HH
AH
Imp
DE DRIE AUTO'S
Miesje en haar vlieger
in vroegér tijden
Hl
Een cactusstandertje
mwmi.
BoftcEdfllH
„Wel, wel,'hoe gaat liet jullie?" vroegen
ze elkaar.verheugd. „We zijn eigenlijk zus
ters hè, en het is altijd leuk .als zusters
elkaar zo onverwachts zien." Toen begon
nen ze te vertellen van hun leven. „Nou,
mijn vrachten zijn soms wel èrg zwaar,"
zei de vrachtauto, ,,'t Is maar gelukkig, dat
ik zo'n sterke motor heb, want anders kon
ik het werk niet doen, wat er van mij werd
geëischt." „Ja, zo gaat het mij ook" vertelde
de doktersauto, ,,soms moet de dokter naar
een patiënt, die midden op de hei woont
en dan gaat het over zandwegen, door kui
len en over hobbels, maar ik weet wel hoe
veel of ik kan en ik doe al m'n best om
het zo goed mogelijk te doen.
De race-auto keek een beetje minachtend
naar de vrachtauto, die er niet mooier op
was geworden en naar de doktersauto die
vol modderspatten zat. „Ik heb een heèl
ander leven, hoor", zei ze. „Wij rijden altijd
over prachtige wegen en nooit.zittèn er in
mij meer danjtwee personen, meestal maar
één. En ik ga harder dan alle andere, ik
ben de snelste, de mooiste en de sierlijk
ste, Over een. paar. dagen ga ik meedoen
aan een grote snelheidswedstrijd en je zult
zien dat ik het win."
Dé eigenaar van de kleine' auto kwam uit
het hotel en reed met haar weg. „Ze is
nog niets veranderd", zei de personenauto.
„Nee, ik geloof nog altijd dat het niet goed
met haar zal aflopen," antwoordde de
vrachtauto. Een maand-later zagen die beide
elkaar weer, het was maar een ogenblik,
want ze moesten wachten bij een verkeers-
sein.
„Je hebt gelijk gehad," vertelde de dok
tersauto haastig „Je weet wel dat de race
auto het 'had over die wedstrijd? Nu ver
leden week werd mijn dokter geroepen om
dat er een ongeluk gebeurd was op een
autobaan. We zijn er direct heen gegaan.
En het was de kleine racewagen. Ja, de
man was er nog vrij goed afgekomen, maar
zij lag helemaal uit elkaar, het was zielig
om te zien. De motor was ook defect, daar
door was het ongeluk geloof ik gebeurd.
Alles was gebroken en' verbogen, ze moet
een geweldige vaart hebben gehad."
„Och, ja, ik had het wel gedacht," zuchtte
de vrachtauto, 'jj't Is verschrikkelijk, maar
ze wou ook altijd nog harder dan alle an
deren. Dat kon -niet goed gaan.
Toen werd het verkeerslicht weer groen
en de beide auto's gingen uit elkaar.
door Iet Hoogers.
In dé tjd omstreeks
1800 begon de sigaret
vanuit Engeland zich te Cjm 1 JÏ
verspreiden over de J) /v ra
andere landen De ta-
bakswinkeJs prezen ze
aan en vertoonden ze in
hun winkelramen. Maar f \j, /al
velen verfoeiden aan- xlLjpns
vankelijk deze nieuwe
uitvinding. „Het is. een
teken dat de mensen er op achteruit gaan",
zeiden ze. En vooral waren ze veront
waardigd als heren „uit goede kringen"
zich in gezelschap of op straat durfden
vertonen met zo'n afschuwelijke sigaret.
Maar de sigarettenrokers stoorden zich er
niet aan. Het was ook lang niet zo erg als
hun voorvaderen hadden moeten strijden
voor hun sigaar of hun pijpje tabak. Vier
eeuwen lang is er eerst om gevochten
voordat er volledige „vrijheid van roken";
in alle landen bestond Er kwamen wetten
die het roken verboden,' gevangenisstraf en
hoge geldboetes in sommige landen stonden
op het roken van tabak, de niet-rokers
schreven allerlei boze, hatelijke geschriften
om het roken tegen te gaan.
NOVisMv/».
naam is voor de neus,'nadelig voor de her-
sen en, verderfelijk voor de longen en
waarvan de zwarte rookwolken wel'lijken
op boosaardige dampen.
Maar noch deze oproep, noch de hoge be
lasting die op tabak werd gesteld, hadden
enige uitwerking Het gebruik ■.'van het
roken werd steeds meer algemeen.
In 1622 werd een boer uit Baden door 'n
dominee aangeklaagd: '„Christian Leder-
mann is een verkwister en zo verslaafd
aan het roken van tabak dat hij met Pasen
rokend in de kerk kwam. Dat gaf zo'n
slank, dat de dominee het haast niet kon
uithouden." Dat was dan ook werkelijk wel
een beetje heel erg.
Ook in Zwitserland, in Bern vaardigde
de gemeenteraad in 1661 een streng verbod
uit tegen het roken. Daar werd een aparte
„tabaksrechtbank" ingesteld en alle rokers
werden onbarmhartig veroordeeld tot het
schandbord op de markt.
Intussen verweerden de rokers zich. Ze
streden verwoed voor hun rechten, ook zij
schreven geschriften en gaven die uit,
waarin ze pleitten voor het roken. Volgons
een Duits dokter was' de tabak een genees
middel voor alle kwalen Hij beval het
roken sterk aan omdat-het de „werkzaam
heid dés geestes" bevorderde. Tabaksblade
ren werden in die tijd gebruikt als genees
middel tegen verkoudheid pest, bevroren
voeten, wormen cn huidziekten.
In ons land schijnt men nogal rustig zijn
pijpje gerookt te hebben, wij horen ten
minste weinig over de strijd van rokers
tegen niet-rokers. Wel weten we dat dokter
Cornells-Boritekoé de vrouwen aanried om
ook te gaan roken, in plaats van het de
mannen te verwijten; ,,Het zou ook voor
lien de gezondheid bevorderen,wanneer
ze meededen aan het genieten van de ^,lo-
back in plaats van onvrindelijk- te brom
men en te snauwen.
Miesje laat baar vlieger op,
Kijk, ze zet zich schrap,
Want de wind rukt aan het touw,
Miesje houdt het krap.
Miezekind, goed opgepast,
Want die wilde wind,
Neemt zo graag jouw vlieger mee,
Houd goed vast, hoor kind 1
In Duitsland was het tot 1848 ten streng
ste verboden buitenshuis te roken. Wie
met een sigaar of een pijp langs een poli
tieagent kwam, kreeg onmiddellijk boete
of werd gearresteerd. En iedere roker, die
het niet laten kon zijn sigaar of pijpje ook
mee op straat te nemen, was voortdurend
in angst dat hij betrapt zou worden.
In 1603 richtte de Engelse koning,'.Taco-
bus I, een oproep tot zijn volk, waarin hij
zi.in toorn uitte over „die'.stinkende onaan
gename gewoonte vanj'rokën". Het is een
gewoonte" schreef hij daarin, die onaange-
We gaan een standertje maken voor de
kleine cactusjes, die tegenwoordig iedereen
haast heeft. Hebben we wat sigarenkistjes
en onze figuuirzaak klaar liggen? Eerst
zagen we het onderste plankje dat het
grootste is namelijk 30 c.m. lang en 20
breed. Onder de vier hoeken spijkeren we
de pootjes, houten blokjes of anders kun je
naar de winkel gaan en metalen pootjes
kopen, die je erin kunt schroeven.
niet beschadigd worden. Nu druk je de bin
nenkant van die uitgeholde radijs plat
tegen een bord, terwijl je de „staart" vast
houdt. Als je hem nu weer loslaat blijft de
halve radijs aan het bord vastzitten, hoe
je het bord ook houdt. Langzamerhand
gaat het radijsje weer bol staan en nog
blijft het hangen, ook al houd je het bord
op z'n kop.
De naald en de cent.
stukje, dat in de gleuf van het grootste
past is 20 c.m. lang en 10 c.m. hoog. Je ziet
hoe je het in elkaar schuift en nu goed
vastlijmen, liefst met houtlijm.
Daarna komen de plankjes erop, waar de
cactuspotjes op kunnen staan. Op iedere
onderarm één, op iedere uitstekende kant
van het kleinste schotje één, en bovenop
het grootste schotje één, dat zijn er samen
vijf. Hoe groot die plankjes moeten zijn
hangt natuurlijk af van de grootte der
bloempotjes. Het best kun je ze erop spij
keren, met dunne spijkertjes. Nu is de stan
der klaar, "tenminste hij moet nog een
aardig kleurtje hebben. Twee kleuren is
heel leuk: zwart met rood of met geel bijv
staat erg vrolijk bij het groen van de
cactusjés.
Als je. hoort beweren, dat je met een naald
een cent kunt doorboren, zul je hét vast
niet geloven. Die is immers veel te hard!
zul je zeggen. En toch is het zo!
Door de kurk van een fles wordt de
naald gestoken. Zorg dat dé punt er aan
het andere eind weer pen beetje uit te
voorschijn komt. Als aan de andere kant
het oog er nog uitsteekt, kun je dat af
knijpen met de nijptang, maar misschien
is de kurk zo groot dat de hele naald er in
verdwijnt.-Nu léggen we::dé céht op een
onderlaag; van zacht hout, zetten' de kurk
er boven op, met de punt van dé naald
naar beneden. We nemen een hamer en
geven een korte krachtige slag op de kurk.
De naald zal dan door de cent heengaan en
sléchts met moeite er weer uit kunnen
worden gehaald.
EEN RADIJS BLIJFT AAN EEN BORD
VV7 7"7';'HANGEN.-
Nu volgt de rest, zoals hét op het plaatje
beneden is aangegeven. Daar kun je het
duidelijk zien dat het rechtopstaande ge
deelte uit twee stukken bestaat. Het hoog
ste stuk, waar de gleuf inzit, is van on
deren 30 cm. lang, de hoogte is 18 c.m. De
beide armen aan de onderkant zijn ieder
12 .c.m. lang en 4 c.m. hoog. Het kleinste
Hoe kan dat? Ja, het is eigenlijk maar
een halve radijs. Snijd maar eens een ra
dijsje door midden, dwars door, zodat de
„staart" midden in de ene. helft blijft zit
ten. Hol nu die helft een eind uit, voor
zichtig, zodat de rand en de buitenkant
vortilM!
Help! Daar rént hij dóór de tuin
Eri hij schreeuwt vari angst en pijn.
Adriaanzal in 't vervolg
Vast" wel meer gehoorzaam zijn;
Adriaan probeert liét- toch>
Loopt er stilletjes naar toe.
,Och, ze komen niet," denkt hij
„Niemand weet dat ik het doe."
Zzzzzjt,1 de"zwerm' vliegt uit de korf,
Jjiist als Adriaan (laar staat,
Vol schrik vliegt hij achteruit,
Maar nu 'is het al te laat.
