T
to
0
De betoverde P a r a pl u i e
9
m\
S/ /s
i
ita
11
Blikken knöopen
streng verboden*/
wÊmmaèmmmmmMmmmmimÊimmmmmÊmsÊsmmmmmmÊÊmmmmm
ms
fflW^v^'-^:^':::^ '^'■:-r^v;^^-:--^^;--''Tv, -.- V;^';.::x>'.\y;.;:^v::^v
fe//!//- -/-! '-"y v//;',-/'- .V-"-z,.-
tig
Hi
!Wi
IS?*
W:
Mf&S
S!Sv&
?-'V
fl§®
M[
Essa
"z' •'•■- -v!'-' "•-; .V; -> -
■.■Jêfcvs
ibc'i"
8S&
;&•!-"■
WP
Wïrl
0
mkWii;
mMêyij
l$££>\vv
Stiii? T\/':'r
MfW
a
a
'-«rsii
rolden
WAT RUDY EN
HANS WENSTEN
-.ié/.;"!,.' door
Marjoleintje
Maud.
De vader van
Rudy en Hans
kwam op zekere
middag van kan
toor. Er was een
dikke mist opge
komen en had al
les in een twij
felachtige scheme
ring gehuld. Mer-
kon nauwelijks 5
passen voor zich
uitzien, ofschoon
de lantaarns al
brandden. Vader
had zich gehaast
om 'op tijd met 't
eten'thuis te zijn
en stapte' flink'
door. Maar plotse
ling botste hij te
gen iemand op,
die uit de mist
voor hem oprees,
en.... pakjes van allerlei vorm
holderdebolder over de stenen!
Een grappig klein mannetje met een ro
de baard stak zijn hoofd op. „Hm!!' zei hij,
„hm, hou eens eveu mijn parapluie vast,
dan kan ik mijn pakjes oprapen. Hm!" en
hij drukte vader een rode parapluie in de
hand. Toen vader weer opkeek, was het
kleine mannetje spoorloos verdwenen met
pakjes en al. En daar stond vader met de
parapluie. Of hij al riep, 'er kwam geen
mannetje met een baard.
Even zocht hij nog in de mist en onder
de lantaarn keek hij naar de parapluie om
te zien of er misschien een naam op stond.
Maar hij had geen succes en was dus ver
plicht de parapluie mee naar- huis te ne-
men. De kinderen' luisterden aandachtig
naar het verhaal van het mannetje, dat zo
maar opeens verdwenen was. D'e parapluie
werd in dé-standaard gezet eii...'.'verge-'
ten.
Op zekere dag regende het heek hard!
Rudy, die met haar verkeerde been uit bed
was gestapt, moest van moeder de oude ro
de parapluie meenemen, want dan kon
Hans haar zwarte parapluie gebruiken. Ru
dy liep met de rode parapluie dicht, ex
pres langzaam door de regen en nam de
langste \veg naar school. Zij zou toch te
laat komen en eigenlijk.had het hele
maal geen zin om naar school te gaan. O,
wat blinken de rode ogen van de knop
van de parapluie eigenaardig. Het leek
wel, of zij bemerkten, dat Rudy wilde spij
belen. -
In het portiekje voor de bakkerswinkel
stond een meisje, met. een ingepakt brood
onder de arm. „Hè, die heeft het fijn",
dacht Rudy, „die,hoeft niet naar school, zo
als ik. Ik zou best in haar plaats willen
zijn." W''v.:-,/-
En "floeptot nu toe weet ze nog niet,
hoe alles zo gauw gebeurde daar stond
zij in het portiekje met het brood, onder
de arm en het geruite rokje van het meis
je aan, dat'nu in haar kleren door dé plas
sen met de rode parapluie opgestoken
naar school liep. Wat was er gebeurd?
„O," fluisterdeRudyopgewonden, „de
parapluieis zeker betoverd." Vlug liep ze
de straat in en zag het meisje net als zij
in de modderplassen trappen; Rudy dacht
er over na hoe de juffrouw haar nu niet
kon straffen, omdat zij haar sommen niet
had gemaakt.
„Ik wilde maar, dat ik mijn parapluie
weer terug had", eindigde - zij met een
zucht. Tot haar grote verbazing kwam de
geopende parapluie. onmiddellijk met een
vaartje van nul komrae vijf door de lucht,
recht naar haar toegevlogen! -
„Ben jij eén toverparapluie?" vroeg zij.
„Ja," antwoordde een fijn stemmetje,
„als je Onder mij loopt' en je'wenst iets,
dan wordt die wens vervuld én ook de
twee .volgende wensen, al -zou-je ook niet
- meer onder,'; de parapluielopen. Op één
dag mag je driewensen doèn en je hebt er,
nu al twee gedaan, die vervuld zijri."
„O, wat allerleukst", riep Rudy uit, en zij
bekeek dé parapluie metbelangstelling.1
„Waar kom je vandaan,- oude parapluie?"
Maar. zij kreeg verder geen antwoord. Juist.
Wilde zij'nog iéts zeggen; toen een vuile
slordige vrouw haar beetpakte, haar door
elkaar schudde en kwaad uitriepr^Eoop jé
weer te suffen, Mien,'ik sta;al, een' half
je die parapluie vandaan, laat mij eens
kijken."- -
Rudy wist niet wat zij zeggen moest. Zij
kende de vrouw helemaal niét. Zeker de
moeder van het meisje, dacht zij. Wat te
doen. „Sta niet als een zoutpilaar te kij
ken", snauwde de vrouw haar toe. „Kom
mee naar huis toe, je moet de keukenvloer
nog schrobben en zij sleepte de verschrik
te Rudy langs eén zijstraatje en door een
lange gang naar een vuil donker kamertje
toe. Daar kreeg zij een emmer met vuil wa
ter en een harde-boender, óm de/"vlóér; te
schrobben1'
Rudy had nog nooit zr" gedaan.'.Bui
ten regende het-"nog steeds' en haar han-"
den wérden /rood van het koudë - water.
Verlangend keek'zij naar het'hoekje, waar
de, rode parapluie stond.
men onder de parapluis; gaan wensen", zei
Rudy. j
De,volgendemorgen; vroeg, nog lang
voor het tijd was.om naar school te gaan,
ging het. tweetal inet de parapluie wande
len. „Wat. wil jij - wensen?" vroeg Hans.'
„Ik weet het nog niet', zei Rudy. „Er
zijn zoveel dingen, die ik wil hebben, bv.
een pop, of een vulpen, zoals Rietje op
school, verder wil ik zo graag eens naar
het circus en een prachtige doos met lek
kers uit die winkel, een hoed voor moe
der, een- -•!■/-
„Nu, ik heb 'ook een heieboeh wensen",
viel Hans haar in 'de reden. „Ik wil meer
stuiters hebben dan Jan, ik wil grote broek
zakken hebben, iedere dag pudding éten én
zo lang blijven slapen, als ik zin heb, zon
der op school straf te krijgen. Een fiets, wil
ik ook hebben, en niet één doosje lekkers,
zoals jij, maar een hele winkel vol.'-
„Snoepert", zegt" Rudy, „je kunt loth
niet zo goed wénsen als ik, en bovendien,
ga ik voor."
„Nietwaar", zei' Hans, „ik moét eerst.
„Jij moet niets", 'zei Rudy'verontwaar
digd en maakte de para'plui open'. Beiden
gingen er onder staan. „Nu ik begin", zei
Rudy. -
„Hou op, ik begin", antwoordde Hans.
Engerd, ik wou, dat je in die denneboom
zat," vervelenderd", zegt Hans daarna."
„Ik wou, dat jij op die schoorsteen lag"
schreeuwde Rudy.:>
En hup, daar zeilden ze beiden door de
lucht.. Rudy kwam in de denneboom te
recht en Hans spartelde op de schoorsteen.
De parapluie lag op de grond.
„Rudy", schreeuwde Hans angstig, „ik
heb die lelijke woorden niet gemeend,
hoor." -
„Ik ook niet",-riep Rudy, die veilig in
haar denneboom zat. „Laten wij allebei
wensen, weer bij de parapluie op de grond
te staan"." En inderdaad binnen enkele se
conden stonden zij- weer behouden op dé
grond; „Ik, heb er 'schoongenoeg van", zei
Hans. „Ik wens voor.' óns huis -te staan.."
en als een pijl uit^dé boog vloog hij door
de lucht riaar huiskRudy was er van ge
schrokken.'Zij-wenste-: hetzelfde als Hans
én weldra stond zij eveneens voor de huis
deur, naast haar broer.V--■ :-
„Jammer, dat wij niet iets nuttigs ge
wenst, hebben",, zei Rudy.
V 1 l.;;-'1'-';k.u
VS.«\ST
„Ik wil.begon zij, maar haastig
zweeg zij weer.. Hoe kon zij nu wensen óm
v/eer Rudy zelf te-zijn inplaats van Miéh.
De juffrouw zou haar dan zeker streng
straffen voor haar niet gemaakte huiswerk.
Ze wachtte maar liever totdat de school uit
was, om te wensen, zij had immers nog een
kans. De gehele morgen moest Rudy hard
werken: schuren, schrobben en vegen. Zij
was doodmoe, want te eten had zij niets
anders gekregen dan een paar droge boter
hammen en een kop zwarte koffie. Hon
derd maal nam zij zichzelf voor voortaan
geregeld,haar huiswerk te maken. Toen de
kerkklok twee uur sloeg, nam Rudy haar
kans waar. De oude vrouw, stond juist in
de straat met een. buurvrouw te praten.
Rudy greep de parapluie, rende de straat
op, de hoek om en naar het huis van den
bakker, waar zij in het portiekje ging 'staan
om op Mien te wachten. Toén "Mien in
haar kleren langs kwam stappen, wenste
zij weer zichzelf te zjjn "en. zie.daar
stapte zij in haar eigen kleren weer naar
huis tóe/ ditmaal langs dekortste -weg. 't
Die "avond, voor 't éten vroeg Hans aan.
haar: „Zeg Rudy, hoe- kómt het, /dat; jé
handen zo rood en .gezwollen zijn.
„Ik lieb. geschrobd", zei Rudy en trok 'n
zuur gezicht bijde gedachte aan het vuile
werk/dat dié arme Mien altijd móest doen!
„Geschrobd", vroeg Hans ongelovig.
„Ja", herhaalde Rudy en vertelde hem
alles in-kleuren en geuren."
„Dat "geloof ik niet, voordat ik het ge
zien heb", zei Hans. „Ik dénk dat je op
school hebt zitten slapen en dat je het ge
droomd
J3a.aL.t- h.win> A t ojje-tv
za. L -L
„Nu, morgen komt er weer; een dag, dan
kan jij de eerste wezen."-
Maar de vólgende dag was het mooi weer
en heel druk thuis, zodat niemand meel'
aan de parapluie dacht. Maar 's middags
na schooltijd schoot het Hans opeens weer
in de gedachte, welk avontuur hij had be
leefd. Dadelijk riep'hij zijn zusje en sa
men zijn zij naar de parapluiebak gegaan
om de tovcrparapluie te halen, maar., wat
een teleurstelling, de parapluie was ver
dwenen./
Hoe.zij ook.: zochten'van de zolder tot de
kelder en omgekeerd, alles was tevergeefs.
De parapluie was spoorloos verdwenen.
Vragend keken zjj elkaar aan „Maar
weten' jullie het dan niét?" vroeg moeder;
toen ze haar over de parapluie spraken,
„Vader heeft de rode parapluie gisteren in
de trein laten liggen en niet teruggekre
gen."
EEN HANDWERKJE .VOOR ONZE
MEISJES.
!-:/
Als wijhet prentje eens bekijken, 'dan
zien wij' allereerst een theemuts, waarop
een aardig bloemmotief je geborduurd is; De
nadere bijzonderheden staan/er bij, zoals
het takje, waarmee je de bloempjes kunt
vérsieren,: het bloempje, zelf en de steek;
dié de mand en het hengsel van het mand
je vormen.
Het aardigst is natuurlijk hethele ge
val! zelf te maken, maar eeii theemuts ma
ken is lang niet gemakkelijk. Je kunt.ook
een - theémuts in de winkel koperi; /maar
dan moet de stof.-waarmee de mnk nwr.
je kunt moeilijk op een ruitje een bloem-
patroon gaan borduren.
Als je de mand-goudgeel of lichtbruin
maakt, dan kunnen de bloempjes helrood
met gele hartjes in het midden zijn. De
blaadjes worden natuurlijk groen, twee
kleuren groen vooral is aardig.
Voordat je met borduren begint, moet je
natuurlijk een patroon hebben, waarnaar
je de bloemen kunt maken. Als je zelf een
beetje handig bent, en een goed tekenaar-
ster op school, dan zal het je wel gelukken,
zelf een bloemtakje met potlood op het
goed te tekenen. 'Lukt je dat niet, vraag
dan aan vader, of ais je een broer hebt,
aan je broer/of die je wil helpen, want als
het een cadeau voor je moeder is, mag zij
't handwerkje natuurlijk van te voren niet
zien.'De tekening moet heel dun met pot
lood op het goéd worden gezet, anders is
liet later nog 'zichtbaar, wat een slordige,;
enigszins smoezelige indruk geeft. Onder
aan de muts maak je een randvan knoops-
gaatstékénin 'de hóofdkléür van hét pa
troon, doch deze rand is niet- beslist;nood
zakelijk. - r
Bezoek aanhet Aardmagneti-
sche Óbscryatorium te Nie-
megk. -
Voordat een echte jóngen voor het eerst
in zijn leven met zijn vriendjes in de bos
sen gaat zwerven; zoekt hij in vader's ia
een kompas op. Nu pas is zijn uitrusting
volledig.
Reeds op school leerden wij van het
kompas,en toen wij hoorden,' dat Colum
bus door dit kleine instrument Amerika
ontdekte, waren wij vol eerbied. Merkwaar
dig, dat deze kleine naald steeds naar liet
Noorden wijst, of juister: naar het Noord-
Noordwesten. De geleerden weten echter,
dat deze magneetnaald, zowel horizontaal
als verticaal/voortdurend van richting ver
andert.
Eén' dozijn! wis- en natuurkundigen, -uit
verschillende landen, stellen zich tot le
venstaak, deze afwijkingen; en haar oorza
ken te onderzoeken. Een der modernste
observatoria op dit gebied vindt men in
het stadje Niemegk; ten Zuidwesten van
Berlijn; waarheen, ver van de drukke ver
keerswegen, de wetenschap enige jaren ge
leden vluchtte, daar de storingen o.a. van
dé electrische tram Berlijn-Potsdam-Wer-
der nauwkeurig onderzoek in het Potsdam-
mor observatorium onmogelijk maakten.
Het aardmagnetische observatorium, of
ficieel Potsdam-Niemegk genaamd; ligt even
buiten het stadje en bestaat uit enkele een
voudige gebouwtjes. Het belangrijkste is
diep inde grond gebouwd en bestaat uit
tweehuizen in elkaar, onder één dak, ter
wijl de muri/V door een gang van elkaar
gescheiden zijn. Het binnenste huis bezit
o geen raniën, zodat hier volkomen duister
nis heerst. Hier'staan de fy'ne meetinstru
menten, geschroefd op stenen voetstuk
ken, welke vele meiers 'de grond ingaan.
Dag en nacht; jaar in; jaar uit,vwordt; hier
gefotógrafeérd. De magneetnaald staat met
een kleine lichtbron in verbinding. Het
licht wórdt door een spiegeltje óp een fo
tografische papierstrook geworpen, welke,
door een uurwerk gedreven, afloopt. Zo'
ontstaan kurven, die de bewegingen van de
naald weergeven en tevens het Tekenmate
riaal der geleerden zijné
Daar ijzer afwijkingen van de magneet
naald veroorzaakt; werd bij - de bouw
steeds koper/ gebruikt en de vrouwen der
professoren cn assistenten mogen voor hun
echtgenoten geen ijzeren, maar hoornen
broelcknopen gebruiken. En bovendien:
geen'der heren mag de huissleutel op.zak
hebben; dit is hoog dienstbevel!' 'AC/:-
HARLEKIJN.
Wie van jullie kent hém niet, harlekijn
tje, met. de touwtjes "aan" zijn-rug en de
koddige beweginkjes van zijn armen en
benen?-Het is een stukje speelgoed,.-zo.oud
als de weg naar Kralingen.-Toch blijft het
altijd even aardig en nog steeds hebben al
le kinderen graag zo'n harlekijntje.
Hier krijgen jullie er riu eens- eentje,
maar.je moet hem zelf verder afmaken,
want in de courant kunnen wij geen pop
pen met touwtjes er aan afdrukken, dat
begrijpen jullie natuurlijk wel.
Wil je de pop heel mooi'maken, dan
moet je eerst het koddige kereltje op kar
ton plakken -en 'daarna kleuren, liefst in
groen, geel en rood, dat zijn zo de kleuren,
die bij de harlekijn passen. Hoe scheller
van kleur, des te beter.
Heb je dit gedaan, dan knip je alle stuk-
'.en- zorgvuldig uit, dus ook'de. armen en
benen. Overal waar onze tekenaar een stip
heeft gezet, moet je een flink gaatje'prik
ken, daar komt dan het touw doorheen, dat
e nodig hebt om de harlekijn te" laten dan-
seii.",^rét-'évV: L 'j
De bovenarm en het dijbeen wordt
eerst met een klein stukje touw of als
je ze hebt met spatpennetjes aan de
romp.bevestigd; Hetzelfde!geschiedt met de
onderarm eri het been. Die worden 'met 'n
stukje touw of een splitpen- nog eens dooi
de gaatjes gehaald bij de* knieën en bij de
ellebogen, deze touwenmóéten tamelijk
lang zijn en komen samen in/het midden
van de rug. Daar,, knoop je /dan; weer eèn
lang touwtje aan, dat^diént om het popje,
te kunnen doen bewegen. Trek .jé" nu aan
dit laatste/ touw, dangaan dearmpjes* en
beentjes op en neer, zoals je dat wel meer
hebt gezien.
OPLOSSING:
Op de walvisvangst.
(vorige week)
