Stadsbeiaardier Ferd. Timmermans
op 1 oktober met pensioen
163
maar de troep in haar geheel gaat toch uit elkaar.
Voor de laatste maal klinken de melodieën, die ons de
afgelopen maanden zo vertrouwd zijn geworden. Nog een
maal vertonen de medewerkers zich in hun revuekostuums
in het felle licht van de schijnwerpers. Nog éénmaal zien
we miss Schiedam in volle glorie, de girls pittiger dan ooit,
de finale bruisender dan wanneer ook. De finale, ja, ook
de finale van dit festijn. De laatste noten klinken op uit
de orkestbak. De zaal loopt leeg. De schijnwerpers worden
gedoofd. Het gordijn is voor de laatste maal gevallen.
Morgen zijn we weer revue-artisten af en gaan we ge
woon aan ons dagelijks werk. Maar diep in ons hart blijft
de herinnering. Een prettige herinnering aan een ple
zierige periode.
PIET RHUIS.
Hoort, hoe de St. Jan haar liedje zingt,
nu bronzen monden zang verspreiden,
waartoe de beiaardier hen allen dwingt
om 't eigen hart dus te bevrijden.
Een hart boordevol van liefde voor
klokken, dat heeft de heer Timmer
mans altijd en overal in zich mee
gedragen. Met welk een geestdrift en
gedegen vakkennis kan deze nestor der
Nederlandse klokkenisten over caril
lons spreken. En met welk een schier
onvermoeide werkdrift heeft deze toon
kunstenaar zich immer ingezet voor de
verheffing van de uiteraard nog te
weinig gewaardeerde beiaardkunst.
1926-1956. Dertig jaren van grote
toewijding aan Schiedams stadscarillon
bewezen werden afgesloten. Jaren van
hoop vervuld óók, dat de muzikale
prestaties vanuit die markante oude
toren er toe zouden mogen bijdragen
vele burgers goede vrienden van de
beiaardkunst te maken, en v.n.l. de
zomeravond-bespelingen gaven de
meester een bijzondere voldoening als
bleek dat talrijke luisteraars zich rond
om de toren schaarden. De program
ma's met zoveel smaak samengesteld
brachten dan ook hoogtepunten van
artistiek genot. Helaas, zijn deze con
certen door de verslechterde toestand
van klokken en inrichting komen te
vervallen.
Plannen om te komen tot algehele
verbetering van de Schiedamse bei
aard zijn door de heer Timmermans
haarfijn uitgewerkt doch de uitvoering
daarvan laat reeds jaren op zich wach
ten. Hopelijk zal binnen niet al te lange
tijd onder zijn kundige leiding de stoot
hiertoe gegeven worden!
Jaarlijks prijken op concert
programma's in binnen- en buitenland
ook waardevolle beiaard-composities
van zijn hand. De „Impromptu"
(Hommage a Chopin) was reeds vaker
het verplichte nummer bij beiaard
wedstrijden. Van het door hem ge
schreven boek „Luidklokken en Bei
aarden in Nederland" dat in de Heem
schutserie verscheen, is inmiddels de
tweede druk vrijwel uitverkocht. Dat
officiële instanties nog steeds zijn ad
vies inroepen bij het keuren van klok
ken of het inrichten en restaureren
van beiaarden, bewijst het vertrou
wen in zijn uitzonderlijk vakmanschap.
Zo nemen wij dus afscheid van één
der beste beiaardiers die de School in
Mechelen heeft voortgebracht. Een
klokkenist van grote klasse die in de
beiaardkunst een merkwaardige en
eenzame hoogte heeft bereikt en die
ons jongeren altijd wist te bezielen tot
betere prestaties. Collega's en beiaard
vrienden zullen eerst wel even ver
trouwd moeten raken met de gedachte
dat de beiaardier van Schiedam en
Rotterdam nu met pensioen is, doch
daarnaast weten zij ook dat de heer
Timmermans er de man niet naar is
om nu op z'n lauweren te gaan rus
ten Niettemin wensen wij hem
bij voorbaat met vrouw en dochter in
een goede gezondheid nog een lange
reeks van jaren toe.
Dus brengt de burgerij, waaronder
een oud-leerling, hem nu een dankbaar
eresaluut
COR DON
Stadsbeiaardier van Vlaardingen
Mei 1954, Ferd. Timmermans bespeelt in liet West Potomac Park te
Washington het carillon dat door het Nederlandse volk als een ge
schenk aan het Amerikaanse werd aangeboden.
