r
J'
V
Hallo elders
HIER SCHIEDAM
148
Deze rubriek is voor Mrs. Brekel,
Wright Crescent 220, Dorval (prov.
Quebec, Canada), voor Pastoor Geerdes in
Pakistan, voor Lou Melchers, Masterton
(New Zealand), voor mevrouw Wijtenburg
in Kaatsheuvel (Noord-Brabant) en voor
alle andere oud-Schiedammers en Schie-
dammofielen waar ook buiten onze stad.
Voor de Schiedammers zélf schrijf ik niet.
Die worden van alles wat er hier gebeurt
of moest gebeuren overvloedig, vakkundig
en zindelijk op de hoogte gehouden door
de plaatselijke pers.
Laten wij elkaar vanaf het begin goed
verstaan: deze rubriek is héél iets anders
dan een kroniek, een dagboek, een log
boek, een journaal. het is een ,,kweb-
beltje over Schiedam", Deze rubriek zal
dus helemaal niet volledig" zijn.
U moet verder niet van mij verwachten
dat ik naast elk protestant-christelijk be
richtje ook een rooms feitje en een huma
nistisch gebeurtenisje ga melden. Als mij
een toneelvoorstelling van Kunst na Ar
beid bijzonder heeft geboeid geeft dat
Brederode, S.O.T. of Comedia geen enkel
recht om zich gepasseerd te voelen.
Gij elders zult dat allemaal niet erg
vinden. Uw belangstelling voor onze stad
is puur.gelouterd door de afstand.
Het is als met een schilderij: iemand
die er met zijn neus bovenop zit zegt: ,,lk
ruik verf". Pas als hij er een eindje vanaf
is gaan staan ziet hij horizon en diepte,
ontdekt hij schoonheid.
Hatsjie, hatsja, hatsjoeü.dank
u, dat is A-griep, maar aangezien deze
elders wel net zo zijn zal als in Schie
dam hoef ik er hier niet op in te gaan.
Ook de bestedingsbeperking heeft
vermoedelijk voor u geen speciale aan
trekkelijkheden.
Maar daar staat het trouwkoetsje
van stalhouderij Beijersbergen.
Ach, u bloost, mevrouw. en ook
voor u, mijnheer, gaat een zoete her
innering bloeien. Natuurlijk, wij zijn
moderne mensen die kernen splitsen,
miljoenennota's naast zich neer leggen
en over ruimtevaart spreken.... Er
gens blijven we heerlijk ouderwets,
koesteren we stilletjes een handjevol
romantiek: Toen we op onze trouwdag
naar stadhuis en kerk reden deden we
dat in een koets.... een gammele,
muffe koets met een kromme koetsier
op de bok en een oud paard ervóór.
Telkens als we op straat dat koetsje
zien denken we terug aan die dag.
herinneren wij er ons alles weer van:
de zenuwen van op tijd te komen.
heb je de ringen wel bij je?.
wat snoezig die bruidsboeket.
staat mijn hoge hoed niet gek, ik
heb hem van oom Janus geleend....
zou je vader eraan denken die lui
straks een borreltje te schenken?.
en wat moet ik doen als de ambte
naar.
We zaten knus hand in hand. ge-
lükkig, helemaal gelukkigtevreden
met elkaar en met de wereld. Het ritje
was gauw voorbijvéél te gauw.
zoals alles in dit leven veel te gauw
voorbij gaat.
Daar staat het trouwkoetsje....
Ons trouwkoetsje. Kijkt u er maar
goed naar. Het heeft zijn langste tijd
gehad. Het gaat voor goed verdwijnen.
De stalhouderij wordt opgedoekt. Wij
zullen het met auto's moeten doen.
nou ja, ,,wij".... onze kinderen
straks.... Jammer.
Alles gemotoriseerd.... zelfs het
koorddansen.
Boven de zandvlakte in het Sterrebos
hadden ze een staaldraad gespannen.
,,Op een hoogte van veertig meter"
stond er in de krant, maar dat was
natuurlijk „inclusief".
„Ze" dat is de familie Bugler.
met de motorfiets bovenop de draad....
dood-eng! Voor twee kwartjes per
persoon kon je gaan staan griezelen,
voor een gulden mocht je het zittend
doen.
Ja, we gaan allemaal met onze tijd
mee. De directie van Musis Sacrum
blijft niet achter: een parketvloertje
om op te dansenvloertje Zeg
maar Vloer, want honderddertig vier
kante meter is geen kleinigheid je
zult ze moeten inwrijven, kruipend op
je knietjes!. en dan tien koplampen.
Dat is een nieuwtje, een eigen vondstje:
om een goede verlichting te krijgen op
het toneel zijn tien sterke autolampen
boven het balkon gemonteerd. Elk
plekje van de Bühne kan nu hél verlicht
worden.
Dat is verrukkelijk voor de jury bij
de a.s. toneelwedstrijd van de S.G., dan
kunnen ze de zenuwen volgen tot de
uiterste hoekjes.
„Kom eens over de brug". maar
niet over de Kortehavenbrug want die
is afgesloten voor alle rijverkeer. U
kent de Kortehavenbrug? Een aller
aardigst oud-hollands hobbelbrugge
tje. Zo'n bruggetje waar de vreem
delingen in Delft bij zouden staan kwij
len, waar ze van alle kanten foto's en
aquarellen van zouden maken. een
bruggetje, dat lag het niet in Schiedam
maar in Alkmaar, minstens ééns per
maand op het Polygoon-journaal zou
prijken. een bruggetje dat in Amers
foort de d ichters tot sonnetten zou dwi n-
gen. Nu het een Schiedams brugje
is hebben we geen geld om het te repa
reren.... Het zal verdwijnen.... Ik
ben er op een avond heengegaan.
we waren samen: brugje en ik....
Boven ons de bleke maan, onder ons
het zwarte grachtwater. ik had iets
hartelijks willen zeggen, iets van „kop
op, ouwe jongen" of zo. Maar het
ging niet. ik kreeg geen woorden....
Het had ook zo weinig zin.... alles
had zo weinig zin. Het bruggie is ka
pot. en ik ben het er ook van.
SEBASTIAAN.
(Foto: B. van der Mast)
