Klaas de Bruin
De Abrikozenboom
mËm
VERDIENDE LOON
Een servetten-
standaardje
•mm.
mansmanier, doch +tii» werd in een kooi ge
stopt en kreeg clikke-ijoterhammen en ster
ke koffie, waarvan-hij opknapte.- Wat had
hij gedurende al die tijd dikwijls aan zijn
moeder gedachtXWat zou zij blij zijn, dat
hij nog leefde!
Toen hij later in het warme bed lag,
vertelde de, vissersvrouw: „Twee van jc
brieven dreven aan het strand, vlak bij de
voederplaats van de meeuwen. Mijn Annie
heeft ze gevonden." De eerste vraag van
Klaas was, wat er van het zeilschip terecht
was gekomen en vernam nu, dat het schip
vergaan was, doch dat de gehele beman
ning, uitgezonderd een scheepsjongen, ge
red was.
„Maar dat' zal jij wel zijn", lachte do
vrouw.
Dat was de eerste reis van Klaas do
Bruin. Maar de schrik van de schipbreuk
kon de liefde voor de zee niet in hem do
den. Hij was een echte zeerob. Nu is hij
op weg kapitein te worden. Stuurman is
hij reeds geruime tijd.
OPLOSSING
Knipprent: Voorwe
Hoe hij de meeuwen- als
boodschappers gebruikte.
Een schipbreuk, die goed
afliep.
ï'cldlijkc dieren,
krachten hadden, zijn nog verschillende ste
nen geheimen overgebleven, waarvan men
de betekenis niet meer kan nagaan. De Dol
men (stenen tafels) in Bretagne zijn waar
schijnlijk een bijzonder soort, graven gé-:
we'est. r
Xan de kust van Samland in Oost Prui
sen vinden wij 4000 jaar oudé graven, die
in geheimzinnige stécncirkels'liggen. Na-
De abrikozenboom, welke ons een even
smakelijke als uiterlijk mooie vrucht
schenkt, wordt met zorg in vele onzer tui
nen aangekweekt; in de meer Zuidelijke
streken vaii Europa, vooral in Frankrijk,
teelt hij gemakkelijker voort en bloeit er
weliger dan: oorspronkelijk in het warme
Oosten.
In de zomer kunnen de tuinders de heer-
lijke, sappige en gezónde vruchten van de
tioom, afplukken., In geheel ons werelddeel,
dus iri heel Europa, is- de abrikozenboom
V f 'f. y-
zeer geliefd.^Vreemd is het evenwel, dat
men de boorhHia'ast nooit in open land,
maar altijd,vftj^besloten plaatsen aantreft.
Het lijkt w'elfcjf'.'rnen de tere vruchten aan
het gezicht van de voorbijgangers wil ont
trekken door dé bomen schuil te laten gaan
achter een massa groen van heesters of
achter' een kléine muur. De reden .hiervan:
is 'echter, datfde tuinders de abrikozenbo-
mèn tegen'de wind willen beschermen, om
dat dé vrucht niet zo mooi groeit, als .de
bo'óiri' in .het open veld staat. Het is niet
moeilijk de bom.cn te kweken, maar. wel om
ze in stand' te houden. Het grootbrengen
van de boompjes geschiedt dan ook met
grote' zorg,'dé. minste vorst zou.de bloe
men doèn verschrompelen, terwijl de bloe
sems ook tegen 'de felle zon beschermd
moeten worden.
De bloemen .van de abrikozenboom zijn
op dè takken gehecht en de vrucht,- welke
luurlijk heeft het léggen van de stenen een
mystieke betekenis en een diepe zin. Ze
kunnen met. de zon samenhangen, met het
geloof der mensen'aan het ontstaan én ver
gaand 'wij' kunnen-'liet-niet-meer ontraad
selen,.- v r V v
Beroemd -Is dé'stenenkring „Stonebenge",
dié dp-:éeri open ylakte iri de nabijheid van
Salisbury (Eng.), staat! '•.iÓnzö?afbeéldmg
laat de bouw van het werk zien, dat^be-
geen merkbare stengel heeft, raakt daar
dadelijk aan. De bladeren van de boom
zijn hartvormig, zoals je op de afbeelding
kimt zien. Deze bladeren hebben- een ge
karteld randje en zijn spits aan het uit
einde. 'S'
Als men.de abrikozenvruchten in de vol
le wind zou kweken, dan zou men kleine
vruchten krijgen, maar ook. heel sappige
vruchten. Kweken de tuinders de abriko
zen tegen een beschuttende muur, of achter
andere struiken en bomen, dan krijgt men
wel grote vruchten,maar niet zo sappig
en door-rijpt. Deze laatste zijn ook minder
geurig, f
Men heeft verschillende soorten abriko
zen, welke slechts door de meer of minder
sprekende kleur der vruchten te onder
scheiden zijn. De beste soorten abrikozen
in Nederland komenin Noord-Brabant voor.
Hier leent de grond zich buitengewoon
goed voor. de boompjes.
Hier geven wij een voor
beeld, hoe je een servetten-
standaard kunt maken van
raffia. Je hebt er voor no-
dig: twee dunne plankjes van
14 cM. lengte en 6 cM. hoog- w
te en voor de bodem een. dik- /vgï&mH
ker plankje van 14 c.M. leng- fiBHBrnr
te 'en 3.5 cM. breedte. -
De drie plankjes worden
eerst geheel met raffia omwikkeld; daarna
worden de twee zijwanden met drie kleine
spijkertjes aan de bodem vastgetimmerd,
paald een zonnetempel van onze noordelij
ke voorvaderen is geweest. Hoever deze
manier van bouwen iets met astronomische
geheimen te maken heeft, tracht de we
tenschap nu te ontcijferen.
De bouwstenen der Noordzeelanden,
schrijft men toé aan de tijd der Vikingers,
Er zijn runen tekens in gebeiteld en soirn-
Klaas kroop in een spleet iri de rotsen
en bracht zo de. nacht, enigszins beschut
voor de koude zeewind, door.
De volgende morgen keek hij eens om
zich heen, doch zag, dat hij het hier onmo
gelijk lang kon uithouden, hoewel hij geen
kust van het vasteland kon zien, dus het
ook niet kon wagen om deze zwemmende
te bereiken. Wat moest hij doen? Hij dacht:
„Kon ik maar een meeuw als postduif ge
bruiken, misschien zou mijn boodschap dan
ergens worden opgevangen en hij trachtte
een meeuw, die tamelijk dicht bij hem was,
te vangen. Doch de vogels schrokken on
vlogen luid schreeuwend weg. Nu duurde
het tamelijk lang, voordat zij weer terug
keerden. Klaas begreep, dat hij de vogels
niet op deze manier moest trachten te van-
gen.
Hij zocht nu meeuwenveren, die overal
maar zo, dat de raffia over de spijkerkop
jes heen komt te zitten. Nu gaan wij het
patroontje er in vlechten met twee andere
kleuren, bijvoorbeeld de eerste kleur raf
fia voor het omwikkelen groen, en voor de
strepen licht en donker bruin. Je kunt na
tuurlijk kiezen, welke kleur je het mooist
vindt. Op de onderste tekening kun je dui
delijk zien, hoe de raffiadraden horizon-,
taal door de vertikale heen getrokken wor
den, waardoor je een patroon krijgt.
Pegin en eind van de raffiadraden moe
ten steeds naar achteren worden weggesto
ken, niet afknippen, want dan gaat alles
los. Nu, ik hoop, dat jullie er iets goeds
van terecht brengt.
GEHEIMEN VAN STEEN.
Uit de oudste cultuurtijdperken der
mensheid, uit de tijd dat de mensen dach
ten, dat de stenen leefden en wonderbare
mige vertonen-ook riog menselijke afbeel
dingen; waarschijnlijk vértellen, de runen
de geschiedenis van degene, die er onder,
begraven ligt.
HET GEHOORZAME LUCIFERSDOOSJE,
Vader, die alles had bekeken,
Sprak: Ik'zal da.hond wel wreken."
Ja, van angst, want Wim werd kwaad,
i.
Nam een stok, maar de hond wist raad.
De hond van Wim moest leren springen,. Het dier begreep niet wat Wim wilde,
Mooi zittenén nog veel andere dingen. HU stond in de hoepel en hjj rilde....
