m
I
van Désiré Loran en dan het goochel-
mysterie van Crochet, waarvan ook
de ziekenhuizen konden genieten.
Ja, als de kinderen hun Vacantie-
week vierden zo tussen de bedrijven
door scharrelden ze wat rond bij de
opbouw van de kermis en gluurden ver
stolen vanonder een doek naar al het
schoons dat daarbinnen een plaatsje
vond dan klonk de Vacantieweek
voor de oudere Schiedammers in huis
en werkplaats door het geluid van een
van de talrijke pierementen, die kwistig
de songs van deze tijd deden tierla-
laaien in de lucht. Zo'n melodietje kon
ook wat weemoedig voortkomen uit
een oude viool of een hawaiian-instru-
ment, want de musici waren in deze
feestweek talrijker en gevarieerder dan
de wijsjes, die ze in de middag ook nog
gemeen hadden met de luidsprekers
op het Marconiplein
Als u in de vrije tijd de stilte minde,
dan lag uw pad in ieder geval niet in
de richting van de Broersvest. Maar dat
betekende ook niet thuisblijven
trouwens waar hadden anders die
duizenden en nog eens duizenden van
daan moeten komen want er was
keus in overvloed. Had u ooit zo'n oud
rechtsboek, waarin honderden jaren
geleden een Schiedammer de feiten
van de dag vastlegde van zo dicht
bij aanschouwd als daar in de leeszaal
van de Gemeente-Bibliotheek mogelijk
was en wie liet u ooit zo duidelijk zien
als de jongens van de Schiedamse
Luchtvaartclub in het Stedelijk Mu
seum, wat er allemaal bij de vliegerij
te pas komt.
En natuurlijk kwam ook u ondanks
alle goede voornemens om het beslist
niet te doen, tenslotte dan terecht op
het feestterrein om er wat te luisteren,
zo hebt ge uzelf tenminste beloofd,
maar ook daarvan kon niets terecht
komen als de man op het podium z'n
toverstok(stem) over de hoofden der
verbonden Schiedammers liet gaan
om hen op te roepen tot het blijde feest
van de Vacantieweek. 't Carnaval
moet er soms nog maar een pover
onderonsje bij zijn geweest. D'r was
„Feest" geroepen en er kwam feest.
Schiedam van 24 Augustus 1950
kende Schiedam van 23 Augustus 1950
niet meer. Een feestroes was over de
stad gekomen en drukte er zijn stempel
op. Nog wat onwennig hebben we die
eerste avond Jan Hofman en de zijnen
aangehoord en met enigszins be
schroomde tred zijn we naar het feest
terrein gegaan, maar het duurde (ge
lukkig) niet zo lang. Op het hoogtepunt
van het feest dat was Zaterdag, 2
September 's morgens om half twee
zagen we u wellicht bemaskerd een
lange, lange rij trekken achter Stip
hout en zijn Oeteldonkse Kikvorsen,
die voor het laatst de Broersvest langs
trokken, nadat ze twee uur lang een
dolle oogst van pret en jool hadden
binnengehaald, waarvan de Ramblers
in de vooravond het zaad hadden ge
strooid. En als u goed had opgelet,
had u ons op bevel van Stiphout het
laatste „speciale verzoeknummer" met
die honderden anderen kunnen zien
opluisteren met een Schiedamse schone
in een wervelende dans rondom ons.
Maar goed, was u daar 's avonds op
de Broersvest te vinden, dan beluis
terde u toch zeker ook de concerten
met de opening van de Vacantieweek
door de Marinierskapel voorop. De
regen spaarde de avond voorzover men
maar bleef op de Broersvest. De jeugd
waagde zich met haar lint van fakkels
langs de havens en zag zich hier
jammer genoeg uiteengejaagd door een
straten schoonvegende regen.
„Wat doet u nü met uw vrije tijd",
zou een prachtig onderwerp zijn voor
een enquête onder de bevolking van
Schiedam en nabijgelegen streken,
want heus, we willen wel eens beweren
dat het anders is, maar die waren er
nu toch ook. Negen dagen lang toonde
een stad welk een levenslust er in haar
kan schuilen! 't Feest is voorbij, voor
u en voor ons. Helemaal voorbij?....
Nee, niet helemaal, want als we 's a-
vonds door de stad gaan en we komen
daar bij de Broersvest, dan kan het
nog gebeuren
Laten we het vaker zo doen in Schie
dam, u en wij, we hebben het nodig.
Bakvisje: Denderende feesten. Vol
gend jaar Dolf v.d. Linden, Jan
Corduwener en de Skymasters, dan
kunnen ze die hoempa-orkesten wel
thuislaten.
