116
de laatste groep werden onomstotelijk
bewezen.
Sommige Rotterdamse critici schre
ven de Maandag daarop, dat de acous-
tiek beter zou zijn, indien de zijwanden
tot aan 't dak doorgetrokken werden,
maar architect Kammer verzekerde
ons, dat dit aan de hand van acous-
tische feiten en theorieën niet juist is.
Bij doortrekking loopt mén met name
de kans op echo-effecten en zweving,
al gaf hij toe, dat uiteraard een deel
van het geluid naar achteren weg
stroomt.
Jaap Stotijn, de hobo-solist van deze
avond, beklemtoonde alle loftuitingen
nog eens, door de geluidsreproductie
en intieme sfeer in alle mogelijke
superlatieven te bezingen. ,,Het is
heerlijk om in de open lucht te mogen
spelen op zo'n prachtige avond," zei
hij, „en wat heeft het publiek er van
genoten. Dat er zo nu en dan kermis-
geluiden doordrongen, gaf aan het
geheel nog eens extra dat idee van
spontaneïteit, dat gevoel van vrij mu
siceren, waar wij in de concertzaal
zo dikwijls naar snakken!"
Russische lof
Het heeft geen zin in details te
treden omtrent de vijf avonden die
volgden. „Hanny's Dutch Sisters"
bewezen wederom, dat het podium
voor grote zowel als kleine blaasorkes-
ten uitmuntaud is en het Byzantijns
Slavisch Koor had de twee microfoons
nauwelijks nodig om circa 3-4000
toehoorders met prachtige sonore
zang te boeien. De Russische dirigent
Dr. Antonovitsch kon zich slechts
in de rij scharen van de vele artisten,
die vóór hem deze gelegenheid hadden
geroemd. Tijdens de dansen van de
„Perintis-Budaja"-Indonesiërs werd
alleen nog eens beklemtoond welk een
intieme sfeer hier geschapen kan
worden en voor de acrobaten en hu
moristen van de variété-avond was er
het voordeel van een enorm publiek,
dat in geen enkele zaal te lande ge
herbergd had kunnen worden.
Misschien werd de waarde van de
nieuwe aanwinst 't duidelijkst tijdens
het optreden van het Ballet der Lage
Landen. Nimmer hadden wij kunnen
vermoeden dat zovele duizenden naar
Verdubbel de lezerskring
ran ons blad
Oosterse gratie: danseressen van het gezelschap Perintis Budaja.
deze ietwat misdeelde tak van kunst
zouden komen kijken, maar tevens
werd met hun komst bewezen welk
een ontzaglijk belangrijk cultureel
werk door de fichiedamse Gemeen
schap is en wordt verricht. Die avond
zo vol van onvergetelijke schoon
heid werd wellicht het hoogtepunt
dezer Vacantieweek en een niet te
missen wegwijzer voor de toekomst.
Zo gingen acht avonden in non-stop
tempo voorbij en nimmer waagde
Pluvius het om ook maar met één
druppel de sfeer van geven en genie
ten voor en achter voetlicht te ver
storen. De acht avonden liggen alweer
een maand achter ons. De stad en
de burgerij hebben de draad van het
dagelijkse leven weer opgevat en
tussen de bronzende bomen in de
Plantage staat het podium op z'n
eerste winter te wachten. Misschien
zal het dromen van de vele beroemd
heden, die er triomfen hehaaldcn en
wellicht zal het piekeren over de ver
langlijst voor volgend jaar.
Verlanglijst
Want, cn dit is tevens de oogst van
de eerste serie uitvoeringen geweest,
perfectie is nog geenszins bereikt.
Een permanent kleedgebouw en
toiletten zijn allesbehalve luxes, rui
mere zitcapaciteit en amphitheaters-
gewijze ophoging van „de zaal" even
min.
Een verend vlonder voor de dan
sende gasten zou hij een volgend be
zoek van het Ballet der Lage Landen
een aanzienlijk lagere rekening voor
versleten spitsen opleveren en moge
lijk een nog grotere beweeglijkheid
der dansers en springers, die nu maar
van pirouettes afzagen op de stroeve
tegels.
Uitgebreide be- en omplanting van
het terrein kan het geheel slechts ten
goede komen en....
Maar welke Gemeenschap zou zich
niet gelukkig prijzen in het bezit van
zo'n uniek podium. En wat die wensen
betreftniets is verkwikkender dati het
streven naar perfectie, vooral wanneer
die perfectie zo realiseerbaar is als hier.
En wij denken weer aan Gijsbert Nieuw-
land met die enthousiaste ivoorden:
„Mensen-mensen, wat zijn jullie be
nijdenswaardig met zo'n geest en zo'n
podiuml"
