Al te goed is buurmans gek
Beschadig |j
mij niet
De amateur
detective
Radioprogramma's
Boksen
Chamberlains bedrogen verwachtingen. Vaak
genoeg gewaarschuwd.
OP ELKE BUS EEN BON VOOR GESCHENKEN
GEBRUIK
Spof
Korfbal
SCHIEDAMSCHE RADIO CENTRALE
Burgerlijke Stand
VLAARDINGER-AMBACHT.
Geboren:
Op Zaterdag l$ Maart is Neville Cham
berlain, premier van Engeland, 70 jaar oud
geworden. Het is voor hem geen vroolijke
dag geweest Immers, op don avond voor
zijn verjaardag moest hij in een rede te
Birmingham, waarin hij gehoopt had
trolseh op de resultaten van zijn streven
naar een Europe es die verbroedering te
kunnen wijzen, urbi et orbi erkennen dat
zijn politiek ten eenen male gefaald had;
dat zijn vertrouwen in het woord van deu
Duitschen Führer, waarop die politiek was
gebaseerd, geheel vernietigd was, en dat
er Engeland nog sledits één ding over
bleef: in aller haast een zoo breed mo
gelijke internationale dam tegen het voort
stuwend Duitsch imperialisme op te wer
pen. Iedereen, die de *emier op dien
avond heeft hooren spreken, zal gevoeld
hebben, dat zijn teleurstelling en verbit
tering volkomen oprecht waren. In tegen
stelling met verschillende van zijn poli
tieke adviseurs, zooals Sir Robert Van-
si ttart, en een aanzienlijk aantal Engel
sche staatslieden van meerdere en min
dere rang, oa. Churchill en Eden, had
de premier geloofd, dat München, de grond
slag had gelegd voor de consolidatie van
den Europeeschen vrede, en dat Doitsch-
land na München geen territoriale eischen
in Europa meer te stellen had. De bitter
heid, waarmee hij over de trouwbreuk
van den Duitschen Führer sprak, is daar
het beste bewijs van.
i Naïef vertrouwen.
Er zijn echter nog andere bewijzen. Een
week "foor de Duitsche invasie in Tsje-
cho-SIowakije en de verscheuring van de
overeenkomst te München, verzekerde de
premier een aantal Lagérhuisleden, die
hem in besloten kring een diner aanbo
den, dat hij er vast van overtuigd was,
dat Hitier de persoonlijke beloften, die
hij hem in München laad gegeven, nooit
zou breken. Hij gaf daarmee uiting aar-
een bijna naif vertrouwen in de goede
bedoelingen van Engelands medespeler in
het spel om de macht, en van een on
verwoestbaar optimisme, dal zijn geheele
bonding tegenover de internationale toe
stand al meer dan een jaar lang heeft ge
kenmerkt en hem tot richtslijn voor de
bepalinjf van Engelands buitenlandsch be
leid heeft gediend. Men herinnert zich,
dat zijn regeering, nog geen week voor
dat Hitier de overeenkomst van Mün
chen verscheurde en een nieuwe inter
nationale crisis ontketende, door middel
van de pers liet weten, dat zij de inter
nationale vooruitzichten bemoedigend
achtte, zoo zeer zelfs dat men mocht ho
pen nog voor het eind van dit jaar een
overeenkomst over beperking der bewape
ning te bereiken. Het was niemand min
der dan Chamberlain zelf, die deze nu
zoo onbegrijpelijk optimistisch schijnende
mededeeling heeft geïnspireerd, om niet te
zeggen gedicteerd, aan de persmenschen,
die hg voor een onderhoud had ontvan
gen. Ongeveer tor zelfder tijd sprak Sar
Samuel Hoare iu jubeltonen over hot gou
den tijdperk, dat zou aanbreken wanneer
de dictatoren en de leiders van de demo
cratische landen tot een vijf jaren plan
voor de vrede zouden besluiten.
Blind optimisme.
Nu is het waar, dat iedereen zich ver
gissen kan, en dat men het daarom den
premier en zijn collega's wellicht niet
kwalijk zou mogen nemen, dat hij zich
bij de gelegenheid van zijn onderhoud met
de Engelsche pers zoo schromelijk in zijn
beoordeeling van den internationalen toe
stand vergist had. Maar dit geval staat
niet alleen. Sedert Chambcilam m Februari
193S de leiding van de buitenlandsche po
litiek op zich nam, en de diplomatieke
experts van het Foreign Office links liet
liggen, heeft hij zich telkens weer tot
uitingen van gevaarlijk men zou bijna
kunnen zeggen blind, optimisme laten ver
leiden. Op 27 Juli, dus terwijl Duitsch-
land reeds aan het naobiiiseeren was voor
de in Mei besloten liquidatie van Tsjecho-
Slowakije, verklaarde de premier in het
Lagerhuis, dat „de internationale hemd
veel helderder was geworden, en dat de
spanning in Europa sterk verminderd was".
Op 30 September verklaarde hij bij zijn
terugkomst uit München, dat hj niet al
leen „vrede met cere" maar „vrede voor
onze generatie" had meegebracht. Op 1
November verweet hij de oppositie in het
Lagerhuis, dat hun constante achterdocht
betreffende de motieven en de plannen
van Buitschland verantwoordelijk was voor
vde van de internationale moeilijkheden.
Op 30 December zei hij in zijn Nieuw
jaarsboodschap aan de conservatieve par
tij, dat ,„een jaax geleden niemand het
gewaagd zou hebben te voorspellen, dat
de vier gxoote mogendheden van Europa
in een jaar trjjds zoo ver zouden zijn
voortgeschreden op den weg naar de in
ternationale verbroedering... een jaar, dat
zooveel bewijzen heeft gegeven van goe
den wil geeft zeker een reden tot optimis
me". Op 31 Januari verklaarde hij in het
Lagerhuis, dat het niet waar was „dat de
verzoeningspolitiek gefaald had, in tegen
deel, deze politiek boekte gestadig nieuwe
successen".
Geen gebrek aan intellect.
Nur bet Sngeisch v*o
AUTHONY BERKELEY
4>
„Als u zoo vriendelijk zoudt willen zijn
en mij uw bezwaren meedeeten, dan ver
zeker ik u, dal..."
„Gaat u nu ©ogenblikkelijk den direc
tear halen," siste Chitterwick. De chef
verdween en eeoigen tijd daarna kwam
een piekfijne jongeman, die afkeurend op
Chitterwick neerzag.
„Bent u de directeur?" stootte Chitter
wick „uit, trillend van opwinding,
"„De directeur is zeer bezet," zei de
jongeman koeltjes. „Maar als u zoo _goed
wilt zijn en mij de zaak even uitleg
gen..."
„De zaak uitleggen? Het is een zaak op
leven en doodi"
„Als die dame ziek is," zei ie jonge
man, in het geheel niet van zijn stuk ge
bracht, „3an is er wel een dokter in het
hotel."
Chitterwick stond op en keek hem vlak
in het gezicht.
„Haal dan den dokter en den direc-
'teur," zei hij 'heel vlug. „Deze dame is
doodi"
De jongeman was ineens verdwenen.
Hoe deze serie grove oordeelsfouten te
verklaren? Het is niet, dat de premier
niet vaak genoeg gewaarschuwd weTd.
Twee van zijn ministers, Eden en Duff
C-ooper, zijn afgetreden, omdat zij het
Teitrouwen in het optimisme van den pre
mier, waarop zijn buitenlandsch beleid ge
grondvest was, niet konden deelen. De
permanente experts in het Foreign Office
hebben evenmin verbeeld, dat zij het oor
deel van de premier niet gewettigd acht
ten door de feiten. „Elder statesmen" zoo
als Churchill hebben hem keer op keer
met den proietisehen blik van een Cassan
dra gewaarschuwd. Ondanks dit alles is
de premier tot op het laatste oogenblik,
ja zelfs nog na de invasie van Tsjecho-
Slowakije, in de goede bedoelingen van
den Führer blijven gelooven. Immers op
den Woensdag, toen de Duitsche troepen
's ochtends Praag reeds waren binnenge
rukt, zei de premier nog in het Lager
huis, dat hj ,g,een reden zag om den
Führer van trouwbreuk te beschuldigen".
Eerst twee dagen later te Birmingham
erkende hij eindelijk, dat hij zich gron
dig vergist had, en dat het niet langer
Ditmaal kwam de directeur werkelijk
Het was een intelligente man, die de
situatie dadelijk begreep. Chitterwick ver
klaarde hem en den dokter met ©en paar
woorden, hoe hj de oude dame had hoo
ren snurken, naar haar was toegegaan
om haar wakker te maken en toen tot de
ontdekking was gekomen, dat zij dood
was. De directeur maakte enkele geba
ren en wenkte met de hand tegen iemand
in de verte en als door tooverij werd
een barricade van schermen om de plaats
van de misdaad opgesteld. Aldus onzicht
baar geworden voor het nog aanwezige
publiek, stelde de dokter een oppervlak
kig onderzoek in, zonder het lichaam,
meer dan strikt noodzakelijk, aan te ra
ken
„Inderdaad, ze is dood," stelde hij vast.
„En ik zou bijna kunnen zweren, dat zij
blauwzuur of iets dergelijks heeft inge
nomen. Ja kijk eens even, is dat
niet een flescbje, dat ze in haar hand
heeft?"
Uit een van de handen van de dame
kwam de hals van een klein fleschje juist
even te voorschijn. De dokter boog zich
over het koffiekopje op de tafel en rook
er aan.
„Inderdaad, het is blauwzuur," zei hij.
„Zij heeft het met de koffie ingenomen."
„Zelfmoord?" vroeg de directeur lako-
niek.
„Het ziet er wel naar uit," stemde de
dokter toe.
Nu kwam Chitterwick tusschen heiden.
„Maar u zult er toch de politie bij ha
len, nietwaar?"
mogelijk was er nog illusies omtrent de
bedoelingen en ambities van het Derde
Rijk op na te houden. De vraag rijst der
halve nogmaals: hoe is dit alles te ver
klaren Is Chamberlain eenvoudig een
dom man met oen langzaam werkend
brein? Niemand, die ooit met beun in
conferentie is geweest zou dit oen oogen
blik durven beweren. Zelfs Franscho col
lega's, die zoo gauw geneigd zijn de En-
gelschen van. gebrek aan intellect te be
schuldigen, hebben herhaaldelijk hun be
wondering uitgesproken over uen scherpen
geest van den premier.
Goed zakenman; geen leider
van de huidige buitenland
sehe politiek.
Aannemelijker is, dat het door dik en
dim gehaudhaafde vertrouwen van den
premier in de beloften van de dictatoren
te wijten was aan een gebrek aan histo
rische kennis, een gebrek aan psycholo
gisch inzicht, en in bet bizoader een
gebrek aan ervaring op het gebied van
de buitenlandsche politiek. Chamberlain
was, loen hij de leiding van de buiten
landsche politiek van het Foreign Olfice
overnam, een typisch vertegenwoordiger
van die klasse Engelsehen, wier visie nog
in sterke mate beperkt blijft door insulaire
traditie. Hij was een knap Engelsch za
kenman met alle verdiensten van dit type:
oprechtheid, vastbeslotenheid (die in Cham
berlains geval aan koppigheid grensde),
energie en een ingeboren gevoel voor
„fair play". Juist echter omdat hij deze
verdiensten in zoo sterke mate bezat, was
hij wellicht ongeschikt voor het beleid
van EngeJands buitenlandsche politiek in
deze criiische fase van de geschiedenis.
Nooit een studie van de geschieden s ge
maakt hebbend, nooit de regels van het
weinig verheffend spel van „balance of
power" geleerd hebbend, altijd, als de
goede zakenman die hij is, in het practi-
schc leven levend, meende hij wellicht,
dat de gedragslijnen, die zijn Engelsche
maatschappij als bindend aanvaardt, ook
voor de internationale samenleving gol
den. Zijn eigen oprechtheid, en zrjh mo
reels code als gentleman, die een eenmaal
gegeven woord nooit zal breken, maakte
het hem onmogelijk te twijfelen aan de
goede, trouw van de staatshoofden, waar
mee hij te doen had. De fascistische leer,
dat het belang van den staat élke tiouw-
beuk en elk schenden van de conventio-
iieele moraal rechtvaardigt, bon of wilde
hij niet begrijpen. Dat zou immers be-
teekenep. Jat de staatslieden, die deze
leer huldigen, will not play the game",
En dat is een gedachte, waar de En-
gelsehman van Chamberlains achtergrond
en beperkte visie nauwelijks toegankelijk
voor is.
Die Haghc"Vlag éjp Lenig 45.
De eerste bekervvedstrigd tegen Die Haghe
heeft Vlug en Lenig, Tzij het dan ook
op het nippertje, geworjnen. Dit resultaat
is zeer fraai, daar 2 jaar geleden tegen
deze Hagenaars een zwtire nederlaag werd
geleden. t
In het begin zag bel, er niet naar uit,
dat de pumen naar Schiedam zouden gaan.
Reeds na 6 minuten hadden de Hagenaars
reeds een 20 voorsprong, met de rust
was de stand 31.
Ook toen vlak na de rust de stand op
41 werd gebracht, gaven de Schiedam
mers nog met op. Enkele minuten voor
het einde was de stand' 44 gelijk. Vlug
en Lenig 2ette alles op den aanval en
zij kreeg loon naar werken, toen het vlak
voor het einde 54 -werd.
Ving en Lenig 2 bracht het er ook niet
slecht af, door van Sperwers 2 in Rot
terdam, waarvan zij eenige weken gele
den met 30 verloor, een gelijk spel 33
af te dwingen.
DINSDAG, 4 April 1939.
Hilversum I, JS75 en 415.5 M.
KRO uitzending.
89.15 Gramofoon. (Om S.15 Bor.) 10
Gramofoon. 11.30 Goisd. halfuurtje. 12
Ber. 12.15 Orkest. 2 Voor de vrouw. 3
Modeenrsus 4 Giamofoon. 5 Melodisten,
0.35 Spoit 7 Ber. 7.15 Causerie. 7 45
Gramofoon. 8 Bor. 8 15 Lijdensmeditatie.
9.30 Symphonic-oikest en solist. 10.30
Ber. 10 40—12 Gramofoon.
Hilversum II, 301.5 M.
AVRO uitzending. 6.30—7 RVU,
S Orgel. 8.15 Ber. 8..17 Gramofoon. 10
Moigemvijding. 10.15 Gewijde muziek.
10.30 Voor de vrouw. 10.35 Cello en
piano. 11 Voor de huishouding.. 11.30
Orgel en zang. 12.15 Ber. 12.17 Gramo
foon. 1.15 Ensemble. 2 Oikest. 2.45 Knip
cursus. 3.45 Trio. 4.30 Kinderkoor. 5 Kin
derhalfuur. 5.30 Concert. 6.30 Causerie
7 Voor de kinderen. 7 05 Danoe Bami.
7.30 Engelsche les. 8 Ber. 8.20 Gramo
foon. 830 Bonte DinsdagavoiidtreJi. 10
Tooneel. 10 20 Kwintet. 11 Ber. Dans
muziek. 11.3512 Gramofoon.
Droitwich, 1500 M.
11.20 Oihesl. 12.15 Gramofoon. 1.05 Or
gel. 1.35 Stafmuziek. 2.20 Sestet 2.50
Zang en piano. 3.20. Orkest 405 Pop.
concert. 4.20 Strijkkwartet. 5.20 Orkest.
7.20 Variété-progr. 7.50 Gabaxetpcrogr.
8.20 Operette. 10.05 Orkest en soliste.
11.20 Joe Loss. 11.5012.20 Dansmuziek
Radio Paris, 1648 M.
9, 10, 10.25 en 11.20 Gramofoon. 12.35
tang. 1.25 Orkest. 2.05 en 2.35 Zang.
3.05 en 4.40 Gramofoon. 505 Zang. 5.25
Cello. 5.55 Cnamofoon. 6.35 Viool en
cello. 7.20 Oikest. 10.3511.50 Kamer
muziek.
Keulen, 456 M.
5.50 en 6.30 Gramofoon. 7.50 Ensemble
11.20 en 12.35 Orkest. 1.302.20 Pop.
conceit 3 20 Oikest -J.30 Oilmi jj
Giamofoon. 7.60 Ueunami Hum-u -i,
solist, 9.35 Giamofoon. 9 50— 11 ?'r u -
keslen.
Brassd, 322 en 484 M,
322 M. (Vlaamse!)) 12.20 G uimdoon.
12.50 Orkest. 1.50—2 20, 5 20, 6 50 7 20
en 8.20 Cnamofoon. 9 20 en 10 ld Or
kest en solist 10 50—11,20 Cnamofoon.
484 M. (Fransoh). 12.20 Giamofoon.
12.50 en 1.30 Oikest cn solisten. 1 50—
2.20 Gramofoon. 5.20 en 5 50 Dansor-
kest. 6.35, 7.35 en 8.20 Gramofoon. 8 40
Orkest en solist. 10.30 Dansoikést. 1115
11.20 Gramofoon.
Dinsdag 4 Aprii.
Programma 3.
Keulen 8. Parijs Radio 9.20, Radio P.
T. T. Nord 9.30. Keulen 9.50. Parijs
Radio 10.20. Radio P. T. T, Nord 10.50.
Keulen 11.20. Brussel (Ned.) 12.20. Lon
don Regional 2.20. Keulen 3 25. Radio
P. T. 1. Nord 4.20. Brussel (Ned. 5 35.
Keulen 6 50. Brussel (Ned.) 7.30. Keu
len 7.50. Brussel (Fr.) 8.40 London
Regional 9 20. Brussel (Fr.) 9.35. Brus
sel (Ned.) 10.20. Boedapest 1030. Brus
sel (Ned.) 10.50. Parijs Posle Parisien
of Diversen 11.20.
Programma 4.
Brussel (Ned.) 8. Diveisen 9.20 Lon
don Regional 10.35. Droitwich 12.15.
London Regional 12.50. Droitwich 5.35,
Brussel (Fr.) 6.35. Droitwich 7.20. Lon
don Regional of Diversen 9.45. Droit
wich 10.05.
Programmn 5.
Luxemburg 8.20. Diversen 9.20. Luxem
burg 10.35. Diversen 11.05. Radio Pa
ris 11.20 Brussel (Fr.) 12.20. Luxem
burg 2.35. Brussel (Fr.) 5.50. Keulen 6.30,
Brussel (Ned.) §.50. Radio Paris 7.20.
Brussel (Ned.) 7.50. Diversen 9.05. Brus
sel (Ned.) 9.20. Brussel (Ned.) of Diver
sen 9 45. Luxemburg of Diversen 11.20.
Schiedam IPhoenix 21.
Gisteren hebben onze stadgenooten kans
gezien om met 21 revanche te nemen
op de 20 nederlaag in den uitwedstrijd
tegen Phoenix.
Na 20 min. bezorgt Patijn „Schiedam"
de leiding. Met den stand1 1—0 gaat de
rust in.
Vrij kort na den aanvang der tweede
helft, brengt mej. Verwey de Winter den
stand op 20.
Na de vakverwisseling verkleint Phoenix
spoedig haar achterstand, 21.
Phoenix blijft steeds in den aanval,
maar komt niet tot scoren.
Henry Armstrong wint.
De wereldkampioen Henry Armstrong
verderagde zijn titel in het lichtgewicht
tegen Davey Day. De ontmoeting vond
voor 11.000 toeschouwers te New York
plaats. Armstrong won door k.o. in de
12de ronde.
Scheepvaart.
SCHIEDAM. Aangekomen 30 Maart: Eng.
ms.. „Lochkatrine", van Rotterdam, om
te dokken bij de werf Wilton.
SCHIEDAM. Aangekomen 31 Maart:
Noorsche m.s. „Moldanger", terug uit zee
om te dokken bij de werf Wilton, Duit
sche m.s. „Lisa Essbeiger" van IJsland,
om traan te lossen bij de N.V. Schieveem
in de Wilhelmmahaven.
SCHIEDAM. Vertrokken 31 Maart; Ned.
s.s. „Maasburg", naar Vlaardingeu.
SCHIEDAM. 'Vertrokken 1 April. Griek-
sche s.s. „Eleni Strathatoe", naar Gulf-
port.
YLAARD1N GEN.
Geboren:
30 Maart. Leendert Comeiis, zoon van
L. C. Hoogstad en J. H. P. van dér Wla1,
Van Kinsbergenplaats 47 Wilhelmina,
dochter van K. Groeneveld en J. E. Poot,
Huijgensstraat 8. Klazina Margaretha,
dochter van M. L. de Bruijn en M. K.
Roodenburg, Vlaaxdinger-Ambacht.
Ondertrouwd:
P. van Eijk, 21 j. en M. Langbroek, 23
j. L. A. Boeije, 25 j, (Schiedam) en
W. K. Eibers, 22 j. G de Ligt, 23 j.
en O. van Krimpen, 18 j. J. Ommering,
24 j. en H. Schenk, 22 j.
Overleden;
29 Maart. Magje van Berkel, 86 jaren,
wed. van J. de Ligt, le Afrolsteeg 3.
24 Maart. Johannes Petrus Jozefus, z.
van W. J. Landman en J. P. Gottaar, Prins
Hendriklaan 79. Comeiis, zoon Yan W„
van Schaijk en W. van Deventer, Dwars-
baauwstraat 7.
27 Maart. Adrianus Jacobus, zoon van
A. J. Lansbergen en O. A. van Vliet,
Broekkade 2. Maria, dochter van M.
Naeije en A. C. Romers, Rozenlaan 108.
28 Maart. Adriana Klazina Jaooba,
van L. van der Vaart en W. Pelt, Rozen-
laan 130.
Ondertrouwd:
23 Maait J. Vermeijden, 26 j. (Rotter
dam) en M. N. Hofmans, 28 j. J. van
Dorp, 23 j. en H. Pronk, 23 j.
TVvXg, y, umAA
De directeur deelde hem mede, dat hij,
alvorens zijn kantoor te verlaten, daartoe
reeds opdracht had gegeven.
„Goed, goed," zei mijnheer Chitterwick.
„En toch, als u dai; geen bezwaar tegen
zoudt hebben..."
„Nu?" vroeg de directeur.
„Hoofdinspecteur Moresby van Scotland
Yard. Ik ken hem zoo'n beetje. Ik dacht
erover hem op te bellen."
„Nu, ae politie zal looh wel voldoende
zijn," meende de directeur. „Scotland Yard*
zal zïcb met druk maken om een zelf
moord."
„Neen, zeker niet," stemde Chitterwick
toe. „Maar was het wel zelfmoord?" En
weg was hij.
Geh'kkig was hoofdinspecteur Moresby
in zijn kamer, toen Chitterwick de verbin
ding met Scotland Yard tot stand ge
bracht had.
„Mijnheer Chitterwick?" vroeg deze met
joviaie stem. „Maar natuurlijk herinner
ik mij t« weL U bent toch een vriend
van mijnheer Sheringham, is het niet?"
„Ik Lel u uit Piccadilly-Palace op," zet
Chitterwick. „Hier is iets ontzettends ge
beurd. Vreeselijk. En vlak voor mijn
oogen."
Heel onsamenhangend en verward her
haalde Chitterwick zijn relaas over den
dood van de onbekende dame en voegde
er de gevolgtrekking van den dokter aan
toe. „Daarom dacht ik, dat u misschien
even langs kon komen niet officieel,
ook als liet buiten uw rayon zou val
len..."
Hoofdinspecteur Moresby ging daar niet
zoo dadelijk op in.
„Nu, ik" denk, dat de inspecteur van
dienst het best alleen af zal kannen,
mijnheer Chitterwick."
„Ja, qjaar ik dacht... 'Dat wil zeggen,
niet dat ik er een persoonlijk© aangele
genheid van wil maken, maar ik ben in
een buitengewoon verantwoordelijke posi
tie en wat ik eigenlijk zeggen wil..."
Als Chitterwick zenuwachtig was, had
hij de gewoonte*om zrfr zinnen niet af
te maken, maar hetgeen hij eigenlijk be
doelde, w~is in den regel zeer duidelijk.
,,'t Is begrijpelijk, dat het geval a van
nw stuk heeft gebracht, maar u moet
toch uw verantwoordelijkheid niet over
schatten. Weet n wel, dat iederen dag
dozijnen menschen zelfmoord plegen?Dat
gebeurt veel meer dan u misschien wel
denkt Natnurlij'k komt het niet vaak voor,
dat men er bij is en zit toe te kjjken,
zooals in uw geval."
„Neen, dat is het juist niet," jammer
de Chitterwick. „Daar gaat het nu juist
om. Ik zag, ik moet gezien hebben, hoe
de arme vrouw stierf, maar niet... Eigen
lijk ben ik er niet zoo zeker van, dat
ze..."
De hoofdinspecteur werd ineens erg of
ficieel. A ie op zijn veranderden toon,
zou men kunnen denken, dat iemand an
ders zijn plaats aan de telefoon had in
genomen.
„Wacht eens even. Wilt u daarmee weg
gen, dat u enkele aanwijzingen hebt, die
u' mij persondijk - voorleggen wilt
„Ja, ja, zoo is het," zei Chitterwick
opgelucht. „Hel zijn wel geen bewijzen.
Alleen maar iets, dat ik gezien heb. Ten
slotte ben ik er niet beelemaal zeker
van, dat.. Maar ik geloof toch, ,dat men
het zoo zou kunnen noemen, tenminste als
ik het goed zag, dat ik..."
„Ik oen binnen een kwartiertje bij u."
Moresby maakte abrupt een einde aan
het zenuwachtige gestamel van Chitter
wick. „Wilt a mij aan den hoofdingang
opwachten? Het is niet noodig, dat iemand
anders weet, dat ik kom." En toen hing
hjj den haak op.
Het is moeilijk nauwkeurig na te gaan,
**anneer voor de eerste maal na den dood
.an de oude dame het vage beeld van
een hand boven het koffiekopje in het
brein van Chitterwick naar vorm was ge
komen. Eerst, toen het voor hem uitge
sloten was, flat zij mt eigen beweging
vergif ingenomen had, had bet «tem mets
gezegd, klaar daarnatoen de eerste
schrik over haai dood voorbij was en hij
het geval combi..oenïs met de brute ge
baren van den roodhariger, man, werd
het een duister geheel. Tenslotte kwam
■het heel intermezzo weer klaar /oor zijn.
geest en het wekte toen sombere ver
moedens bij hem. De gedachte, dat dit
juist wel eens van veel beteekeai» kon
zjjn, was enkele minuten, voordat de
dokter en de directeur eindelijk versche
nen, bij hem opgekomen, en daarom had
hij er voor gezorgd, dat het lichaam niet
door onbevoegden werd aangeraakt, vóór
dat de politie het gezien zou hebben.
(Wordt vervolgd).
