f
WÉvm
DE LAATSTE DAG
1
Rede van lord Baden Powell.
TWEEDE BLAD
SCHIEDAMSCHECOURANT
-'1
r a
NIEUWS VAN DE, JAMBOREE
Slot-défilé voor den Chief Scout, die na een indruk
wekkende rede aan alle landen een Jacobsstaf uitreikte.
De Prinses en Prins Bernhard bij het laatste kampvuur.
Onze motleweiker op do Jamboree
Sclireal ons gistermiddag:
Wederom wapperen langs de ruime arena
'do vlaggen, wederom schetteren de trom
petten, en. rommelen de trommels hun
ïhylhmischo blijheid over het zonnige
grasveld, terwijl een koele wind de warme
zon tot een genot maakt De Schotsche
bagpipes joodolen, muziekkorpsen trekken
voorbij, stoet na stool rukt op en stelt
zich in verhand op hot grooto opmarsch-
lerrein achter de arena het laatste dé
filé van dézo Wereld Jamboree zal zoo
dadelijk aanvangen.
Het afsclieiducmcn is al Jj-c-
I 1 goiiuen.
In het kamp zijn de jongens vanmorgen
al begonnen mot afscheid nemen. Zin
gende trokken vroolijko groepjes rond om
Mg ^een-laatste bezoek te brengen aan
do veto. vrienden, die zij in den loop van
de week hebben loeren kennen en waar-
deeren.
Uier cn daar woTdt reeds een tent on
der gejuich, maar tegelijkertijd met een
zekere weemoed, opgebroken. Het is zoo
goed als voorbij Nog zijn ze bij elkaar,
de jeugdige'dragers der heldere ideal eb!
Nog een 'dag en de Jamboree is ten einde.
Laat ons hopen, dat do boys veel goeds
en schoons van ens kleine vaderland,
dat zijn best gedaan heeft hen zoo harte
'lijk mogelijk te ontvangen, zullen kunnen
vertellen. 1
De Chief hij de Voortrekkers.
De Chief Scout, "Baden Powell, heeft
reeds een afscheidsbezoek gebracht aan
hel Voorlrekkcrskamp, waar lnj Je jongens
dank bracht voor het werk dat zij aan
do voorbereiding en tijdens de Jamboree
verricht hebben.
Hij zeide te hebben gehoord, dat velen
van hen niets van de Jamboree gezien
hadden, maar wees op de groote vor
mende waarde van het zich opofferen
voor anderen. Do Voortrekkers moeten 'ec*ereT1 anderen kruistocht. Probeer daaraan
Uitreiking van Jacohslavcn aan
do contingenten.
Op de raadsrots aangekomen, plaatste
Lord Baden Powell zioh voor de micro
foon, maar kon geriunren tijd 'niet aan
het "woord komen, doordat vliegtuigen,
waarmede z g. handrcaipcd sc'outs een
rondvlucht maalden, laag over do arena
vlogen, en het geionk, der motoren alles
overstemde. Toen do stilte eindelijk in
getreden was, begon Baden Powell zijn
rede. t
Hij zcido: t
„Padvinders, gij zijt hier na lange mar-
schcn bijeengekomen. Gij moet vermoeid
zijn, na al deze" dagen van rondtrekken
door liet kamip. Ik zal daarom kort zijn
en alleen zeggen, dat wij thans gekomen
zijn aan het einde van de Jamboree, die
toch slechts gisteren schijnt te zijn be
gonnen Gedurende de korte dagen van
deze Wereldjamboree, hebben tot mijn
vreugde alle padvinders het grootste deel
van liun hjd besteed aan het sluiten van
vriendschappen. Dat is oo|k het d'oeJ der
padvinders: zooveel mogelijk vriendschap
met anderen in andere Tanden te sluiten.
Die dagbladen hebben geschreven over eèn
kinderkruistocht. Dat js een. zeer juiste
beschnjving,omdat jullie werkzaam zijn
voor oen. groote zaak, don kruistocht voor
den vrede.
Vioegei trokken de kruisridders op om
do Saraceneu te bestrijden en. de heilige
stad Jerusalem te veroveren. Zij slaag
den daarin niet. De kinderen waren daar
over zoo -ontdaan, en ontevreden, dat zijl
zeiden:' Wij willen zelf uittrekken vooi
een groote zaak en het heilige land' ver
overen. Ohki hun kruistocht is mislukt,
want liij was slecht georganiseerd en de
kinderen hadden geen middelen van ver
voer en geen voedsel voor den tocht,
De kruistocht, d'ien jullie hebt onderno
men, heeft in sommige opzichten tot het
doel geleid. Ook jullie komen uit alle doe
len van do wereld bijeen, om vriondscliap
te sluiten, een taak even groot als van
niet vergoten, dat zij aan de Verkenners
het voorbeeld moeten geven en daarin
zijn zij volgens den Chief Scout ook heel
goed geslaagd. liet succes .van deze bij
eenkomst is groólende-ejs aan,, de ..Voor
trekkers ,te danken." Na^'deze" toespraak
hoeft Baden Powell liet "kamp"dor door
trekkers bezichtigd.
Dct laatslc défilé in tic arena.
Tegen half drie begonnen de arena
tribunes vol to loopen Op do «eretribune
hadden de Chief Scout, Baden Powell,
en generaal Behrens benevens eenige an
dere autoriteiten plaats genomen. Van de
groote mast wapperdo boven de vlaggen
der andere naties uit, de Ncderlandschq
driekleur. Dan begint de muziek en trek
ken de contingenten de arena binnen
Voorop de kampleider en de subkamp
leider. Dan in omgekeerde alphabeliscbe
volgorde de padvindersconhngenten- de
blauwe Zweden, de IJslanders, de Vene-
zolanen enzoovoort. Staande aanschouw
de de Chief Scout zijn na al deze ver
moeiende dagen nog steeds monter voor
bijtrekkende jongens, voor iedere natio
nale vlag het padvinderssaluut brengende.
'Onafgebroken rukten de duizenden scouts
op, marcheerden de arena rond, lot zij
aan den ingang de volgende groepen ont
moetten, en'sloten dan aan de binnenzijde
aan,, zoodat steeds breeder rijen onder
een steeds kleuriger beweeg van vlaggen,
zich-langs de tribunes bewogen een
machtig schouwspel. Ia hot midden van
het terrein stond' de „raadsrots" opge-
steld>-o ruringd door een cordon Voortrek
kers.
Steeds meer en meer vulde zich de
groote arena, en het werd een golvende
massa. Teen de Nederlandsche gioep met
zijn achtduizend' man voorbijgetrokken was,
leek het of er mets meer bij kon en toch
moesten er nog zoovel en komen. Steeds
compacter werd de menigte op 't midden-
teixein, maar steeds opnieuw werd' er
plaats gevonden voor de duizenden, the
oog "voorbij marcheerden Gisteren waren
het de Franschen, die de aardige gedachte
hadden wuivend met allerlei k'eurige doe
ken den Chief luid'e toe te juichen, ierw'jl
ae loo-lsche vliegers in de formatie van
een vliegtuig voorbijtrokken. Bij het Ame-
rikaansche contingent hadden de Indianen
thans ook weer veel bewondering Het En-
gelsche contingent, dat door luide kreten
hun aanhankelijkheid aan den Chief uitten,
trok gearmd voorbij d'e ecretribuae, als
©en symbool va-n de verbroedering ln de
achterste gelederen marcheerde de lord-
bishop van Jarrow mede. Inmiddels had
den de padvinders op het m.ddenteriein
zich met het front naar de «eretribune
opgesteld en waarachter de laatst defilee-
renden zich aansloten. Toen wis liet gioote
moment aangebroken, waarop de Chief-
•-cout zijn jongens zou toespreken Een
pad naar de raadsrots nas opengehouden,
©n tot aan de ©eretribune was een eere-
haagvan .scouts opgesteld. De Chief liet
ioöh de duizenden padvinders op den grond
pméts nonen, en schreed onder luide toe
juichingen naar de raadsrefs, gevolgd door
©en staf van officials.
om*
Een indrukwekkend overzicht van de vclo duizenden padvinders,'die gisteren hij do sluitingsplechtigheid van de We
reld-Jamboree le Vogelenzang in do arena, voor him Cliicf Scout, lord Baden Powell, defileerden.
zooveel mogelijk vrienden te maken in
andere landen. Over enkele jaren zijn juli
volwassen mannen in jullie land' Dam zul
len de moeilijkheden komen, dan zullen
zich Conflicten voordoen, dan zal wellicht
w'eer gesproken* wotJen-over oorlog cn
vrede. Maar als je veel vrienden hebt m
andere landen, zal je geen oorlog met
hen willen maken. Pan weet je, d'at er ©en
betere Weg }s tot oplossing van de con
flicten: onderling overleg en vriendschap
pftjijke regeling.
Toen dé oude kruisvaarders uittrokken,
hadden zij ,op hun schepen bij znJh een
Jacobsstaf, die thans de totem is van
deze Jamboree. liet is een instrument om
don weg te kunnen vinden.
Laat deze totem voor ons een gids ziijn
om ons de richting te bepalen naar den
vrede. Onze totem is, veelomvattend Zij
draagt een kruis en kan dus een gids zijn
voor alle christenen, maar hij' draagt, nop
veel moer en kan dan ook alle landen en
klassen omvatten. Daarom is het een goede
totem voor de padvinders. Ook de tien
punten van de padvmderswet zijn daarin
opgenomen. Laat ons thans onze cam
pagne voor den vrede voortzetten. Ik zal
nu "aan .den leider van ieder contingent
een idcine copie uitreiken van den Ja
cobsstaf om mee te nomen als een sym
bool dat herinneicn kan aan ons doel-
Goede wil en vriendschap als voornaam
ste middelen om vrede to bevorderen en
in stand je houden.
Na deze rede, die in aandachtige stille
door de padvinders werd aa-ngehoerd, reikte
de Chief Scout d'e Jacobstavcn uit en richtte
toen voor de tweede maal, zeer onlroeul,
het woord tot do jongens:
Een ontroerend afscheidswoord.
„Do tijd is nu voor mij gekomen
om vaarwel te zeggen! Ik hoop, dat
jullie een gelukkig leven ziften lei
den Jullie w-cet, dat ik in mijn een en
tachtigste jaar ben en het einde van
mijn leven nader. De meesten van
jullie slaan aan het begin en ik
wensch, dat jullie leven gelukkig en
vol succes zal zijn. Je kunt dit be
reiken door je best te doen do pad-
vinderswet uit te dragon" je leven lang,
wat ook je functie moge zijn cn waar
je ook bont. Ik wensch, dat jnllio
alten den Jacobsstaf van de Jamboree
op jo uniform zult houden. Ik hoop,
dat je zult trachten er aan te blijven
denken, wat de beteekenis is van
dezen staf. Door deze beteekenis .in
acht te blijven nemen zul je gehol
pen worden bij je streven God's rijk
van den vrede en den goeden, wil te
vestigen.
Deze totem zal je altijd de padvin-
derswet in herinnering houden en den
praohtigen tijd, die wij in Nederland
hebben gehad. Hij zal je helpen uit
gerust ie zijn voor de padvinderswet
gedurende heel je leven en sieeds méér
onze padvindersidealan van goeden wil
en de helpende band der kameraad
schap te-verbreidem: onder al dogenen,
die wij ontmoeten,Mijn boodschap
"aan jullie is vriendschap te versprei
den en broederschap over de gc-
lieele weiedd.
Vaarwel en God zpgene jullie aden
Enkele oogenblikken isi heL onder de dui
zenden. jongens stil, ontroerend stil. Dun
barsten drie cheers 'geestdriftig los als
antwoord op de indrukwekkende woorden
van den ouden Grijzen Wolf Nog drie
cheers volgen op den NeJerlandschen
hoofdveikenner en dan" is het laatste défilé
ten einde.
Diep onder den indruk verheten de pad
vinders langzaam het^terrein
i Het vertrek van den Chief.
De Chief-Scout, Lord Baden Powell, zal
Zondagavond naar Londen lerugkeerm.
Grootsch einde van de Jamboree
Prinses Juliana cn Prins
Bcruharil wonen laatste kamp
vuur bij. Slot, tevens hoogte
punt van het padwndcrsfccsi.»
Tot groote vreugde van. de duizenden
padvinders, die gistOrayoajd om acht
_uur rondom het giooie.kampvuur za
len geschaard, verschenen plotseling
en zonder dat iemand hun komst had'
kunnen bevroeden, Prinses Juliana en
Prins Bernhard met een klein gevolg,
ten einde volkomen in don geest van
dit kameraadschappelijke padvinders-
feest eenvoudig onder de menigte
knapen dit laatste en intieme kamp
vuur mede te maken.
Er was tot dit laatste kampvuur geen
publiek toegelaten. De padvinders wilden
du afscheidsfeest liever geheel onder el
kander blijven. liet was heerlijk weer en
vele padvinders, die met dekens ea wol
len jakken gewapend naar het kampvuur
opgetrokken waren, zullen er weinig ge
bruik van hebben behoeven te maken
Op d e nj uit boomstammen door pad
vinders zelf getimmerde eere-zetels na
men achtereenvolgens plaats de Chief
Scout, loid Baden Powell, gehuld in een
pittoreske mantel, waarop alle teekens der
tot dusverre gehouden Wereld Jamba
rees geborduurd waien, prins Guslaaf Ado'f
cn tal van kampautoriteiten, benevens de
Licschop van Jarrow, die Zondag voor
de Britten de godsdienstoefening had ge
leid. Pom van Voorihuizen had do lei
ding van deze vlammen finale.
Zooals gebruikelijk werd het vuur ont
stoken door middel van Indiaanscho vuur
bogen waarmode een rond' stukje hout
zeer snel in een soort tonder wordt rond
gedraaid, tot dit begint te smeulen, liet
den glooienden tander wordt dan een
viertal fakkels en daarmede het kampvuur
ontstoken. ïijdens het vuurmaken word
een soort Indiaanscho bezweringsformule
uitgesproken: Roode gloed, roode gloed,
behoedt ons tegen do koude, laat do
wereld zich aan onze idea,Ion verwarmen
zooals wi| ons jannen aan do vlammen.
Vei volgens werd do Radcn-PowcH-yell
uitgebracht en zouden do jongens be
ginnen met liet zingen van het Jamboree
lied in het Fmgelsch, Fransch en Neder
land scli, toen plotseling in een uithoek
van den duinpan, langs welks hellingen
do tienduizenden scouts gelegerd' waren
groote beroering ontstond, dio zich allo
aanmaningen van Pom Ion spijt, al spoe
dig over do aanwezigen verspreidde, Uo>
don en mutsenworden in do lucht 'ge
worpen, lieelo groepen stonden te dan
sen van opgetogenheid en plotseling be
gonnen ongeveer vijf- en-twiiriigdiuz-ciuj
Prins Gustnaf Adolf van Zweden inspecteert liet Zwecdsclic pndvind'erscon-
1 invent voor den aanvang van liet Défilé.
Dinsdag 10 Augustus 1937
No. 21021).
fnssche jongensstemmen spontaan het Wil
helmus te zingen, dat ontzaglijk en indruk
wekkend over het stille duinlandschap,
w-iTi de avond al begon te schemeren,
weerklonk.
Een oogenhhk om nooit to vergeten. En
toen wisten alle jongens het zonder dat
iemand hot hun had gezegd: Prinses Ju
liana en Prins Bernhard' warmt komen bin
nenvallen in liet groote padvindersgezin
orn gezamenlijk met de jongens in on
gedwongen vreugde dit laatste feest \an
de Jamboree mede ie vieren
Prinses Juliana zoclit lachend en ver
heugd over de hartelijke ontvangst, een
plaatsje in het zand Zij wild© er niet
van veten plaats lo nemen op de eere-
zetels. Gisteravond was Zij, evenals al
die talloozc jongens, een jong cn gelukkig
monschonkind ondei gelukkige jongens.
Frms Bernliaid ze pc ztek eveneens in het
zand neer, aan de voelen van Baden Po
well en Prins Gustaaf Adolf van Zweden,
den kleinzoon van den Zweedschen koning,
kwam naast hem zitten
Uiigcbrciil cn atv issclcnil
programma.
Onmiddellijk daarna werd het programma
voortgezet, nadat eerst nog uiiting aan de
blijheid was gegcaon door het uiten van
den hallo-yell, luidende Wo are glad to
meet you, we are glad te gieot you, hallo,
hallo, hallo (wij zijn blij je le zien, wij
zijn blij te veiuolkomen, hallo, hallo, hallo),
liet Tfjcoho-Plowaaksdl o paJvmdersorkest
zette foen oen aantal Holl.mdsche liedjes
in, die door lallen, ook door de Koninklijke
Gasten, lachend en verheugd' werden mee
gezongen.
„Dal we toffe jongens zijn dat villen
we weten", „En zoolang de lepe' in den
breipot staat, treuren we nog mei", „Hallo,
hallo, bij ons gaat alles zoo" en nog
eenige andere roemruchte. „Laat de klok
maar luiden, laat de klok maar sJaan
niet te veigeton. Deze „recital" werd be
eindigt! met oen onlhonsins', maar helaas
"volkomen onwaai: „We gaan nog niet
naar huis, nog lange niet, nog lange met'
Kr olgdo (oen een uitgehuild program
inn van opvoeringen, de een al aardiger
dan do ander. Ei werd ©on Holland .chc
yell uitgebracht, waarin de Prinses met
vreugd© instemde- Rood, wit, 'blauw,
onutje, Nederland, Nederland, je ïnniulieji-
drtu, k>v© de N. P, V., oen charmant klein)
OosbiUjjkertje jodelde, dat liet een 'li-s'
\\as, d© Tirolcis schuliplaltcrdta.; liet bet
kendo Yarialied werd gezongen, waarbij het
geheide kamp aan het schm j-varen Voeg,1
de rij van Prinses Juliana, Pr. s Bernhard
en (Uit tnnf Adolf al even vroolijk m-t- k'i
Wend© ah- ieder ander, uiteraard io! cnormci
eu lutbuiuligo voldoening van do padrie
dors, wier hart Prinses Juliana met dozen
avond voor goed gestolen heeft.
En zoo ging hel den gelieekoa avond
dooi'. Geen lied werd door de padvin
ders gezongen, of Prinses Juliana stem-
do van baric in, geen yell werd uitge
bracht of onze jonge Prinses deed mee,
ernstig en volkomen opgaande in haar
streven hel zoo goed mogelijk t© doen.
De beleende zwemster Itie Mastenbroek is
thans werkzaam len kantore van de Gooi-
srhe Zvcminrichtinsr le Hilversum.
Het was voor de jongens om nooit te
vergeten.
Achter elkaar volgden de Franschen,
do Polen, verschillende yells, o.a. ©ein
Hongaarsche, waarhij de naam Vogelen
zang niet wor-1 uitgesproken, maar door
vogel gefluit werd aangegeven, een clown,
hol PieTi-Ikdrdlod, 1 o!:u Brown, het Poot-
schc orkest, 1e veel om allemaal op te
no-cmon vsn eigenlijk te aanlig om niet
stuk voce sink te bespreken cn nog eens
op te halen. Een alleraardigst moment
nas, teen -de verpleegsters, die in het
kampbospitasl vie enkele zieken behan
deld hebber:., ©p het podium verschenen,
en op -de wtps van; „In een blauw ge-
ruiten kiel", <©a nieuw- vervaardigd ge
dicht zongen, -Lit stormen van gelach ont
ketende.
-De "ijwrihrs zongen en dansten, een
'Hongaar igtiï <*eu solo op eau oud natio
naal ;jiiSEm*m-:ut, de Belgen gaven leeu]
aardig, op earlek gedanst kwajongens-ge-
vtet'bt te riten, canons werden gezongen,
jerj ernra lieten een adelanrsdans zien en
zoo verliep deze laatste avond van dct
Wereld-Jamboree in een feeststemming, dio
door de aanwezigheid van Prinses Juliana,
lot zoo'n hoogtepunt gestcgesi was, dat
wel niemand onder de padvinders zal
zijn, die er niet mee zal instem - en, wan
neer wij schrijven, dal het slot tevens het
hoogtepunt geworden j.s van dil op zo©
groetsche wijze geslaagde padvindessteest,
•***4-
-M
fü
\W
li*
ril
f V r %l «v. c te v sri 7
•A
^wH
f
^OWJtW
'?Vb'>
«f
gr-*®
TyTpP*
DIJK"
te-tj
A-V"!
A
i
i
I
z v
1 t
