Hoe Alfred een goede daad
verrichtte
Geschiedenis zonder woorden
Om zelf te maken
JOKE-EN HAAR LIEVELING
Kruiswoordraadsel
WASDAG
Een wandeling in de
Herfst
Wie was „Uricie Sam?"
HOE KUN JE GLAS DOOR DE TAFEL
LATEN LOPEN?
voor haar kopen! Maar zijn boek dan? Dat
zou hij dan niet kunnen kopen! Alfred wei
felde. Hij liep een paar passen vooruit,
maarineens draaide hij zich om, rende
naar het meisje toe, pakte haar bij de
hand en zei:
„Kom maar mee!" Toen holde hij met
haar naar de banketbakkerij en kocht het
brood. De tranen van het meisje waren he
lemaal gedroogd. Ze scheen het eerst niet
te kunnen geloven.
Samen liepen ze naar huis. Eerst kwa
men zij bij het huis, waar het meisje woon
de, maar toen Alfred wilde weggaan, zei
ze: „Nee, je moet boven komen, bij moe
der!"
den kruidenier en haal daar een pond rijst;
ik zie dat we niets meer hebben.
Als de wind stoof Alfred weg. Eerst ging
hij naar den kruidenier en deed zijn bood
schap. Toen ging hij op weg naar de boek
winkel. Hij floot van plezier, want straks
zou hij met een groot pak onder zijn arm
terug komen. En in dat pak zou het boek
zitten.
Plotseling zag hij een klein meisje, dat
voor een banketbakkerswinkel stond te
huilen. Alfred was een aardige jongen en
hij trok 't zich altijd aan als iemand ver
driet had.
„Waarom huil je?" vroeg hij op den man
af aan het meisje. Het meisje keek hem
even aan en begon nog harder te huilen.
„Toe", zei Alfred nog eens, „waarom huil
Nog eens telde Alfredje zijn opgespaar
de centen na. Hoera! Nu had hij drie gul
den bij elkaar. Zijn lang gekoesterde wens
ikon nu in vervulling gaan. Nu kon hij dat
prachtige boek over schepen kopen, dat hij
in de étalage bij Van den Broek had gezien.
Het was een boek met een mooie rood met
Toen begon het meisje snikkend te ver
tellen en Alfred begreep uit haar droevig
verhaal dat haar moeder ziek was en dat
ze brood moest kopen, maar dat ze haar
geld verloren had.
Direct hielp Alfred haar zoeken. Vier
keer liepen ze de straat op en neer, want
daar moest ze het verloren hebben, zei ze,
maar ze vonden niets. Alfred besloot toen
Dat deed Alfred en even later stonden
ze met z'n tweeën voor het bed, waar de
moeder van het meisje ziek lag. Alfred
werd een beetje verlegen, toen mevrouw
hem vriendelijk toeknikte en hem een hand
gaf. Lang bleef Alfred niet. Nadat het
meisje en haar moeder hem hadden be
dankt, liep hij de trap af en ging naar huis.
Aan het boek dacht hij niet eens, zo ge
lukkig voelde hij zich. Stel je voor, dat hij
dat meisje eens niet geholpen had!
Wie weet had haar moeder honger moe
ten lijden.' Erg rijk schenen ze niet te zijn.
Toen hij thuis kwam, zei moeder: „En
waar is je boek?"
„Dat heb ik niet", zei Alfred vrolijk en
toen moeder hem met grote ogen aankeek,
vertelde hij wat er gebeurd was.
Zodra hij uitgesproken was, drukte moe
der haar jongen tegen zich aan en zei:
„Wat ben ik -blij dat je dat gedaan hebt!"
En 's middags gaf vader hem een kwartje,
zodat hij.weer drie gulden bij elkaar had
en het boek kon kopen.
goud bewerkte kaft en toen Alfred een
keer in de winkel was gelopen, had hij het
■ééns doorgebladerd en gezien dat er schit
terende, gekleurde platen in stonden. En
,^at boek kostte precies drie gulden. We
kenlang had Alfred gespaard. Zo nu en
"êan kreeg hij een paar centen van vader en
'snoedër en toen tante laatst op bezoek was,
had hjj zelfs twee kwartjes gekregen!
Nu was het zo ver. Vrolijk liep Alfred de
keuken binnen om het nieuws aan moeder
te vertellen.
„Dat is fijn, jongen", zei moeder. „Zie je
.wel dat ik gelijk gehad heb? Wie maar ge-
Suld heeft, komt er wel! Jij dacht dat je
'$ie drie gulden nooit bij elkaar kreeg."
3?oen trok ze haar zoontje naar zich toe en
(kuste hem op z'n wangen. Alfred straalde,
•pat moeder ook blij was, vond hij nog fij-
tner. Maar lang kon moeder zich niet met
hem bemoeien, want ze had het druk.
„Zeg Alfred", zei moeder, ,als je naar de
boekwinkel gaat, ga dan eerst even langs
Vroeger toen er nog geen „eetwagens"
en dergelijke dingen bestonden, kookten
de soldaten hun potje zelf. Ze maakten een
vuur, zetten- drie stokken tegen elkaar en
hingen daaronder een ketel. Ik wed dat
jullie zoiets best voor je tinnen soldaatjes
of andere popjes zoudt willen hebben. Je
hoeft er helemaal geen geld voor uit te
geven, want je kunt het heel gemakkelijk
zelf maken.
maar door te lopen. Wat moest hij nog lan
ger bij het meisje doen? Hij kon haar toch
niet helpen? Kon hij dat heus niet? Ineens
schoot het door zijn hoofd dat hij drie gul
den op zak had. Als hij wilde, kon hij haar
wel helpen. Als hij wilde kon hij dat brood
„Wie houdt er niet van wandelen?"
vroeg juffrouw van Looy aan de klas. „Ik
wel, als het zomer is!" riep Wim Breskens
hard dQor de klas.. „Jij bent .me er ook
een", zei de juffrouw. Waarom alleen als
het zomer is? Heb'je nog nooit in de herfst
of in de winter een wandeling gemaakt?"
„O, nee! Bah! Veel te koud ea te saai!"
zei Wim.
„Nu", zei de juffrouw weer, „ik wilde
juist- voorstellen om een beetje te gaan
wandelen. Het is zulk prachtig herfstweer".
I Even later liep de hele klas druk pra
tend door het park. Je kon goed merken
dat de zomer voorbij was en dat de herfst
al ingezet had. De grond lag vol met afge
vallen bladeren, die de storm er had afge
rukt. De jongens vonden het heerlijk om
door die laag van bladeren heen te schop
pen en de meisjes vonden het geluid van
het geschuifel van hun voeten door de bla
deren zo leuk.
„Kijk eens", zei juffrouw van Looy, ,kijk
eens naar die prachtige kleuren daar!" en
ze wees op een heuvel waar een paar beu
ken stonden. De kinderen waren even stil.
Dat was werkelijk prachtig. Overal rood
bruine bladeren, met hier en daar iets don
kerbruins, er tussen. Zelfs Wim was er stil
van.
„Nu, Wim", zei de juffrouw, toen ze weer
thuis waren. „Vond je het een saaie wan
deling, of heb je het koud gehad?"
,Nee", zei Wim. „De zon scheen zo heer
lijk en de lucht was zo lekker fris. En dan
die mooie kleuren!"
Als er onder jullie ook Wimmen zijn,
moeten ze juffrouw van Looy's raad maar
gauw opvolgen en een herfstwandeling
gaan maken.
Horizontaal:
1 raken.
4 bepaalde tekens voortelegramver-
keer
6 afvoerbuis
7 plant (soort sélderie)
8 straat langs haven, kanaal enz.
.9 deel van het oor
10 dom
12 getij
14 salaris -
.15 plan, eindpunt
17 groot gebouw waar machines of an
dere dingen gemaakt worden
Vertikaal:
1 menigte
2 muzieknoot
3 richting (van de wind b.v.)
5 man van adel
6 aangekleed
11 term bij bridgespel
13 wit, licht
16 bepaald soort slede
Ten eerste knip, jé een vierkant stuk
karton voor de ondergrond. Daarop plak je
drie houten stokjes,-die je van boven met
een dun ijzerdraadje aan elkaar maakt. Het
ijzerdraadje laat je naar beneden hangen
en aan het eind ervan maak je een haak
(door het om te buigen). Aan die haak
komt de ketel te hangen. De ketel bestaat
uit een uitgeholde kastanje en om het ge
heel echter te doen lijken, maak je de on
derkant van de ketel zwart. Het stuk kar
ton verf je groen en daarop plak je hout
spaanders, die je met lak bestrijkt, zodat
het lijkt alsof ze gloeien.
Dat is alles. Je ziet wel wat een leuk en
gemakkelijk werkje het is. Het is niet al
leen voor jongens leuk, maar ook voor
meisjes, die hun poppetjes uit de poppen-
kamer misschien wel eens laten kamperen.
Als het Maandagmorgen is
Heeft Miekelies het druk
Dan-haalt ze uit de kast haar pop
En badje met een ruk.
Geduldig schrobt en boent ze maar
Ja mensen, pop is vuil
De helé week heeft ze gespeeld
Buiten in een kuil.
Het duurt wel eens een halve "dag
Voordat het popje schoon is
Dan wordt het popje aangekleed
Nee maar, dat is niet mis.
Een heel rood jurkje krijgt ze aan
En witte kousjes kort
Zo loopt ze rond een hele week
Tot ze weer gewassen wordt
TINY.
Laat aan de toeschouwers van dit kunst
stuk een gewoon glas en een stuk kranten
papier zien. Zet het glas op tafel en leg
het papier er- over heen. Druk het papier
goed aan, zodat er van het glas niets meer
te zien is. Til, het geheel nog eens in: de
hoogte en klop er nog eens mee tegen de
rand van de tafel, zodat een ieder weet dat
je een glas met krantenpapier bedekt, in
De boerin zoekt al een hele tijd naar
jjïaiar zoon, maar ze ziet hem niet, hoewel
;hij vlakbij is. Wie van jullie kan de boerin
nelpen?
•ut
•aeoq ap jseeu uooz ap jufnps.iaA.uBp 'uaA
S&qajszapao afjeeid jaq irëjp :2arsso{do
SPINNEN DIE VOGELS ETEN.
Er zijn veel mensen die bang voor
spinnen zijn, maar onze spinnetjes zijn
engeltjes vergeleken bij andere, b.v. de V0:i
gelspin. De vogelspin is een gevaarlijk ea-;
griezelig heerschap, die zelfs een meM j
dood kan bijten, ómdat zijn beet vergiftig'
is. Sommige van die spinnen zijn zwart en
hebben rose poten, andere zijn bruin, maar
ze zijn allemaal sterk behaard. Aan hun,
voeten zitten zuigbuisjes,- zodat ze gemak-;
kelijk. langs een loodrechte glazen muur
kunnen lopen. Ze leven in bomen en. in.
oude huizen en hutten en voeden zich met
allerlei insecten en vogels.
Je weet dat Amerika dikwijls „Uncle
Sam" genoemd wordt. Hoe komen ze aan
die naam? Amerikaanse geschiedkundigen
hebben onlangs ontdekt dat uncle Sam, een
zekere Samuel Wilson uit de plaats Troy
in New Jersey was, die in le oorlog van
1812 de troepen van vlees voorzag. Lang
zamerhand begonnen de soldaten van „Un
cle Sam's vlees" te spreken. Die naam
bleef bestaan. Al gauw werd alles dat met
de regering te maken had, „uncle Sam's"
genoemd.
Plaatjes van Uncle Sam, zoals je ze nu
ziet, verschenen pas na de dood van Sa
muel Wilson in 1854. Maar men kan on
mogelijk met zekerheid zeggen of Samuel
er werkelijk zo uitzag. In elk geval is de
bekende bakkebaard er later bij gemaakt.
EEN GRAPJE VAN JOSEPH H
je hand houdt en zet het dan weer op ta
fel. Nu geef je, tot grote ontzetting van de
toeschouwers natuurlijk, een flinke vuist
slag op het glasen.-.-.het krantenpapier
zal plat op tafel vallen, terwijl jij met je
andere hand het glas omgekeerd van onder
de tafel te voorschijn haalt.
De truc bestaat uit het volgende:
Als je met hét glas tegen de rand van
de tafel klopt, laat je het stiekum onder
het papier in - je schoot rollen. Het lege
krantenomhulsel wordt nü op tafel gezet;
je slaat er met je'vuist op en haalt het
glas handig van onder de tafel te voor
schijn.
Even proberen en je bent een volleerde
tovenaar.
Meester op school: „Willem, in welk jaar
deed Karei de Vijfde afstand van de rege
ring?" -
Willem: -„Weet ik niet meester; moeder
.zegt: zulke dingen hoef je niet te weten,
want. we wonen overal zo ver van af!"
Jan: Ik dacht dat de "dokter gezegd
dat je elke avond direct na het eten
bed moest; wat doe je nu vanavond.
Piet: „Ik ga op de divan slapen!
