rlaar. evenwel
van het gansclie rapport geen letter, óók
niet de volgende avonden.
Ik kan het niet helpen, geachte redactie,
maar het spreekwoord liet me niet los,
dat in hot huis vau den gehangene go
woonlijk niet over de strop gesproken
wordt.
U, die er absoluut geen belang brj kunt
hebben of er al of niet décharge weid
verleend, u plaatste het rapport wel Is
dat nu niet merkwaardig?
Die man gaf indertijd wèl het onware
tendentieuse bericht door, dat ik door de
politie zou ziju aangehouden, maar over
d i t bericht zweeg hij in alle talen.
Verscheidene stadgenooten drukten er
tegenover mij hun verbazing over uit,
dat hier een penningmeester gedéchar-
geerd werd alléén voor diens boekhou
ding, maar dat het bestuur als zoodanig
geen décharge ontving voor zijn ontvang
sten en uitgaven.
Dat die boekhouding prima in orde was
heeft nooit iemand iu twijfel getrokken,
maar zelfs indien hot bestuur bv. met
de helft vau de ingekomen gelden aan
den rol zou zijn gegaan lrad de boek
houding goed kunnen zijn en had men
den penningmeester daarvoor décharge
kunnen verleenen
Na, de H 0 KO DAM A - w i n k e i w e c k \v\rJ het
bestuur immers ook décharge verleend c.r
tóen had de voorzitter zelfs eer zijner
kinderen eenig administratie-werk doen ver
richten zonder dat men op het bedrag van
zijn ingediende declaratie aanmerkingen
maakte.
Wel komt nu dezelfde mijnheer Van
Duinhoven in uw courant van j 1. Zater
dag vertellen wat eigenlijk DE TA K dier
kaseommissie was.
Een doodgewoon huis-, tuin- en keuken-
winkelier zou zoo zeggen, dat DE TAAK
van een kaseommissie is om de kas te
controleeren aan de hand der hoeking.
Neen zegt de heer Van Duinhoven, haar
TAAK was uitsluitend de controleering
der boeken.
De man, die zoo precies de taak van al
die lieeren wist te stspuloeren vond van
zelfsprekend z'n eigen taak om ongecon
troleerd allo ontvangsten en uitgaven mot
zijn medebestuurders te bedisselen, a ge
bakend.
De kaseommissie, beslaande uit drie
zeer te goeder naam en faam bekends1 n i-
de winkeliers, wilde de ontvangs e t en
uitgaven echter niet goedkeuren e> deed.'
hiervan bij haar rapport een aa.nteiAeimg
opnemen.
Uit het ingezonden stuk iu uw b a 1 van
dien winkelweekvoorzitler kon me.n de be
vestiging lozen van liet door mij gepubli
ceerde feit, dat bij de IIOKODAMA-win-
kelweek drie commissieloden door liet be
stuur gedecoreerd werden, terwijl er geen
geld meer voor in kas was, dat de leveran
cier toch zijn geld behoorde te hebben,
dus... dat men besloot hem te betalen
uit de kas der winkelweek, die het jaar
daarna wel zou gehouden worden en «aar
men dan ook wel weer bestuuitio /ou
spelen.
En als men dan maar zou zorgen een
kaseommissie te benoemen, die alléén
tot TAAK liad de boeken van den pen
ningmeester te controleeren, dan was cr
nooit een vuiltje aan de lucht geweest.
Iïet was mooi, inderdaad het was té
mooi om waar te zijn.
De heer Van Duinhoven durft ie sein ij-
ven: „Blaas nu geen kikker op", want
de zaak zou in feite niets te lre-
leekenen hebben
Hadden de heeren der kaseommissie
misschien wél hun handtaekening moeien
cliaei opgemerkt; nu verschrikt en of hij
op het punt van huilen was"
„Je zult die mooie geestverschijningsge
schiedenis overal utbazuinen?" vroeg Ida
lomp.
„Maar Louisa kan geen geestverschijning
zijn geweest. Ik dacht, dat zij zijn kin
dermeid! was, die hem ergens mee naar
toe nam... Ileeft ze..."
„O, neen, ze is al lang geleden wegge
stuurd, omdat ze flirtte mot dien deug
niet van een Rattler," zei Herbert „2e
is er nu met hem vandoor gegaan."
„Ze was net iemand, die veel van een
zeeman had," zei Rose.
„Zulken nonsens heb ik nu van mijn
leven nog niet gehoord," viel Ida uit.
Herbert keek verrast naar haar door
de heftigheid, waarmee ze dit riep, en
vroeg
„Heb jij gezegd, dat die Louisa Hall er
vandoor gegaan is?"
„SVat kan het jou toch schelen, Her-
bert, wat zoo'n schepsel doet?"
- „Houd je mond, Ma, commandeerde lrij.
„Als jij niet spreken wilt, dan zal Rose
wel wat zeggen."
„Ja, zo heeft het gedaan," zei Rose op
zachten, maar ontstelden «toon. „Ik heb
het gisteren pasgehoord, toen ik thuis
kwam.Ze is aan het bureau van den
Burgerlijken stand met dien Jones, "bijge
naamd Rattler, getrouwd en is er met hem
vandoor gegaan. Zij moet 't zijn, die ik ge
zien heb. O, zou zij nu zoo slecht zijn ge
weest, om master Michael te stelen?"
„Dan is iemand anders zoo slecht ge
weest," zei Herbert, terwijl-hij do hand
legde op de arm van zijn zuster.
„Ik weet niet, wat dit alles beduidt,"
plaatsen-onder een boekhouding, d.o, hoe
wel formeel in orde, allerminst hun een
parige meeniug weergaf?
Indien onze commissaris van politie hier
aanleiding liad gevonden tot eenig ingrij
pen, zou hij zich allicht minder vergist
hebben dan toen hij mijn z g. „valscho
bonnetjes" liet in beslag nemen
In elk geval heeft hij thans gelegenheid
gehad de heorerr van de Iloogstraatwinkel-
week, die hem bij do sluiting daarvan zoo
hartelijk dankzegden voor zijn „buitenge-
wono medewerking" een beetje beter te
leeren kennen.
MICIIIEL HUMANS.
Onderschrift van de redactie.
De kwestie vau de boekoncontrölo van
„Hoogstraatbelangen" is nu eenmaal voor
het forum der publieke meoning getrok
ken en daarom geven we ook aan boven
staand ingezonden stuk ©en plaats, of
schoon naar onze meening de schrijver do
taak van een kaseommissie niet juist ziet.
De kaseommissie heeft to controtoeren of
bescheiden en boekingen kloppen on of
het eventueele kassaldo aanwezig is; do
ledenvergadering niet do kaseommis
sie kan als daar aanleiding too is,
aanmerking maken op liet beleid ook
liet financieel beleid van hot be
stuur
riep Ma, in de grootste opgewondenheid,
„noch wat jij en Rose eigenlijk bedoelt
met die afschuwelijke insinuaties. Maar
Rose Rollstone heeft mij altijd gehaat."
„Ze weet niet, wat ze zegt," "zuchtte
Rose, zich met veel kiesheid terugtrekkend'.
„Laat mij los, Herbert," riep Ida, toen
ze zijn ijzeren greep voelde
„Neen, Ida, geen denken aan, tot je mij
dit beantwoord hebt. Is het zoo, dat Mi
chael niet verdronken is, maar dat hij
weggevoerd werd door die vrouw?" vroeg
Heibert en bleef lraar aankijken met nran-
neüj'ken ernst.
„Hij is een ondergeschoven kind; irij is
maar meegepakt, om jou den titel en
alles te onthouden. Daarom heb ik het
gedaan," snikte Ida en trachtte zich los
te wringen
„Dus je hebt het toch gedaan; dat he
ken je. En wat heb je met hem uitge
voerd?"
„Ik zeg je immers, dat hij in het ge
heel geen Morton is; het kind van
de baker, dat zo enkel maar tot zich
hebben c genomen, om jou te verstooten.
Ik ben er heelemaal achtergekomen in...
hoe heet het ook weer? 0, ja, in
Bolzen, maar ma wilde zich niet laten
overtuigen."
„Neen, dat geloof ik wel. Hoe kan je
nu denken, dat oom en tante tot zoo
iets in staat zouden zijn?"
„Herbert, Herbert. Je zult je zuster toch
niet in de gevangenis brengen door zoo
te praten."
„Eigenlijk verdiénde je niet anders. En
ik zou er jo ook heenbrengen, als dal
de eenige manier was om het kind lei tig
to krijgen. Ik weet niet, wat er <-i
wei erg genoeg voor je zou zijn. Die
arme oom qn tante, om nu zulk "een ellende
over hen te brengen."
Hij wrong de handen ineen, terwijl bij
dit liep.
„Iedereen zei, dat zo er niets om gaf
Zo beeft niets gevraagd, zo beeft geen
traan gelaten, kortom, het is ieder opge-
allen, zoo onmogelijk kalm, als ze bleef,
als ze toch zijn echte moeder was."
„Ze moest zich wel zoo kalm houden,
of het had oom den dood kunnen aa.n-
aandoen. Bertha heeft het mij alles geschre
ven, maar jij och, dat kan je loah
niet begrijpen. Ida, ik kan niet geiooven,
dat ji|, mijn zustor, zoo iets verschrikkelijk
slecht hebt gedaan."
„ik zou het ook niet gedaan hebben,
maar ik was zeker, dat hij niet..."
„Niet meer van dien onzin."
„Maar ze was in het geheel niet zoo
als een moeder."
„Als onze moeder zoo was geweest als
zij, clan zou je misschien niet zoo'n ge
voelloos monster zijn geworden," zei Her
bert, innig verontwaardigd „Maar vooruit,
vortel mij nu, at je met hem gedaan
hebt, of ik zal de politie op je moeten
afsturen.
„0, Herbert, hoe kan jo zoo wreed zijn."
„Ik ben niet wreeed... Kom, voor den
dag er meo. Heb je haar omgekocht met
je trekpot? O, ik zie het wel. Wat heeft
ze met hem gedaan?"
Hij groep haar bij den army zooals hij
dit vroeger deed, als zo ate kinderen
elkaar plaagden. En andermaal dreigde hij
hnnr, dat, als zij hem niet do heel©
r 'd i d" no'itio op haar
„Dat zou je toch niet doen? Denk aan
de schande en aan moeder."
„Ik kan neigens anders aan denken,
dan dat ik Michael redden wil. Weel moe
der hier niets van?"
„0, neen, neon."
Dit was hem een heele verlichting, maar
hij bleef op zijn stuk staan en scheen
wel ineens tot man gerijpt in dat streng
vasthouden aan hetgeen hij zich een
maal tot taak gesteld liad', vandaar dat
hij dan ook niet rustte, eer hij de heelo
geschiedenis van haar te weten gekomen,
was.
Zij had zich kunstmatig opgewerkt om
te geiooven, in hetgeen eigenlijk meer
opgebouwd was als het werk van haar
verbeelding en dit op een tijdstip, dat
de toestand van haar oom van dien a aid!
was, dat do opvolging dan wel onmiddel
lijk kon vrijkomen voor Herbert, met allo
mogelijkheden daaraan verbonden voor haar
zelve.
Toen kwam het idee van Louisa Hall,
harerzijds dus niet met voorbedachten rader
maar naar aanleiding daarvan, dat zij haar
op het strand zag spreken met kleinen
Michael en dat hij tegen haar lachte ea
riep: „Lou, Lou, Mijn Lou", want van
Louisa had hij zeker meer gehouden dan
van Ellen, die zoo weinig levendig en op
gewekt was. Ma wist, d'at Sam Jones, alias
Rattler, naar" zijn broer in Canada ging cö
dat Louisa" zoo graag met hem meegegaan'
was, maar' dat zij van het' gouvernement
geen vrije passage had kunnen krngen, zoo
dat "haar niet veel anders wachtte, dag
wanhopend en verlaten adhfceï te mjjv«g,
(Wordt vervolgd), S
iff I
i-f 1
-if
I, I
ftsj
711
fril
Wil
4 Si
f* t m
*f|«|
Vtfï
t»i i
F
i.
f
CK? v '>h,
,<4
i 1 -dl
U;
