(^vxltvwele
I
(VOOR DE PERIODE VAN 15 MEI TOT 15 JUNI)
Michiel de Ruyter: aangevulde, interessante
herdenkingstentoontstelling in de histo
rische zaal. Prenten van zeeslagen, por
tretten, boeken, historische penningen. Op
maandagavond 20 mei in de aula een
jeugdherdenkingsbijeenkomst. (Stedelijk
Museum tot 31 mei.)
Start: jaarlijks overzicht van de jongere
Nederlandse schilderkunst, dit keer versterkt met werk
van Duitse en Belgische kunstenaars. (Stedelijk Museum,
tot 20 mei.)
Schilderij van de maand: een vroege Jan Sluyters (1910): „La-
rens landschap met oktoberzon". Hoogst curieus vanwege
de invloed van Vincent van Gogh.
Opening van de tentoonstelling van de drukker-schilder Hendrik
Werkman. Deze expositie duurt tot en met 23 juni (Museum-
aula, 23 mei).
Cultureel Contactcentrum. Expositie van schilderijen en gra
fisch werk van de Belgische abstracte schilder Bulke uit
Antwerpen. (Van 17 mei tot 6 juni.)
Het Passagetheater vertoont van 17 mei af
achtereenvolgens: „Drei Manner im
Schnee" met Nicole Heesters (de Duitse
filmactrice van Nederlandse afkomst),
naar het verhaal van Erich Kastner;
„Don't rock the clock" met Bill Haley's
befaamde orkest-in-nieuwe-stijl„Vier
mannen der duisternis" met Robert
Mitchum; en het volromantisch verhaal „Sissi, de jonge
keizerin" met Romy Schneider.
Het Monopoletheater draait: „De stad der desperado's"
met Randolph Scott; „Klemmende uren" met de onlangs
verscheiden acteur Humphrey Bogart; „Vlucht naar Hong
kong"; „De haaien vechten" met Victor Mature; Eddie
Constantine als vechtersbaas in „Moord op de voorpagina";
de Egyptische ster Kerima in „Het schip der verloren vrou
wen"; „Bandido" met Robert Mitchum; en Jean Servais in
„Haven Marseille".
Jaarlijkse cabaretavond van de C.A.Ë. Voor
het Comité Auto- en Boottochtjes treedt
op het gezelschap van Gerard Walden
en Berrie Kievits met het cabaret „Menu
voor u". Medewerking o.a. van Harry
Boda. (Passagetheater, 6 juni.)
BIJ DE VOORPLAAT
Zon, lucht en water. Kon het treffender
uitgebeeld? Het sierlijke silhouet van de
balancerende zeeleeuw in de ,,pierenbak",
het kinderbadje van ons prachtige, nieuwe
zwembad Groenoord bij Kethel, als sym
bool van het water en de zwemkunst zelf,
welke een beheerst, soepel en harmonisch
ontwikkeld lichaam schenken. Het vlieg
tuig op de achtergrond onmisbaar in
dit fraaie geheel; leg de hand maar eens
op de dan ontstane dode hoek symboli
seert het nauwe verband tussen dit zwem
bad en de open lucht, waar vooral tussen
de wolken een mild zonnetje moet stralen!
De Nederlandse Comedie met ,,Home, sweet
home" voor de Katholieke Kring. Het blijspel
„Home, sweet home" van de in ons vader
landse repertoire wel vaker voorkomende
Amerikaan Paul Osborn is in feite meer
een tragi-comedie. Het verhaal van de
kleine luiden, de filisters, die als in een
stuk van Tsjechow hun roer op de tijd
stroom geen baas kunnen en misschien zelfs niet baas willen
uit desinteresse voor een vermoede uitzichtloosheid, is meer
dan eens aangrijpend. Hun simpele levens vlieden stuurloos
in een brede, ongenaakbare sleur, waarin zelfs onaangename
onthullingen onbewust verwelkomde afleidingen kunnen
zijn. Paul Osborn heeft met onverholen mededogen in dit
familiespel twee gezinnen van provincialen getekend, wier
bestaan zo onbetekenend is doordat men nooit buiten de
enge beslotenheid van het „home, sweet home" weet te
geraken, dat alle onbeduidendheid in wezen ontroerend
wordt door haar maar al te grote algemeenheid en bijzonder
wordt door haar afwijking van het „moderne" genre toneel
stukken der abnormale verdrongenheden en omkeringen
van waarden. Ank van der Moer, de tragedienne, voert de
regie, maar niet zonder de lach een grote plaats te gunnen.
De lach, het goed op elkaar ingespeelde gezelschap met
verscheidene individuele prestaties, èn.... Jacqueline
Royaards-Sandberg, onze oudste (80-jarige!) toneelspeelster
van het ogenblik, die gehandicapt door haar oude ogen,
maar bezeten van een sterke wil, haar rol door voorlezen
van anderen moest memoreren. (Passagetheater, 16 mei.)
De Haagsche Comedie met „Een maan voor de misdeelden"
voor de Schiedamse Kunstkring. Nog bij zijn leven werd
Eugene O'Neill maar al te vaak door toneelkenners miskend,
want naar hun mening was zijn werk voor een groot deel
verouderd en ook werd het denigrerende woord „kitsch"
gehoord. Daar is evenwel een grote kentering in de waar
dering gekomen; men beluistere er het were ld repertoire
maar eens voor! Deze Ierse Amerikaan behoorde met Heyer-
mans en Shaw tot de groten van zijn en onze tijd. Hij was
zeker de eerste dramaturg van enige betekenis in Amerika
en daarmee de wegbereider voor de huidige generatie van
produktieve toneelauteurs. Zijn rijping als kunstenaar vol
trok zich in duidelijke stadia, die begonnen met het experi
ment. Daarin trachtte hij de ware mens van zijn schijnwezen
te scheiden, maar kwam eerst later tot de erkenning dat
schijn en waarheid in een mensenleven te nauw verweven
zijn, dat ook in de schijn een deel waarheid steekt en om
gekeerd. Dan volgt zijn realisme, zijn symboliek en ten slotte
zijn rijpere stukken, waarin de algemene menselijkheid
wezenlijk is en de gestalte van de waarheid de zo graag
dromende mens zeifis geworden. Zo ook in „Een maan voor
de misdeelden", waar het meisje Josie Hogan een bedrieglijk
spelletje met zichzelf en anderen speelt en waarin grondig
met de illusie wordt afgerekend.
Maar de illusie op het toneel is volkomen, zó volkomen dat
dit stuk tot de hoogtepunten van het toneelseizoen kan
worden gerekend. Een eersterangs stuk met liefst drie eerste
rangs krachten: Myra Ward, haar echtgenoot Paul Steen
bergen en Max Croiset. (Passagetheater, 23 mei.)
Museumconcert met Wieb de Rook,
sopraan, Jol Ie de Wit, dwarsfluit, Gijs
Reijns, hobo, José Sturdiau, altviool en
Viktor Bugenon, cello. Laatste concert van
het seizoen! (Museumaula, 21 mei.)
