ER ZIT IEMAND IN DE
ETALAGE!
W-al
I?
i
f
Hotel-Café-Restaurant JE KROOST
A
TWEEDE BLAD
DER SCHIEDAMSCHE COURANT
Vrijdag 4 Juli 1941
Amstevdamsche Brief
'i
Dageiijksche Motorbootdiensten 0$
AMSTERDAM
BINNENLAND
Door DENIS MACKAIL
VI.
Verplichte inschrijving van
autobussen
BEURTVAART
SCHIEDAM-ANSTERDAM
Ontginning
Noord-Oost-polder
De arbeidsvoorwaarden
nvaliditeitwet en ouderdoms
rente
Slooten
Radionieuws
De landdag te Rolde
Prof. van Dam over de nieuwe
lesroosters
Gemengd Nieuws
Aardbeving in Argentinië
vm.
fft.
St
ar
m
$r>
*V
SA
M
Wij, Nederlanders, sluiten ons zelf
graag op. (En dus wij Amsterdammers
ook, want zijn wij niet de Nederlanders
hij uitnemendheid?) Het grootste gedeel
te van ons leven speelt zich af binnen
de \edige muren van onze woningen. Wij
zijn een „huiselrjk" volk en trekken ons
hij voorkeur terug achter de dubbele
gordrjustelten, die we voor onze vensters
dichttrekken. En wij houden er niet van
om andere mensehen een Mik te gun
nen in ons leven, wij houden er niet
van om met iets „te koop te ioopen".
Neen, Zuiderlingen zijn wij niet be
paald. Wie Spanje of Italië of Zuid-
Frankrijk kent, weet, dat er ook nog een
andere manier van leven mogelijk is,
dan onze cer-degehjke Nederlandsche le
venswijze. Daar ginds speelt zich vrijwel
het geheele leven op straat af: de waseh-
lijnen, die wij angstvallig over ons hoogst
eigen halconnetje spannen, hangen daar
van huis tot huis en 't wasehgoed vroo-
lijkt er bij wijze van permanent vlagge-
feest de straten op. En de barbier zet
met mooi weer zijn scheerstoel voor de
deur in het zonnetje en zijn klanten la
ten zich ten overstaan van iedereen in-
zeepen en scheren. En de moeders zit
ten op de stoep brj elkaar en de man
nen oefenen hun ambacht ook zooveel
mogelijk op straat uit.
Tot mijn mooiste herinneringen hehoo-
ren de avonden, dat ik op een stads
pleintje ergens op Corsica onder de hoo
rnen zat, die de baas van „het" stads-
café vol met electrische lampjes had ge
hangen en tusschen die lampjes hing de
luidspreker van zijn radio, zoodat ieder
een er wat aan had. Wat een verschil
met onze ingetogen beslotenheid!
Vanwaar deze overpeinzingen? Ik
kwam er toe, toen ik vandaag op mijn
dagelijkschen tocht door de Amsterdam-
sche straten een kleine volksmenigte
voor een sigarenwinkel zag staan. Wat
was daar aan de hand? Had de sigaren
winkelier van het Spui, die, evenals in
den vorig en oorlog, zijn etalage met een
steeds druk de aandacht trekkende ge
weldige kaart der krijgsbedrijven heeft
versierd, een concurrent- gekregen? Wa
ren er plotseling sigaretten tegen voor-
©orlogsche prijzen beschikbaar?
Niets van dat alles!
Wafer dan wel gaande was? Er zat een
mènseh achter het winkelraam. Met zijn
rug naar het publiek zat een heer in sehil-
dersjas voor een schildersezel. Zorgzaam
mengde hij de verven op zijn patet. Zorg
zaam werkte hij aan een omvangrijk portret
van een heer met een keurige snor, een
pleehtigen oogopslag en een blozend paar
wangen Be schilder vervaart! igde dit por
tret naar het voorbeeld van een bescheiden
foto, die hij links bovenaan zijn doek had
geprikt. Om hem en zijn ezel stonden nog
meer voorbeelden van zijn kunnen gegroe
peerd, telkens met het kleine fotografi
sche origineel ernaast. Dtaax was b.v. de
beelten? van *'n soldaat.met een onver
schillig-martiaal uiterlijk; die van de
nauw-ontloken schoonheid van een teeder
meisje met vlechten en een rood lintje
daarin; die van een knaapje aan het
strand met een bal en een emmertje met
„Zandvoord" erop, enz., enz.
Onbewogen door de belangstelling achter
zijn rug, schilderde onze kunstenaar voort.
Epn zakelijke mededeeling vermeldde den
prijs waarvoor bij dat deed. Het was een
schappelijke prijs; ek denk er hard over
den even schappe>jKen prijs van een mijner
Amsterdamsche hrieven er ook eens aan
te besteden en mijn vrouw bij haar vol
genden verjaardag met een geschilderd por
tret van mij te verrassen.
Doch schets terzijde, ik heb den schil
der om zijn initiatief bewonderd. Zoolang
hij zich opsloot in de artistieke eenzaam
heid van zijn zoldersche atglier, zal men
lienf waarschijnlijk weinig of geen op
drachten hebben thuisbezorgd. Bus vluchtte
hij in een vlaag van ón-Nederlandsche Zui
delijklieid in de openbaarheid en ziet: hij
had succes, getuige de portretten op en
rond zijn ezel
Bravo! zei ik in stilte, terwijl ik hem
gadesloeg en ik besefte, hoe 'n goed voor
beeld hij aan menigeen gaf.
Wilt ge dat nw zaken beter gaan, maak
dan dat ge vai> achter de dichte deuren
en vensters vandaan komt. Laat de men-
schon zien, wat ge kunt. Kijk maar naar
de groote Amsterdamsche kranten; zij heb
ben hun imponeerendc rotatiepersen zoo
neergezet, dat men ze van de straat af in
actie kan zien en dat is een reclame van
je wefte. Biat soort dingen moest veel meer
gedaan worden. Als wij Nederlanders maar
niet zoo verlegen waren!
Ja, daar heb je bijvoorbeeld mijn vriend
den dichter. Heel veel van zijn dichtbun
dels worden er nu niet bepaaald verkocht.
Weet jij wat ik daar tegen moet doen?
vroeg hij mij laatst, en toen wist ik daar
helaas geen antwoord op. Nu weet ik dat
echter; hij hur-e eveneens de pui van een
leegen sigarenwinkel, zette er zich aan
bescheiden tafeltje neer, late het publiek
zien, hoe 't met dat dichten nn eigenlijk
in zijn werk gaat; ik zal dan wel voor de
deur gaan staan met het tot nu toe onver
koopbare restant van zijn laatsten bundel.
U zult zien, dat er na twee dagen een
herdruk zal noodig zijn.
Doch nu voor deu tweeden keer: scherts
ter zijde. Bie schilder achter-het-venster be
wijst, dat er altijd nog ongekende mogelijk
heden van nieuwe beroepen in ons le
vende Amsterdam ziju. Als men maar initia
tief en ideeën heeft en aan durft pakken.
Bat deed de man, die de eerste katten
bakcentrale stichtte.
Dat deed de vrouw, die de eerste bei
en deurknoppen-centrale in het leven riep.
Dat deden de oud-gemobiliseerden, wier
„Alstublieff'-dienst u na telefonischen op
roep uit letterlijk alle moeilijkheden op
tecbnisch-huishoudelijk gebied helpt. En zoo
zijn er nog wel méér mogelijkheden.
Ik vertel ze u alleen niet vérder; want
er zijn er een paar zoo mooie bij, dat ik
ze misschien zelf nog eens in praclijk ga
brengen.
Telefoon 68646
6EBR, BIJjLOO
Maar waarom had Lush gezegd „Dat kun
nen wij?"
De verklaring, die hij hiervoor dien avond
aan Jim gaf, typeerde den man.
„Er waren twee redenen", zei hij. „De eer
ste is, dat ik de meening ben toegedaan, dat
men zijn compagnon zijn vollen bijstand moet
verleenen, wanneer hij' met een pertinente ver
klaring voor deu dag komt, wat die verklaring
ook zij en de tweede reden was de handen
van den ouden Lioyd."
„Zijn handen'" herhaalde Jim verbaasd.
„Ja", zei Lush. „Je weet toch, dat ik vlak
achter hem stond en je herinnert je misschien
nog, dat hij zijn handen achter zijn rug hield.
Nn, de beweeglijkheid van handen en vingers
In oogenbhkken van spanning of opgewonden
heid is zoo'n specifiek kenmerk, dat ik niet
kan aannemen, dat je dat nooit hebt opge
merkt Maar ais je mijn plaats had ingenomen
en zijn handen bezig had gezien, toen je die
beschuldiging uitte, zou jij je laatste cent er
om hebben durven verwedden, dat je doel
had getroffen."
Dit gesprek had dienzelfden avond laat in
Jim's flat plaats, doch, wij zullen eerst het
verloop der gebeurtenissen in Odiham ver
melden.
Bet is echter niet noodig een langdurig ver
slag te geven van het uiteengaan van Sir
Adolf Lloyd's gasten. De beide Lloyds werden
alleen gelaten om hun twist naar gelieven
voort te zetten, terwijl hun gasten, waaronder
Mary en Jim, zich in een groepje naar het
In de Nederlandsche Sfaatscourant van
gisteren is opgenomen een besluit van den
secrctaxis-generaaal van het departement
van waterstaat, betreffende verplichte in
schrijving van autobussen.
Allen, die op 1 Juli 1911 houder zijn
van een of moer autobussen, zijn verplicht
deze vóór 10 Juli 1941 te doen inschrij
ven, ongeacht of de autobussen al dan
niet voor onmiddellijk gebruik gereed zijn.
In dir. verb. m. Groningen en Friesland. Vertrek
dagelijks 6 uur. Adres: Schiedam, Oude Sluis 4
Telef. 68456. Amsterdam, Kloveniersburgwal 57
Teief. 45985. Schippers:]. C, de Mos, F. W. Bon jr.
- ,11 u-
De persdienst vun het N V.V. meldt:
Binnenkort zal de verkavelings- en ont-
ginrringsarbeid van den Noord-Oostpolder
op vrij groote schaal beginnen. Ongeveer
2000 landarbeiders uit alle deelen van
het land zullen worden tewerkgesteld. Zij
zullen in vijftien barakken worden gehuis
vest. Met den houw der barakken is reeds
een begin gemaakt.
De door vele landarbeiders, die werk
in den nieuwen polder hopen te vinden
gestelde vraag is nu:
Hoe zullen de loonen en andere arbeids
voorwaarden zijn?"
Het NV.V. heeft daarnaar geïnformeerd
hij het hoofdbestuur van den Nederland-
schen Bond van arbeiders in het landbouw-,
tuinbouw- en zuivelbedrijf. 'Het bleek, dat
reeds driemaal over de loonen en arbeids
voorwaarden besprekingen hadden plaats
gevonden tusschen de directie en de ver
tegenwoordigers der bonden.
Op de derde conferentie werd over de
loonen enz volledige overeenstemming ver
kregen. Dat wil zeggen over basis-uurloo-
nen, overuren, regenverzuim, feestdagen,
vacantie, verzuim wettelijke plichten, rij
wiel- en laarzen vergoeding, loonen vak
arbeiders, bepalingen burgerlijk wetboek,
oplossing geschillen huisvesting enz. Zelfs
het punt ontwikkeling en ontspanning werd
niet vergeten.
Hoe het overeengekomene, dat in een re
glement van arbeidsvoorwaarden zal wor
den vastgelegd, er in details uitziet, staat
nog niet heelemaaJ vast. De directie heeft
n.l. nog de goedkeuring noodig van het
departement van waterstaat. Ook de land-
arbeidersbonden plegen nog overleg. Maar
in ieder geval fcaïr gezegd worden, dat
de voorloopïg getroffen regeling: bevredi
gend is en dat deze vermoedelijk dé stnalks
te werk te stellen landarbeiders niet zal
tegenvallen.
Uit het overzicht van. de ingevolge de
invaliditeitswet en ouderdomswet 1919 toe
gestane renten blijkt, dat op 1 Juni 1941
49.139 weduwenrenten en 15.798 weezenren
ten krachtens de invaliditeitswet werden
genoten, terwijlop genoemden datum
krachtens art. 373 dier wet 109.954 per
sonen in het genot waren' van een als
vrucht hunner verzekering verkregen ouder
domsrente van dne gulden per week.
Voorts genoten 85.295 personen een in-
validiteitsrenle, als bedoeld in" artikel 71
dier wet.
Krachtens artikel 24 der ouderdomswet
1919 waren ojp vorengenoemden datum
92.045 personen in het genot van een als
vrucht hunner- verzekering verkregen
ouderdomsrente van drie gulden per week.
andere einde van het terras begaven. Gezien
de aanwezigheid van den secretaris van het
departement van economische zaken, met te
vergeten die van Lord Plater, mijnheer Steele
en den rechtskundigen raadsman van Sir Adolf
Lloyd zelf, was het niet mogelijk de zaak in
den doofpot te stoppen. Laatstgenoemde al
leen at, zou het zich, in verband met den
naam van zijn firma, tot een plicht hebben
gerekend, de beschuldiging tot in alle details
na te ptmzen, terwijl Sir John Bowiby de ge
legenheid aangreep, zijn recente aanstelling in
de oogen van den eersten minister te recht
vaardigen.
Sir John noteerde dan ook gretig allebi-
zonderbeden, die Jim hem wist te vertellen
en maakte een afspraak voor een latere samen
komst met Jim en Lush, waarbij op Jim's
aanraden, ook mijnheer Croft ailgenoodigd zou
worden, om dan de geheele zaak in alle fi
nesses met eenige advocaten, met wie hij zeer
bevriend was, te bespreken. Hij grinnikte ver
genoegd cij de gedachte aan den steun, die
een geval als dit aan de afnemende fortuin
van zijn regeering zou verleenen.
Op dit oogenbhk werden zijn verdere specu
laties onderbroken door de komst van den
butter, die, zich tot Lord Plater wendend, het
gezelschap, onder het aanbieden van de ver
ontschuldigingen van Sir Adolf, mededeelde,
dat deze en mijnheer Lioyd zoo juist een
dringenden telefonischen oproep hadden ontvan
gen, die hen noopten onmiddellijk naar Lon
den te vertrekken.
„Dak maakt het voor ons allen veel gemak
kelijker", zei de heer Bridger, toen de butler
verdwenen was, welke opmerking in het alge
meen opgevat werd ais te beteekenen, dat ieder
een, tezamen met zijn dames, bagage en be
dienden, nog voor den avond New Court kon
verlaten. Daar iedereen, behalve de Steeles,
per auto was gekomen, leverde dit geen be
zwaar op en het groepje gasten ging hierop
uiteen om de noodige maatregelen te nemen.
„Misschien wilt u wel met mij meerijden",
zei Jim tot den heer Steele. „"Onzo wagon
staat op den weg, met een half gerepareerden
band, maar dat heb ik binnen twintig minuten
in orde."
„Dat is erg vriendelijk van je", zei mijn
heer Steele „Ik zou anders werkelijk niet
neten, hoe wij naar het station moesten komen."
„Wij gaan terug naar Londen", zei Jim.
„Das als u en Mary ons den heelen weg
wilt vergezeilen
En tot zijn groote vreugde werd dit aanbod
aanvaard.
„Ik zal den wagen halen", zei hij.
„Ik ga met je mee", zei Lush.
Waf. juffrouw Daisy Romano betreft; na
de dramatische scène, waarin zij zoo'n belang
rijke rol had gespeeld en waar naar zij, naar mag
worden aangenomen, vijf jaar lang had uitge
zien, kon zij met langer weerstand bieden
aan haar temperament van tooneelspeelster en
vluchtte haastig naar binnen onder laid en
hevig gesnik. Hier in haar poging den weg
naar de voordeur en haar wachtend rijtuig
terug te vinden, kwam zij in botsing met me
vrouw Mayer, wier gevoelig hart evenzeer ge
troffen werd door deze uiting van vrouwelijke
zwakte, als het zich heimelijk verheugde over
het échec, dat, naar zij meende uit de ge
beurtenissen van dien middag te mogen opma
ken, haar broeders voorspoedige carrière geleden
had.
Zij probeerde juffrouw Romano's geschokt
zeauwgestel te kalmeeren, door haar verschil
lende vloeistoffen, lukraak mt op het buffet
staande flacons geschonken, toe te dienen en
wist, na een. tactvolle ondervraging, de heele
lijdensgeschiedenis vau haar omzwervingen uit
haar los te krijgen.
„Maar ik ben hier niet gekomen om geld",
herhaalde juffrouw Romano steeds weer. „Ik
wilde hem alleen maar aan de kaak stellen.
Ik verlang geen geld. Ik heb goede vrienden
en ik ben nu een goede rol aan het' insludee-
ren. Ik wilde het hem alleen maar betaald zet
ten; ik heb een mooie flat in Maida Vale
'sNadhfs buiten.
De inspecteur der marechaussee vestigt
er de aandacht opi, dat in verband met
de reorganisatie van bet hein onderhavige
wapen is bepaald, dat de behandeling der
aanvragen tot aigifte van een speciaal be
wijs om zich tusschen 24 en 4 uur in de
openlucht te houden, als bedoeld in
art. 4 der verordening 1881940 van den
rijkscommissaris voor het bezette Neder
landsche gebied, met ingang van 1 Juli
1941 door do Üistriclscomniandainten
voor zooveel dit niet reeds eerder is ge
schied van de hooiden van de regelings-
bureaux der voormalige rijksveldwaeht zal
worden overgenomen.
Aanvragen als bovenbedoeld richte men
derhalve in den vervolge tot den districts
commandant der marechaussee van het dis
trict, waarin men woont, met uitzondering
van de gemeenten Amsterdam, Rotterdam,
's-Gravenhage, Utrecht en Groningen, waar
de aanvragen moeten worden gericht aan
den hooldcommissaris van politie.
Deze aanvragen dienen vergezeld te gaan
van 2 (pas)Bobo's.
D« „Konïngsbosch" weer open.
De jeugdherberg „Koningsbosch" te Cas-
trioum, die eenigen tijd haar deuren moest
sluiten, is door de N. J. H. C."thans weder
om vioor het tretófersverkeer tot 25 Juli a s.
vrij gekregen. Iü Noord-llolLand zijn thans
de volgende jeugdherbergen geopend:
Haarlem, Castricum, Schoort, Petten, Wie-
nngen en Amsterdam.
Van den landdag te Rolde onder het
motto: „Bolsjewisme of! hoerendom", geeft
de Nederlandsche radioomroep Zondag 6
Juli as. over den zender Hilversum1 I van
20.15 20.30 uur een reportagé.
Vrijdag 4 dezer zal de secretaris-gene
raal van het departement van opvoeding,
wetenschap en cultuurbescherming, prof.
Van Dam voor de radio een toelichting
geven op het besluit om nieuwe roosters in
te voeren voor de openbare hoogere burger
scholen en gymnasia. De uitzending heeft
plaats over den zender Hilversum I van
20 1520 30 uur.
Vanat heden 'ederen avond MUZIEK in
Koemarkt 1 Telefoon 68159
Aanbeve'end, G. v. d. BROEK
Door autobus overreden.
Op den weg WierdenAlmelo is de 67-
jorige heer A. Bijlsmai, toen hij, komende
uit een zijweg, op onvoorzichtige wijze den
weg overstak, door een uit de richting
Wierden komenden autobus van den dienst
AlmeloRijssen aangereden. Met ernstige
inwendige kneuzingen werd hij naar het
algemeen ziekenhuis te Almelo overge
bracht, waar hij aan de bekomen verwon
dingen. is overleden.
Meisje verdronken.
Gisteravond omstreeks kwart over zeven is
de 8-jange Nelhe Dnllemond bij het spelen
in het Noorderkanaai te Rotterdam geraakt.
Hoewel zrj spoedig door een onbekend geble
ven man op het droge werd gebracht en door
den GG.E'. haar het ziekenhuis Bergweg werd
vervoerd, bleek zij bij aankomst te zijn over
leden.
Een stadje aan een watergracht, dat is
het aardige, Friesche stedeke Slooten. Het
is langs die watergracht het Diep
gebouwd, juist op de grens van het Heu
velen- en Gaasterland, en het vlakke Do-
nïawerstal Sloten, aldus luidt de officieele
Nederlandsche spelling, maar wie aan den
Prieschen naam van het stadje denkt, n.1.
Sleat, weet, dat men niet aan Sloten, maaj
aan Slooten moet denken. En die „sloot"
zal dan wol het vriendelijke Diep zijn,
dat het cirkelvormige stadsgebied binnen
de oude wallen zoo keurig halveert. SIoo-
ten dan is niet alleen oud, het is ook
verrassend mooi en gaaf. Men vindt er
weliswaar maar enkele gebouwen, die in
een gids voor toeristen de moeite van
vermelden waard zijn, maar daar staat
tegenover, dat het karakter van een oud,
Friesch stadje, waar nog de geest van
vervlogen eeuwen merkbaar is,, in menig
oud geveltje, nergens zoo goed en zuiver
bewaard is als hier. Is het geen idylle,
dat do ooievaar nestelt op het huis der
vroede vaderen en dat binnen dfe stads
gracht het boerenbedrijf nog uitgeoefend
wordt?
Die stadsgracht omringt vrijwel de ge
heele beLouwing van het stadje. Zij is met
de grootendeels in een lommerrijken wan
delweg herschapen omwalling een overblijf
sel van de middeleeuwsche verdedigings
werken, waarvan nog bestaan twee in 1768
vernieuwde en in 1917 gerestaureerde stee-
nen boogbruggen of waterpoorten over de
uiteinden van het Diep. Van deze brug
gen af heeft men, evenals vanaf het bol
werk, een fraai uitzicht over het stadje
met zijn huisjes en tuinen eenerzijds en
over het wijde land rondom met m bet
Noorden het blauwe Siootermeer ander
zijds. Bij de Lemsterpoort houdt een in
1755 gebouwde statige korenmolen de
wacht, voor het voortbestaan waarvan een
speciale Slooter vereeniging waakt. Aan
het Diep verheffen zich dfe in 1647 ge
bouwde en kort geleden gerestaureerde
Nederduitsehe Hervormde kerk met rusli-
gen baksteengevel, het in 1759 gebouwde
deftig aandoende stadhuis (waarin een
verzameling historische voorwerpen betrek
king henbende op het stadje, wordt be
waard), henevens vele 17de en 18de eeuw-
sche woonlinisgevels, waarvan wij vooral
noemen het dubbele huis Heerenwal 55,
met trapgevels, waarschijnlijk in 1610 ge
bouwd. Al deze rustige en. aantrekkelijke
gevels gaan des zomers bijna schuil ach
ter de rijen linden, die, zich in het stille
water spiegelend, den tijd verdroomen.
Met in zijn nabijheid het typische water»
land en de bosehrijke hooge gronden van
Gaasteiland, is Slooten een fijn, klein ste
deke, dat wij gaarne in de aandaacht van
den voor oud schoon gevoeligen Neder
lands-dien toerist aanbevelen.
it
s
Bij het zwemmen verdronken.
Gisteravond omstreeks zeven uur zijn in de
rivier do Waat onder de gemeente Zuilichem
twee jongens, de 11-jarige Koorn en de 13-ja-
rige Van Genderen bij bet zwemmenver
dronken. Naar hun lijken wordt gedregd.
en
Maida Vale?" zei mevrouw Mayer. „Daar
woon ik ook."
Deze toevallige omstandigheid was oorzaak
van het ontstaan van een vriendschap tus
schen beide dames. Toen zij later op den
avond ontdekten, dat de gastheeren en gasten
verdwenen waren, vertrokken mevrouw Mayer
en j'uffrouw Romano in. het huurrijtuig naar
het station en eemgen tijd later, hg' het eerste
optreden van juffrouw Romano, was mevrouw
Mayer in een loge aanwezig. Haar warm ap
plaus en bloemenhulde aan de populaire comé-
diene mogen hier met onvermeld worden ge
laten.
VIL
„Wel, wat heb jij uitgevoerd?" was Lush"
eerste vraag, toen hij en Jim de oprijlaan af
liepen.
Jim verstrekte hem een korte opsomming
van hetgeen hij had gedaan sedert zij elkaar
het laatst gezien hadden,
„En wat heb jij met Sir Adolf afgemaakt?"
eindigde hij zijn relaas.
„Alles liep van een leien dakje", vertelde
Lush, „tot het oogenblik, dat je ons buiten
zag komen. Hjj wilde mij een kop thee pre
senteeren."
„Als je er aan had gedacht je chauffeur
een kop thee te sturen", zei Jim, toen het
laatste deel van den buitenband om de velg
glipte, „zou je nu misschien nog van Lloyd's
sigareh kunnen genieten."
„Ik heb er geen spijt van, dat het zoo ge-
Ioopen is", zei Lush.
„En heb je dat geld van hem los gekregen?"
vroeg Jim.-
„En of", antwoordde Lush. „Maar na het
geen voorgevallen is, kunnen wij het niet
ronden."
„Neen, waarschijnlijk niet", gaf Jim toe.
„Hoeveel heeft hij afgeschoven?"
„Hij bood vijfhonderd, maar ik heb hem
Het geheele gebied van de Andes in Argen
tinië is in de vroege ochtenduren van Donder
dag door herhaalde sterke aardschokken opge
schrikt, waarvan de uitloopers in Buenos Aires
merkbaar waren. Uit alle steden der Noord
westelijke provincies komen berichten over de
aardbeving, die vergezeld ging van een dof
onderaardsch gerommel.
Minuten van panischen schrik beleefden voor
al de bewoners van de provincie San Juan'
in de Andes, waar in het plaatsje" Caucete
ruim vijftig huizen verwoest werden.
De scholen moesten wegens gevaar voor in
storting gesloten en verscheidene openbare ge»
bouwen ontruimd worden. Gelukkig schijnt de
aardbeving slechts op enkele plaatsen offers
aan menschenlevens geëischt te hebben De uit
werking van de schokken in de seismologische
instituten van het land was zoo hevig, dat de
toestellen vernield werden, zoodat nauwkeurige
metingen onmogelijk werden. Het epicentrum
van de aardbeving wordt vermoed in het cen
trale deel van de Andes en wordt in ver
band gebracht met schokken, welke dagen te
voren uit Chili gemeld waren.
tot twintigduizend opgedreven. Ik wist te veel,
zie ie."
„Heeft hij een chèque gegeven?" vroeg Jim,
„Ja, iater gedateerd. Hij zei, de uitbetaling
tegen te zulten houden, als ik hem binnen
een wees niet de documentaire bewijzen ver»
schafte, die ik hem heb beloofd."
„Nu, en wat ben je van plan?"
„Ik zal de chèque aan het weeshuis stu
ren", zei Lush, „en Sir Adolf hieromtrent!
inlichten; dan zal hij zeker de betaling niet
durven weigeren. Als hij dat deed, zou ik er
wel voor zorgen, dat dit bekend gemaakt werd.
Ik zal er bij zeggen, dat de gever anoniem,
wenscht te blijven, tenminste, als jij daarmee
accoord gaat."
„O, natuurlijk", zei Jim, een ruk aan den
zwengel gevend, om den motor op gang tfe
brengen.
„Uitstekend", zei Lush. „Wij zullen hem zjjn
documentaire bewijzen natuurlijk, niet onthou
den. Ik zal mij van mijn deel aan de afspraak
kwijten."
Het slot va» het verhaal speelde zich af.
in de auto op weg tusschen- ödiham en. Loti-
denl Jim zat achter het stuur met Mary naast
zich. Op de achterbank, achter ©en tweede
windscherm, zaten Lush en Metcalfe Steele^
die in. een zakelijk gesprek gewikkeld waren,
dal; zooals later zou blijken, voor. beiden zeep
winstgevend was. De bagage van den heer eïli
mejuffrouw Steele, voor zoover deze geen,
plaats had kunnen vinden onder en tusschen
de beenea van de inzittenden, was met touwen
en riemen achter aaa de auto vastgesjord.
De auto liep gesmeerd en Lush was* veel
te sportief om de aandacht te vestigen op dèt(
omweg, dien zij maakten.
„Leg alles eens uit!" beval Mary
Én Jim deed zijn best haar in dit opzicht
tevreden te stellen. Het duurde geruimen tgd
voor hij klaar was, waarop Mary gei:
(Slot volgf).
,-p*
<r*
*3
>"4
i
Kt A
