I
s Pi t
Bèk-af
114
<p* (uvm ^/oWcvts/
A FWACHTEN," zei Gijsbert Nieuwland, de kapitein der muzikale Mariniers,
11 „na afloop zal ik mijn duit wel in het zakje doen.'''' Jn al hun simpelheid tvaren
dit voor Schiedam èn voor de gemeenschap historische woorden, omdat ze gesproken
werden op die gedenkwaardige avond van de 21e Augustus, vlak voordat het podium
ten aanschouwe en aanhore van vele duizenden officieel de vuurdoop zou ondergaan.
Dat 't een fraai boutvsel was beaamde iedereen en dat de intiem-besloten Plantage
wel eens tot een unieke openlucht-concertzaal zou kunnen uitgroeien leed eveneens
weinig twijfel, maar ivacliten teas en bleef vooralsnog op de eerste acoustische
resultaten.
Vandaar Nieuivlands voorzichtige woorden.
Maar toen 't orkest na enig ceremonieel de eerste gang van het muzikale menu
had geserveerd, toen meer dan zesduizend handen op elkaar kletsten en vele voeten
die ovatie op zand en grind kracht bijzetten, toen glunderden niet alleen bestuurs
leden, belanghebbenden en gasten op de eerste rijen, maar ook de dirigent draaide
zich half om, en uit de hand, die net nog de dirigeerstok had gehanteerd,
schoot een duim omhoog en boven die duim plooide zich een zó brede glimlach, dat
't gesproken antwoord op de algemene vraag, na afloop gegeven, eigenlijk mosterd
na de maaltijd was geworden
We zeiden het échter reeds, het
oordeel over deze eerste glorierijke
avond was voor de SG èn Schiedam
van historische betekenis en dient
daarom, evenals dat over de andere
zeven uitvoeringen,
worden.
geboekstaafd te
„Ik ben bèk-af," zei Nieuwland na
afloop, toen de machtige slotaccoorden
van Jerome Kerns ,,01' man river"
nog tussen de bomen leken te zweven.
„Ik ben bèk-af, omdat dit podium
alles eist van een dirigent. Het is zo
ontzaglijk gevoelig, dat ik voortdu
rend 't gevoel heb gehad alsof ik in
de Radio-Studio was. Elk nootje krijgt
hier zijn eigen waarde, elk foutje
neemt 't volle pondEn 't maakt
hoegenaamd geen verschil of 't nu de
blazers zijn dan wel de strijkers, het
koper of het riet.Klonk het goed
in de zaal?"
„In de zaal".
We konden hem verzekeren dat het
in de „zaal", ofwel tussen de bomen
onder de sterren, op vrijwel alle plaat
sen magnifiek had geklonken, al was
er dan even wat geëxperimenteer ge
weest met de microfoons, deze eerste
avond dienst doende voor sopraan
zangeres Anneke v. d. Graaf en tenor
zanger Henk Dorel, die niet weinig
tot 't algehele succes bijdroegen.
Ook zij hadden zich eerst wat
onwennig gevoeld tegenover zo'n
reusachtig groot publiek en zomaar
