Goermgs rede: een Duitsch nationaal appèl
Pag. 3
v
SCHIEDAMSCHE - COURANT
Maandag "1 Februari 1943
XhiiiK. kimnen wij constatoeren, dal het 'ot
van liet Duitsehe volk feitelijk het lol van het
Earo'peesche gebied bepaalt. Geraakt hot Duit-
sclie volk ia een toestand van vruchtdragende
ordening dan gedijt hol continent, wordt deze
ordening aan het Döitscho volk ontzegd, dan
zullen or altoos slechts hcillooze spanningen be
staan. Wanneer wij -ons do grootte en eigen
schappen van het Duitsehe volk voor oogen hou
den in verband met zijn centrale ligging, dan
zien wij, dat hier oen logischo samenhang aan
wezig is. Destijds evenwel, in bet. jaar 1914,
waren de uiterlijke omstandigheden var '■oedrieg-
lijken aard,,omdat de uiterlijke voorteekens, die
■den machlsgroopcermgon aankleefden, ten op-
zichle van do centrale mogendheden Duitschland
en. Oostenrijk door den zich modem noemenden
tijdgeest zelfs in den boezem van het eigen
volk als reactionnaïr werdén bestempeld en
uitgekraamd.
Niets gewonnen uit de
ineenstorting
Do afloop en het resultaat van den loenma-
ligen strijd in den eersten wereldoorlog zijn
hekend. Aan alle fronten onverslagen ondanks
een geconcentreerde bestorming, veroverde het
Duitsehe volle voor zichzelf geleidelijk militair
de vrijheid in den rug, maar wegens gebrek
aan een vastberaden politieke leiding hield het
thuisfront geen stand, murw geslagen als het
immers was door een geleidelijk verval tot
algeheele armoede, dat - veroorzaakt was .door
het toenemende tekort aan levensmiddelen.
Europa heeft uit deze ineenstorting van
Europa niets gewonnen. De vijandelijke mo
gendheden hoewel de Ver. Staten zich'ten
slotte terugtrokken en Europa aan zichzelf over
lieten, na mede het onheil te hebben aange
richt slaagden er niet in opEuropeesclicfi
bodem een ordening tot stand te brengen, die
do krachten der Europeesche volken tot een
zinrijke en vrnchtharo harmonie bracht. De
splitsing in overwinnaren en overwonnenen, in
zoogenaamde bezitters en niet-bezitters moest'
gehandhaafd blijven. Deze politiek had slechts
dit eene tot resultaat de ongeremde groei van
het bolsjewisme, dat Europa rechtstreeks be
dreigd,© en vnn het Amerikanisme der Ver.
Staten, dat Europa steeds moer in het nauw
dreef. Dit resultaat, vastgelegd in de dictaten
van de Parijscho voorsteden, kweekte voort
durend nieuwe conflicten. De toestand, die
ontstaan was door de zoogenaamde overwinning
van üe geallieerden, bracht in werkelijkheid
geen vrede doch was slechts de bron van
blijvende verwarring en wanorde en de kiem
voor nieuwe oorlogen.
Duitschland is het midden van Europa
en dit midden moot zijn overeenkomstige-
bestaansmogelijkheden hebben en wel so-
eiaal, nationaal, d.w.z. onafhankelijk van
de invloedsfeer van vreemde mogendheden,
de ter beschikking- staande leefruimte, die
gebruikt wordt in gemeenschap met andere-
Europeesche volkeren, alsmede de moge
lijkheid om te leven volgens zijn eigen
levenswetten.
Alle mogelijke piannen waarmede men steeds
weer voor'- den dag kwam, mochten niets ba
ten. Het Duitsch© volk kan niet stil blijven zit
ten, wanneer zrjn nationale levensrechten niet
erkend worden, n.l. te leven volgens de wet
die overeenkomt met zijn aard en niet te
moeten, leven volgens ,een wet, die van bui
len af, als bijvoorbeeld de liberale democratie,
aan het Duitsehe volk wordt voorgeschreven.
Het proces van verarming
Voor Duitschland heteekende het res ui laat
van den eersten .wereldoorlog een onophou
delijk, materieel en /geestelijk, maar ook mo
reel proces van verarming, dat bevorderd en
gestimuleerd werd door den in D-uilschland gc-
v-estigden invloed van Westerschen geest. In
•flit verband is do invloed van het Jodendom
op het Duitsehe volk van bizondere betoeterds.
De mogelijkheid van dezc-n invloed werd doo-r
de Westelijke democratieën verlangd, waartoe
zij eischlen, dat alle hinderpalen die in het
Duitsehe volk tegen hot binnenstroomen van
het Jodendom waren opgericht, zouden worden
neergehaald.
Het odendom vaa het Oosten, dat uit de
ghetto's' liet Duitsehe rijk binnenstroomde, greep
deze gelegenheid aan. Nadrukkelijk moet hier
worden vastgesteld, dat de invloed van het
Jodendom in den boezem van het Duitsehe
volk funest werkte. Door den invloed van het
Jodendom werd .afbreuk gedaan, aan alle tucht,
door/den invloed van het Jodendom werden
allo tradltionncelo begrippen van ordening stuk
geslagen, weid de kern des volks versplinterd
en verstrooid. - kortom werd onhoudbaar der weg
bereid voor het bolsjewisme, dat voorbereid en
bevorderd werd door de economische leogbloe
ding, doer d «massale werkloosheid en derge
lijke verschijnselen van een teugelloos, liberaal,
Kapitalistisch stelsel. Dit te constateert» is
uitsluitend een aangelegenheid van het Duitsehe
volk, dat ontelbare offers heeft moeten brengen,
onzegbaar leed heeft moeten verduren en eind©
loozje gevaren en gtooten neergang, daardoor
heeft moeten beleven en het is uitsluitend een
aangelegenheid van het üuitscho volk, wanneer
het in noodweer hot besluit genomen heeft het
Jodendom uit zijn volkslichaam to verwijderen.
Eén man tegen een wercldcoalitle
Nog al te goed berinnucren wij ons den to©
stand, die in hot jaar 1932 zoo vergevorderd
was, dat Moskou er aan dacht in Duitschland
naar de macht to grijpen, en inderdaad niet
ver van die mogelijkheid verwijderd was. Wan
neer aan deze ontwikkeling, die juist door
do zoogenaamde vredesverdragen aan liet Duit
sclie volk was opgedrongen en door den voort-
durenden invloed der Westelijke mogendheden
werd bevorderd, geen hall zou zijn toegeroepen,
dan zou er li en jaar geleden een unie der so
cialistische sovjetrepublieken ontslaan zijn, die
in het Westen haar grens had in het Rijnland,
dus in d© nabijheid van Nederland. Deze ont
wikkeling, mot allo. verder© gevolgen van die
enorme uiaehtseonccailralie, zou ontstaan zijn
wanneer Adolf Hitler en zijn N S.D A.P. or niet
geweest waren, die den strijd tegen de (oen
geweldig voorkomende vijandelijke rnogendh©
den hebben opgenomen.
Want hoe stond het mot de krachts
verhouding? Aim don eenen kant was er
één man, die half blmd nu vier'jaren van
uiterst1 zwaren strijd aan het front in
liet vaderland terugkeerde en daar aantrof
een gebroken, murw gemaakt, bijna wan
hopig gowoidcn volk, waarin al'o leyeii-
kr.ichten, die door de vijandelijke mogend
helen waren, losgelaten, ,vrij konden wo©
\den. Aan don anderen, kant s'ond wer
kelijk de gewe'dige wc-r'eldeoalitle Van do
mogendheden, dio toen door hun mild al te
exponenten en juridische verdragsmidd^jen
over de geheele aarde cerr volkomen
inachtsonlpjpoiing hebben verkregen, zooa's
in het geheel niet moer te overtreffen'viel.
Een ongelijker on ongunstiger krachtsverhou
ding als toon, nl. aan de eene zijde de ecito
man en aan de andere zijde de gezamenlijke
krachten die alle machtsmiddel en in hun be
zit hadden, welke tegen Duitschland gericht
waren, kan men zich eenvoudig niet voor
stellen, Hij zelf; de onbekende soldaat, ging
uit in dien donkeren nacht van het Duitsehe
lot, uitgelachen, omringd door vijanden etij
gehaat hij allen, die binnen en builen het
Duitsehe' volk Duilscliland vijandig gezind wa
ren.
Hij bezat niets anders dan dit eene, nl.
het geloof in 'hel Duitscho volk on het was
dit geloof, dat hein in staat sleldo dien zoo
ongehjken strijd te aanwaaiden. Den strijd die,
uit zijn hart vooricomend, zich geleidelijk mee
deelde i aan, do andere Duitsehers, den strijd,
dioin een wisselvallige worsteling om het
Duilsclie volk via successen cn tegenslagen
leidde tot-dien hinnenlandschen politiekcn slrijd,-.
die liet geheele Duilscho volk deed ontwa
ken. De man en zijn beweging beleefden toe
standen, die aan de nationaal socialisten die
aantraden voor den strijd der bevrijding op
"sommige oogenblikken reeds den.adcm..dreigden
In ontnemen. Maar juist uit die overtuiging,
niet anders te kunnen handelen en.tó moeien
handelen en uit het fanatieke opkomen voor
deze idee, werd tenslotte de zege behaald,
dio voor den dag trad op den dertigste»
Januari 1933, Die dag is derhalve het sym
bool van den zegevierenden strijd van het go-
loof in het Duitsehe volk.
Dit onwrikbare^geloofin hel Duitsehe volk
en het onvoorwaardelijke optreden voor hel
Duilscho volk is het natïcnaal-socialisme, dat
ons Adolf Hitler gegeven heeft en dat is ge
wonnen uit het rechtstreeksche heieven van den
Dultschen noodtoestand, Duitschland leed aan
liet geestelijke verval dat tot uiting kwam onder
de vlag van een niet te remmen'liberalisme
en tevens leed het aan de verarming die
tstaan was door de even ongeremde kapitalis
tische uilbuilingselmisules van de vredesver
dragen.
De nat. sociallsttche levenswet
Tegenover de heerschappij van kapitaal cn
geld stelde de Fiihrer den socialen eisch, dat
de arbeid de hoogste waaulefactor moet zijn en
in plaats van de liberaal-democratische splitsing
in individuen zonder onderscheid stelde hij do
nationale gemeenschap van het door bloed
verhonden volk. Aldus schiep hij als onze
hoogste volkscho waarde-orilening do nationaal-
socialistische levenswet, als de doelmatigste
ordening van het gemeenschapsleven voor hel
Duilscho volk.
Om deze natinoaal-socialislisclie levenswel
Vergelijking met 1918 gaat niet op
Bij wil geen besprekingen, dio zijn plannen
zonden kunnen. letnmen- Er zijn lieden, die
zich er mede vergenoegen, thans te herinneren
aan het jaar 1918. Dit soort vijandige propa
ganda is ons niet onwelkom- Zij zal zoo ein
digen als do bekende V-propaganda van liet
jaar 1941, dio den tegenstandeis zoo krachtig
in het gelaat hoeft teruggeslagen dat zij ijlings
ermee opgehouden hebben.
Wanneer degenen, die door de vijandige
propaganda "zijn misleid, aan het eind van.
dit jaar zullen constalecren, dat de spii-
mogendheden er in het geheet niet aan den
ken ineen lo storten, doch een uiterst
kiuchiig verzet bieden, dan, zullen zij juist
door deze propaganda cr over worden in
gelicht, -dat er toch geen herhaling komt
en dat de tijd voor do spihnogendhe-den
werkt.
Slatin zal wellicht op gelijke wijze, zij het
lang niet zoo naief, doch stellig uiterst cons©
ijuent donken. Wanneer er eau 1918 zou kun
nen ontstaan, dan moet ook de gehc-cle ver
dere ontwikkeling volgen, dio- het Duitsehe
volk tot 1932 heelt meegemaakt, evenwel zonder
de mogelijkheid, "dat een Adolf Hitler en een
nat.-socialistischo Duitsehe arbeiderspartij hel
stuur op het laatste oogen blik omgooien. Stalin
rekent er blijkbaar op dat oen door verliezen
van den oorlog teleurgesteld en door liet uit
moorden van zijn leiders naar Russisch model
stuurloos geworden volk, dc3 te spoediger tot
het bolsjewisme zal vervallen naarmate het
zich gaarno ertoe zal laten bepraten, mede aan
te treden in een veldtocht van wraak tegen
het westen, voor welks bescherming het tever
geefs is leeggebloed. Welke mogelijkheid er
echter voor dit westen, en wel met inbegrip
van do Engeische eilanden, ontstaat, wanneer
er van het Rijnland tot Kamsjatka een unie
van socialistische Sovjet republieken aanwezig
is met. de onverwijlde concentratie van 'men-
scheiïjke, en economische krachten en grond
stoffen, lean men afmeten aan. hetgeen het
bolsjewisme aan oorioga- en menschenmalarinnl
na zijn twintig jaren van lijfeigenschap thans
in het oosten vermag op te brengen.
[De eischen van Statin
Thans wordt Stalin echter van een niet mcei
to overtreffen duidelijkheid. Niet alleen dat „hij
hebben wij ongelooflijk fel gestreden. Zij is i zijn invloed verlangt in het zuidoosten cn 'in
gewonnen uit de ervaring van het Dnitscho volk Midden-Europa,' doch hij ciseht thans ook Pet-
in eeuwen, in een tijd van strijddie zijns
gelijke niet kent. Daarom geldt zij'voor het
Duilsclie volk. Het is echter onze overtuiging,
dat deze levenswet de levensvorm is van den
Nooudsch Germnanschcn menscli, omdat zij het
individueele leven van dezen Noordsch-Germaan-
sclien mensch bevestigt en in liet optreden voor
de gemeenschap van zijn volk tot ontplooiing
brengt. Voorwaarde voor het opgaan in de or
dening volgens de beginselen van hel nalio-
naal-socialisme ais de doelmatige ordening van
het gemeenschapsleven is echter, dat men uit
eigen kracht van beslissing het nat.-socialisme
als levensbasis erkent. Daarom kan deze nat.-
sodalistische levensvorm ook aan eon Gcr-
maansch volk niet langs den weg eener over
neming van dc binnenkmdscbe politieke macht
worden opgelegd, integendoeel, liet is de eer-
slo taak van de nat.-social islen om de volks-
genooten te overtuigen van de juistheid van
hun politieke idee en hen vodr deze idee
en de uitvoering daarvan te winnen. Daarom
ook hebben wij hier in dit land alle vormen
van politieke oigamsatie geplaatst op den grond
slag der vrijwilligheid, met dien verstande, dat
zij tevenseen beroeostaak van soevereinen
aard te vervuilen hebben.
De reactie op 30 januari 1933
Op dit oogenblik, waarop liet op 30 Januari
1933 voor de geheele wereld zichtbaar natio-
naal-socialistisch geworden Duitschiand den weg
onder leiding van Adolf Hitler opging, teneinde
zijn levensrechten lo verkrijgen, verzamelde zich
do coalitie van allen, die .tevens de vijanden
van het nat socialisme en daarmede de vijan
den van het" Duitsehe volk zijn. Het kapita
lisme als de heerschappij en uitbuiting door
do matericelo krachten van het geld, en het
bolsjewisme als do" concentratie van de ras-
looze massa zijn thans tot den aanval over
gegaan. Wat willen deze vijanden anders dan
.de uit him mneriijksle natuur voortkomende
bedoeling, het nalionaal-socialistischo Duitsch
land te vernietigen? Uit den gelederen van
onze tegenstanders hooien wij nilijd weer, dat
zij zich verzetten tegen de plannen van het
Duitsehe volk tot oveiheersching van de we
reld en tegen den door het nationaal socia
lisme uitgeoefenden gewetensdwang. Terwijl wij
do spilmogcndheden niets anders dan
onze leefruimten willen orgnniseeron, die vol
komen bereid en in staat zijn om een econo
mische en cultureele uitwisseling aan te gaan
met" alle andere leefruimten en economische
gebieden en, terwijl voor ons het nationaal
sosialismo of het fascisme of de Japansche
levensordening op duidelijke wijze opgebouwd
schijnen to zijn op de eigenschappen des bloeds
van ons volk cn geen export-artikel zijn, spre
ken thans do verantwoordelijke mannen van
'do Ver. Staten cr in allo toonaarden over,
•dat do Ver. Staten tot taak hebben, een we
reldordening tot stand te brengen en voor
alle tijden to waarborgen, en tevens de de
mocratie en het christendom, zooals zij het
bedoelen, over de geheele wereld uit te voeren.
Z ij zijn het dus, die met hun wereld impe
rialisme alio organische levensmogelijkhe
den in het nauw brengen en bedreigen,
terwijl zij niets anders hebben aan 1c bie
den. dan hun interoationalisnicn, die alle
mot elkaar uiteindelijk slechts dit resultaat
geven, dat zij do .vollcsche waarde-ordening,
waarop wij Europeaan ons heelo cultureele
leven hebben opgebouwd, ontbinden eu ver
nietigen.
Want alleen dit Euiopeesche continent bracht
do bonlo veelvuldigheid der volkeren en stam
men als eigen persoonlijkheid te voorschijn,
die do grondslag en het uitgangspunt is van
den rijkon bloei en van het bizondere karak
ter der Europeesche beschaving. Wat kunnen
echter onze tegenstandeis als resultaat van
dezen strijd, die de offers daarvan we' dé
moeite waard doet schijnen, anders aanbieden
dan slechts hun verburgerlijkte materialistisch
geworden wereld en maatschappij en mensi.be-
lijko betrekkingen, die nergens een sprank van
hoop tot nieuwe ontplooiing laten opkomen,
doch allijd slechts fiet teeken dragen pn
aangeleerde routine.
Do mogelijkheid, ons met hun. geest- en
zielloozen levensvorm gélukkig lo maken, heb
ben do westelijke mogendheden zich zelf echter
ontnomen, door met een ongekend .misdadige
frivoliteit het Europeesche midden en daar
mede Europa krachtens een verdrag a.ui het
bolsjewisme uit lo leveren. Het gevolg ,van
deze belofte van uitlevering trad met een niet
meer ta ontkennen duidelijkheid to voorschijn
Ier gelegenheid van een gebeurtenis der laatste
dagen. Roosevelt en Churchill wilden mot Sta
lin confereeren oiii de militaire en poidiese
gevolgen, dio uit dezen wereldoorlog ontstau..,
lo besproken en vast to leggen. Roosevelt en
Churchill waren, bereid, Stalin op elke door
bom to noemen plaats to ontmoc'te, Stalin
wees dit van de band.
Zaterdag op het middaguur, dus op Letzelf- i gen, was dit ook noodzakelijk voor de strijders
de tijdstip, waarop tien jaar geleden het lot der nieuwe weermacht. .Men heeft vroeger ge- -
ven het Rijk in de handen van Adolf Hitier
■werd gelegd, is in de eerezaal van het mi
nisterie van luchtvaart te Berlijn een waar
dige plechtgheid van militair karakter in den
vorm van een appèl gehouden. Rijksmaar
schalk Hermann Göring maakte zich hier
met een tot leger, vloot- en luchtmacht en
daarmede tevens tot het volk zelf gerichte
rede (ot woordvoerder van de onbuigzame
strijdvaardigheid van alle Duitsehers. De
hoogste autoriteiten van weermacht en par
tij waren hierbij tegenwoordig.
Rijksmaarschalk Göring verklaarde, dat deze
rede een appèl wilde zijn tot alle kameraden
der weermacht, waar die op dit oogenblik ook
staan, om den dag indachtig te zijn, waarop het
lot het Duitsehe Rijk van den grond af heeft
gewijzigd. Millioenen onder Tl, zoo verklaarde
de Rijksmaarschalk, hadden toentertijd 'al de el
lende te dragen, die op het Duitsehe volk druk
te «n in de eerste plaats op de werkende lagen
van ons volk. Het was een tijd. toen de Duit-
scher zijn hoofd moest laten zinken van schaam
te over hetgeen in de laatste twintig jaar na
den wereldoorlog zich had afgespeeld.
Ook de kleine rijksweer was toen slechts een
soort parlementaire politiewacht. Geen ntcnsch
dacht er aan naar buiten op eenigerlei wijze eens
dc mogelijkheid te bezitten op te treden tegen
vijandelijke aanvallen. Deze rijksweer is her
vormd tot een geweldig volksleger. Dit kon
slechts worden opgebouwd op den brceden
grondslag van de nieuwe volksgemeenschap.
Zooals bij de vorming van deze volksgemeen
schap moest worden gebroken met oude opvattin
zegd, dat de weermacht zich moest vrijhouden
van iedere politiek, maar alleen hij kan strijden,
die met hartstochtelijke ziel deelneemt aan de
totale wording van ons volk en dat is in laat
ste instantie de groote politiek,' en vooral aan
de wereldopvatting op grond waarvan de groen
te politiek vorm krijgt
Wanneer het ooit in eenigerelel gemeenschap
van ons volk noodzakelijk Is hard en kristal
helder een wereldopvatting in zich op le nemen
en te vertegenwoordigen, moet dat het geval zijn
in het gewapend deel van het volk, in zijn volks
leger, in zijn weermacht. Alleen wie hier tot
klaarheid kómt, wie de gedachtenschat van deze
wereldopvatting van onzen Führer in zich heeft
opgenomen, zal ook daaruit die laatste kracht
ontvangen, die zij vermag te schenkert. Onze
wereldopvatting vindt haar toppunt er in, dat
het volk eeuwig is en dat leder individu van
dit volk verplicht is alles, ook zijn leven op ieder
oogenblikop het spel te zetten voor het be
staan van zijn volk, ja, het op te offeren.
De Rijksmaarschalk verklaarde, dat, hoe krach
tig cok de jeugd van thans in de schooljaren, In
de Hitlerjugend, In deze nieuwe wereldopvatting
vastgegroeid is, deze jeugd alleen dan in de
weermacht, in het volksleger en eenheid kan
vormen, wanneer zij ook een leidersschaar vindt,
die duidelijk en hecht vermag te staan op het
fundament cn vermag te leiden. De afgeloopen
tien jaren hebben getoond, welke kracht huist
in onze wereldopvatting, aldus Goring, en welke
zegeningen zij vermag te schenken.
(Vervolg vierde j> ij a i
samo en Narvik. De eischon inzake de Barda
danellcn, motew eiker prijsgave de Fiilircr inder
tijd waarschijnlijk nog e©n nieuw uitstel Ier"
onderwerping- van Engeland had kunnen ah
koopen, heeft hij stellig niet opgegeren. Zoo
als bekend, verlangen do bolsjewieken ook de
vrije doorvaart door de Sonl, het Kattegat
en het Skagerak, militair door steunpunten be
schermd. Zijn dit de doclste'lingen, die het.
bolsjewisme -nog rechtstreeks in hot kader van
de militaire acties zich voor oogen houd!
zoo zal het hij hot opnemen van het oude parool
der - Wereldrevolutie: „Proletariërs aller landen
vereenigt u", niet rusten voordat lui zich
alle deelen der wereld genesteld heeft. Ver
schijnselen, die wij thans in Engeland cn Ame
rika kunnen conslateeren eu wellicht door de
acteurs slechts als ecu soort spelen met vuur
beschouwd worden, zouden op een schrikba
rende wijze tot bloedig^ ernst worden
De nieuwe ordening van Europa
TA at onze tegenstanders derhalve aan Europa
zou don kunnen brengen "is een verschrikking
zonder eind, oeu eeuwige oorlog dor conflicten
tusschen de bolsjewistische en Amcrikaansche
wercldimperialismep, -ja Europa zou liet blij
vende slagveld zijn voor dit conflict. Daarom
is het nat.-socialistisehc Duitschland, getrouw
aan de wet volgens we'ke liet den bmiteuJand-
schew politiekcn strijd tegen diezelfde tegen
standers heeft aanvaard en roemvol beëindigd,
thans aangetreden"" voor het beslaan en de
toekomst van Europa.
De nieuwe ordening van Europa, zooals wij
haar ons indenken, heeft een doei, nl, het be
staan en de levensmogelijkheid der Europce-cho
volken te waarborgen en lmn innetbjke vrucht
baarheid als ontplooiende kracht in werking te
laten treden. Deze ordening streeft er niet
naar een deel klein te houden ten gunste van
het andere, doch heeft ten doel geen kracht
verloien te laten gaan, geen vruchtbaarheid on-
gobruikt te laten. Elk der Europeesche naties
moet komen lot de hoogste en beste ontwik
keling die aan haar eigen is. Daarom wijzen
wij ook een liberalen statenbond naar het
voorbeeld van den Volkenbond van de h'and,
daar doze slechls het gevaar in zich bergt
van do overheersching door doiunu-meriek ster
kere.
S
Wij willen de nationale en sociale orde
ning, ook tusschen do naties, waarin elk de
plaats in de gemeenschap moet innemen,
die haar toekomt krachtens haar cultureele
vermogen, "haar bereidwilligheid tot mili
tair optreden en haar economische prestatie
vermogen voor de gemeenschap. In deze
ordening is het individu geen object maar
subject van de ontplooiing.
Het inzicht, dat de gebeurtenissen die on
vermijdelijk uit den gemcenschappelijken uiter-
lijken nood do politieke en cultureele toenade
ring en do vorming .conor gvooto ruimte van
bescherming en economisch leven in Ehropa be
vorderen; niet toevallig deze uitwerking bobben,
doch rechtstreeks verhand houden met den op
bloei van het Duitsehe volk, vormt het punt
van uitgang voor den wi! tot leven en ont
wikkeling van het jonge Europa, dat op de slag
velden zijn toekomst beschermt.
Thans beslissende phase In
den strijd
Het eerste deel van den strijd om het
nieuwe Europa bracht als voorwaarde om de
aanvallen van 'het Oosten en Westen to kun
nen weerstaan, de militaire aaneensluiting van
liet vasteland. Iïct tweede deel bracht het te
rugslaan van den in 20-jarigcn heerendifost
voltrokken bolsjewislischen opmarsch en de uit
breiding van de grenzen van Europa tot de
noodige leefruimte.
Thans, in het derde deel, gaat het er
om tegelijk met do handhaving van den-
wal tegen het Oosten, den aanval der Wes-
terscho kapitalistische krachten af te weren.
Daarmede zijn wij getreden in de heslis-
sonde phase van dezen strijd. Geweldig en
nauwelijks te overzien is het strijdtooneel,
geweldig en nauwelijks te begrijpen de af
meting van den strijd.
In -deze worsteling moot aan den overwin
naar, dio door het lot is uitverkoren, een be
proeving zijn opgelegd, zooals slechts toege
dacht is aan hen die tot een machtig werktuig
van toekomstige ontplooiing is uitverkoren. Jn
dit geloof moeten wij ons wijden aan do tank
dio do strijd ons oplegt.
Wij willen eerlijk zijn: werkelijk zware of
fers hebben aan het thuisfront tot dusver
Blechls zij gebracht, die wat "hun het dierbaarst
vas op het slagveld achterlieten, en naast hen
degenen, die ondanks do afschuwwekkende aan
vallen van vijandelijke bommenwerpers op de
burgerbevolking zich in. hun houding en in
hun optreden niet op een dwaalspoor lioien
brengen. "Wat bemerkten de .anderen van de
lasten van dezo geweldig» beslissing7 Er was
minder lo eten, „maar niet te weinig. Er viel
minder to stoken, maarook niet te weinig.
Ons levenspeil is in dit vierde jaar van een
-oxsteliug die do geheele -wereld omvat eu
oor do wereld van beslissende beteekenis is,
aanzienlijk b-cier dan in het derde cn vierde
jaac van tien eersten wereldoorlog en nauwe
lijks veel slechter dan de levensstandaard was
die enkelo generaties geleden ouzo voorva
deren vanzelfsprekend geacht hebben.
Het voorbeeld van Stalingrad
Indien thans iemand te kort komt cn een
offer meent te brengen, laat hij dan- aan onze
so'daten aan bet Oostelijk front, laat hij dan
denken aan Stalingrad. Laat hij er zich van
bewust zijn, dat hij hier symphathïseerend ge
tuige van een gebeurtenis is, die uniek is
in de geschiedenis der menscbhefd en dio in
haar heldendom, haars gelijke slechts vindt in
dio standvastige volharding, die als een daad
van de grootste, heldhaftigheid ons wordt over
geleverd uit de Grieksche geschiedenis in den
stnjd van Leonidas op den pas van Thermo
pylae.
Daarom wordt voor ons de strijd van het
zesde leger bij Stalingrad toL het symbool
van het heldhaftige en den dood teotsee-
rende optreden voor de overwinning tot
de.- zelfopoffering toe, doch tevens een on
afwijsbaar beroep op ons zelf om op een
vooiloopig onvcrgeüjk geringere maar even
vastberaden, wijze onze uiterste krachten
yoor do overwinning in le spannen.
Wij zijn den Fiilirer dankbaar dat hij thans
in do beslissende phase van dezen strijd ons
allen, man cn vrouw en Qok do daartoe-„reeds
in staat zïjndo jeugd oproept. Het is alsóf'wrj
bevrijd en vastberaden^ adem halen, dat wij
nu allen ons doel zuilen bijdragen. Do ver
ordening over den „Einsalz" der mannen cn
vrouwen voor de taak der rijksverdediging zal
eiken Duitschen man en elke Duilscho vrouw,
kortom eiken mensch bij den strijd voor do
toekomst van ons volk betrekken. Een mach
tige klachtsontplooiing zonder voorbeeld zal aan
het jaar 1913, het vierde jaar van dezen
weraldstrijd, haar kenmerk en haar beteekenis
geven.
Deze „Einsatz" stelt de partij, die de Führer
als zijn voornaamste en eerste werktuig van
politieke wilsvorming en politieke leiding ge
schapen heeft, voor een beslissende taak. Dc par
tij Is er immers voor verantwoordelijk dat het
Duitsehe volk in blijde bewustheid en in onwrik
baar vertrouwen zijn weg der offers voor de
toekomst opgaat. De partij is geroepen deze taak
te vervullen en zij kan haar vervullen, want zij
behoeft zich slechts de wetten te herinneren
krachtens welke zij is aangetreden en overwon
nen heeft. Niet bevelen en gehoorzamen, maar
leiden en volgen. Dat is de taak en dat Is het
doel dat elke partijgenoot zich stellen moet.
Elkeen moet zidi in zijn kring der volksge-
nooten beschouwen als een eeuwige prediker,
adviseur en vriend. Stellig bcteekent dit ten
aanzien van de verdere oorlogsinspanning nog
een „meerarbeid" die niet alleen tijd en lichaams
kracht, doch vooral geestelijke Inspanning op-
eischt, want elke partijgenoot en in b'Iondere
ma(e elke functionaris van blokleider tot gouw*
leider moet het zich tot taak steller, den voor
hem bereikbaren kring zijner volksgenooten in
menschelijk opzicht meer te benaderen en wel
zorgend, helpend en deelnemend, waarbij hij den
aard van zijn medeleven niet zoozeer moet zien
hi een verstrekken vin materieele hulp, doch
vooral in woorden van bemoediging en kame
raadschap. Hij moet alle volksgenooten van zijn
kring kennen, hij moet hun omstandigheden heb
ben geconstateerd opdat hij altijd kan bijsprin
gen en hij moet in onvermocidbarc actie, steeds
weer den een na den ander tot zich trekken en
hem den laatsten zin van dezen oorlog en dc
noodzakelijkheid van dezen „Einsatz" duidelijk
maken. Vooral echter moet hij door het voor
beeld der eigen onwrikbare houding een goeden
invloed uitoefenen. De Führer kan van het Duit
sehe volk de groote lasten en offers, die deze
wereldstrijd in ieder geval van den overwinnaar
verlangt opelschen en verwachten, daar hij er
op vertrouwen kan, dat de partij de taak, die
haar als hoogste en uitsluitend aan haar gesteld
is, n.l. leiding te geven aan mcnschen, zal ver
vullen.
De „Eimatx" in Nederland 1
Ook gf), partljgenootcn in Nederland, staat
voor dezen „Einsatz", die in dc gegeven om
standigheden dubbel zwaar, maar ook dubbel
succesvol kan zijn en dezelfde taak ls gegeven
aan U, kameraden van de N.S.B. want de groot
heid, die deze'tijd In zich verbergt, valt aan vele
teekenen te bespeuren. Een ding beeft hij ons
leeds gegeven. Hij heeft ons vercenigd In een
onwrikbare lotsgemeénschap. Wij hebben het
zelfde lot te verwachten en wij moeten voor
hetzelfde lot vechten en het bewustzijn van "de
gemeenschappelijkheid van dezen strijd zal alles
als onwezenlijk In het niet laten verzinken %at
thans nog op eenigerlei wijze als onzekerheid'cn
twijfel aan de eigen toekomst en aan liet eigen
behoud teisscfien ons zou staan. Wie dezen strijd
met ons voert, heeft daarmede precies hetzelfde
levensrecht en pre,des dezelfde aanspraak als wij
voor de toekomst verworven. Juist de grootte
van de eischen die deze tijd ons stelt laat on?
voor onzen gemeensdiappchjken strijd, n.l.: de
meest geperfectioneerde organisatorische concen
tratie van onze krachten bij de meest vrije ontn
wïkkelingsmogelijkheid daarvan. Dit beginsel dat
in den felsten strijd goed gebleken is, zal de
wegwijzer zijn voor de toekomstige ontplooi
ing van onze politieke cn economische gemeen
schap.
Het spreekt vanzelf, dat thans in dezen
strijd om Europa, uu het Duitsehe volk den
toestand van den totalen oorlog ingaat, ook
Europa zijn -•.dienovereenkomstige bijdrage
moet leveren, reeds om zichzelf te handha
ven en zijn aanspraak voor de toekomst te
bewaren. Er zal derhalve een zelfde totale
concentratie der krachten ook hier in Neder
land plaats vinden. Bij deze gelegenheid zou
ik met allen ernst en nadruk erop willen
wijzen, dat de toestand van heden geen be
roep duldt op eenigerlei vroegere omstandig
heden en betrekkingen. Ik zal mijn orders
geven. Zij moeten door allen strikt worden
uitgevoerd, In den huidigen toestand zou de
weigering tot uitvoering van een dergelijke
order niet anders kunnen worden opgevat
dan als sabotage. Evenzeer is het duidelijk,
dat wij meer dan ooit elk verzet, dat gericht
ls tegen dezen strijd om het bestaan, moeten
onderdrukken,
Hard zijn en nog harder worden
Onlangs hebben de vertegenwoordigers der
kerken een schrijven gericht tot den bevelheb
ber der weermachtben tot mij, waarin zij hun
bezwaren tot uiting-'brengen tegen het voltrek
ken der doodvonnissen waarover inmiddels In
een bekendmaking van den weermachtsbevelheb-
bcr medeüeellng gedaan ls. Hieromtrent kan Ik
slechts het volgende zeggen: op een oogenblik,
waarop onze mannen, vaders en zonen met ijze
ren vastberadenheid hun lot in het Oosten tege
moet zien cn onwrikbaar en ongeschokt het
hoogste offer brengen, is het onverdraaglijk
samenzweringen te dulden die zich ten doof
stellen den rug van dit Oostelijk front onvel*
lig te 'maken. Wie dit waagt te onderaf llen,
moet aan de vernietiging -worden blootgettcld.
Hard zijn en nog harder worden tegen ons
zelf en tegen onze vijanden, dat is het ge- k
bod van een onverblddelijken afloop van
noodzakelijke gebeurtenissen en dat ls voor
ons een wellicht menschelijk zware, maar
toch heilige plicht. Wij blijven menschelijk
door onze tegenstanders niet te kwellen, wij
moeten hard blijven door hen te vernietigen.
Overigens geloof ik, dat de kerken de beteeke
nis van dezen strijd moeten inzien. Zij beleven
het immers, dat zij haar godsdienstoefeningen in
weerwil van alle vijandelijke propaganda onder
de bescherming ecner nat.-socialistische bezet
ting in elk opzicht kunnen verrichten. Maar paa
het actieve en verhelderende optreden der ker
ken bij haar geloovigen inzake de beteekenis
van dezen strijd en de zedelijke verplichting
dezen strijd althans niet te verstoren, zal haar
de mogelijkheid geven, een standpunt In t#
nemen ten aanzien van de maatregelen van d«
bezettende macht. -
De verdediging der Nederlandsche kust
Het spreekt vanzelf, dat wij de Nederlandsche
kust onder alle omstandigheden verdedigen. U-
ziet dc voorbereidingen en kunt ervan overtuigd
zijn, dat zij volkomen ernstig gemeend zijn. Wij
zullen eventueel liet bewijs leveren, dat wi] door
het leven in Nederland niet slap geworden zijn,
maar ook hier, wanneer het moet, zoo hard kun
nen zijn als dc strijders aan het Oostelijke iront,
Aan Nederlandsche zijde moet de wcnsch
aanwezig zijn, dat deze kust geen gevechts-
gebicd zal worden, want een strijd om de
kust in het dichtbevolkte Nederland zou niet
alleen de bevolking en haar nederzettingen
zwaar hellen, doch zou tevens als gevolg
van mogelijke 'storingen en verwoestingen
door den a Hoop van den strijd uitgestrek
te gebieden van dit land In gevaar brengen.
Wij als uitvoerders van dc ons door het lof
gegeven taak om den rug van onze strijders aan
het Oostelijke front te dekken, schrikken voor
den strijd niet terug.
Strijd cn kunnen strijden, dat is-bet levens
element der nationaal-soclalistisehen. Wi) hebi
ben gestreden en wij hebben niet anders geleund
dan strijden. Wij zijn geen weg gegaan, die niet
strijd beteekende. En ik spreek lief thans voor
U allen uit: wij zijn het lo tdankbaar, dat het
ons in dezen tijd beeft geplaatst. Als het nu een
maal moet gaan Dm zijn of niet-zijn - ,n on?
volk, dan willen wij dankbaar zijn, dat wl)
dezen strijd.kunnen uit vechten. Wij kunnen het,
want het lot heeft ons reeds eenmaal onwnk-.
baar gezien.
Wij weten ons dc dragers van dc zedelijk»
U allen uit: wij zijn liet lot dankbaar, dat het
besluitvaardigheid cn-de offervaardigheid oin ons
vechtend een gemeenschappelijke gelukkige toe-,
komst te veroveren. Wij willen de beslissing af
dwingen en wij dwingen haar af, want oor ons
'staat de Fiibrer in zijn unieke grootheid. Hl)
heeft ons lot in zijn handen genomen. Dat 1#
ons geluk en onze vervuiling. Daarom, kame
raden, geldt op den tienden verjaardag der over
neming van de macht het parool voor de toe-
de duidelijkste en eenvoudigste verklaring geven komst: Met Adolf Hitler ter overwinning.
