Nationaal-socialistische
verrassingen
Een dansende.
duivel
Radioprogramma's
Een sensationeel regeeringsbeleid. De positie van
den journalist. De overrompeling van Oostenrijk
Instinct en geluk bij Hitier.
On ver an der lijk
partijprogramma
Gemengd Nieuws
SCHIEOAMSCHE RADIO CENTRALE
Burgerlijke Stand
(Eigen correspondentie).
Berlijn, Maart.
Toen dezer dagen de perschef der Duit-
Bche rijksxegeering, de nog jeugdige staats
secretaris dr. Otto Dietrich, voor de te
Berlijn geaccrediteerde vreemde diplomaten
«n journalisten een lange rede over jour
nalistieke plichten hield', zei hij o.a. ook:
„Ik vreet heusch wel, dat de journalistiek
het niet altijd zonder sensaties stellen kan.
Maar biedt het nationaal-socialistische Der
de Rijk den journalisten soms niet sensaties
genoeg?"
Nu, daar was niet veel tegen in te bren
gen. De afgdoopen dagen hebben het nog
eens op zeer drastische wijze bevestigd.
Sedert 1933 is er voor een buitenlaudsche
journalist in de Duitsche hoofdstad zoo
veel te schrijven, dat een 24-urige werkdag
vaak nog veel te kort schijnt. Eu vooral
de jongste dagen (en nachten!) zullen ons
bog lang heugen!
Verzot op verrassingen.
Er is nu eenmaal geen meer sensatio
neel regeeringsbeleid denkbaar dan dat,
hetwelk zijn kracht zoekt in het schep
pen van voldongen feiten. De heeren, die
tegenwoordig in Duitschland de lakens uit-
deelen, zijn verzot op verrassingen. Een
beiging, die voor den beroepsjoumalist een
zware aanval op de zenuwen beleekent.
Hoe gemakkelijk hebban het, daarmee ver
geleken, de collega's-dagbladschrijvers in
democrat isch-parlemen la Lr geregeerde sta
ten! Daar zijn politieke partijen, die er haar
eigen bladen op na houden en die er het
grootste belang bij hebben, de geheime
plannen van tegenstanders op te sporen,
desnoods met groobe financieele offers en
onder inzet van machtige informatietroepen.
Daar heeft de journalist slechts zijn ver
bindingen te zoeken, die meestal al te
gaarne bereid zijn, door publicaties den
tegenstander in verlegenheid te brengen.
En wat men hem niet mondeling mee
deelt, verklappen de partijbladen. De ge
braden duiven plegen den nieuwsgierigen
publicist in zulke landen bereidwillig in
geopend© monden te vliegen.
in autoritair-geregeerde staten is het een
beetje anders'.
^Vijand des volks".
Daar is de buitenlaudsche journalist, als
bij niet toevallig tot een bevreemde fascis
tische natie of volksgroep in den vreem
de behoort, a priori de vijand, een ver
tegenwoordiger van het verachte demo-li-
bexalisme of conservatisme of marxisme,
een tegenstander van de levensbeschou
wing, een muggenzifter, een hatelijke zoe
ker van spijkers op laag water. Heeft het
eenig doel, hem in te lichten? Of is bet
niet een veel waardiger politiek, hem als
„vijand1 des volks" te beschouwen, die van
wat hij boort toch tegen het gastland mis
bruik maakt?
Men is in autoritaire staten geen vriend
van de journalistiek, gelijk die in andere
landen thans nog gehandhaafd wordt. Men
heeft in eigen staten deze dames en heeren
van „de pers" tot een soort ambtenaren
gemaakt en hen tot troost op het hart
gedrukt, dat zij beroepsmenschen van hoo
ge orde geworden zijn. Maar daarmee is
tevens geproclameerd1, dat de buitenland-
scfrc journalisten, behalve dan in de „broe-
derstaten", op een belangrijk lager peil zrjn
blijven staan en dat in bet algemeen „de
Oorspronkelijke detective
roman door John Simson
pers" er alleen ;s om de daden der eigen
regoering to onuc-rsteunen en do eu<m re
goerders in het volle zonnetje ceiten
maar om 's hemels wil niet, om die
daden critisch te beoordeelen.
Het gevolg van -een en ander is, dat
bijv. do regoering in Berlijn er steeds in
slaagt de wereld met haar besluiten te
verrassen, en ooi. de journalistieke waar
nemers in haar onmiddellijke omgeving
vooï ozn voldongen feit to stellen.
Dat is dezer dagen weer zeer typisch
met de overrompeling van Oostenrijk het
geval geweest. Slechts weinigen onder ons
hebben van deze plannen, do Oostenrijk-
sciie xegeering door een militair-'.i op-
marsch op vreemd gebied to verrassen en
to verjagen, iets geweten, al hebben velen
vermoed, dat het er wel eens toe zou
kunnen komen.
Wij buitculandsche bciichlgever-- in Ber
lijn, maar vooral onze collega's in Weenen
krijgen nu weer van Duitsche zijde te
hooien, dat we onze lezers steeds verkeerd
ingelicht hebben, dat we uit onwetendheid,
uit haat of uit mg 'kankerde eenzijdigheid
der wereld steeds verteld hebben, dat de
groote meerderheid van het volk in Oosten
rijk van Duitschland niets hebben moest
en dat slechts van Berlijn uit de Oosten
rijk scho meerderheid bedreigd werd.
Broeders van een huis.
Het is mogelijk, dat enkele bericht
gevers in Berlijn en ia Weenen de dingen
verkeerd gezien of althans onjuist voor
gesteld hebben. De pogingen Duitschland
en Oostenrijk weer lot elkaar te brengen,
zijn intusschen geen uitvinding van Adolf
Hitler en zijn nationaal-socialislen Er was
ook tusschen 19IS en 1933 een Duilsch-
Oosfeniijksche Volksbond, die de be
roemde „Ansdiluss" in zijn vaandel
geschreven had en de voorzitter van die
beweging was de sociaal-democratische pre
sident van tien Duitschen Rijksdag Paul
Löbe. Het streven, de Duitschers in het
rijk en de Duitschers in Oostenrijk onder
één hoed te brengen, is zoo oud als de
geschiedenis dezer volksgroepen Zij waren
één onder Karei V, en slechts de huis-
politiek der Habsburgers bracht hen steeds
verder uit elkaar.
Broeders zijn zij door alle tijden geble
ven. De Duitsch-Oostenrijksehe oorlogen
waxen broedertwisten. Do Duitsch Oosten-
rijksche conflicten na 1918 waren kunst
matig door de vredesverdragen van Ver
sailles en van St. Germain gekweekt. Dat
beide groepen toch weer tot elkaar zou
den komen, daaraan heeft nooit een bui-
tenlandscb waarnemer in Berlijn of Weenen
getwijfeld, zoolang hij de mogelijkheid had,
de dingen onbevooroordeeld te zien en
te beschrijven. Na 1918 waren het de
marxisten in beide landen, die de lei
ding hadden bij „Anschluss"-acties; na
1933 waren het de nationaal-socialisten,
die zich geroepen voelden „Mehrer des
Reichs" te worden, en die zeker niet zul
len rusten, totdat zij er in geslaagd- zijn
hun Groot-Duitschland ten koste van an
dere staten te perfectionaeeren.
Er mag niet aan getwijfeld worden, dat
men in Berlijn het eerlijke streven heeft,
dit programma binnen wettelijke grenzen
en zoo mogelijk ook zonder bloedvergieten
af te werken. Het moet erkend- worden,
dat het geluk daarbij wel zeer opvallend
aan hun zijde is.
Bismarck-Hitler.
Wij hebben op deze plaats steeds ge
waarsehuwd tegen onderschatting en ver
keerde beoordeeiing van de Duitsclio na
tionaal-socialisten. Men was er zoovele tien
tallen jaren aan gewend geraakt (na Bis
marck) de Duitschers als siechte diploma
ten en politici te beschouwen. Misschien
waren zo dat ook. En er zijn heden nog
vele Duitsche diplomaten en politici van
do oude school in leven, die sedert 1933
met de wijze hoofden schudden en de nieu
we politiek van de Willielmstrassc- „ca-
tastrophaal" noemen. Zo vergelen echter
één ding: dat de werkelijke leider der
politiek in deze 5 jaren Adolf Hiücr heet,
en dat deze HiUer zich ontpopt heeft als
een staatsman, die meer er. meer blijk
geeft, een waardige opvolger van den groo-
ten Bismarck te zijn. Hiücr heeft nu al
zoovele malen bewezen, over een verba
zingwekkend instinct te beschikken en het
geluk aan zijn zijde te hebben. Daarmee is
hij tot een internationale politie..© factor
van den allereersten rang geworden. Het
is struisvogelpolitiek dat niet te willen
zien, aJleon omdat men hem en zijn po
litiek om welke reden dan ook onsympa
thiek vindt. g
Men leze er zijn boek „Mein Kaïnpf"
nog eens op na, en ook zijn „onverander
lijk partijprogramma", en men zal tot
de ietwat verbijsterende ontdekking komen,
dat hij met ijzeren wil en grooto koelbloe
digheid alles doorzet, wat hij zich voor
genomen heeft. j -
Dat hebben de meeste buitenianJsche
journalisten in Berlijn waarlijk vel z.en
aankomen, ook als do regecring in de Wil-
heiinsLrasse geen neiging toonde, hen in
te lichten. Ook de nog niet in daden om
gezette idealen van de Ratiou.ial-socialis-
tische beweging zullen na korter of langer
tijd werkelijkheden geworden zijn; zeker,
zoolang in stalen, die aan andere, tegen
gestelde idealen vasthouden, gemeend
wordt, dat men met protesten en perscam-
pagne's al zijn plicht gedaan heeft.
De menschen, die sedert 1933 in Ber
lijn regeeien, zijn uit een hard materiaal
emaakt en weten zeer nauwkeurig wat
zij willen en op vveïke momenten ze hun
wil kunnen doorzetten.
Dr. Otto Dietrich heeft gelijk: bij zulke
menschen is voor een journalist aan sen-
satie's geen gebrek
Verlangen naar zijn vaderland.
Een twaalfjarig Dutlschertje, dat thans
met zijn ouders in de Nederlandsche hoofd
stad woont, hau zoo prettige herinnerin
gen aan zijn geboorteplaats, de speelgoed-
stad Neurenl«erg. dat hij besloot terug te
keeren.
Geld had hij wel niet om een spoor-
kaartjo te bekostigen, maar: nood breekt
wet, redeneerde het voortvarende jog, e.i
hij nam een fiets, die de voorzienigheid
daar wel zonder slot cn onbewaakt langs
den weg leek te hebben geplaatst om hem
naar zijn vaderland terug te brengen. In-
plaats dus van naar school te gaan, trapt©
hij lustig Oostwaarts, voorloopig tot
Utrecht.
Deze eerste vreemde stad bracht hem
tot bezinning en hij begon te rekenen. De
som was gauw af. Geen geld en Neuren
berg nog heel ver af; een en ander kon
alleen maar vee! moeilijkheden en narig
heid opleveren.
Hij besloot van zijn reisplannen voor
loopig af te zien en reed naar Amsterdam
terug.
«Intusschen hadden zijn ouders de ver
missing van hun zoon reeds bij de politie
aangegeven en eenmaal weer binneu de
muren van zijn tegenwoordige woonplaats
werd bij al gauw door de politie opge
pikt en naar hot bureau P. Aertszstraat
overgebracht. Hier verklaarde hij zijn es
capade kort en bondig met het feit, dat
het hem hier niet beviel en dat uitslui
tend zijn verlangen naar Neurenberg hem
had' gedreven tot het wegnemen van de
fiets.
39;
Daddy stond een oogenblik sprakeloos.
„Past het niet in uw theorie?" vroeg
de dokter belangstellend. „Sorry hoor. Een
hersenschudding is heusch eeu hersen
schudding."
„Ontvangt ze al?" informeerde Land-
hof opeens.
„Zeker. Als u haar spreken wilt, gaat
n dan gerust naar haar toe. Die hersen
schudding komt ze wel van bovenop.
Het ergste is al geleden. Alleeneen
beetie kalm aan, als 't u blieft. En niet
le lang."
„Dat komt in orde," verzekerde de offi
cier en bedankte den dokter voor zijn in
lichtingen, De andere twee deden insgelijks.
Dan klommen ze gedrieën de trap op naar
boven.
Landbof klopte op de deur van de erker
kamer.
„Binnen."
Achter eikaar betraden ze het vertrek.
Klaas Trom zat klein en gluiperig op een
stoeltje naast het ziekbed1. Hij stond even
op en ging dan dadelijk weer zitten, ter
wijl de drie anderen konden blijven staan.
De patiënte zelve zat rechtop in haar bed.
Ze zag haar bezoekers strak aan e., gaf
hen een stijf knikje.
„Wij willen u vragen, mevrouw Mes
sing," begon Landhof zoo vriendelijk als
hem mogelijk was, wat hier eigenlijk
precies gebeurd is."
„Da: dacht ik wel, dat u vragen zou,"
zei Je kasteelvrouwe sarcastisch. „Nou:
ze hebben mij natuurlijk ook te pakken
willen Demen, maar dat is ze met ge
lukt 0 wee, als ze hot nog eens pro-
be-er-n. Dan zal ik ze van katoen geven,"
Do officier twijfelde daar geen oogen
blik aan. De anderen trouwens ook niet.
„Wie zijn die „ze"?" vroeg hij dan.
„Dat zou ik u niet kunnen zeggen. Ik
heb hem niet gezien, maar ik geloof vast
dat het een vont was."
„E bent dan waarschijnlijk van achte
ren aangevallen
„Ja precies, dat was het 'm juist. Ik
voelde opeens twee schroevende duimen
om mijn keel, en toen ik me wilde om
draaien, kreeg ik opeens een harden tik
op mijn kop, zood'at ik bewusteloos was.
Hef zal wel dezelfde geweest zijn, die Leo
en Guus vermoord heeft Ik beloof u, dat
ik hem een volgenden keer zijn oog en zal
uitkrabben."
Hard en koud werd alles gezegd1. De
officier keek even een anderen kant uit,
om dat akelige gevoel, dat over hem ge
komen was, van z»'ch af te schudden.
Klaas Trom scheen er echter anders over
te denken. Hem beviel dergelijke taai wel.
Met bewondering loenschte hij naar de
patiënte, terwijl zijn smachtende blikken
geen twijfel lieten omtrent zijn innerlijke
gevoelens.
„Waar gebeurde dat allemaal, mevrouw
Messing?" vroeg Daddy verder.
„Vlak voor do huiskamerdeur. Ik was
juist even naar boven geweest en wilde
net ae kamer ingaan, toen de ellendeling
mij van achteren aangreep."
„En waar was u op d'at oogenblik, mijn
heer Trom?"
net paard van Troje schrok plotseling
op, terwijl een venijnig lachje zich om
zijn mond plooide, net, alsof hij gekie
teld werd.
„In de huiskamer," zei hij dan.
„En hoorde u daar misschien ook iels?"
„Nou, en of. fk hoorde Anna gillen en
vlak daarop een zware bons, net alsof er
iemand vied. Ik wist niet, hoe gauw ik zou
gaan kijken, en in mijn ijver .struikelde
ik bijna over haar boenen. Ze lag vlak
voor de deur."
„En zag u toen niemand anders? Geen
vluchtende spoken of zoo?"
De arijns op Trom's gezicht werd al
breeder en breeder. Dan opeens danste
hij zoo'n beetje op en neer: het paard1
van Troje lachte.
„Laat maar," suste de lieftallige Anna,
als wilde ze zeggen: hij weet toch niet
beier.
„Neen," zei ze dan. „Hij heeft geen
spook gezien. En ook niet de ellendeling,
die mij trachtte aan te randen. Anders
DONDERDAG, 24 Maart 1938.
Hilversum I, 1873 en 415.5 M.
AVRO uitzending.
8 Gramofoon. 10 Morgenwijding. 10.15
Giamoloon. 10.30 Jcmny Kroon, 11 Knip-
les. 11.30 Jenny Kroon. 12.30 AYR0-
Dansorkest. 1 Orgel en piano en gramo-
foon. 1.45 Gramofoom. 2 Voor de vrouw
2.30 Zang met piano. 3 Kniplcs. 3.45
Gramofoon. 4 Voor zieken en thuiszit-
lenden. 4.30 Orgel. 4.50 Voor de kin.
deren. 5.30 Omroeporkest. 6.30 Sport-
praaije. 7 Voor de kinderen. 7,05 Zang.
klas der vereeniging Zanglust. 7.30 En.
gelsche les. 8 Berichten. S.15 De Twil-
ligbt Serenaders. 9 Moderne zangdecla.
matie. 9.20 Omroeporkest m.m v. soliste.
10 Gramofoon. 10.15 Omroeporkest. 11
Berichten hierna,: het AVRO.Dnnsmlrest.
11.4012 Gramofoon.
Hilversum II, 301.5 M.
S—9.15 KRO. 10 NCRV. 11 KRO. 2—
12 NCRV.
8—9.15 en 10 Gramofoon. 10.15 Morgen
dienst. 10.45 Gramofoon. 11.30 Gods
dienstig halfuur. 12 Berichten. 12.15 KRO
■oikest en gramofoon. 2 Handwerkuurtje.
2.55 Gramofoon. 3 Voor de vrouw. 3.30
Gramofoon. 3.45 Bijbellezing. 4.45 Gra
mofoon. 5 Handenarbeid voor de jeugd.
5.30 Pianoduo en gramofoon. 6.30 Cau
serie. 7 Berichten. 7.15 Journalistiek:
weekoverzicht. 7.45 Reportage. 8 Berich
ten. S.15 Gramofoon. 9 Lijdensmeditatie.
9.30 Christ. Koor Toewijding en gra
mofoon. (Om 10 Berichten). 10.35 Gra
mofoon. 10.45 Gymnastiekles. 11 Gra
mofoon. Ca. 11.5012 Schriftlezing.
Droitwich, 1500 M.
11.2511.45 Gramofoon. 1203 Kwintet.
12.50 Radiotoonee], 1.20 Gramofoon. 1.50
2,20 Trio. 3.10 Causerie. 320 Gramo
foon. 3.35 Oikest en soliste. 505 Voor
de vrouw. 5.20 Gramofoon. 5.40 Savoy
hotel Orphui .s. G.20 Berichten. 6.40 Can.
serie. 7 Ori.cM 7.50 Variété. 8.50 Cau
serie. 9.20 Berichten. 9.40 Causerie. 9.45
Joe Marsala's Band. 10.20 Korte kerk
dienst. 1040 Theater Orkest m.m.v. so
liste. 11.35 Bert Firman en zijn orkest.
11.5012.20 Dansmuziek.
Radio-Paris, 1648 M.
7.50, 9.159.-10 en 10.40 Gramofoon.
12.40 Oikest. (Om 1.50 Zang). 3.05 Piano!
3.20 Zang. 4.20 Giamofoon, 5.20 Radio,
tconeel. 8.35 Zang. 8 50—11.15 Uit Mi
lana: De Baibier van Sevilla, opera.
Keulen, 456 M.
5.50 Orkest. 7.50 Schrammelcnsemblc.
8.50 Piano. 9.20 Volksliederen. 11.20 0r.
kest. 12.35 Orkest. 3.20 Amusements,
orkest. 4.35 Kamermuziekvereen. 6.30
Mandoline, en citherconeert. 7.30 Orkest
S. 2011.15 De Baibier van Sevilla,
opera.
Brussel, 322 en 484 M.
322 M. (Vlaamsch). 12.20 Gramofoon.
12.50 Cabaret. 1 Orkest. 1.50 Cabaret.
2—2.20 Gramofoon. 5.20 Salon-orkest.
6.50 Gramofoon. 8.20 Orkest. 10.30
11.20 Gramofoon.
484 M. (Fransch). 12.20 Gramofoon.
1.30 Dansoikest. 1.50—2.20 en 5.20 Gra
mofoon, 6.35 Dansorkest. 7.35 Gramo
foon. 8.20 Les Mousquetaires au couvent,
operette. (In de pauze's gramofoon.)
10 3011.20 Kwartet m.m v. solist.
Deutschlaudsender, 1571 M.
.35 Oikest. Hierna: Muzikale causerie.
8.2011.15 De Barbier van Sevilla, opera
(In de pause's: Berichten).
Donderdag 24 Maart.
Programma 3.
Keulen 8. Parijs Radio 10.35. Radio
P.T.T. 12.05. Parijs Radio. 12.20. Brus
sel fVl.J 1.20. Radio P.T.T. 2.20. Parijs
Radio 3.05. Regional 3.35. Keulen 4.50.
Brussel (VI.) 5.20. Keulen 6.30. Radio
P.T.T. 7.20. Keulen 7.30. Milaan 8.20.
Danmarks Radio 11.20.
Programma 4.
Brussel (VI.8. Diversen 9.20. Regio-
na! 10.35. Keulen 12.35. Droitwich 1.20.
Regional 2.10. Droitwich 3.35. D versen
6.40 Droitwich 7.
Programma 5.
Luxemburg 8.20 Concert. Diversen 1.15.
Luxemburg 3.50 Concert. Diversen 550.
Luxemburg S.50 Concert. Brussel (VI.;
8.20. Luxemburg 11.20 Dansmuziek,
Medegesleurd door een vallenden boom.
Gisteren varen eenige arbeiders nabij
het kiuispnnt Stadhouderskade—r.C.
Ilooftstraat bezig een boom te rooien.
Zooals bierbij gebruikelijk is, werd' in den
top van den boom een touw bevestigd;,
hetwelk dient om den boom in een be
paalde richting te laten vallen. Toen het
gekaarte op het punt stond neer te smak
ken, ging een der werklieden aan het
touw trekken. Hiervoor liad hij het om
zijn middel gebonden, hetgeen hem noodL
lottig werd, want de boom viel door een
samenloop van omstandigheden juist den
tegenovergestelden kant op.
De arbeider, die zich niet van liet touw
kon bevrijden, werd meegesleurd en zeer
ernstig gewond In bewusteloozen toe
stand is hij naar het Wilhelmïnagasthuis
vervoerd en aldaar ter verpleging opge
nomen.
Scheepsb(Using op het IJ.
Gisteravond is het uitgaande motor
schip „IJslroom", van de Hoiiandsche
Stoomboot Maatschappij, op het IJ in dich
ten mist in aanvaring gekomen met de
motorboot „Koophandel 1", van de firma
Koppe,
Dc „IJslroom" liep schade aan de voor-
piek op waardoor het water maakte. Het
schip is naar de Handelshaven terugge
keerd. De „Koophandel 1" kreeg een groot
gat boven de waterlijn. Het heeft gemeerd
aan steiger 8 aan de De Ruyterkade.
Slowaaksek dorp door brand geteisterd.
In de Slowaaksche gemeente Nizna, in
de buurt van de Poolsche grens, heeft gis
teren een brand gewoed', welke het halve
dorp in de asch heeft gelegd. 65 huizen
en schuren zijn een prooi der vlammen
geworden. Een kind is in de vlammen
om het leven gekomen, oen tweede kind
heeft levensgevaarlijke brandwonden opge-
loopen.
Gasvergiftiging in Japansthe staalfabriek.
Tengevolge van een lek in een gaslei
ding zijn in do Japansche staalfabriek to
Kawasaki vier arbeiders om het leven ge
komen, terwijl twintig werklieden een ern
stige gasvergiftiging hebben opgeloopen.
had' hij hem heusch wel nagezet. Is het
zoo niet?"
„la, ja," beaamde Trom vlug. „Natuur
lijk haa ik hem dan nagezet. Dat spreekt
wd vanzelf."
Het drietal zweeg. En toen begon de
wind te waaien uit den verkeerden hoek.
Klaas Trom, klein en dik als hij was,
blijkbaar aangemoedigd door het heldhaf
tige vertrouwen, dat Anna Messing in
hem gesteld1 had, schoot uit zijn slof.
„U hebt mij nu weer uitgehoord," zeide
hij snijdend. „U hebt weer alle moeite
gedaan, van mij het noodige te weten te
komen. U dicteert maar, u neemt ons
allemaal een verhoor af en doet, alsof u
hier heer en meester bent en wij niets
in te brengen hebben. Maar nu heb ik
u toch ook eens wat te zeggen. Waf beet
u bereikt, met uw dapper en geleerd op
treden? Sinds u hier bent, zijn achter
elkaar Leo en Guus vermoord', terwijl Anna
bijna wera doodgeslagen Ik begrijp niet
goed, ,wat u hier eigenlijk doet."
Sprakeloos van verbazing staarden ze
het paard van Troje aan. Een oogenblik
heerschte er doodsche stilte. Dan ging
Trom op den zelfden scherpen toon ver
der:
„U doet wel heel flink en wijs, maar
wat hebt u nu eigenlijk verricht? U hebt
het geheele kasteel laten omsingelen; u
hebt van Gotheborgh een soort vesting
gemaakt, waar niemand in of uit kan,
zonder dat hij als een kleine jongen op
de bon komt. En telkens, als er weer
een nieuwe moord of moord-aanslag ge-
VL AARD IN G EN.
G eb oren:
14 Maart. Margaretha, dochter van R.
Boon en J. van dér Zwan, Am. Hoogvliet,
straat 93. Helena Maria Wilhelmina,
dochter van N. L. van Adrichem en A.
M. van Vliet, Oranjestraat 1.
15 Maart. Jolianna Elisabeth Coriieli-a,
dochter van P. Bedijn en E, G. van Marks,
veldt, Am. Hoogvlietstraat 14. Jan, zoofn
van A. den Draak en P. de Ligt, Van Rio-
beekstraat 59. Barbera, dochter van D.
Hoek en K. de Bruijne, Markgraaf laan 33,
Geertruida Helena, dochter van J. van
Minnen en I. S. Mostért, Huijgensstraat 12.
16 Maart. Adriana, dochter van NL 0.
Ommering en A. Bosngers, Jac. van Heems
kerks traat 22. 1
.Ondertrouwd:
Jan van Bellen, 25 jaar en Francina
Zwarts, 23 jaar. Nicolaas van Rijn, 26
jaar en Hermina Vogel, 25 jaar.
G ehu wd:
Jacob Dijkshoorn, 47 jaar en Johanna Ja-
coba van Muijein, 44 jaar. Arij de Heer,
23 jaar en Dirkje Sas, 21 jaar. Leonar-
dus Polderman, 26 jaar en Klazina Mar-
garetha Simons, 26 jaar.
plecgd is, komt u zelf eens even kijken.
Wat"hebben wij er aan of u al kijkt, zoo
lang er dagelijks dooden vallen. We heb-
btn hulp en bescherming noodig iegen het
monster, dat hier aan het moorden is. Ik
ben bang, heel erg bang voor bet leven
van Anna. Het heeft maar een haartje
gescheeld', of ook zij was vermoord. Daar-
om wil ik u wel zeggen, dat ik «r ©rn-
stig over denk, om eens een goede detec
tive te raadplegen."
„Dat lijkt me een heal goed plan, zei
Daddy, dadelijk. „Wil ik u een paar adres
sen geven?"
Lonk u. Die heb sk van u niet noo
dig."
'„We zouden ook zoo hier en daar een
paar schildwachten binnenshuis kunnen
plaatsen," opperde Daddy. „Dat heb ik
trouwens al eerder voorgesteld."
Toen opeens richtte de zieke zich hoog
op in haar bed'. Zij zag den detective
strak aan.
„Politie in mijn kasteel," zolde ze bits.
„Komt niets van in. Ik zal me zelf wel
verdedigen."
„Laten we gaan," -fluisterde Landhof
zijn vriend in het oor. „Vergeet niet, dat
de dokfer ons gevraagd heeft „kalm aan"
te doen en vooral niet te lang."
Daddy keerde zich half om.
„Goed," zei hij dan.
„Dag mevrouw Messing, dag mijnheer
Trom."
Toen, met gezwjnden pas, verlieten alle
drie achter elkaar de ziekenkamer.
Wordt vervolgd).
