De laatste Russische sensatie
De waarde van officieele dementis. Belachelijke ver
onderstellingen. Geheime besprekingen tusschen leiders
van het Roode en het Duitsche leger De „roode tsaar
moest zich van den tegenstander ontdoen.
De samenstelling en iverh-
metfiodevan de „rechtbank"
(Nadruk verboden)
l>o terechtstelling van maarschalk Toe
chatsjewsky oh de zeven generaals heeft
in de gelieelo wereld een zeer diepou in-
dmk gemaakt. Bizonder sterk was do in
druk natuurlyk in Rusland. Do menschen
verdrongen zich voor de kiosken, rukten
de kranten uit de handen der verkoopors
on verslonden do berichten over het „pro-
ces" en de „toelichtingen". Do arrestatie,
van Toechatsjewsky en do mees ten der
andere terecHtgestcldb generaals werd ge
heim gehouden. In Rusland vertelde men
elkaar fluisterend, dat er in do hoogste
klingen weer wat broeide, dat het er
hommeles was, maar niemand wist, wal
er eigenlijk gaande was. In het buitenland
wist men, dat Toechatsjewsky gearresteerd
was, doch toen dit bericht in de bladen
verschenen was, volgde een officieele ont-
kciining van Russische zijde, en rntusschcQ
was het lot van den maarschalk toen reeds
bezegeld. Hier heeft de lezer een sprekend
voorbeeld van de waarde vai. officieele
dementis, .vooral in dictatoriaal geregeerde
landen. Het bericht, dat Toechatsjewsky
'c.s. iter dood veroordeeld: zijn, dat'zij te-
recnlgesteld zijn, was dus voor do over-
weldigende meerderheid van het Russische
volk zoo v iets als het inslaan van den
bliksem bij een helderen lremel. Het volk
was verpletterd door het onverwachte
nieuws. 1
Een onzinnige besehuldiging.:
Zooals de lezer reeds weet, werden
Toechatsjewsky en zijn medeslachtoffers
beschuldigd van spionnage ten-gunste, "in
een „fascistische" mogendheid (bedoeld is
natuurlijk Duitschland), van het verraden
aan de militaire leiders van die mogend
heid .van alle Russische geheimen, het
saboteeren van de bewapening van Rus
land om op, deze wijze bet land met mach
teloosheid te slaan en de overwinning van
het niet nader genoemde land (d. w. z.
Duitschland) te vergemakkelijken. Deze
beschuldiging is zóó onzinnig, zoo onge
rijmd, zoo dwaas, dat zelfs een kind be
grijpt, dat zo gefabriceerd is oin do jwarp
redenen yari dien moord op Toechatsjews
ky en "zeven andere generaals te' vérdpo-
zelen i':- v -
Toechatsjewski de feitelijke leider.
Toechatsjewsky'was de feitelijke leider
van het Roode Leger (Worosjilow, het of
ficieele hoofd van dat leger, is iemand,
die van strategie niets afweet, die alken
op parades kan optreden); in geval van
een oorlog -met Duitschland of meteen
der Westelijke mogendheden of combina
tie yi h mogendheden zou hij do opperbe
velhebber geweest zijn vain alle Russische
strijdkrachten. De veronderstelling, dat
zoo iemand in staat is de militaire: ge--
bennen .van zijn eigen land: te verraden,
spionnage te. plegen,- is natuurlijk te be
spottelijk onver iri ernst over to spreken.
Even belachelijk is het te veronderstel
len, dat Jakir, die aan het hoofd van het
leger in de Oekrajino stond, of Oebore-
witsj, die opperbevelhebber van do legers
in Wit-Rusland was,spioanage zou heb
ben gepleegd o£ militaire geheimen zou
hebben verraden. Het. is dus duidelijk, dat
.er andere;redenen moeten hebben bestaan,
maar; dat; de dictator (Stalm) het beter
- vonu de ware; ócirzaken van deze moord
partij geheim te houden en in plaats daar-
1 van het kindersprookje over spionnage
en verraad te verspreiden, in de hoop,
elfieimcis «liesüstf,
HISTORISCHE AVONTURENROMAN
door G. P. BAKKER
Ten slotte, stond koning (Guslaaf Adolf
het toe.- Den volgenden morgen verscheen
.de koningzelf op de plaats der ontmoe
ting.'. Hij' was vergezeld van een, grooten
soldaat met; een beulszwaard.
„Wat moet die man hier?"- vroeg een
der getuigen. -
„Die moet den - overlevende; liet hoofd
afslaan," antwoordde de koning koel.
Beide vechtershazen vielen den koning
te voet. „Sire, vergeef ons,", smeekten ze.
„Ik zal ditmaal nog genade, laten gel
den," klonk het antwoord. „Als ge wilt
sterven, sterf dan in mijn dienst. God
weet, dat er daar gelegenheid genoeg voor
is
„Guslaaf Adolf is een "groot veldheer,"
■•oordeelde: de ridder de Beaufors. „Evenals
do. beroemde Frarische: krijgsheld; Du
Gucscim zegt hij„En ik-zeg het u v.dui-,
zciidniaal. In welk; lapd :mén oorlog voert,
Jiicu 'iiiag geestelijken', vrouwen,';.kinderen
énhet. arme' volk; niet- als. Ivijandcm; be
handelen." (Vele der keizerlijke aanvoér-
dcrs.yergeteri dat, daardooivwordt liet land
dat de massa, verontwaardigd over het
verraad van do opperste leiders vau hot
Roode Leger, den moord op dio leiders
zou billijken. In hoeverre die verwachting
gegrond was, zal de toekomst moeten be
wijzen.
Iedereen, die tot een objectief oordeel
in staat is, d!e het niet als zijn plicht be
schouwt, alle misdaden van den dictator
te Aioskou (e rechtvaardigen en goed te
pralen, begrijpt dus, dat Toechatsjewsky en
zijn helpers nooit spionnage of verraad
hebben gepleegd:
Wat is er dan wel gebeurd?
Sommige Westerlingen nemen aan, dal
Stalin zich op deze Aziatische wijzo van
de hem persoonlijk onwelgevallige men
schen heeft willen ontdoen.
Dezo verklaring is naïef. Stalin is niet
dom, hij begreep, dal het bericht over do
terechtstelling van eon man als Toecha
tsjewsky, die in Rusland zeer populair is
geweest (vooral in militaire kringen), zoo
wel in het binnenland als in'het'buiten
land een voor den „rooden tsaar-" zeer
onnangenainen indruk zou maken. Er moe
ten dus redenen geweest zijn, die den. dic
tator cr toe hebben gebracht, geen reke
ning lo houden met de. uitwerking van
dio'slachting en de-mogelijkheid van woe
lingen te trotseeren.
De volle waarheid zullen wij eerst later
vernemen, wanneer alle archieven voor
onderzoekers opengesteld zullen Worden,
Wij kunnen echter reeds nu naar de eigen
lijke oorzaken gissen:'
1 Oude bondgenooten.
Vóór alles zij vermeld, dat wij gelooven,
dat do beschuldiging niet geheel verzon
nen.is, dat er een ze-kerei kern van waar
heid, zij he.t een zeer. kleine kern en van
volkomen andere strekking, in do besclnil-
digingen aan te wijzen is. Toechatsjewsky,
Jakir, Oeborewitsj enz. hebben natuurlij 1-
geen spionnage gepleegd, zij hebben oven-
min militaire geheimen aan Duitschland
verraden (men vergete niet, dat Jakir oen
Jood is-'), maar naar allo waarschijnlijk
heid hebben geheime besprekingen plaits
gevonden tusschen do leiders van hel
Roode Leger en die van van het Duit
sche leger.. Zooals de lezer natuurlijk woet,
waren, Rusland en Duitschland,,vóó.r de
overwinning van' het natioriaai-socia.lisme,
ibondgenooten. Df .generale slaven onder
hielden dus vriendschappeiijKe -betrekkin
gen. Deze - betrekkingen bleven bestaan
zij liet in veel zwakkeren vorm
ook na de overwinning van Hitier. Het is
algemeen bekend, dat de Duitsche mili
taire leiders tegen een aanval op Rus:
land gekant zijn, dat zij (of althans som
migen hunner) voorstanders zijn gebleven
van het handhaven van de vriendschap
met Rusland, hetgeen Duitschland in staat
zou stellen het Westen te verpletteren. On
der de Russische generaals zijn ér veel
voorstanders van de vriendschap met
Duitschland, al waren verschillenden der
nu terechtgestelde Russische generaals be
kend als félle haters van Duitschland
(d.w.z. van het tegenwoordige regime in
Duitschland).
Gèch strijd op twee fronten.
Toechatsjewsky en zijn heipers begre
pen, dat dé gespannen verhouding tusschen
Berlijn, en Aioskou vroeger of later tot
een nieuwen oorlog zou moeten leiden. Zij
wilden 'dien oorlog voorkomen, omdat zij
wisten, dat Rusland niet in staat was aan
twee fronten (tegen Duitschland in hot
Westen en Japan in het Oosten, dus tegen
de twee grootste en machtigste militaire
mogendheden van: onzen tijd tegelijk), te
strijden. Toechatsjewsky heelt daarom ulo
Duitscho legerleiders laten vragen, of. er
niét (óp 'üe -ëéii- 'ot a.itó'ore' wijze een vér-
gelijk te treffen was tusschen do leger
leiding van heide landen; om een voor
beide landcu noodlottigen oorlog te voor
komen. Het ligt voor dc hand, dat oen der
gelijke overeenkomst gezien de stemming
onder de leiders in Dulischlnml, alleen
mogelijk was, indien er in Rusland een
ingrijpende verandering kwam, d.w.z. in
dien Stalin .„opgeruimd" werd. Hier komen
wij hij dc eigenlijke kern van do geheelo
zaak.
Dc Russische Napoleon.
Toechatsjewsky is een edelman, hij dien
de in het oude keizerlijke Russische leger,
hij behoorde in cultureel en maatschappe
lijk opzicht tot de kringen, dié de leiders
van de u itte beweging" hebben opgol
ven], Hij trad echter in dienst van do
Sovjets en, leidde do rooden legen de wit
ten. De afmetingen vain dit stuk laten ecm
bespreking van de redenen, die Toecha
tsjewsky tot dezen stap hebben geleid,
niet toe: do,- raak is voel gecompliceerder
dan do lezév wellicht denkt. In elk go-
val stond het voor iedereen, dio de Rus
sische toestanden kende, duidelijk vast,
dat een hotsing tusschen Toechatsjewsky
en Stalin vroeger of later vrijwel onver
mijdelijk was. Een jaar of zes geleden
heb ik reeds geschreven, dat Toecha
tsjewsky wellicht de rol van den Russi-
schcn Napoleon zal trachten te spelon.
Deze opvatting werd ook door andere
Russen gedeeld. De meesten waren ont
goocheld, foen zij bemerkten, dat Toecha
tsjewsky de. Sovjet-Tcgeering. loyaal dien
de en- steeds hooger in aanzien steeg. De
tijd is nog niet;" gekomen om te onder
zoeken, waarom Toechatsjewsky. dezo tac
tiek Volgde. In elk géval kunnen wij als
vaststaand .aannemen, dat hij met het plan
rondliep van een geschikte gelegenheid ge
bruik te maken om Stalin af te zetten,
een staatsgreep uit te voeren en zelf het
hoofd van den staat te worden,
Bespionnccrd.
Sta! in begreep natuurlijk, dat "teecha-
Isjewsky met dergelijke plannen moest
rondloopen en wanlrouw.de lieni. Uiterlijk
maakte Toechatsjewsky een schitterende
carrière, was hij een dor. leiders van het
Sovjetregime, maar in werkelijkheid was
hij voor de.communistische leiders een
vreemde en.„daarbij gevaarlijk. Hij balan
ceerde- al die, jaren boven eon afgrond,
die hem elk oogenblik kon verslinden.
Toechatsjewsky werd steeds bcspion-
neerd, hij'was geen oogenblikzonder be
waking, elk -.wooTd van hem werd afge
luisterd, elk briefje wérd door do'geheime
politie onderzocht. Onder dergelijke om
standigheden, ïvas het. smeden van .een
complot tot het uiterste bemoeilijkt. Bo
vendien begreep Toechatsjewsky, dat 'er
in zijn onmiddellijke omgeving agênls-pro-
vocateurs ••varen,- alleen was het uiterst
moeilijk; die -nobele hoeren" te ontmas
keren.
Den staatsgreep voorbereid.
Toechatsjewsky weifelde langen tijd. Den
laatsten tijd werd hem echter steeds dui-
d el ijker, dat hij zich met de uitvoering
an zijn plannen haasten moest, omdat do
toestand in het land mot den dag ernsti
ger werd, terwijl de argwaan van Stalin
toenam en,- een plotseling ingrijpen elk
oogenblik. hé vreezen was. Er. zijn aanwij
zingen, dat do staatsgreep reods in 1936
voorgenomen was, maar door verschillen
de omstandigheden was de uitvoering van
het plan uitgesteld. Intusschen was Sta
lin te weten gekomen, wat er gaande, was.
De belangrijkste beschuldiging kwam naar
alle waarschijnlijkheid van een der agents
provocateurs,, die het vertrouwen van Toe
chatsjewsky wist te winnen en hem. en
zijn helpers in het,, verderf hoeft gestort.
Er word t zelfs do naam genoemd van, den
ermoedelijken verrader, doch deze mede-
deeling berust op veronderstellingen. De
verwoest, de bevolking uitgemergeld' en
vermoord, de vrouwen als zondaressen
over de aarde verspreid. En zelf vinden
ze later geen levensmiddelen meer."
„Alen heeft mij verteld," vervolgde de
ridder, „dat hij een nieuwe wijze van" troe
penopstelling heeft ingevoerd en lichter
geschut heeft uitgevonden."
„Een pruikenmaker wordt veel gewaar.
Ik zei u dat reeds."
•„Weet u dan misschien ook," vroeg
Edzke, „wie er woont in dat grooto liujs,
met brecde trap én ramen aan weerszijden,
in de Bakenstraat?"
„Aletiri den tuin dat mooie oude zomer
huis?"; V v
„Juist," antwoordde de jonge luitenant,
„Het huis is slechts door bedienden be
woond. Kot schijnt to behooren aan een
voornaam Saksisch edelman. Ik weet niet
wie hij is en, hij komt cr zelf: zeer zel
den Eu,(.nu jongelui, wei te rusten."
„Al mag een officier in Zweedsclien
dienst niet spelen, niet veel drinken en
niet dueJlecrcn, hét,, schijntmij toch,"
merkte de markies op, ;„dat er' avonturen
genoeg overblijven."
Hoofdstuk XXII.
Twee; schaduwen onttrokken zich aan de
zwarte'-'duisternis en verschenen in hét
licht; van een grooto lantaarn,die hing
boven dé deur van een herberg' aan een
uithangbord,met het .onderschriftHet
Blauwe -Paard, - - -
Een'Istalknecht' 'kwam- vlug aanloópcn.
Do (ruiters sprongen - van de paarden en
wierpen hem do teugels-toe.
aanklacht ismet gesloten deurén bcJian-
dcld, er was geen verdodigor, zelfs goon
officieele aanklager. Do vechterswaren
persoonlijke tegenstanders van dein maar
schalk, zijn „erfgenamen".
Bij .do Imhahdélingvan hot „proces
zijn vreemde dingen gebeurd. Het schijnt,
dat Worosjilow zich legen de terechtstelling
verzette, ofschoon dit niet met- zekerheid
vaststaat. De samenstelling van do „recht
bank" is van dien aard, dat allerlei ver
onderstellingen gerechtvaardigd zijn.
Vreemd doet do aanwezigheid van Blticlior
onder do rechters aan. Het is. overigens
niet moeilijk te raden, waarom Stalin juist
Blücher, tot een der rechters heeft bo
noemd en bom daarvoor speciaal uit hot
Verre Oosten heeft laten overkomen. Doch
over Blüchor en zijn rol in do Russische
gebeurtenissen zullen wij hij oen volgende
gelegenheid spreken. Bedriegen de voor
leckencn niet, dan zal zich eten dergelijke
gelegenheid spoedig voordoorC
Dr. BORIS RAPTSCHINSKY.
Sport
De Olympische dag
Een Toetbal-attraelio van de
eerste soort.
Éénmaal per jaar wordt in het Olym
pisch Stadion te Amsterdam een sport
dag gehouden, waarvan do baten voor
een groot deel komen aan het Néder-
landsch Olympisch Comité, dat van doze
gelden onzo athleten, zwemmers en an
dero sportbeoefenaars uitzendt naar dc
'Olympische Spelen.
'Om half tweo begiut dit sportfestijn en
iii razend tempo zullen de verschillende
ondeixleelen van hot programma a fge
werkt worden. Inplaats van'wielerwedstrij
den slaat dit jaar oen hockeywedstrijd op
het programma. Athlotiek en paardensport
voltooien met den voetbalwedstrijd West-
EuropaCenlraal-Europa lietprogianmia.
Deze voetbalwedstrijd vormt wol de
hoofdschotel van het programma en. liet
grootste gedeelte' der 58.000 toeschouwers
zal wel hoofdzakelijk naar do verrichtingen
der 2*2 beste spelors van Eurojia komen
kijken. - 1
Al zal, nu het nationale element en
dit nog ten deeleontbreekt, dezo wed
strijd geeti opwindend 'schouwspel worden,
toch kari' men een fraaie domonstratio
tegemoet zien, oen demonstratie, die dui
delijk de schoonheden van bot voetbal
spel naai' voren zal' brengen.
Do samenstelling dér ploegen., laten wij
hieronder- nogmaals volgen:
West-Europa:
x'i ':- Jakob -
••(Duitschland)
Paverick Caldenliove
- (Belgii;) v ;i r (Nederland)
Kitziiigér Goldbrunner Delfour
(Duitschland) (Duitschland) (Frankrijk)
Lehner Braine Bakhuys
(Duitschland) (België) (Nederland)
Smit Van den Eyndo
(Nederland) (België)
Scheidsrechter Jewell (Engeland)
Nejedly
(Tsjech osl.)
Lazax
(Hongarije)
Schmaus
(Oostenrijk)
Sarosy Piola
(Hongarije) (Italië)
i Jleazza Sas
i (Italië) (Hongarije)
Andreoto Serantoni
(Italië) (Italië)
Sesla
(Oostenrijk)
•Olivieri
(Italië)
Ccntraal-Eiiropa;
„Zorgvuldig afdrogen en goed verzorgen."
De knecht bekeek do'beide ruiters, boog
'diep en zei: „Uwe Edelheid kan gerust
zijn," en nam met een diepe buiging dén
zilveren daalderin ontvangst
De ruiters liepen door de brcedo gang
en traden de ruime gelagzaal binnen. Vlam
mende toortsen in ijzeren ringenWalmden
aim de witgekalkte, muren.
Het Plauwe Paard was een voorname
herberg' aan het kruispunt van vier Avegen.
De meubels waren zwart van den ouder
dom, dc tegels geelrood, .mét zand' be
strooid, zware ronde balken steunden dc
zoldering, do vensters, in lood lagen ten
minste vijf voet boven den: vloer en toch,
hoe eenvoudig het igebeol' mocht schijnen,
hadden vorsten er den nacht doorgebracht
en; cr het -middagmaal gebruikt.,' Maar aan
de; groote 'ronde tafel, die een middèllijn
had van minstens acht voet, zaten 'nu
een aantal keizerlijke dragonders en hu
zaren.:; 1
Het midden van eender wanden werd
ingenomen door, een, grooto schouwmet
zware kettingeneri .roosters; Aleii- kookte
en braadde' nog in dé grooto zaal aan het
spit. Een kok in zwartzijden 'mouwvest
'.was druk aan den arbeid, naast "hem ston
den een drietal helpers.
De: ruiters keken ééns rond'. Zo wierpen
liun kleurige mantels los/ dié, aan den
rechterschouder; bleven hangen.;Beiden (wa
ren zeer zwiorigjgeldcedé-edelliëden.(Hun
wam huizen; w a ren ..rood enïbl auw; afgezc t
met brecde -gouden gnJons. Lubbenvan
.lijhè'^Mêclïelsche;', kant.yjélén- over :dë; pol;
sen. ;Ze; droegen ;witto.;sjerpcn,(hoogeV om-
geslagéii' laarzen hnietgroolè sp6rén.Y"Aan
Kerk en School
Gcref.Kerken.
Boroepeii te Voorburg, ds.P. K. Kei
zer, te Vrijhoeve-'s-Grevolduin Capelle. -
Aangenomen naar Oosterbeek, (ds. A.' v.
d. Weg, te Oudewater.
de' breede bandeliers hingen lange zwaar
den, de g( 'éten versierd met breede zijden
strikken. Ze wierpen hun groote vilthoeden
met reusachtige voeren met een elegantcn
zwaai- op een ledige tafel.
„Monsieur Ie baron," zei de slankste der
béiden. „Het uil mij scliijUon, dat dio tafel
ons uitnoodigt voor een avondmaal."
„Hallo, waard."
Do herbergier, een deftig man, kwam
haastig aanloopen.
Wo zouden gaarne ieder een wildep
eendvogel met kastanjes' hebben, d'o kan
tjes -goed(bruin (én .in boter gebraden aan
bet spit, en wat oude Bourgogne, Zou
dat gaan?" N
„Zeker, Uwe 'Edcdheid Klaas,", riep hij,
,Jaat do hoeren: eens twee van de aller
beste eenden zien."
Do knecht kwam met een groote plank,
waaróp een viertal geplukte vette eenden
lagen;De (waard bevoelde zé en zeiy
,-ücze beide zou.uk- u ten zeerste aaii-
bevelon."
De baron.knikte.
„Wénscht (u een afzonderlijke kamér?"
„Wel néén," oordeelde de markies., j,Wat
zegt :u. -baron? Bovendien schijnt het hier
vroolijk te worden." Hij wees op dé solde
niers.. Een -van hen, ;een roode dragonder
niet een langen, rooden. knevel, (droeg een
luit voor de borst en hadblijkbaar .juist
één liedje; gezongen. Vérder zaten ér in de
zaal een paar rcizigers, oen paar. vroolijkc
sludénfe»,:maar hetschuim; van; den i weg
was niet - vertegenwoordigd.
>\-rEen,zcs(aI.jonge dochters in. korte/rokjes
.'én roode heurslijfjco/ van' voren over- de
Mijmeringen.
Idealisme.
Do nicnsch kan alleen bij brood in iet
lovcii. Alaar onzo tijd picregt van idwüön
wtus le zjjri. Hoedt U voor idoalismo, hoort
men veelvuldig verkondigen, want go geeft
U over aan illusies, welke U hittere er
varingen zullen opleveren. „Och;-dat is
een idealist", luidt een smadelijk oordeel
onzer dagen: zoo wordt iemand getookond,
wicn het naar een „nuchtere" béschou-
wingswjjzo iii zjjn bol zou zijn'geslagen.
Toch kan de mensch alleen bij brood
niet leven. Een maatschappij, waarin de
jacht naar fortuin alles en allen beheérsüht,
zal aan zichzelf ten ondergaan. Zulk Oen
maatschappij moet noodzakelijkerwijs op
fundamenten van geestelijk d rij [zand kcrmeta
to staan. Immers, de jacht naar fortuin
is in haar diepste wezen immoreel. Zij
schept geen zedelijke grondslagen; ze pro
beert integendeel do beslaande af to bre
ken. En wanneer tegenover haar de cul-
turcelo krachten, welke het cement dér
moraliteit produceercn, gaan tanen, zal
haar afbraakproces haar maar al to goed
gelukken. AV ij zjjn heden (en dage getuige
van zulk een afbraakproces. Hoe lang hét
reeds heeft geduurd, valt moeilijk pre
cies te bepalen. Alaar men kan een höel
eind in de Westérscko geschiedenis terug
gaan en :dc manifestaties ér van bij voort-
during.^aaiilrcffeir.' In 't bizonder wat do
kork«n*jt'ï>etrefij4 'o-ntvraarl men dan een
veë\i;{j;' dat heel'Véél te denken 'gtfeft.
Het is eviuyit, dat, indieai dit zoo zou
doorgaan,; do!wereld oen ramp dreigt, wel-
ko in verschrikking die van 1914 ver zal
overtreffen. Ir moet ovér'de menschheid
een nieuwe moreele geest vaardig wor
den, als zij niét voor dé zooveélste inaal
in een afgrijselijke, ellende ondergedom
peld wil worden, Degonen, .dio zoo sma
lend over idealisme en idealisten plëg-en
to oordeelen, beseffen niet, hoezeer zij
bezig zijn de huidige beschaving, waarin
zo het velo klatergoud voor kostbaar me
taal aanzien, te gronde te richten'.
Hiermede zij intusschen allerminst be
weerd, dat al het idealisme onzer dagen
geschikt moet worden geacht, de wereld
van den (ondergang te redden. (Niét zel
den is de kritiek op velen, dio zich dra
gers van belangrijke cu 1 tu rcele-morcete goe
deren waren, maar al te zeer op zijn
plaats. Een zeer aanzienlijk deel dier goe
deren, .blijkt bij nadere beschouwing on
rijpe en w'hldo waar te zijnraüoneelo
ulopiëcn aan al te theoretische' breinen
ontsprongen én voor de samenleving vol
komen onbruikbaar, ja'even gevaarlijk als
do; praktijken diergenen, die; zicli aan God
noch zijn gebod stóren, voor wié het per-
sóónltjk gewin uitgangspunt van alle stre
ven isl Waar otizo samenleving behoefte
aan heeft, is een heel andere „idëalisïno";
dat is het idealisme van hen, die door
den uitérlijken' schijn' der dingen ivecta
weten te zien, die vermogen waar te.
nemen, hoe én waarom er zoovelön dwa
len, en zich tegen h unaard vast
klampen aan voozen steun; die beseffen,
dat „de jacht naar fortuin" in haar 'diep
ste wezen één vlucht-is voor den angst,
om door den socialen nood getroffen te
worden; die in zichzélf hebben ontdekt,
dat het menschelijk wezen niet* op zich
zelf kan bestaan, doch afhankelijk is van
hooger heil en doel uitmaakt van een ge
meenschap. Er zijn geen deugdelijke zede
lijke maatstaven i denkbaar, dan die aan
deze wetenschap, deze waarachtige, door-
oclde1 overtuiging worden ontleend. En
daaróm kan geenidealisme zich handha
ven ëri de menschheid heil brengen, o£
hét; zuigt hieinit zijn - voedende sappen.
S. ran Mariëngaarde.
witte: (blouses vastgcrcgen met roode ve
ters, alten gelijk gekleed, béd tendon.
De edellieden nomen plaats;
„Monsieur le baron," zei de cene. „Ik
geloof, dat we hier een. goede ha,ven m-
gezeild; zijn. Halbérstadt :s misseh.en nqg
een paar'uren-rijden. Zullen wc lüer over
nachten .-('(r -- .I.v
;,lk weet het niet, monsieur le ïnartjuis.
antwoordde de baron, wiens, lange krul*,
lende zwarte lóklten tot; over zijn schou
ders hingen,' terwrjl hij aan .zijn dpnker
pun tbaardje trók. :,,Wc 'zouden kunnen
wachten een beslissing te nemen. Na het
eten .kunnen we nog zien. De.rit heeft mtf
el hongerig gemaakt."
;,Kijk," zei de markies.(„Dio lange_ roode
dragonder begint te zingen. Muziek bij
het; diner. Hij' hééft een aardige stem.
Luister."
Hij zong:
Geef een - boer-een stuk land:, en een-
huis en cèn schuur,
Een d ik .wijf cm zijn stallen vol vee,
Geef lietn regénof zonj zooals "hij
- begeert,
Misschien is hij dan wel" tevree.
Geef een poorter' een toog en een -
valsohe balans,
Een paar klerken, (een- boek- en oen pén,
Een gemakkelijke; stoel en een hangenden.
En een. facie van Woel'je wie ik
-ben.'—"
i
36)
Menschen, die zóóveel haast
hebben, dat hun de tijd ontbreekt
om veilig te rijden, krijgen vaak
maanden cadeau In hospitaal of
huls vanbewaring.
(Wordt vcrynlyil).
