DE VOETZOEKERS
9
w
T*
~z~
J
ïsngssssi m"r
KRUISWOORDRAADSEL
m
w
IJ S ZEILEN
pi
a
Ba
T™
T~~
JAN ONDEUGD
Voor onze knutselaars
Een Poppenwinkel
s
T~
n
lij
Denken gedresseerde
dieren Da
-7
JJ
i
~W~
■10*6
9
i'
I
-7/
1H-
J
<5
*Sj3 "ei :zapo TT lat»* SI
t'O'ini 81 'II *.«nn qox Juataat "eöt
lensje 6 neuaji 'g iuapy .'auue -g Jiaoai
w
-
w j
zZmÈ
sfeö: .,CV-'v' i
door Jan van Leeuwen.
Meneer had ai een paar maal naar de
Jongens gekeken. Wat was er toch vandaag
met hen. Ze keken allemaal zo geheimzin
nig en ze praatten telkens met elkaar.
Maar als hij naar hen keek waren ze weer
vlug stil, dus hij kon niets zeggen.
De jongens hadden intussen groot plezier
Als een lopend vuurtje ging het verhaal
langs ae verschillende rijen. „Weet je het
al? Jaap heeft voetzoekers bij zich!" Ieder
een keek even naar Jaap, die met een heel
onschuldig gezicht in zijn bank zat en naar
net bord keek. Na een half uur wist de
hele klas het. Ze praatten het hun buur
man en vroegen elkaar: „Wat wil hij er
mee doen? Dat weet ik niet. Zullen we
straks wel zien". De gezichten van de jon
gens glommen van spanning en ondeugend-
De eerste „aanslag"
Ze liepen nu in een stille buurt. Er ston
den mooie huizen met tuinen rondom en
er hepen niet veel mensen. Op een hoek
stond een man en een meisje met elkaar
te praten. Ze moesten zeker afscheid van
elkaar nemen, want ze hadden elkaar een
,ugegeven" Vlak achter hen was een
standbeeld en ze letten er daarom helemaal
met op, dat er een paar jongens achter hen
by het standbeeld stonden en vrolijk over
school en over voetballen praatten. Ze
stonden met hun rug naar de jongens toe.
Jaap had de anderen 'n teken gegeven om
kalm te praten en intussen maakte hij
de voetzoeker klaar. Hij wachtte nog even
met aansteken. De man en het meisje ston-
door Lies Helgers
Stel jullie Jantje Ondeugd voor,
Die altijd stout vü zyn!
Als hy maar kattekwaad kan doen,
Vindt hij dat reuze fijn!
Niet alleen voor de poppen, ook voor
Kieine zusje is.het heel leuk om met een
winkeltje te spelen, vooral als die winkel
zelf gemaakt is. Je kunt net zoveel winkel-[era~n
kasten maken als je maar wilt, als je ten- fl£d ajW dn® meelworxnen
minste u«.u4. I nemen, Wa een tijdje gaf hn de vot?pl
toch maar mee naar buiten te kunnen gaan
Een jager vertelde, dat hy met twee vK
den m een kraaienhuisje ging. Na een tijdje
kwamen twee jagers naar buiten, maar de
kraaien durfden niet meer in de hut te
gaan, want ze begrepen, dat er nog een ja
ger in de hut moest zijn. Ze konden zeker
tot drie tellen!
Hetzelfde rekenkunstje kende een nach
tegaal. Een dresseur had een nachtegaal
minste voldoende lucifersdoosjes hebt,
want daar is onze winkel van gemaakt.
Natuurlijk kan je niet meteen zoveel lu
cifersdoosjes vinden, als je nodig hebt. Je
kunt nu gaan sparen, maar ook'dan zal
het nog wel een tijdje duren voor je ze bij
elkaar hebt. Het beste is om de hulp van
tijdje gaf hij de vogel
maar twee en het dier verlannte'e toen dui
delijk naar de derde, maar nooit bedelde
hy na de derde worm om meer.
Sprekende honden en rekenende paar-
°cn komen "tegenwoordig ook al voor. In
1904 was er in Duitsland een paard, dat
vader en alle andere familieleden in te roe- I ®?nsen werd voorgesteld als
pen om alle lege lucifersdoosjes die ze heb- I tenen aftrelATO k°n 0p~
ben voor je te bewaren, dan zal je al gauw
een flinke hoeveelheid hebben. dl£en en delelu
Zo zag Jan eens vanuit zyn bed,
Dat er sneeuw neer kwam dalen.
Hij dacht: „Wat ziet dat er leuk uit!
Kon ik 't maar binnen halen!'
Toen zag hij in zyn kussensloop
Een gaatje in het linnen.
Hy drukte er eens stevig in.
En., 't sneeuwe toen ook binnenl
heid. Ze ietten maar nauwelijks op en toen
de bel van 12 uur ging, vlogen ze allemaal
naar buiten en stonden in een kringetje om
Jaap heen
„Jaap, wat wil je doen, zeg eens gauw!"
„Jaap hoe kom je eraan?"
„Jaap, laat eens kijken, waar heb je ze?"
Allemaal riepen ze door elkaar. Jaap hield
zijn handen voor zijn oren. „Stil nu", riep
hij. „Direct hoort meneer ons en dan is
het telnat! We gaan eerst een eindje ver-
deropen dan zal ik ze jullie laten zien!"
De jongens liepen nu weg maar toen ze
een paar straten verder waren, bleven ze
weer staan en keken allemaal naar de voet
zoekers, die Jaap uit zijn tas haalde.
De pret gaat beginnen.
,Dc heb ze in een klein winkeltje in 'de
stad gekocht", zei hij. „Ik heb ze al gepro-
beard en ze geven een reuze knal! We
rullen ze nu gaan afsteken, wie gaat er
mee?" Da jongens wilden natuurlijk alle
maal mee. Ze moesten toch zien. wat er met
iie voetzoekers gebeurde.
„Waar wil je ze afsteken?" „Waar een
geschikte plaats is, maar we moeten voor
zichtig zijn, hoor! Ze deden hun best om
heel onverschillig te lopen maar dat lukte
toch niet goed. Hansje was de baby uit de
klas en was altijd een beetje bang, als
de grote jongens kattekwaad uit wilden
halen. Nu zei hij ook: „Maar Jaap, zou je
dat wel doen? Als er maar niets gebeurt of
als we maar geen straf krijgen.
De jongens begonnen te lachen: „Ben je
weer bang, baby? Er zal heus niets gebeu
ren, hoor Maar je mag wel naar huis gaan,
als je bang bent om straf te krijgen!" Dat
vond Hansje toch een beetje erg. Hij wilde
niet, dat de jongens hem kinderachtig von
den en hem uitlachten. Hij zei maar niets
meer en liep mee
den nog even te praten, toen keek het
meisje op haar horloge en zei: „Dag Fred,
dus tot morgenavond!" Zzzzt.rombom!
Daar knalde de voetzoeker los en schoot
precies tussen hen door. Het meisje gaf een
gil van schrik en sprong opzij. De voetzoe
ker gleed nog even verder en toen doofde
hij uit
De man schrok eerst zo, dat hij alleen
maar naar de voetzoeker keek en niet zo
gauw aan de jongens achter hem dacht.
Toen hij zich omdraaide zag hij net de laat-
sten om de hoek verdwijnen. Even bleef
hij nog staan en toen zag hij een jongens
hoofd heel voorzichtig om de hoek gluren.
,Apen van jongens!" riep hij „Passen
jullie maar op!" Maar zijn stem klonk niet
erg boos en de jongens dachten niet, dat
hij echt nijdig was. Ze liepen vrolijk ver
der Die eerste was goed gelukt! Nu zien
bij wie ze de tweede konden afsteken! Een
paar jongens gingen nu al naar huis, want
anders kwamen ze veel te last en werden
hun moeders ongerust Zo bleef Jaan met
nog een paar getrouwen over. Hansje, die
niet eens erg had moeten lachen om de
voetzoeker en de schrik van dien meneer
en *t meisje, ging nu ook naar huis. Als de
andere jongens weggingen, durfde hij ook
wel.
Wat er gebeurde.
Toen Jaap en zijn vriendjes een heel eind
gelopen hadden, kwamen ze in een vrij
drukke straat. Er liepen veel mensen. Da
mes met boodschappentassen, heren op de
fiets, die van hun kantoor kwamen en nu
vlug naar huis reden en jongens èn meis
jes, "die met-hun schooltassen; zwaaiend,
druk pratend "langs de winkels liepen.'
De- jongens kwamen uit een klein zij
straatje. Het was een heel nauw straatje,
waar niemand te zien was. Op de hoek, in
m
1 v*
a
Dit kruiswoordraadsel is niet als de ge
wone kruiswoordraadsels. Jë zult zien, dat
elk cijfer er - twee maal in voorkomt. Bij
hetzelfde cijfer moet hetzelfde woord ko
men te 'staan. Let maar eens op.
Horizontaal en verticaal:
L iets wear we van de winter al veel van
hebben kunnen genieten.
een graanschuur.
3. is een soort nagerecht.
4. twee klinkers
5. draai jë om een schroef.
6. is het tegenovergestelde van: rijk»
7. is een stad aan de Zuidkust van
Arabië.
8.
9.
is de naam voor een erg potige vrouw
uit Haarlem.
het middengedeelte van een circus.
10a. (5 letters) lijzig spreken.
10b. (3 letters) een ander woord voor: mak
11. een ander woord voor regel of regel
maat.
een radiovereniging in ons land.
een ander woord voor: toespraak
èeo grote rivier in Duitsland,
een ander woord voor: zeer.
12,
13
14.
15.
de grote straat, stond een politieagent. Hy
keek naar het Verkeer en hy hoorde de jon
gens niet komen. Heel zachtjes slopen ze
dichterbij. Jaap haalde een voetzoeker te
voorschijn. 'De andere jongens letten op of
er niemand langs kwam, want het was even
een beetje stiller bij hun straatje.
„Gauw Jaap, gauw!" zei Flip opeens.
Daar komen mensen van de andere kant
Vlug anders zien! ze het!" Jaap greep een
lucifer en stak dé voetzoeker aan. Met een
reuze knal sprong hij uit elkaar! De agent
maakte een 7 tchtsprong en draaide zich
heel vlug om. Hij stootte daarbij met zijn
arm tegen een oude dame aan, die juist
kwam aanlopen en die ook al erg ge
schrokken was. .Niemand begreep hoe het
zo gauw gebeurde maar de dame viel op
de grond en bl°ef liggen
Intussen renden de jongens al weg,
maar de agent_greep nog juist Roel bij ziin
mouw, Roel riep hard: „Jaap .Bob, help
me!" Toen de jongens dat hoorden draai
den ze zich om,en. even later kwamen ze
terug. Ze wilden hun vriend niet in de
steek laten Nu "pas zag de agent de oude
dame, die on de^ grond was gevallen en
waar nu al een paar, mensen omheen ston
den. Iemand probeerde haar op te heioen,
ma^r ze kon niet, staan.
„Mijn been doet zo'n pijn", zei ze. terwijl
ze donr een paar mensen oo werd gehou
den Toen kwam. iemand r°er voren en
voelde eens aan haar been. „Ik ben dokter"
zei hij „Bel gauw een auto op, want haar
been is gebroken!"
Jaap, die angstig had geluisterd werd
bleek van schrik,.toen hii dat hoorde. De
agent had Roel nog steeds bii ziin mouw
vast en met zijn, andere hand hield hij
nu ook Jan vast. Tranen sorongen in Jaaps
ogen. Een oogenblik later kwam de auto él,
de dame werd erin geholoen. maar eerst
noteerde een andere agent, die er intus
sen bij was gekomen, haar naam en adres.
„En nu gaan jullie maar eens mee!"
zei de agent bars tegen de jongens. „Dat
heb je nu van die grapjes van jullie! Een
ongeluk is zó gebeurd, .dat schijnen jullie
nog niet te weten! Nu zal je er weer meer
van horen!"
Zonder een woord te zeggen, lienen de
jongens achter hem aan naar het politiebu
reau Daar werden..hun namen ongeschre
ven en hun adressen en Jaaps vader werd
on/rcbeld. We hoeven 'niet te zeggen, dat
ze flinke straf gekregen maar de ergste straf
was wel, d->t d'e arme mevrouw nu thuis
met een gebroken been moest liggen.
Toen Jaan de volgende dag eens bij die
mevrouw ging kijken, lag ze met haar been
"esnalkt en dik in verhand on een rust
stoel.;-Jaan wist eerst niet goed, wat hij
moest doen, maar. eindelijk zei hii heel
achtjes: „Het sniit me zo, mevrouw!"
,.Ja iongen. dat he»riio is wel", zei de
oude dame. „Maar. dat komt nu van jullie
onvoorzichtieheid Fen oude dame.'zo'ls ik,
is niet meer zo heel vast ter been .en dart
val je vóór je hét weet. Gelukkig looDt al
les nu nog vrii goed af. er hadden veel er-
"ere dingen kunnen gebeuren Je weet
nooit wat voor gevolgen zo'n granie heeft
"Pen ongeluk is werkelijk zo gebeurd!
Maar, vervolgde ze. toen ze zag. dat Jaan
bijna begon te huilen, nu is alles nog goed
gegaan en ik denk, dat je dit niet gauw
zult vergeten. Het zal voor jou en ie
vriendies een goede les zön geweest!"
En dat was het ooit Ze wisten nu. dat
ie nooit genoeg kunt opnassen met der
gelijke dingen. Er hoeft niets te "ebeuren,
maar de kans is altijd groot. En Jaan dacht
er nog dikwijls aan dat Hansje tóch gelijk
had gehad.
WETENSWAARDIGHEDEN.
Op hüh weg van West-Indië naar New-
Yörk zetten 2000 vogels zich neer op het
schip Santa Rosa. Het waren bijna alle
maal zwalmven. De dieren kosten ;,dte
schoonheidssalon ende kajuit yan'den-ka-
pitein tot Hun verfalyfplaats uit. Na een
uur stegen ze weer „op en vlogen verder.
'S !Oa f :e[A g :0[TS Z JJJBBUIiaASff 'x
:Su|Ssoic(o
zelfs vermeningvul-
Als hlJ net portret van
iemand had gezien, herkende hij die per
soon later weer. Niemand begreep hoe het
kwam. Pas later werd het wonder ver
klaard. De dresseur, dacht werkelijk dat
zyn paard zo knap was. Hy had er geen
het mard klonte fUbIiek bedro°S- Maar
net paard klopte zolang me zijn hoef te.
ofn* oSr£n*'u0t een kieine bewe-
met klonnón r?°fd van zijn baas- onhield
met kloppen. De mensen konden die be
weging met zien, maar de dresseur wist er
zelf ook niets van. Hij deed het zonder dat
hy er erg in had. Hij was zo gespannen of
zyn rekenpaard het goed zou doen, dat hij
in gedachten meetelde en op het goede
oogenbhk onwillekeurig een kleine bewe-
En dan begint het echte werk. Eerst moet S" tenten en Mhfeln 'zifn hf Tj? daar'
Je kunt de winkelkasten net zo hoog ma- ni.et. alleen dieren,
ken als je zelf wilt. Bovenop plak je eenkunnen Z3cb
erg aan
ook ménsen
bepaalde dingen
deksel van karton. Het deksel, dat dus "en- Ee" Professor nam daar eens een
eigenlijk het tafelblad is moet een beetje 25°ff ^ei HlJ klo,Dte 48-. daarna 50- en
uitsteken, net als in een echte winkel Je jaazna 54 keeF °P de tafel en vroeg de stu-
kunt nu nog meer doosjes op het karton I i? °m ni te teUen> maar te
zetten, zodat je een hoge kast krijgt (zie Iacba wanneer hy langer en wanneer hij
afbeelding)
•ai]1 iii
1
1
w
w
Als je een oude schoenendoos ui' een ech
te poppenkamer hebt kan je die goed als
winkel inrichten. Je zet dan een lage toon
bank van lucifersdoosjes in het midden en
hoge voorraadskasten langs de kanten. In
de doosjes kan je verschillende levensmid
delen doen zoals rijst, krenten en rozijnen,
suiker, meel enz. Wanneer je nu nog een
pop als juffrouw aankleedt en achter de
toonbank zet en een andere pop met een
mantel aan ervóór, zal je eens zien, hoe
leuk het staat. Als je de winkelkasten klaar
hebt, moet je ze nog verven. Het is niet be
slist nodig, maar het staat veel leuker
Vooral de kartonnen bladen moeten mooi
ge'-leurd worden.
Jullie ziet dat het helemaal niet moei
lijk is om zelf een winkel te maken. En
niet alleen een winkel, maar een heel huis
kan je met lucifersdoosjes inrichten. Be
denken jullie zelf maar eens, hoe je de
verschillende meubelen kunt maken. Het
is helemaal niet moeilijk!
Het is altijd al een grote vraag geweest
of dieren nadenken of alles uit instinct
doen. Tegenwoordig neemt men aan, dat
niet alles instinct is, wat ze doen. Maar ze
ker is het een feit, dat veel dingen, waar
van men denkt, dat het toch wel heel knap
van de dieren is, gewoon een aanwendsel of
een bepaalde reactie is.
Er wordt bijvoorbeeld op de deur geklopt
Nog voor iemand iets heeft kunnen zeggen,
roeot de papegaai: „Binnen!"
De hond ziet, dat zijn baas een jas aan
trekt en begint meteen bly te blaffen om
kriiet (zie T wanneer ny langer en wanneer hy
JS k korter dan de vorige keer klopte. Alle stu
denten raadden er maar naar, maar één
zei precies hoe dikwiils er geklopt was.
Hij vertelde dat hy al van klein kind af
vlak by een spoorbaan had gewoond. In
het begin telden de kindéren de Wagens
van de goederentreinen ieder abart, maar
na jaren schatten ze alleen nog naar het
geluid van de wielen tegen de rails. Ze
telden daarbij niet en keken ook niet naar
de klok. Maar zo groeide hét gevoel voor
tijd en rythme helemaal samen met hen.
Dit rrevoel voor tüd kennen de dieren
ook. Olifanten in Indië, die bij een of an
der werk bezig zijn, houden precies oo de
tijd, dat gepauzeerd wordt oo. ook zonder
dat er een teken gegeven wordt. Een kraai
kan niet tot drie tellen, maar twee men
sen of drie mensen is voor hem een heel
ander gezicht. Zo is het ook bij de nachte
gaal. Daar komt nog bii, dat het heel goed
mogelijk is, dat die nachtegaal bij de derde
meelworm echt .genoeg" had. De paoe°nai
wist ook niet, wat het woord „binnen" be
rekende, rnaar hij was er oo gedresseerd
om „binnen" te roeoen als er oo de deur
ekloot werd. Hij dacht er zelf helemaal
niet bij na, als bij „binnen* riep
De mensen, die zelf dieren hebben, zeg
gen al heel gauw, dat hun hond of hun
noes toch zo bijzonder verstandig is, maar
dat komt meestal voor een deel omdat ze
zoveel van die dieren houden en daarom
elke kleinigheid als een blijk van het bij
zondere verstand van hun vriend beschou
wen. Als de baas ziin hond een vraag stelt
en het dier begint daarop hard te blaffen,
zegt de baas al gauw: „Geloof me maar,
dat dier verstaat elk woord dat je zegt!"
Precies kunnen we toch nooit nagaan in
hoever een hond of een ander dier werke
lijk begrijpt, wat er tegen hem gezegd
wordt en in hoever hij alleen maar rea
geert op een paar vaste Manken of op een
paar bewegingen, Dikwijls ook alleen óp de
uitdrukking van het gezicht van zyn baas,
In ieder geval hebben de mensen, die be
weren, dat dieren geen verstand hebben,
ongelijk!
Twee houthakkers in Oregon zagen plot
seling rook uit een boomstam komen. Ze
gingen onderzoeken, wat er te doen was en
zagen toen, dat er een meteoor in de boom
was geslagen!
De meest merkwaardige van cfe geisers
óp Usland is de Smidur. Wanneer-je een
stukje zeep in de opening van deze geiser
gooit schiet er een dampstraal omhoog van
tientallen meters hoog.
j
Wm§m,
Wmm
i
I-'*'■1
li*-
m 'Wfc-
i',KhyJ'^K' s.'tetel Vi'V-v-"
Sjh 4»-'v»; y*' V /'C 'vl li-yi 1
In de zomer is de watersport wel een van
de mee?t. geliefde takken van sport. Op on
ze grote meren in Friesland en ook in
Utrecht en Zuid-Holland kan je dan ie
ranke zeilboten met de prachtige witte
zeilen over het water zien glijden. Dat 's
een echt Hollands gezicht Maar niet al
leen in de zomer, ook in de winter bij
sneeuw en Ijs. is het heel goed mogelijk om
te zeilen, zoals jullie ook op dit plaatje
kunnen zien. Alleen wordt dit soort zeilen
in ons land niet veel gedaan omdat er
meestal geen gelegenheid voor is. De ijszeil-
boten, die je hier ziet en die juist voor een
wedstrijd zyn gestart, zijn op de grote Mau-
rische meren in Oost Pruisen, waar volop
gelegenheid voor deze wintefzeilsport is,
In snelle vaart glijden de boten door de
sneeuw op de uitgestrekte ijsvlakten. Het
is een prachtig gezicht!
