LICHT IN DE DUISTERNIS
KLACHTENBOEK DER SPOOR
WEGEN VERDWIJNT
Luchtaanvallen!
Het verhaal van een verbolgen heer te
.Vlaardingen en van nog vele
andere boosdoeners"
Overblijfsel uit den tijd der diligences
Pag. 1 - No. 22736
TWEEDE BLAD DER SCHIEDAMSCHE COURANT
Donderdag 20 Maart 194i
Kanion oer echt
Niemand vindt het prettig om op tekort
komingen gewezen te worden. De een
reageert echter anders dan de ander. De
heer B. te Vlaardingen, reageerde echter
wel zeer eigenaardig. Op 2 November
was aan zijn woning aangebeld door een
agent van politie, die vergezeld was van
een hulp-agent. Zij deelden den heer B.
mede, dal er licht uit zijn woning naar
buiten drong. Deze wond zich daarover
zeer op en beweerde, dat zulks onmogelijk
het geva' kon zijn. Mede in verband met
dit optreden, ging de agent er toe over
proces-verbaal op te maken tegen den
heer B., wegens overtreding der vorduïs
terings voorschriften.
Dat was echter te veel voor dezen
burger Zijn verontwaardiging kende geen
grenzen en zocht zich op allerlei manie
ren te ui'en. In wraakneming trachtte hij
Lastige reiziger
Een treinreiziger, de 3l-jarige werktuig
kundige J D B. uit Den Haag, was op
het station te Schiedam op het voorbal-
con ingestapt, hoewel hij door den con
troleur was gewaarschuwd. Deze had l>em
later in den trein nog even gewezen op
het verkeerde van zijn manier van doen
en toen nam de Hagenaar zulk een „dwax-
sche" houding aan, dat de controleur het
maar beter vond prooes-verbaal op te mar
ken. De werktuigkundige gaf een rijbewijs
om er zijn naam uit over te nemen, maar
hij vond, dat de controleur zelf maar
moest uitvinden, op welken datum hij ge
boren was. Hij had bovendien nog een
groote mond en werd tenslotte nog hand
tastelijk ook Hij was gisteren niet ver
schenen, zoodat zijn zaak brj verstek werd
behandeld. De controleur werd als getuige
gehoord. De Hagenaar werd conform den
bevrediging voor zijn gekrenkt wschtsge- j e;scj1 veroordeeld tot drie geldboeten van
a—t a1 4 ww i ft rt a e All AWrt.rt.%1e f O vrvtertAvid/v ri n 1
vijf, 'tlien en vijftien gulden, subs, twee,
vier en vijf dagen.
Dom
Een Vlaardingsche juffrouw was op een
kwaden dag door een hulpagent aangehou
den, omdat het licht van haar fietslanlaam
niet brandde. Zij vond het blijkbaar nog
niet donk..-r genoeg en zei tegen den hulp
agent: „Het is licht genoeg en ik rijd
voel te vinden. Allereerst probeerde hij
een aanklacht in te dienen tegen den
agent wegens onbehoorlijk optreden. Deze
pocing was echter bij voorbaat tot misluk
king getVemd, omdat terstond bleek, dat
een dergelijke aanklacht volkomen onge
grond was
Daarna moest de hulpagent het slacht
offer worden van B.'s hardnekkige wraak
gevoelens. Hiermede had de heer B. aan
vankelijk meer succes, want gisteren
smaakte hij het genoegen dat deze voor
den kantonrechter terecht stond. Hem
werd ten laste gelegd, dat hij op den
bewuston avond, met een zaklantaarn te
gen de zijgevel van B.'s huis had ge
schenen. Til de verklaringen van verdach
te en van den agent, als getuige gehoord,
bleek dat hij aan een bovenraam een ia
geruchl had gehoord. Dat was de do-hfer
van den heer B. geweest, die haar
nieuwsgier ghoid niet had kunnen bed win
gen en haar raam geopend had om te
zien wat ~ieh beneden afspeelde. Als ge
tuige gehoord, verklaarde zij, dat zij toen
in een «cherpen lichtbundel gekeken had
Di" ambtenaar van het O.M., mr. H. M.
H.R. Grasso. was in zijn requisitoir van
meenins, dat. een politieagent bij het ver
richten van zijn opsporingswerk, in een
geval als hef onderhavige, zeer zeker van
zijn zaklantaarn gebruik mag maken in
deze darren, zelfs ook indien deze geen
blauw licht uitstraalde.
Ingevolge requireerde spr. vrijspraak.
De kantonrechter was eveneens van
meening, dat verdachte zeer zeker van
zijn lantaarn gebruik had moeten maken,
zoodat hier geen spiake kan zijn van een
lichtbron, welke niet gemist kon worden,
hetgeen het criterium was bij de loan-
maals geldende verduisteringsvoorschriften.
Thans mag zulk een lamp, zooals men.
weet, uitsluitend blauw licht geven.
Hij sprak daarom verdachte vrij.
Die heer B. en zijn dochter bleven nog
even zitten, niet bewust, dat hiermede
het gerechtelijk ritueel ten einde was en
het recht zijn loop had gehad. De deur
waarder waarschuwde en toen stonden zij
maar op en gingen heen, kennelijk lang
niet voldaan over dezen onverwachten af
loop.
Vervolgens stond terecht de 41-jarige
caféhouder A. Z. uit Schiedam, omdat
hg op 31 Dec. een pianist, die in zijn
zaak werkzaam was, zonder geldige reden
ontslagen zou hebben.
Als reden voor het ontslag had verd.
opgegeven, dat de pianist zijn verdiende
geld niet regelmatig aan zijn vrouw af-
aroeg, maar deze, als getuige gehoord,
vermoedde dat de oorzaak dieper zat,
namelijk dat de baas de loonsverhooging,
waar hij toch zeker recht op had, niet
wilde laten doorgaan.
De caféhouder vertelde evenwel, dat de
getuige zich herhaalde malen zoodanig be
dronk, dal hij niet weer in staat was
naar behoeve/) zijn instrument te bespe
len Djt kon naar de mening van don
getuige echter onmogelijk van invloed zijn
geweest cp de muzikale prestaties, aan
gezien slechts „jazz en hot en zoo
geproduceerd werd. Het was dus zoo erg
niet als hij er eens naast sloeg!
Mede omdat de caféhouder den man
een zeer gunstig getuigschrift had mee
gegeven, wat de kantonrechter hoogst eigen
aardig voor kwam, meende de laatste, dat
niet was komen vast te staan, dat de
getuige niet meer naar behooren zijn werk
had kunnen verrichten De zaak werd daar
om aangehouden tot volgende week, op
dat nog twee getuigen (de beide an
dere musici van het ensemble), géhoord
kunnen worden.
Eveneens voor een ontslagkwestie stond
de 23-jarig© koopman A. v. d. W, terecht.
Ook deze zaak werd voor hot hooren
van twee getuigen een week uitgesteld.
door. Je kunt doodvallen". Zooiets moet
je nu juist met tegen eea agent zeggen,
al is het dan een hulpagent. Ook gaat
het niet aan, zooals deze juffrouw deed,
©an agent te lijf te gaan, als hij ia de
rechtmatige uitoefening het vent el ui! een
fietsband haalt. Zulk eea manier van doen
is dom, heel gewoon dom. Het uitdeelen
van klappen is deze juffrouw zeer duur
te staan gekomen. De Rotterdamse!)© r cht-
bank veroordeelde haar tot veertien dagen
gevangenisstraf. En voor het rijden zon
der lichi kreeg zij gisteren van den kan-
tcnrechter zes gulden boete. Het 0. M had
een tientje geeiseht.
Zij ha 1 er we nig op te zeggen, maar
dat weinige was ook nog fout: „Als u
maar weet, dat ik mijn kirvlj meebreng,
als ik drie dagen moét zitten."
Zooiets is dom.
Doorloopen
Een tweetal Rotierdammers stond te
recht -voor het feit, dat zij niet hadten
voldaan aan het bevel van oen Overschie-
schen agent, om door té te open, De agent
had op den hoek van jle Dorpsstraat en
den Rotterdamse lie Rijweg te 0 verachte vijf
mensclien zien staan. Drie -opgeschoten jon
gens „hingen" tegen den muur cm de
twee Rotterdammers stonden op den rand
van de stoepi. Iin het voorbijrijden had de
agent, die op de fiets zat, -gezegd: „Door
loopen jelui". De drie jóngens w sten bljk-
Iiaar direct, dat dit „jelü:" op hen sloeg
en daarom hadden zij maar de wijste partij
gekozen en „de beenea genomen". Maar
de twee Rotterdammers, die in Overschie
op het raadhuis moesten zijn om te ge
tuigen bij de voltrekking" van een huwelijk
wisten van den prins geen kwaad én bicven
staan. Zij wachtten op twee dames, respec.
tievelrjik echtgenoot© en verloofde van de
hoeren, die met de bus uit Rotterdam
moesten komen. Zij bleven staan en verwij
derden zich slechts om eenige passen heen
en weer te wandelen. De agent, die dacht,
dal de heeren daarmede een bepaalde ma
nier van lijdelijk verzet p'eegden, verdroot
het tenslotte en nadat bij hen reeds uit een
kamer van het raadhuis, waar hij was bin
nengegaan, met een bepaald toeten beduid
had, dat zij moesten doorloopen, kwam bij
op hen af en sommeerde ben nu eens ge
volg te geven aan zijn bevel. De hoeren
zeiden echter, dat zij hier moesten zijn,
waarop de agent kribbelig werd en de
heeren eigenhandig verwijderde. Maar on
gelukkigerwijs was do richt ng, waarheen
de agent de heeren dirigeerde, ju st de
tegenovergestelde als weke zy wenscliten,
weshalve zij nogmaals in de opposit e kwa
men en den agent probeerden duidelijk
te maken, dat zij in het raadhuis moes e i
zijn. Maar daar had de agent al lang geen
ooren meer naar, zoodat zijl handen er
nogmaals aan te pas kwamen. Tenslotte
werd het hem te bar en maakte hij pro< es-
verhaal op De zaak nam zooveel lijl in
beslag, dat de trouwerij ©en uur uitgeseld
moest worden.
De ambtenaar van het 0. M. noch de
kantonrechter voelde veel voor de argu
menten van de heeren. Zij hadden moeten
gehoorzamen aan het bevel van den agent.
Wel werd sterk rekeiing gebuurte i met de
omstandigheden en conform den eisch wer
den zij ieder veroordeeld tot een boete
van drie rijksdaalders subs, drie dagen
hechtenis.
De 19-jarige J. S. v. Z. te Schiedam,
had zonder licht gereden en boven lien n g
op de Hoogstraat, wat geen van beide
mag. Hij moet aldus f5 en f2.50 betilen,
of 2 maal 1 dag hechten's ondergaan
J. v. G. te Schiedam, was op 19 Nov
op den Lange Achterweg aan het voet
ballen met een stuk zeildoek. Hij werd ge
straft met f2 of 1 dag.
Zonder vergunn ng van de bouwpolit'e
mag men geen stookplaats inrichten Dat
ondervond de 36 jarige groentehandelaar
J. v. L., die dat wei gedaan had. Hij
Een tafereel, dat al weinig meer voorkwam, maar dat nu,
definitief verdwijnen gaat.
iét het klachtenboek,
(Foto N. S.).
Een gebruik, dat nog dateert uit den I minste hebben kunnen nagaan dateert
tijd der diligences, gaat verdwijnen. Hetvan 1829 en dat het toen reed's op grond'
klachtenboek van de Ne lerhtndsche Spoor
wegen is met ingang van vandaag ter
ziele gegaan. In verband met dit merk
waardige feit bij de Ned. Spoorwegen
schrijft men ons het volgende:
Als u weet, hoe moeilijk het is, twee
menschen tevreden te sitellen, dan kunt
u zelf uitrekenen, wat voor onmogelijke
taak het moet zijn, het op dit onder-
maansche negentig millioen menschen naar
den zin te maken.
Maar wie heeft er nu met de stem
ming goede en kwade luim van
negentig millioen menschen te maken?
zult u zich verwonderd afvragen.
Het antwoord is niet zoo moeilijk als
het misschien wel lijkt. Neem nu eens de
Nederlandsche Spoorwegen: die krijgen nog
altijd per jaar een millioen of negentig
menschen „op visite".
Ik geef het u te doen zoo'n quan
tum mannen, vrouwen en kinderen, vrien
delijke en onvriendelijke, lastige en in
schikkelijke, zoo te ontvangen, dat een
ieder zegt* „Wat is dat toch een char
mante gastheer, altijd even attent, altp
eren aardig en vriendetijk, altijd klopt al
les als ©en bus ©n steeds is hij precies,
zooals ik hem graag wil zien..."
Zooiets is onmogelijk en dat ondervin
den de spoorwegen dan ook dlagelijks. Af
gezien nog van het feit, dat zij door de
omstandigheden van het oogenblik voor
de klanten niet kunnen doen wat ze heel
graag zouden willen, ondervonden zij öok
ib meer normale tijden, dat hot nu een
maal niet mogelijk is, het een ieder naar
den zin t© maken. Er zijn en blijven al
tijd' klachten.
Als- ave dó historie van het klachtenboek,
dat tot nu toe op de meeste stations aan
wezig was, naslaan dan merken we, dat
het eerste boek voo zoover we (eu-
van het -„reglement op den dienst der open
bare middelen van vervoer te lande" ter
beschikking van de reizigers per diligence
stond. Toen die spoorwegen in 1839 het
levenslicht aanschouwden, hebben ze deze
gewoonte overgenomen en zoo oud als zij
nu zijn, zoo oud zija ook hun klachten-
boeken. Gezien de vitaliteit en energie, d'ie
het Taxibedrijf gelurig aan den dag legt, is
dit nog een schoone toekomst beschoren,
maar het instituut klachtenboek houdt bet
niet langer vod en zal dezer dagen den
geest geven. Het klachtenboek zoo staat
heel zakelijk en ongevoelig in de laatste
dienstorder voor het spoorwegpersoneel
houdt op te bestaan. De boeken moeten
naar Utrecht worden gezonden. Zoo'n klach
tenboek was een gewichtig document, waar
voor de hoogste autoriteiten in den land©
belangstelling hadden.
Neem eens het geval, dat ©en reiziger
zich over een bepaalde gebeurtenis te be
klagen had. Dan vroeg hij het klachtenboek
De ambtenaar verschoot van kleur en
kwam met het boek op tafel.
Want zeggen de „voorschriften betreffen
de algemeeiie zaken" art. 35 van het alge
meen reglement voor den dienst op de
spoorwegen niet: „het personeel mag geen
pogingen doen om iemand van het in
schrijven van een klacht te doen afzien?"
De reiziger vulde dus met z'n bezworen
de blanke bladzijden van het ilachten-
boók zooals een notaris een acte pas
seert welke klacht in drie-voud moest
worden overgeschreven, Eén afschrift zon
der toelichtingging naar de oommercieele
afdeeling en twee naar den chef van dein
lijndienst, namelijk: één met en één. zonder
toelichting, die op zijn beurt het eerste
exemplaar meteadvrós aan de oommercieele
afdeelihgren Mt andere aan den rijksinspec
teur ran h'et verteer doorzond. De. klager
kreeg dan tenslotte antwoord, waarvan e n
afschrift aan den stationschef werd ge
stuurd, om naast de oorspronkelijke klacht
in het klachtenboek te worden ingeschie-
ven.
U ziet, dat er heel wat geschrijf bij le
pas kwam
Wij zeiden al, dat er van de zijde van de
hoogste autoriteiten in den land© belang
stelling voor het k acht en boek be-s ond. Om
te beginnen werd elk boek, voordat liet op
een slation werd neerg >>egd, door den
raad van toezicht op de spoorwegen la
ter door den rijksinspecteur van het ver
keer aandachtig nagezien of alle g num
morde bladzijden aanwezig Waren, waa na
het op de eerste en laats© blalzijle vo-ui
aceoord werd afg-eteei.-e iiL Er mochten eens
snuggere ambtenaren met rei slecht ge-
welen zijn, die er een gegronde klacht uit
wilden scheuren
En als vroeger de raad van toezicht en
later do rijksinspecteur op de sta'ions in
spectie hield ,dan kwamen de bovken voor
den dag en werden se aaodachLig bcstu
deerd waarna den chef al dan niet „de
charge werd verleend".
Het publiek heeft echter een fijne neus,
en er kwamen steeds meer reizigers, die
de klachtenprocedure rompslomp vonden
en direct een brief naar de centrale admi
nistratie zonden. En de spoorwegen zou
den de spoorwegen niet zijn, als zij aan
die klachten minder aandacht besteedden.
Zoo werd er een s'e «d® geringer gebruik
gemaakt van het klachtenboek; op de drie
honderd stations, waar Zij aanwezig wa
ren, werd er gemiddeld cei klacht of hon
derd per jaar ingeschreven.
Nu is met toestemming van de overheid
tot opheffing van het klacli'enboek beslo
ten en met het klach eiboe-k verdwijnt een
stukje romantiek uit het leven van den
spoorwegman, dat onafscheidelijk van het
bedrijf geschenen had.
Want het is geen „romance" als u in
het „Klagtenboek" van Delden, dat nog
steeds in gebruik was, als eerste klacht
leest „den 24en Febrary 1868 van Goor
naar Delden was de waterstoof in de 2e
klasse voorzien van koud water", waar
naast men dan als antwoord kan lezen,
dat „de Iclagte" gedeeltelijk ongegrond was,
omdat het water wel niet heet, maar toch
ook niet koud, namelijk „lauw" was ge.-
vveest
En in een ander klachtenboek treffen
w© o.a. een klacht uit 1867 aan, waarin
een burgemeester er zich over beklaagt,
dat er drie personen met ,„H©rfsche kaas"
in een coupé waren toegelaten, waardoor
een niet al te aangename geur werd ver
spreid
Het blijkt ook een paar maal voorgeko
men te zijn, dat er reizigers naar het
klachtenboek vroegen, terwijl zij" iets te
veel aan bacchus hadden geofferd. Het
schrift was er daardoor niet du delijker
op geworden en o.a. troffen we het volgen
de antwoord aan „bij onderzoek is geble
ken, dat klager, toen hij zijne onleeshare
klacht inschreef, teveel bedwelmend vocht
had gebruikt. Dierhalve is de klacht niet
beantwoord".
©Htgeen men den spoorwegen niet kwa
lijk mag nemen.
Nu is dit stukje poëzie uit het spoor
wegbedrijf verdwenen en daarvoor in de
plaats komen korte, zakelijke briefjes met
verzoek „die.en-die-trein weer in te leg.
genf', iOf „daar.en-daar toch' vooral op aam
sluiting te wachten"
meende, Jat er absoluut geen bra rul ge/ aar
aanwezig kon zijn geweest, maar weid
toch veroordeeld tot f7.50 of 3 dagen.
De! 21-jarige J. v. d. H. uit Vlaar
dingen, had met zijn bakfiets op de Hoog
straat aldaar niet voldoende rechts gehou
den. Dit moest hij boeten met f 4 of 2
dagen
De 37-jarige A. J. F. uit Schiedam,
onderging het zelfde lot
A. F. R. en H. M. T., beiden uit Schie
dam, hadden zonder achterlicht gereten.
Ze kregen f4 of 2 dagen.
De 21-jarige kantoorbediende J. J. B.
uit laurdingen, wilde op 24 November
met zijn Ivan lende zaklan aarn een dame
te hulp mollen.
Zijn goede bedoelingen werden niet ge
waardeerd; hij kreeg f5 of 2 dagrn
De [««teller van de P.T.T, J. M uit
V] aan bnp en, legde uitvoerig uit, waarom
hij wel had mogen rijden, waar 't e'gen-
Iijk niet mocht, 't Werd den kantonrech
ter niet geheel duidelijk: f 1.50 of 1 dag.
Van het rijwie'pad op den Vlaard nger-
dijk, moei gebruik gemaakt worden Da
19-jarige machine bankwerker H M IC. uit
Schiedam, bad dat niet gedaan en kreeg
daarom f 2 50 of 1 dag.
Een i>a!"f'ets behoort daarentegen opd n
rijweg. Omdat de 21-jarige L B. uil Schie
dam, echter het rijwielpad iiad verkozen,
moet hij de straf van f 2.50 of 1 dag
ondergaan
A. v. D machine-bankwerker, uit Vlaar
dingen, reed met zijn fiets op een wegge
deelte, waar dat nu eenmaal niet mag.
f 2.50 of 1 dag.
Venten zonder vergunning is niet geoor
loofd Evenmin wordt het zonder vergun-
n ng uitoefenen van een bedrijf toege
staan
Aan het eerste had de colporteur W.
v. A. uit Rotterdam, zich schuldig ge
maakt. Aan het tweede de 19-jarige scha-
rensüjpei I P. K. v. d. V. uit Schiedam.
Ze weiden met f5 of 2 dagen en f3 of 2
dagen gestraft.
J. M R uit Schiedam, reed zon ter
bei en F W. Cr., eveneens uit Schiedam,
reed zonder lichtf 1.50 of 1 dag en
f5 of 2 dogen (Beter niet te hooren, dan
met te zien 1)
(Jok te weinig rechlshoudeu kan niet
door den beugel, f4 of 2 dagen dus voir
den 37 jarigen voerman A. J. F. uit Schie
dam
De melkveehouder J. v. d. M uit Kethel,
leverde melk af aan particulieren, koe
mei hu al« n ©'klever nchr g^schript was.
Hij hande'de dus onjuist en niet „eerlijk
als goud", 7ooals hij beweerde, 't Gevolg
was f 6 of 3 dagen
De L9 jartee H de H, directeur van
een me aalfabriekje (e Overschie, stond
voor de vierde maal iereeht wegens
overlreding van de bepalingen van de
Arbevtswe'. Zoowel de arnh enaar van
hel O.M als do kantonrechter hadden
riemen lm mei verd. Hij krees een boetè
van vijf ien gulden, hoewel hem eigen
lijk een hech'eni-slraf opgelegd moest
worden.
Werens helzelfde stond, voor de der
de maal gepleegd, een Vlaardingsche
hakker HL J L. van T. terecht. Con
form den eisch veroordeelde de kan
tonrechter ook hem nog tot een geld
boete, namelijk van tien gulden subs,
vier dagen.
De vrachtrijder M. J. L. uit Vlaar-
dinger-Ambacht, had zijn wagen zon
der licht geparkeerd op het Westnieuw-
land te Vlaardingen, waar hij melk
moest laden. Door het trillen vanwege
het neerzetten van de zware bussen
was een contact losgeraakt. Het von
nis luidde tweemaal vier gulden, subs,
tweemaal twee dagen, omdat het hier
twee feiten betrof, namelijk voor- en
achlerlichl.
Het fielspad op de Burgemeester
Knappertlaan had ook thans weer en
kele s'achloffers gemaakt. De 59-jarige
los-arbeider D. K. uit Rotterdam, ver
ontschuldigde zich met de opmerking,
dat hij hier met bekend was en dat
hg veertig jaar reeds op de fiets had
gezeten zonder ooit met de justitie in
aanraking gekomen te zijn. Maar eens
moet het toch de eerste keer zijn en
dat was nu juist op de Burg. Knappert
laan. Hjj kreeg het gewone tarief van
een rijksdaalder.
Een gulden moest demon'eur L. K uit
Rotterdam betalen, omdat hij niet rechts
gehouden had. Een daalder kostte het
den kantoorbediende J. W. F. van der
L. uit Schiedam, de nalatigheid, dat
hjj <Jp de Koemarkt zijn hand niet
had uitgestoken, toen hij naar den
Rotterdamschedijk wilde. De kanton
rechter vestigde er de aandacht op,
dat reeds eerder eens was uitgemaakt,
dat de Rotterdamschedijk niet in één
lijn ligt met de Hoogstraat, zoodat men
een teeken van riclTiingverandering
moet geven. De commies ter secretarie
J. van der G. had niet voldoende rechts
gehouden. Hij trof het niet, want er
reden juist twee agenten naast hem,
zoodat het feit tweemaal geconstateerd
werd. Het kostte hem vier gulden subs,
twee dagen.
Beschermt U tegen de gevolgen van
Bescherming daartegen Is alleen
mogelijk als ieder zelf daadwer
kelijk meehelpt.
