0
Op zoek naar Edelweis
PI
Ons knutselhoekje
Een schitterende tocht door het Zwitserse bergland
Kruiswoordraadsel
B
LEGPUZZLE DE BRUILOFT VAN KONING ROTHER
a
ft
grote moeite om van deze prachtige stad
en het mooie meer te scheiden, maar we
moesten toch door naar Locarno. Daar be
zichtigden we o a. het oude slot met de vele
kunstschatten uit de 16de en 17de eeuw.
En daarna moesten we w.kelijk naar huis,
maar de herinnering aan dit prachtige land,
aan de wilde bergnatuur en de heerlijke
meren zullen we altijd behouden!
Dit kruiswoordraadsel is een beetje an
ders, dan de meeste raadsels. Jullie zien
ook hier een paar vakjes, die zwart ge
maakt zijn, maar de vakjes, die je m moet
vullen zijn niet horizontaal en verticaal,
maar liggen in een kringetje. Elk cijfer
staat in een zwart vakje en daarom heen
zijn vier witte getekend. In één van die
witte staat een pijltje. In dat vakje begmt
het woord, dat je zoeken moet. Het gaat
van dat vakje uit rechtsom, dus volgens de
wijzers van de klok. Er komen een paar
moeilijke woorden in dit raadsel voor en
Twee vrouwen bij het druivenfeest in Lugano,
We wilden edelweis zoeken, het kon ons
niet schelen waar, ergens_ in het Gotthard-,
Simplon-, en Verbanogebied. We begonnen
met een flink stuk te lopen, maar bij Pon-
te Brolla, het begin van het Maggiadal,
kwam ons een vrachtauto achterop in de
chauffeur bood aan om ons een eind mee
te nemen. Het was een prachtige tocht door
het brede dal. Het gras, dat in deze herfst
morgen een matgroene kleur had, glooide
Zacht en hier en daar lagen kleine, liefelij
ke dorpjes, waar Tessino zo rijk aan is. Zo
bereikten we Bignasco, waar we uit onze
vrachtauto stapten om weer te voet verder
te gaan.
We zetten er flink de pas in en liepen
"door het Lavizzadal. Diep onder ons, in een
iiauwe bergkloof schuimde de Maggia. We
kwamen door een geweldig groot morai-
nengebied. Morainen worden de grote mas
sa's steen genoemd, die onder aan de glet-
schers liggen en die door de langzaam
'jroortschuivende beweging van de glet-
schers zelf gevormd worden.
We wilden die dag een flink stuk op
schieten, maar toen we in Peccia kwamen,
èagers de oude, hoge kastanjebomen er zo
uitnodigend uit, dat we besloten om daar
'een tijdje te rusten. Het gedeelte, dat nog
voor ons lag, was ook nogal zwaar en we
gegrepen, dat het beter was om weer goed
uitgerust op weg te gaan. We gingen daar-
pra onder de hoge bomen liggen en geno
ten van de prachtige omgeving en de stilte
tan ons heen.
Na een half uurtje gingen we weer op
weg, naar het laatste plaatsje uit het dal,
Al Piano. En nu begon het pas goed. Met
heel langzame passen, diep door onze
knieën buigend, begonnen we te klimmen.
Urenlang ging het bergopwaarts. We sno
ven de heerlijke zuivere berglucht in en
ae zoete geur van de dennenbomen. Je
Wordt daarboven bijna niet moe, want er
Js zoveel te zien en te genieten en de lucht
Is zo fris. De toppen van de bergen kwa
men al dichter bij. Kleine herde-shutten
lagen tegen de bergen aangeplakt tn het
gras glooide tot over de afgronden heen.
Heel diep beneden ons zgaen we het Pec-
éiadal en aan het einde ervan de kerkto
nen van Peccia.
Zo bereikten we de Grossa-Alm. Er was
geen mens in de omtrek te zien, maar in
ae verte hoorden we het geklingel van de
koeienklokken Er stond een herdershut en
we gingen eens naar binnen om te zien of
daar iemand was. We vonden alleen een
faar stroomatrassen, melkbussen, een stoel,
en grote ketel, waar de herders kaas in
maken en hout. We besloten om in die hut
te blijven overnachten. Iedereen is in de
bergen altijd gastvrij en elke herder vindt
het goed, als je in zijn hut blijft slapen.
De herder van onze hut kwam die nacht
niet thuis. We legden een vuurtje aan,
Want het is in de bergen altijd erg koud,
a de zon weg is. Toen zetten we thee
gingen op de stromatrassen liggen, We
epen niet veel, maar we waren al erg
.ankbaar, dat we tenminste een hut gevon-
en hadden en dat we ongestoord konden
lijven liggen.
De volgende morgen gingen we alweer
Vroeg op weg. We klommen steeds hoger,
ver losse stenen en over grote rotsblokken
sot we boven op de Pizza della Rossa cnze
i'delweis zagen. We moesten erg oppassen
set plukken, want de stenen, waar ze op
jroeiden staken soms ver boven de afgrond
it, maar het lukte ons toch een grote bos
3j§® die fluweelzachte sterren te plukken.
We dachten er nog niet over om terug
te gaan. We wilden nog veel verder door
die prachtige bergen, over steile paden en
groene weiden naar de bergen van de
Christallinagroep Onder de Poncione di
Braga werden we door een flinke regenbui
overvallen en moesten schuilen in een her
dershut. Er waren drie herders in de hut.
Ze gaven ons melk en waren erg vriende
lijk. Toen het niet ophield te regenen, no
digden ze ons uit om daar te overnachten
en we namen deze uitnodiging graag aan.
We sliepen naast de herders op een stro
matras.
Toen moesten we aan de terugweg gaan
denken. We wilden over Lugano en Locar
no gaan. In Lugano werden juist de grote
feesten voor de druivenoogst gehouden. De
stad was vol vreeir..!. h'r.gen, die uit alle de
len van de wereld gekomen waren om de
ze schitterende feesten mee te maken. De
bewoners droegen hun schilderachtige kle
ren en voerden volksdansen uit. Iedereen
was opgewekt en vrolijk, en het kostte ons
daarom is het niet geschikt voor de klein
tjes. Alleen de groteren onder jullie zullen
het op kunnen lossen. Misschien zullen
zelfs die .de moeilijke woorden niet kunnen
vinden, maar dan willen vader of moeder
wel ev.efi helpen.
1. een boom
2. een deel van het lichaam
3. een deel van een boom.
4. ligt op.de weg, als het in lang niet ge
regend heeft
5. een ander woord voor: mogelijkheid
6. een .dakbedekking in Indië
7. zit In een bijenkorf
8. een ender woord voor: klap
9. zit in een kiektoestel.
10. gebruikt men om mee te wandelen
11. gepelde gerst
12. een Indische groet
13. niet echt
14. een Indisch wapen
15. het Latynscne woord voor: dus
16. een rivier in Spanje
•ojqa; "91
•o3ia -cV u-ni 'vl 'rfeA 'gx 'aqtn 'zi trfoS
•XX 'JiOXS «ox 'SU3I '6 'sjcd -g 'fBBJ 'i 'dejc 'g
'sub^i 's !jo;s lunns -g '.duiox z ^xaq »x
:DNISSOTdO
Een lampion voor in de tuin.
Wie van jullie is er gauw jarig? Vinden
jullie het ook zo fijn om jarig te zijn? Er
komen misschien wel vriendjes en vrien
dinnetjes bij je, %vaar je spelletjes mee
kunt doen. Zouden jullie het niet erg leuk
met die smalle reepjes maken we de ver
schillende zijkanten aan elkaar vast. Nu
nemen we een vel mooi doorzichtig papier,
dat we er aan de binnenkant tegen aan-I
plakken, zoals jullie ook op de tekening
rechts boven kunnen zien. Wanneer we zo
alle zijkanten klaar hebben, plakken we ze
met de randen aan elkaar vast. Vooral op
passen, dat de onderkanten goed tegen el
kaar sluiten, want nu moeten we uitmeten
hoe groot de bodem moet zijn. We maken
vinden om ze te verrassen? Zullen we de
hele tuin met lampions versieren? Mis
schien vindt moeder het voor een keertje
ook wel goed, dat de kinderen na het eten
komen, dan kunnen de lampions al aange
stoken worden.
Kijken jullie maar eens, hoe we die lam
pions maken.
We scheuren de kaften van een paar
oude schoolschriften af en tekenen daar de
vorm van één kant op. Ongeveer y2 cm.,
daarvan af tekenen we een twede en zo
maken we in het geheel 4 kanten. Bij het
uitknippen moeten we er aan denken, dat
we aan alle kanten een reep van ongeveer
2 c.m. bijknippen, zoals je op de tekening
rechts boven in de hoek kunt zien, want
GOEDKOPE OVERTOCHT.
Het allergoedkoopste vervoermiddel, dat
je je maar denken kunt is de veerboot van
de Russendam in het Duitse stadje Pillau.
Dit veer is een openbaar vervoermiddel en
kost.niets! Het gaat weg uit Pillau, vlak
bij de aanlegsteiger van de grote stoombo
ten en vaart naar de Russendam. Dit is
een dam, die de Russen in de zevenjarige
oorlog hebben aangelegd, toen ze bezit van
de vesting genomen hadden en hun vloot
in Pülau legden.
De bezoekers van Pillau, die met de gro
te stoomboten aankomen, gaan altijd enige
malen op de veerboot heen en weer en
verwonderen zich dan vooral over het ge
mak, waarmee de boot heen en weer kan
draaien, wat bij de meeste veerboten niet
het geval is. De boot kan bijna helemaal
om zijn eigen as draaien en dat komt om
dat op de plaats van de schroef en het
stuur een grote propeller is, die ook in de
meeste boten zit, die over het Bodenmeer
en andere grote meren varen.
deze bodem van heel stevig karton, want
als we er later de kaars opzetten, begrij
pen jullie wel, dat het heel gevaarlijk zou
zijn, als de bodem plotseling naar beneden
zou vallen. In het midden maken we een
gat, waar later de kaars in komt te staan.
Dat wil zeggen, de kaars komt niet direct
op de bodem te staan, dat zou veel te on
vast zijn. We zetten er eerst een klein
standaardje in. Het beste kunnen we dat
maken van een oud groentenblikje. We
snijden daar een stuk vanaf, buigen het
om en zetten het zó, als een klein trechter
tje in het gat. Hier kunnen we nu veilig
de kaars inzetten.
Van boven maken we de lantaarn met
draden vast en hangen hem daarmee aan
een haak of als je de lampions in de tuin
op wilt hangen, aan een boomtak.
Je kunt de lampion natuurlijk zo groot
maken als je wilt en in plaats van vier
kanten, kan je ar zes of nog meer maken.
Ook is het aardig om er gewoon wit door
zichtig papier achter te plakken en dat
mooi te beschilderen. Je kunt heel veel
verschillende soorten maken, maar dat
moeten jullie nu zelf maar eens verzinnen.
Ik denk dat jullie het een erg gezellig
werkje zuilen vinden!
WETENSWAARDIGHEDEN.
In Malakka gebruiken de inboorlingen
ook tegenwoordig nog het sap van de Upa-
boom om hun pijlen en speerpunten daar
mee te vergiftigen.
In Salisbury had een grote spin een muis
gevangen in haar web en de muis al 30 cm.
boven de grond getrokken. Maar toen werd
de deur van de kamer opengemaakt en
viel de muis naar beneden. Het web was
door de tocht stuk gescheurd.
In Lampartenland regeerde koning Bo
ther. Hij was jong en rijk en het volk hield
erg veel van hem. Hij voelde zich ook vol
komen gelukkig en deed wat hij kon om
zijn land goed te regeren en de wensen
van zijn onderdanen zo goed mogelijk te
vervullen. Maar er was iets wat hem ont
brak. Hij was zo alleen in het paleis. Hij
verlangde naar een lieve, jonge vrouw, die
altijd bij hem zou zijn en die hem raad zou
geven. Hij wilde trouwen, dan kreeg zijn
land een koningin en was hijzelf ook niet
langer alleen. Maar er was gean prinses,
waar hij veel van hield en een koning kan
toch niet met een gewoon meisje trouwen.
Daarom riep hij zijn raadsheren bijeen en
sprak er met hen over. Eén van de raads
heren, graaf Lupoid, vroeg hem toen of hij
al aan prinses Oda, de mooie dochter van
den keizer van Konstantmopel had ge
dacht. De koning had haar heel lang gele
den eens gezien, toen ze nog een klein
meisje was. Ze was toen heel lief en fijn,
maar hij had er eigenlijk helemaal niet aan
gedacht, dat die prinses nu ook al groot
was. Nu graaf Lupoid hem eraan herinner
de, dacht hij weer aan het lieve prinsesje,,
waar hij vroeger mee gespeeld had en hij
bedacht, dat ze nu zeker een goede ko
ningin voor zijn land zou zijn en een lieve
vrouw voor hem. Daarom zond hij graaf
Lupoid en een paar ridders naar Konstan
tmopel om namens hem om de hand van
prinses Oda te vragen.
De gezanten kwamen veilig in Konstan-
tinopel aan, maar de keizer, die nog lang
niet van zijn geliefd kind wilde scheiden,
liet hen in"een kerker werpen.
Een jaar lang wachtte koning Rother te
vergeefs op de terugkeer van de gezanten
en daarna besloot hij zelf eens te gaan kij
ken wat er gebeurd was. Hij ging met een
grote troep ridders op weg en toen hij bij
den keizer aankwam vertelde hij, dat hij
hertog Diederik heette en dat hij en alle
ridders, die bij hem waren, weg waren ge
lopen van koning Rother. De keizer nam
hen allen in zijn dienst op en behandelde
hen heel vriendelijk.
Koning Rother kwam al gauw te we'm,
dat de gezanten, die hij gestuurd had, in de
kerker zaten en nadat hij hen opgezocht
had en vlug alles uitgelegd had, vroeg hij
den keizer om hen vrij te laten, omdat ze
niet meer naar koning Rother terug wil
den, maar zich bij den keizer aan wilden
sluiten. Toen de keizer dat hoorde, liet hij
de gezanten direct uit de kerker halen.
Toen gebeurde het, dat juist in die tijd
een keizer uit een naburig land in het rijk
van den keizer van Konstantinopel binnen
viel, omdat hij graag wilde, dat zijn lelijke
zoon met de mooie prinses Oda zou trou
wen en Oda's vader dat niet had toege
staan. Hertog Diederik trok als aanvoerder
van het leger tegen den vijandigen keizer
op en versloeg diens leger. Den keizeg zelf
nam hij gevangen. Toen was de keizer van
Konstantinopel zo blij, dat hij den hertog
vooruit zond naar de hoofdstad, zodat hij
alles klaar zou kunnen maken, voor de
grote triomftocht.
Toen de hertog in Konstantinopel kwam,
ontmoette hij prinses Oda. Hij gaf haar een
paar gouden muiltjes en terwijl hij de
muiltjes aan haar voeten deed, vertelde hij
haar, dat hij niet hertog Diederik, maar
koning Rother was. De jonge prinses vond
den dapp*ren koning erg aardig en zei, dat
ze heel graag met hem wilde trouwen. De
keizerin hoorde toen ook, wie de hertog
eigenlijk was en toen ze zag. dat de koning
en de prinses zoveel van elkaar hielden,
gaf zfj haar toestemming voor hun huwe.
lijk. Toen kon de keizer toch niet meer
weigeren en ook hij stemde toe, dat zijn
dochter met koning Rother trouwde.
De koning voerde.zijn mooie bruid zo
vlug mogelijk naar zijn eigen land en daar
werd de bruiloft met grote luister gevierd.
Ze leefden heel lang en gelukkig met el
kaar en het was juist zoals de koning ge
dacht had: Koningin Oda was een heel goe
de koningin en een lieve vrouw.
Op deze legkaart zullen jullie nu zien,
hoe de koning de gouden muiltjes aan de
voeten van prinses Oda doet. De prinses
schrikt even, als ze hoort, dat hertog Die
derik helemaal geen hertog is, maar een
koning. Zien jullie dat wel? Als de plaat
klaar is en je hebt file stukjes goed aan
elkaar gepast, moet je hem maar kleuren,
want daar is deze legkaart erg geschikt
voor. Proberen jullie het maar eens gauwl
