M
DE GOUDEN RAT
AMERIKAANSCHE NOTITIES.
Radioprogramma^
m
De Piiohi-uitzendingen uit Eindhoven. Eduard
Startz populair in heel Amerika. Oude Holiand-
SGhe harten gaan open.
Uemengd Nieuws
Ongeluk op onbewaakten overweg
(Van onzen correspondent).
New-York, October 193(5.
Wanneer ik mijn lexers en lezeressen do
vraag stel: „Wat doet u etkeu Woensdag
nacht van twee tot vijf?" dan zal in 99
\an de 100 gevallen het antwoord zijn:
„Slapen natuurlijk!" Ei" zijn de noodigo
uitzonderingen van hen, die om een bh ou
dere roden wakker moeten zijn, maar ik
vermoed, dat htm aantal in ons land',
waar men geen passagiersvervoer, restau
rantbedrijf e.d. van 21 onafgebroken uren
kent, maar zeer goring zal zijn. Onwille
keurig denkt men eerst aan den „klep
perman" houdt de wacht, ik ga slapen,
goeden nacht, die dan tegenwoordig
een employé van den machtveiligheids-
dienst is. Het eenige geluid, dat de klep
perman van 1930 maakt, is wat geram
mel aan ramen en deuren zonder de be
woners wakker te maken of te houden,
maar ik ken er ééu, die al een zeer bizon-
der© taak verrolt in die nachtelijke uren
to Eindhoven. Het is niet zoozeer zijn
plicht andere menseban to bewaken als
wel bezig to houden en hij hoeft er niet
voor te vree zen, dat dio in slaap zullen
vallen, integendeel!
De „klepperman" uit Eindhoven.
Het zou ook moeilijk gaan, aangezien
zijn trouw© abonné's door een speling van
de natuur niet op hetzelfde nachtelijke uur
met zijn geklepper te maken hebben, maar
den avond te voren en met eten verschil
in tijd van vijf nar. Ik bedoel den voor-
troffelijken etn onoverhefbaren omroeper
van de Pholxi, Edward Startz. lederen
iWoensdagnacht om twee uur installeert
hij zich in het laboratorium van Philips
met oen hoeveelheid gramofoonplatan, oen
stapel brieven (ingekomen van luisteraars),
koffie en sigaretten en converseert dan
door zijn microfoon, afgewisseld door mu
ziek, voor minstons drie en soms wel
vier uren.
Voor menigeen, zooals schrijver dezes,
zal het haast je rep je zijn om thuis te
komen en met eten klaar te zijn om pre
cies klokslag zeven af te stemmen op Eind
hoven, Langdurige ondervinding heeft ge
maakt, dat ik de naald van mijn radio
zoo fijn kan neerzetten een paar minuten
voor den aanvang, dat plotseling ons ge
liefd© Wilhelmus als een geluidsorkaan
door onzo voorkamer davert Direct daar
op volgen een paar Sousa-marschen en
inmiddels heb ik het volume moeten ver
minderen om te maken, dat we elkaar ver
staan kunnen. Zoo komt station PCJ van
Philips eiken Woensdagavond binnen, niet
alleen bij mij, die een 40 K.M. buiten
New York woon, maar volgens de brieven,
in geheel Noord-, Centraal- en Zuid-Ameri
ka. Nauwelijks is het laatste slol-accoord1
weggestorven of de bekende stem, dat
hoorbare contact met ons moederland,
klinkt: „Goedenavond, dames en hoeren
Hier is do PCJ-zender van Philips, Eind
hoven. Goedenavond Suriname, Curacao,
Aruba en do Antillen. Goedenavond Neder
landers in Noord-, Zuid- en Conlraal-Ame-
rika, liier zijn to weer!" Wat de toege
sproken© dan voelt, de een in mindere
en d© ander in meerdere mate, is ecu
mengeling van dankbaarheid aan Edison,
Marconi, zijn radiofabrikant, Philips, zijn
elccirische centraie, don boo gen boom
waar de antenne aan bevestigd is en niet
in bet minst, dat hij in het kleine handje
bij do zoo geboren werd.
Een aardig programma.
Het programma is keurig verzorgd*. liet
muzikale gedeelte is overwegend niet-Aiiie-
rikaansch, aangezien wij daar in dit wereld
deel al ruimschoots rncc gezegend zijn.
Daarentegen is een klokkenspel of oen
kinderkoortje van Jacob Hamei iels unieks
en naar de talrijke opgewonden brieven
to oordeelen, gaat bet „Lied van den Mo
len" in populariteit de nieuw slo Anieri-
kaaiischo schlagers verre Ie bomW.e
een oneindig aantal melodieen beslaat er
van jongeren als van oudoren daLuu., u.u
in Amerika onbekend is, en zoo vermoed
ik, dat een massa Amerikaanscho wijsjes
nooit in ons land is doorgedrongen of
zal doordringen. Wanneer liooren wij hier
Quand 1'Amour meurt!, een Hou gaar sch
strijkje of het beroemde Zuid-Afrikaansclio
„nichio" Sarie dan door PCJ? Eu is het
niet merkwaardig, het Mengelberg-orkest
uit ons land zelf lo hooren? Wat mij be
treft weet ik wat mijn in Amerika geboren
dochtertje deed, toen papa gloedvol mee
zong van: „Geef me nog 'n drupje!" en
het niet minder schoono: „Van je bokkie,
bokkie, bèl" Ze lachte zich eerst slap ear
ging toen meezingen. Ik vraag me af
of het in andere huiskamers net zoo toe
gaat Maar het allerindrukwekkemdst zijn
toch wel de her-uitzendingen van platen,
die gesproken zijn door die Koningin, het
verloofde Vorstenpaar, minister Colijn en
do gewone reportagcplaten ais b.v. vaai
de ïn-dienst-stelling van II.M.'s „De Ruy-
ter". Natuurlijk zullen de luisteraars in
Indie met ontroering naar de stem van
do Koningin en de bulderende kanonnen
hebben geluisterd, maar een landgenoot
ui Anlofagasta of Texas zou zijn hoofd
wei in den luidspreker willen stoppen om
niets te missen. Want wist u, dat dit pro
gram, naar ik heb kunnen constateeren,
beluisterd* wordt in zulke uiteenliggend©
contreien als San Francisco en Rio de
Janeiro, Newfoundland en Nieuw-Zeelandi,
Cuba en Suriname? Zelf ben ik in de
benijdenswaadige posilie om goed op de
hoogte van hot vaderlandsohe nieuws te
zijn, maar ik ken oen geval, waar het be
kende rose weekblad van zooveel weken
oud do eenige band met het verleden vormt
en dat heeft plaats in do Aigentijasche
pampa's. Stel u oven voor, wat zoo'n
Woensdagavond-uitzending voor- zulke men-
schen betcekent. AJs ze het tenminste
welen! Ook al ligt Now York tegen woont ig
maar een dag of vijf, zes met do „Queen
Mary" of „Nomiandio" van ons'land of,
wat de post betreft, hoorde ik toch eer
der minister Colijn op oan Woensdagavond
over de devaluatie spieken dan dat ik
zijn rede in de kranten las.
llricveu van luisteraars.
Tnsschcn de bedrijven door beantwoordt
de lieer Startz de vele brieven van
luisteraars on hij doet dat op dezelfde ma
nier als waarop hij de aankondigingen
van de muziek doot, d.w.z, op een ge
zellige manier en zoo langs zijn neus
weg minstens iu Ilolloudsch, Engelsch,
Spaan sch en Porlugeesch met af on toe
wat Franscli er tusschen door voor
Fransch-Cannda en St. Martinique. Dat
talent hoeft hem hier zoo beroemd ge
maakt, dat hij in een catalogus van een
zeker radiomerk met foto cn al staat ver
meld als de eenige „announcer" tor we
reld, die zijn taak in zo ren talen vervult.
En dat vindt de Amerikaan, die maar drie
talen spreekt :EngeIsch, Amerikaansch en
Yankee, een kcele prestatie. Startz is
een bereisd monsch, dat kan men uit zijn
opmerkingen hooren. Hij spreekt geen boe
kentaal, maar levend Yankee en ik ver
moed, dat hij dat in Spaansch en Portu-
geoscli ook doet Over zijn Ilollandseh
hoef ik niets anders te vertellen dan dat
het ons in al die vreemde landen dubbel
aantrekkelijk klinkt. Hij heeft er slag van,
den bod op gang te houden, er de stem
ming in te brengen, en om dat uren ach
ter elkaar in je eentje vol te houden zon
der te verslappen, is oen kolossale presta
tie.
Die zoogenaamde „postzak" is een trao-
tatio op zich zelf. Ik mag niet vergeten,
te vertellen, dat deze uitzending er oen
van experimenteel karakter is, d.w.z. niet
gebonden aan een vast programma. Maar
zou men een rondvraag onder d©
luisteraars houden, dan geloof ik, dat het
algemeen© antwoord zijn zou: „Stil zoo
laten doorgaan, we zijn er best mee te
vreden!" En de Woensdagavond-uitzending
is des te verheugender, omdat men ©Ikon
avond Parijs, Londen on Berlijn hier kan
op%angen Beriijn zelfs op iedere donk-
bare golflengte: 19,25 en 31 M.l Maar dat
heeft er gelukkig toe bijgedragen, dat vete
onwetende landgenooteh plotseling Startz
op een Woensdagavond hoorden praten,
toen zij op zoek naar Londen waren. Want
PCJ heeft tot nu toe bijster weinig reclame
gemaakt in dit werelddeel om ©ventuoelo
luisteraars van het feit in kounis te stel
len.
Propaganda voor Nederland.
Al luisterende god„ioude de vele Woens
dagavonden van do laatste maanden kom Aanrijding met doodelijkcn afloop
ik tot do conclusie, dat er onder do vete Gisteravond omslroeks negen uur is de
in Amerika Zuid zoowel als Noord 24-jaxige G. Y. uit Ft ten, chauffeur bij do
woonachtige landgenooten toch nog do firma Loman te Breda, bij liet laden van
nocdigcm zitten, die zich nog onverbreke-emballage op den weg van Teteringen naar
lijk verbonden voelen met het land van j Oosterhout door een vrachtwagen van de
hun afkomst, ook al kunnen zij onzo taal firma Van den Biggelaar uit Breda over-
niet goed meer spreken oE schrijven enreden.
beslaat hun geheele familie mt vreemde-1 D° ongelukkige, die gehuwd was, over-
lingon. Daar is een kegeldub in Willem- iw'-i spoedig.
haven liggen of onderweg zijn en waar
van soms do geheele bemanning hij monde
van een officier laat bodanken in ©en
brief. Amicten op plantages in Suriname,
in Costa Jlica, m Guelemaln. Nog ande
ren in do Canadeescho bosscliein en op
de Amerikaanscho prairie. Nog maar kort
en we zilton weer volop in sneeuw en
ijs in liet Noorden, maar terwijl do oen©
luisteraar van PCJ zich moet uilgraven,
zal do ander mei oon waaier op die voor
galerij zitten en beiden zullen genieten
van de aanstaand© koninklijke huwelijks-
feeslen, waarop zij zich al bij voorbaat
verheugen.
Vergeel dau verder niet Itet grooto aan
tal luisteraars, dio niet van Ilollandsclte
afkomst zijn. En tevens, voor zoover ik
tut do Engelseho brieven nrerk, dat ook
buitenlanders hot programma aardig ge
noeg vinden om 't heelcmaal te volgen.
Dit is een ander punt, waarop ik nog
ten slolte wil wijzen en wel hot belang
van deze uitzendingen uit een oogpunt
vim propaganda. Op dit gebied1 rna.nkccixsi
wij vrijwel op het appèl, terwijl we zoo
veel hebben en zooveel doen, wat we
hier moesten vertellen om de Amerikaan
sch© belangstelling op te wekken, hetgeen
weer tot betere handelsrelaties leidt! Wel
slaan wij met deze uitzending van een en
kelen avond, die ook van een andere
samenstelling is dan de Londenscho en
Berlijnscho, nog niet op de zelfde hoogte,
maar het zou me verbazen, indien niet
velo Amerikanen liever naar ons carillon
luisteren dan naar een Duitsche buider-
toespraak tegen de Ilitlerjeugd.
Vrachtauto door trein gegre
pen. Bestuurder gedood.
Gistermiddag heeft de onbewaakt*) over
weg wederom een slachtoffer geëisdit.
Toen do ongeveer 40-jarige S. lies, uit
Amsterdam met zijn vrachtauto geladen
met fruit den onbewaakten overweg bij
den Nieuwlandsclien Polder wilde over
steken, werd hij gegrepen door den eleclri-
sehen trein, die om 206 uur van Hoek
van Holland vertrekt.
Do bestuurder van die auto werd op
slag gedood, terwijl do heer L. Springer,
eveneens uit Amsterdam, die naast den
heer Hes zat, licht werd gewond.
Hij is mar het gemeente ziekenhuis aan
den Goolsmgel te Rotterdam ovorgebrarht.
De auto is geheel vernield.
stad, waarvan de led©a_ trouw dien avond
luisteren en schrijven, evenals ©an detache
ment mariniers. Daar zijn stoomschepen,
dio in do eon of ander© Amerikaanschle
Zijn lijk is, evenals do wagen, welke de
aanrijding veroorzaakte, door de politie
van Teteringen in beslag genomen.
ZATERDAG, 7 November 1936.
Hilversum I, 1875 AI.
KRO uitzending. 4.00—500 UIR.0.
8.009.15 en 10 09 Gramofoon. 11.30—
12.00 Godsd. halfuur. 12.15 KROorkost
en gr-unofoon. 1.20 KR O-Me! ml is ton en
solist. 2.00 Voor de jeugd. 2.30 KRO*.
Mclodislcn. 3.05 Kinderuur. 4 00 Toe
spraak. 4.20 Piano. 4,25 Esperanlo-ie-
zing. 4/10 Piano. 4.45 Causerie over do
Mobilisatie-slachtoffers, 5.00 De KRO
Boys on solist. 5.45 Voor Kath. pa(iL
viuders. 0.15 Gramofoon. 0.2J Journ.
weekoverzicht. G.45 Gramofoon. 7.00 Re-
richten. 7.15 Kath. RVU. 7.35 Actueelo
Aetheiflitscn. 8.00 Berichten. 8.10 Voor
dracht en concert. 8.30 Gramofoon. 8.45
Lincke concert m.m.v. KR'O-orkesl, koor
en solisten. (Van 9.30—9.45 Gramofoon),
10.30 Berichten. 10.35 Sportpraatje. 10 50
12.00 Gramotoon.
ïïilversum IJ, 301 M.
VARA-uilzonding. 7.00—8 00 YRO.
8.00 Gramofoon. 10.00 Moigonwijding.
10,15 Gramofoon cn voordracht. 1.200
I.45 en 2.00 Gramofoon. 2 30 Filmpraatje
2.45 Gramofoon. 315 Schaaklcs. 3.30
Dansmuziek. 3,50 Economische causerio.
4.10 Dansmuziek. 4 30 Instituut voor Ar
beiders Ontwikkeling. 5.00 VARAorkcst
5.40 Literaire causerio. 6 00 Orgel. G.30
Film-uilzending. 7.00 De openbare school
wordo geen school met do Bijbel, lezing.
8.00 SOS-beriehten. 8 03 Berichten. 8 15
Gramofoon. 8.50 Toespraak. 9.00 Radio»
tooneel met muziek. 9.30 Dansmuziek.
9.55 Berichten. 1000 Sport-reportage.
10,20 VARA-Groot-orkest. 11.0512.00
Spor! reportage.
Broilwieh, 1500 SI.
II.20 Orgel. 11.50 Strijkkwartet. 12.50
Gramofoon, 1.20 Orkest,. 2.25 Piano. 2.50
Gramofoon. 3.35 Oikosl. 505 Gramofoon.
5.35 Dansmuziek. 7.05 Dansmuziek. 8 35
'Orkest en soliste. 9.40 Variété-program.
10.40 Orkest ea soliste. 11.35 Dansmu
ziek 12 0012 20 Dansmuziek.
Itadio-T'aris, 1048 M.
7.20, 8.20, 11.20 en 12.35 Gramofoon.
1.35 Zang. 1.50 en 2.50 Gramofoon.
4.20 Orkest. 5.50 en 6.50 Gramofoon.
8.20 Zang on cembalo. 9.05 Operette.
11 0512.35 Dansmuziek.
Keulen, 456 M.
5.50 Orkest. 11.20 Orkest en vocaal
kwaal et en solisten. 1.35 Gramofoon!.
3.20 Kloinorkest. 5.25 Schrammelmuziek
m in v. solisten. 5 50 Mannenkoor. 7.30
Opera. 9 55—11.20 Vroolijk pro'ramma.
Brussel, 322 cn 484 M.
12.20 Gramofoon. 12.50 Salon-orkest.
I.35 Klein-orkest. 150 Gramofoon. 2.23
Kamermuziek. 3.20 Orkest. 4 20 Liszt-
conccrt, 5.50 en 6 35 Gramofoon. 7.20
Waalscho volksliederen, S.20 Cabaret
9.35 Klein-orkest. 10.30 Kamermuziek,
II.20 Gramofoon, 11.3512.20 Dansmu
ziek.
484 M.12 20 Gramofoon. 3 2.50 Klein-
orkest. 1.30 Salon-orkest. 1.50 Gramo
foon. 2 20 Orkest. 3.05 Opera. 5.35
Dansmuziek. 6 35 Symphonieconcort.
8 20 Gramofoon. 10.30 Dansmuziek. 11.20
12 20 Gramofoon.
Beutsclilandscndcr, 1571 M.
7.30 Gcvar. program. 9.50 Viola en piano
10.2012.15 Dansmuziek.
Ei:
-
naar het Engelsch van PAUL TRENT,
door J. SCHüUTEiN.
58)
Jane keek vol verwachting op, toen hij
verscheen, maar de uitdrukking van zijn
gezicht zei haar voldoende. Bill bromde
iels, ging zitten en bedekte zijn gezicht
met de handen.
„Het is een hopelooze geschiedenis,"
mompelde hij.
„Beheersch je, oude jongen," zei Ltalpb.
„"We vinden er nog viel wat op. 'lien
minuten voor zes," zei hij mol een blik
op zijn horloge. „Jane, nu rnoct je aan
stonds doen wat je gezegd wordt. Bill
en ik willen, dat je Grafton vertelt, dat
je /niets met hem te maken vnlt heb
ben."
Terwijl hij sprak, keek hij haar vol be
zorgdheid aan, maar haar gezicht ver
raadde niets. Met een snik sloeg zij haai
armen om zijn ha's en omhelsde hem.
Pia"pli kuste haar feeder en trachtte, te,cr
géefs, haar te troosten. Op dat ©ogenblik
verscheen de groot-hertog en, hoewel hij
•zijn nieuwsgierigheid niet openlijk toon
de, stelde hij voor dat zij hem zonden
vertellen, wat er gebeurd was Hij luis
terde vol medegevoel naar Ralph's verhaal.
„Ik heb een idee, Jane," zei lla'ph,
ter,vijl hij zich naar haar toe wendde.
„Laten we de beslissing aan zijn hoog
heid overlaten. „Wil je je daar bij neer
leggen?"
„Ja," antwoordde Jane, na eemg na
denk©" ""ar de groot-hertog wilde geen
beslissing nemen.
„Ik ben hier oven goed' bij betrokken als
u beiden, behalve dat ik nog minder kans
heb om het er good af to brengen, Jan
jullie jongeren. Ik vind, dat mfs-s Jane de
ingevingen van haar hart moet volgen,"
zei hij ernstig.
Hoofdstuk XIX.
Toen de Shrike de Noordelijke door
gang van do lersche Zoo bereikte, waren
er nog geen nadere berichten ontvangen
over de Emerald. Dit lag echter voor de
hand, daar het jacht wel zoo ver mogelijk
uit de kust zou blijven, orn niet opge
merkt te worden. Inspecteur Graves ge
noot volop van zijn zeereisje De tegen
woordigheid van zijn chef ontlastte Item
van iedere verantwoordelijkheid, doch niet
temin moest hij zijn plannen maken, want
het zou een veer op zijn muts zijn als
hij Grafton te pakken zou kunnen krij
gen.
Het was nooit vervelend in de offaers-
kajuit, want Peggy Fayrfield scheen in
haar beste humeur te zijn en vroo'ijktc
hen op met haar levendige en opgewekte
conversatie. Op zekeren avond, "toen zij
de Noord-oostelijke punt van Ierland om
voeren en de kust in zicht was, zette
zij zich voor de piano cn hield hen bozig
met eenige der liederen, die zij populair1
gemaakt had. Zij was een wa.ro kunste
nares en had een goed geoefende stem
en Carruihers aanbad' haar met zijn oogen,
terwijl hij naar haar zat te luisteren. Toen
zij ophield haalde hij haar over om met
hem aan dek te gaan. Het was oen prach
tige avond, de zee was kalm ©n de maan
scheen helder. Zij leunden over de rai
ling on keken naar het water, dat in het
maanlicht als zilver glansde.
„Als ik een man was geweest, zou ik
het liefst naar zee gegaan zijn," merkt©
zij op.
„Bat heb ik ook altijd gedacht, maar
nu zou ik wel willen, dat ik iets anders
geworden was," antwoordde hij haar.
Zij keek hem eenigsrins verbaasd aan.
„En ik dacht dat u zooveel van uw vak
hie1'1 Ik dacht, dat u voor de marine ge
knipt was Men beeft u maar aan te zien
om to veten wat u bent. Waarom zou u
iets anders willen zijn dan zeeman vroeg
zij met een ondeugenden glimlach.
„Dat weet u hc-d goed; als een man
verliefd wordt, is do zee niet langer zijn
minnares. Peggv, ik weet, wel, dat "het
dom van mij is, maar ik moet het je
zeggen ik heb je lief," nep hij en zijn
stem (rilde van hartstocht.
„Wat een onzin. U kent mij pas een paar
nur. Ik veronderstel, dat het de betoove-
ring van het toonecu is, waardoor u mij
niet geheel zuiver kunt zien."
„Tiet kan mij niet schelen hoe je bont,
viel hij haar in de rede. „Ik weet alleen
maar, dat je de eenige vrouw ter wereld
bent, die ik wensch te bezitten."
„Meent u dat werkelijk?"
„Natuurlijk. Begrijp je met, dat ik je
hierbij vraag mijn vrouw te worden?"
Haar gezicht werd' zeer ernstig, terwijl
zij haar hand op zijn schouder legde.
„Beste Robin. Ik voel me zeer vereerd
Wil jo wol gelooven, dat dit do eerste
keer is, dat ik in allen ernst ten huwelijk
wordt gevraagd?"
„Nonsens," riep hij ruw.
„Het is do zuivel© waarheid. Er zijn mij
allerlei voorstellen gedaan. Zie je, wij
operette dametjes worden gewoonlijk niet
au sericux genomen door de mannen van
jouw stand'. Werkelijk, het spijt mij, dat
dit gebeuld is. Ik heb je mets te geven."
„Ik geloof je niet. Ik heb een blik in
je oogen gezien, die mijn hart deed op
springen van vreugd©. Ik geloof, dat het
liefde was, die uit je oogen sprak," zei
hij met rustige overtuiging.
„Vergoot alsjeblieft niet, dat ik ©en too-
nedspcelster ben. Natuurlijk vind ik een
oppervTakkkige flirt wel eens aard.g, net
als de meeste vrouwen en je bent een
buitengewoon knappe man, juist het type,
dat vrouwen bewonderen. Het ligt erg voor
de hand, dat ik een beetje met Je ge-
coquetleerd heb. Toe, neem het niet zoo
emslig op; je zult er maar verdriet van
hebben, als je op een dergelijke manier
aan mij gaat denken. Je weet, dat ik je
graag mag," vervolgde zij en terwijl zij
zijn gezicht tussohen haar handen nam,
ging zij op haar teenen staan en raakte
even met haar lippen zijn voorhoofd aan.
„Je bent een lieve jongen."
Carrutheis maakte een beweging, a'sofj
hij haar in zijn armen wilde nemen, doen
bedwong zich, wierp een onderzoekenden
blik om zidi heen en bemerkte, dat de
kwartiermeester en dé officier op de brug
in zijn richting keken. Hij onderdrukt©
een verwensehing, maar de discipline won
het en met een zucht keerde hij zich
van haar af. Gélukkig verscheen op dat
oogenblik sir Charles aan dek en kwam
op hen toe. Hij wierp een scherpen blik
op het opgewonden gelaat van Carruihers
en schudde afkeurend het hoofd.
„Zullen wij een eindje gaan wandelen,
miss Fayrfield?" opperde hij en met een
hoofdknik stomide zij" toe en. vernet den
commandant. Deze bleef eenjg© oogenbUk-
ken onbeweeglijk staan en ging toen naar
de brug.
„13 speelt een gevaarlijk spelletje, be
gon sir Charles, terwijl zij op hot dek
heen en weer liepen. „II vindt het met
erg a's een oud1 man u een vriendschap
pelijke waarschuwing geeft, is hot wel?
Ik heb oen poosje go/eden een gesprek
gehad met Carruihers. Hij is een to goedé'
kerel, om voor den gek gehouden 1© wor
den, lieve kind," vervolgde hij ras'/g, doch'
zijn stem klonk ernstig.
„Ik ben het volkomen met u eens Hij
is de laatste man, in de wereld, dien
ik voor don gok zou willen bondon. U
beoordeelt mij verkeerd. Misschien ben
ik een - beetje zorgeloos geweest, maar
heusdi, sir Chnrle-s, ik vind hem erg
aardig en ik moest wel vr'endehjk tegen
hem zijn."
„Jawel, maar vriendelijkheid hoeft no„
niet in flirten te ontaarden en do minst
qde'e man zou zich aangemoedigd voe
len, door de manier waarop jij hem be-
h a tided hebt. Zie je dan niet, dat d©
man jo aanbidt?"
„Het. spijt mij, sir Charles maar dat
had ik, vóór zooeven, werkelijk niet ge;
dabht. Natuurlijk wist ik wel, dat hij mij
aardig vond en ik dacht, dat hij wel
oen onschuldige flirt wilde, maar ik had
er heusdi niet het f'anwste, vermoeden
van, dat het hem ernst was. Ik vind het
erg naar. Wat moot ik nu doen?" vroeg
zij bezorgd
(TVordi vervol yd).
<-fr-fcl»
M-
x..xy*.\s
BS17 C
I jA
12 IK
