Greet] e wil niet naar
de stad
f
DE TWEE POPPENMOEDERS
Sportwagens en
Sportieve wagens
Door dc lucht naar de
binnenlanden van Afrika
I
■S¥'
5§|ï^
door VIOLET CAER.
„Greetje, vanmiddag komen er enige
padvindsters hier en die blijven vannacht
jlapen, vindt je dat met prettig?vroeg
moeder aan haar dochtertje.
Maar Greet je schudde het hoofd. Waar
om zou zy dat prettig vinden, zij kende
toch die vreemde meisjes helemaal niet. En
dan, kinderen uit de stad, die schepten na
tuurlijk op en vonden hier huiten alles pri
mitief en eigenlijk niet goed genoeg voor
hen. Neen, Greetje had veel liever, dat
moeder het maar niet aangenomen had, om
die meisjes hier te laren slapen.
„Kind" zei moeder verder, „wat trek je
toch een sip gezicht. Is dat nu alleen om
dat je over veertien dagen naar Tante Mien
in de stad gaat? Dat is toch voor je best
wil. Je weet net zo goed als wy, dat je
hier in het dorp op school niet verder le-
ren kunt en je wilt toch zeker wel meer
kennen, dan je op het ogenblik weet?"
„Ach moeder, dat is toch met nodig, Iaat
mij hier bij U blijven en U in de huishou
ding helpen", smeekte Greetje, terwijl de
waterlanders te voorschijn kwamen.
Het was bijna twaalf uur en om kwart
over twaalf kwamen vader en de knechts
van het land om te eten en dan moest het
eten op tafel staan, want de mannen had
den hard gewerkt en waren dus hongerig.
Maar een. ogenblikje tijd had moeder nog
wel voor haar kleine meid. Zij ging even
op de drempel zitten en trok Greetje op
haar schoot.
„Waarom vind je het toch zo erg om
naar Tante Mien te gaan?" vroeg moeder
jacht. „Zij is toch altijd even aardig voor
je geweest, als zij hier was."
„Ja, dat wel", snikte Greetje, „maar ik
ben zo bang voor de mensen in de stad, die
zijn altijd zo naar, als zij eens hier langs
komen en.ik blyf veel liever bij vader
en II."
Moeder zuchtte eens. Het was moeilijk
Greetje aan het verstand te brengen, dat
het niet anders kon en dat zy de M.U.L.O.
in de stad moest doorlopen. Zij zou dan
bij tante Mien wonen en iedere Zaterdag
middag en Zondag thuis komen, want de
stad lag gelukkig nogal dicht bjj het dorp
Maar zelfs dat kon Greetje, die enigst meis
je was, niet troosten.
Maar zy was juist even te laat, want moe
der ontving het troepje juist, toen Greetje
aan kwam lopen. „Kijk, en daar is mijn
dochtertje, Greetje heet zy", lachte moeder.
Greetje was zo verbaasd, dat de meisje*
er zo anders uitzagen, dan zy zich had
voorgesteld, dat zij in haar verbazing haar
bouquetje bloemen aan het grootste meisje
gaf, die het vriendelyk dankend aannam.
Het eigenaardige was echter, dat Greetje
zich tussen deze meisjes dadelijk op haar
gemak voelde, zij deed de spelletjes mee en
luisterde 's avonds, toen de leidster aan het
troepje enkele mooie verhalen en sprookjes
vertelde.
Greetje deelde hen mede, dat zij over
twee weken naar de stad moest, om daar
op school te gaan, waarop de leidster vroeg:
„Wil je ook padvindster worden, dan zul
len wij het nu dadelijk aan je ouders vra
gen."
Dat wilde Greetje wel en de leidster ging
naar binnen om deze zaak met de ouders
te bespreken. Dezen waren veel te blij, dat
Greetje eindelijk nu wel naar de stad wil
de, want zy hadden er allebei een zwaar
hoofd in gehad. Zij gaven dan ook onmid
dellijk hun tosslemming.
Toen de meisjes de volgende dag af
scheid namen, want zij maakten een wan
deltocht en moesten dus verder, kwam er
aan het wuiven geen einde en pas toen zij
in de bocht van de weg verdwenen waren,
keerde Greetje zich met schitterende ogen
tot haar moeder en zei: „Hé moeder, ik ben
nu zo bbj, dat ik naar de stad ga, omdat ik
pad vindster mag worderi, dat ik bijna niet
wachten kan, tot de veertien dagen om
zyn."
En zo vertrok Greetje inplaats van hui
lend en bedroefd, als een opgewekt, vrolijk
meisje het nieuwe leven tegemoet.
Jullie weet allen natuurlyk heel wat af
vin onze K.L.M., die haar trotse vogels
thans drie malen per week naar Indië en
terug laat vliegen. Intussen zit men ook
in andere landen niet stil en dichter en
dichter spreidt zich het luchtnet over de
aarde uit. Indien een jongen alle verbindin
gen uit het hoofd zou kunnen opnoemen,
zou hij een bolleboos in aardrijkskunde zijn.
Zo zyn onze Zuiderburen, de Belgen, er
thans toe overgegaan, de verbinding met
hun kolonie in Centraal-Afrika één maal
per week te bevliegen. Jullie moet je eens
voorstellen, wat een dergelijke moderne
Moeder ging weer vlug verder voor het
eten zorgen, terwijl Greetje haar tranen
droogde, want zij wilde voor haar vader
niet weten, dat zy zo kinderachtig was.
's Middags vroeg moeder haar om wat
bloemen te plukken. Dat vond Greetje een
prettig werkje en zij huppelde de weide op,
waar zij al gauw een aardig bouquetje bij
elkaar had. Terwijl zy- druk bezig was met
dit werkje, hoorde zij uit de verte het ge
zang van een troepje meisjes. Greetje keek
eens in de richting waar het geluid van
daan kwair en daar zag zij acht meisjes
nen, die allemaal een padvindersjurk
droegen en waarvan het eerste meisje een
vaantje in haar hand had. Zij waren bloots
hoofds en wandelden opgewekt naar de
boerderij toe, terwijl zij een vrolijk mars-
bedje zongen,
Zonden dat de meisjes zijn, die bij ons
logeren? dacht Greetje en zy rende wat zij
kon om nog voor de meisjes thuis te zijn.
De twee zusjes, Trees en Liesje,
Waren beiden even oud,
Soms konde ze heel zoet spelen,
Dan weer waren, beiden stout.
Vader had nu voor hun ieder,
Een poppenwagen zelf gemaakt,
Moeder had toen voor de poppen,
Een dekentje er bij gehaakt.
En daar liepen Lies en Treesje,
In het park heen en weer,
Het zonnetje scheen lekker warm!
Het was heerlijk lenteweer!
DE EERSTE TELEGRAAFSEINEN.
vert.nding betekent. Vroeger had men
maanden en maanden nodig, om de binnen
landen van Afrika te bereiken en dat on
der dikwijls zeer grote gevaren. Thans
brengt de driemotorige Junker Ju 52, die
speciaal voor dit traject geconstrueerd
werd, de mensen veilig van Brussel over
de Middellandse Zee en de ve .'schrikkelij -
te Sahara naar Léopoldville in de Belgische
Congo, en dat in slechts vijf dagen. Jullie
moet daarbij weten, dat de afstand tussen
deze beide plaatsen 8000 kilometer be
draagt. De machine biedt plaats aan 17
passagiers, post, vracht en een bemanning
van drie koppen. Zouden jullie niet eens
gaarne tot de passagiers van dit mooie toe
stel behoren?
Het is niet aity'd za geweest, dat men
zonder de minste moeite met Noord-Ame-
nka of Japan kon telegraferen. Vroeger
bracht men boodschappen over op allerlei
verschillende manieren, waarvan er nog
enkele thans in gebruik zijn. Op de sche
pen geeft men bijvoorbeeld vlaggeseinen
aan voorbijgaande schepen, terwijl solda
ten zowel met vlaggen als met lichtseinen
werken om boodschappen door te geven.
Het is echter ongeveer een eeuw geleden,
dat de eerste optische telegraafseinen in
dienst werden gesteld, doch dit feit is bij
na in vergetelheid geraakt.
Behalve *s nachts en bij mistig weer,
konden deze seinen gebruikt worden vooi
het doorgeven van berichten over lange af
standen. Het apparaat bestond uit een paal
met zes armen, zoals jullie op de tekening
ziet. Iedere arm kon vier verschillende
standen aannemen: recht overeind, lood
recht, schuin naar beneden en neergeklapt,
dus onzichtbaar. De mogelijkheden om op
deze manier te spreken, zyn niet zo be
perkt als het schijnt, want reken bet maar
na, met deze zes armen is het mogelijk vier
duizend zes en negentig „4096" verschillen
de tekens te geven. Nogal een aardig aan
tal, vinden jullie niet?
Nieuwe smaragden in Transvaal.
In het Noord-Oostelijk deel van Trans
vaal heeft men in da laatste weken grote
hoeveelheden smaragden gevonden, waar
door de Indische smaragdmijnen geheel in
de schaduw worden gesteld.
EEN KOFFER OF WIELETJES!
Jullie hebt natuurlijk allemaal wel eens
ondervonden, dat je een zware last veel
gemakkelijker kunt verplaatsen, als je hem
op rollen of wielen beweegt, dan wanneer
je hem moet dragen. Dit lykt eigenlijk zo
eenvoudig en vanzelfsprekend, dat je er
niet eens verder over zou willen nadenken.
En toch heeft een beroemde, Franse na
tuurkundige Charles Augustin de Coulomb,
die leefde van 17361806, van dit eenvou
dige verschijnsel een gewichtige studie ge
maakt en er in 1790 een wet over opge
steld. Hij heeft bijv. uitgerekend, dat een
paard, als het een wagen met een gewicht
van 2800 kg, over een verharde weg trekt,
maar 56 kg. trekkracht behoeft aan tê wen
den, dus maar 1/50 van het gewicht, dat
hij vervoert. Zo is het dan ook geen won
der, dat we zware vrachten maar liefst zo
veel mogelijk rijden en n.et dragen. Als we
straks in de vacantie op reis gaan, zullen
we misschien nog wel eens aan die bere
kening van Coulomb denken, als we puf
fend en blazend met onze koffers lopen te
sjouwen! En toch'is ook dat tegenwoordig
niet meer nodig. Want een menslievende
uitvinder, die zeker begaan was met het
lot van al die zwoegende reizigers, heeft
Als wij horen van de grote overwinnin
gen van de ren-auto's, dan weten wy na
tuurlijk, dat dit niet alleen het gevolg is
van de steeds meer volmaakte techniek
van de automobielfabricatie, maar dat men
hiervoor evengoed bestuurders nodig heeft,
de zogenaamde autorenners, die uit een
motor weten te halen, wat er uit te halen
is.
De meeste jongens willen natuurlijk, als
rij een dergelijk bericht lezen of horen, ook
autorenner worden, maar dat gaat zo ge
makkelijk niet, omdat er maar weinig men
sen zyn, die zulke sterke zenuwen hebben
en zoveel tegenwoordigheid van geest, dat
zij steeds precies weten wat zij moeten
doen. Iets anders is het natuurlyk met het
besturen van een sportieve wagen. Sportie
ve autobestuurders kunnen, als zij in het
bezit zijn van een sportieve wagen, natuur
lijk bij verschillende race's meedoen. Deze
rennen zijn wel is waar niet zo snel als de
grote rennen, maar de bestuurder van pen
sportieve wagen moet toch een knap chauf
feur zijn, wil hij iets bereiken.
Hoe ziet een sportwagen er uit' Wy ge
ven ter vergelijking een afbeelding van
een sportwagen en een sportieve wagen.
Het klinkt bijna, alsof het hetzelfde is, doch
als je de tekeningen nauwkeurig bekykt,
zie je al heel gauw, dat er grote verschil
punten te vinden zyn.
Men kan een gewone motor bekleden
met een earosserie, die er sportief uitziet
en waardoor de auto ook zekere sportieve
eigenschappen krijgt. Een dergelyke spor
tieve auto is afgebeeld op de eerste teke
ning, een sportieve roadstar. Dat is een uit
het Amerikaans overgenomen naam, omdat
uit Amerika het eerst dit model naar Euro
pa is gekomen. Deze wagen heeft dus een
gewone motor, maar men heeft hem uiter
lijk een sportief aanzien gegeven.
Op de tweede tekening zien jullie een
sportauto. Deze heeft ook het Roadstar-mo-
del, doch de earosserie Is dieper, de por
tieren zijn kleiner en de windschermen aan
de zijkanten zijn ook veel kleiner, terwijl
nog meerdere uiterlijkheden zijn ware be
stemming als renwagen aantonen. Als men
nu nog weet, dat de motor op een bijzon
dere manier voor deze krachtprestaties is
afgesteld, dan begrijpen jullie wel, dat wij
hier met een echte renwagen te doen heb
ben.
een koffer gemaakt, die aan de ene kant
van onderen twee beweegbare wieltjes
heeft, zoals je onder meubelen'wel eens
ziet. Aan de andere karit oprij zit een lang
leren handvat, waaraan je de koffer voort
trekt. Op die manier is een koffer van 59
kg. zonder moeite te „dragen,"
De krokodillen huilen toch!
Professor J. Coureur, een Belgisch zoo-
loog heeft bij drie jonge Congo-krokodillen
vastgesteld, dat door een zekere werking
van de maag- en hartzenuwen bij deze die
ren een tranenvloed te voorschijn komt. Zo
kan men dus toch over krokodillentranen
spreken.
LEER OM LEER...
oft
Wie kaatst moet de hal
verwachten.
"*>r-1«ster?v? Is-" I-saL* 1
