WAT JE rNÏET Mm DOEN
WËËÊÊÊÊ^IÊÈêÊiêSÊ$ÊÊÊÉÊËÉÈÈMÊÊÊèMMÊÉÊÊÈM
ij*.'**'
URNS.
DE TOVERRING,
door
Violette Carr,
Het volgende verhaal ''/X T
dient alleen, om jullie J
eens goed te laten naden- i
ken. Nietwaar, wij bewe- kir
ren toch allemaal, dat I Jhsr
men ons geen knollen voor 1
citroenen kan verkopen. y/1 }j
Dus opgelet en vooral met y k s h
aandacht gelezen wat er j 'Ijl
nu volgt. jl
Laten wij eerst even de
tekening bekijken, die de 11 1
situatie weergeeft. Er heeft
namelijk een diefstal plaats gevonden op de
boerderij A. Nu zijn er twee wegen van de
boerderij A naar het dorp B, n.l. een kron
kelweggetje door 't moeras aangeduid door
C en' een brede rijweg, die van het huis
naar beneden en daarna langs de bomen
naar'het dorp B loopt en dus een heel eind
om is. Gaat de boer te voet dan neemt hij
het kronkelweggetje, moet hij met paard
en wagen naar het dorp, dan kan hij niet
gnders dan over de weg B rijden.
ONZE BUURMAN LEEST DE
COURANT.
Heb je wel eens geprobeerd den buurman
na te tekenen? Als hij 's morgens op de
stoep loopt te wandelen, leest hij altijd het
ochtendblad. Zoals je ziet, is het helemaal
niet moeilijk hem al lezende uit te tekenen.
Probeer hét'maareens.
Je hebt voor dit grapje, niets anders no
dig'dan een stuk hjzerdraad. Met behulp
van'een tang buig je die draadom,, zodat
je de ringen en'de hoeken krijgt, die je
nodig hebt. Wanneer je die ringen en hoe
ken klaar hebt, zorg je, dat ze aan elkaar
bevestigd worden, zoals je op het plaatje
ziet. Nu moet je de kleine ring zodanig
over de rest schuiven, zodat hij schijnbaar
stevig vast zit en men zou denken, dat hij
niet meer los te maken is, en zoals te zien
is op de derde afbeelding. Hoe het gaat, zie
je op de tweede afbeelding.
die de-vprige dag. de schoeiden gestolen
had? -AAy
Wie kon de schoenen gestolen, hebben?
Ér waren drie mogelijkheden: de zigeu
ners, de! landloper en de handv/erksman..
Maar wie. van die mensen wist precies,
waar de boer zijn geld geborgen had? Was
misschien iemand van de bewoners de in
breker en de dief? Misschien de nieuwe
knecht? Én dat de honden niet aangeslagen
hadden bewees, dat de man op de boerde
rij bekend moest zijn. De politie werkte
koortsachtig om het raadsel op te lossen.
Zij vorstehier en daar. Er bleek nu, dat
de vagebond tweemaal in „De Gouden
Leeuw" „was geweest. Eens om zeven uur
en voor de tweede, maal om negen uur. Om
zeven uur. had hij geen cent en bedelde om
een stuk brood. Om negen uur had hij geld
genoeg, bestelde brood en koffie en be
taalde. Hoe was de man opeens aan het
geld gekomen?
En de p.olitie kreeg nog meer inlichtin
gen. De waard van „De Gouden Leeuw"
herinnerde: zich, dat de landloper om zeven:
uur een groot pak bij zich had en om ne
gen uur niets meer. Wat had er in dat pak
gezeten?
Nu, beste; kinderen, de politie was' lcnap.
.Zij - overlegde zorgvuldig en handelde er
naar. Enwerkelijk, zij slaagde er in den
man gevangen te nemen, die 's nachts in
gebroken en het geld gestolen had.
Wie was; de dader?
waard werd. Hij kende de' weg op zijn
duimpje en kon dus in het donker de boer
derij vinden, terwijl de honden, die hem
kenden, ook niet aansloegen. Om alle ver
denking van zich af te wenden, trok hij
de schoenen van den boer aan en zo' kón
hij ongemerkt zijn misdaad volvoeren. Niet
de zigeuners, niet de handwerksman, de
landloper of de nieuwe knecht en ook niet
de boer zelf kwamen voor de diefstal van
het geld in aanmerking, alleen de ontsla
gen knecht Klaas was de dader.
dat twee paar schoenen van hem, die'pas
opnieuw gezoold en gehakt waren en op
de drempel hadden gestaan, verdwenen
waren. De boer ging zichzelf overtuigen,
maar de schoenen waren enbleven weg.
Het ergste gebeurde er echter die nacht.
Toen de boer des morgens opstond, was 't
duidelijk te zien, dat er ingebroken was.
Het gekste was, dat de honden, die heel
waakzaam waren, niet hadden aangeslagen.
De boer bewaarde zijn geld in een aarden
bloempot, waaroverheen een steen lag, en
deze bloempot stond boven op de linnen
kast. De steen was van de bloempot af en
de pot was leeg. Al het geld was verdwe
nen.
Het had die nacht, waarin het stikdonker
was, gestortregend. En ziedaar: de politie,
van het feit in kennis gesteld,, kon al spoe
dig voetsporen vaststellen. Deze voetspo
ren liepen over het smalle pad C naar het
dorp, langs de boerderij en weer terug. Hoe
was liet mogelijk, dat de honden niet had
den aangeslagen en dat degene, die liet
geld gestolen had zo goed de weg door 't
moeras had geweten? De politie volgde het
voetspoor, vergeleek deze met de schoenen
van de bewoners van de boerderij en kwam
tot de conclusie, dat de schoenen van den
boer er precies in pasten. Wat was nu het
raadsel? Zou de boer bij 'zichzelf hebben
ingebroken? Was de dief misschien degeen,
JONGEN MET HARMONICA,
*-5-3!
-cyT
Hier zien jullie een jon
gen met een harmonica, die
in één lijn getekend kan
worden. 'Probeer het maar
NOV|.>MMA
De boerderij ligt dus, zoals duidelijk te
zien is, helemaal van de weg af gebogen
en daardoor weten vreemdelingen hem niet
tc vinden.
Zo ver wat betreft de plaats van hande
ling. Luister nu echter goed.
Op de eenzame boerderij woont de boer
met de boerin, een dienstmeid en twee
knechts. Op zekere dag krijgen de boer en
een van de knechts,,.die Klaas heette, ru
zie. Dat liep zo hoog, dat Klaas geen ogen
blik langer bij den boer wilde blijven
werken eri op stel en sprong naar zijn
getrouwde zuster in B ging. De boer, die
al het werk niet met een knecht afkon,
was genoodzaakt een andere knecht te hu
ren, wat drie dagen later dan ook gebeur
de. Deze knecht heette Kobus. Hij maakte
niet bepaald een gunstige indruk, maar hij
deed zijn werk en daarom lette de boer er
niet verder op. Zo ging dus het leven op
de eenzame boerderij weer zijn gewone
gang. Toen op een Dinsdag doken er
zigeuners óp. Het waren drie mannen en
twee vrouwen, die er vuil en verwaarloosd
uitzagen. De boer was dan ook met de vi
site niets ingenomen, al kwamen zij paar
den bij hem kopen en hij joeg ze zijn erf
Jullie hebt natuurlijk allemaal onmid
dellijk de oplossing gevonden. Wij zullen
ze ook nog even vertellen.
Öe dief,~;iyan de schoenen was de vage
bond. Hij gende met zijn buit naar het
dorp en vond daar Klaas, die de schoenen
yan hem kocht. De n-landloper vertelde
Klaas, dat er die middag zigeuners op de
boerderij geweest waren en nu kreeg Klaas
het boze plan om 's nachts in de boerderij
in te breken en de schuld op de zigeuners
te'laden. Daar hij bij den boer gewerkt
had, wist hij precies waar het geld be-
Alfred Nobel, de beroemde chemische
uitvinder en stichter van de naar hem ge
noemde Nobelprijs, sneed zich eens in zijn
vinger. Hij nam [wat schietkatoen, doopte
dit in ether-alcohol en streek daarmede
óver de "wond. Hij had reeds lang naar een
stof gezocht, waardoor het'mogelijk zou
zijn nitroglycerine te absorberen en te ver
dichten. Opeens' bemerkte hij, dat de kle
verige stof op zijn vinger langzaam tot een
elastisch laagje verhardde en zo kwam hij
op de gedachte, dat dit misschien de ge
zochte vloeistof kon zijn. Hij' mengde nu
Collodium met nitroglycerine, daaruit ont-
Op diezelfde dag kwamen er toevallig
nog twee vreemdelingen, n.l. een vagebond
en even later :een; handwerksman, die be
weerde,, dat hij allerlei dingen, die stuk
waren, kon repareren, maar er tenslotte
toch niets van terecht bracht. De boer was
kwaad, zoveel vreemd volk op een dag, die
hem allemaal van zijn werk afgehouden
hadden, hij moest er niets van hebben.
Doch zijn stemming zonk helemaal be
neden nul toen de boerin hem vertelde,
werkje, Het zo kleurig mogelijk te niaken,
anders is het zelfs in één kleur ook nog de
moeite waard. Iedere kruissteek wordt bij
stof met een fijne draad over vier draden,
bij stramien over twee draden geborduurd.
Zo, en hu maar aan de „ang.
EEN HANDWERKJE VOOR MEISJES.
Hier zien jullie een mooi open rijtuig
afgebeeld, dat de moeite waard is op een
kleedje'na te borduren. Ieder ruitje telt
voor één kruissteek. Heb je nog mooie
kleuren zijde over, dan is het een prettig
Detandenborstel is eeh: uitvinding van
een Engelsman, Addie genaamd. Deze man
had er behoefte' aan', 'zyn'tanden te poetsen;
dat is ongeveer 150 jaar geleden. Toenter
tijd reinigden de. mensem de tanden met 'n
lapje, terwijl de rijke lui' eëri; aan het eind
uitgeplozen; houtje gebruikten, eeh instru
ment, datde tandartsen gebruikten._Er be
staat thans., nog eenlfirma^Adaïê'ïri'Erige-
land en vervaardigt nog steeds .tandenbors
tels.
Loop je des zomers heerlijk buiten,
Gooi dan geen stenen door de ruiten.
Schreeuw niet en wees toch geen kruis,
Als er iemand ziek is, thuis.
Zie je 'n invalide gaan,
.-m-Xt''-!'
Blijf niet naar hem wijzend staan.
Luister naar wat wij vertellen;
Het -is laf, diéreri te kwellen, -u
