F. L. J. VA
A ARE
Het portret van de maand
IVI r. D r.
37
In deze weken, waarin het feit
herdacht wordt, dat vóór 15 jaar
de geallieerde troepen ook het
noordelijk deel van ons land binnen
rukten en de Duitsers het verlieten,
zullen de gedachten in vele gezinnen
en andere gemeenschappen nog
wel eens terug zijn gegaan naar de
bevrijdingsdagen en alles wat daar
aan voorafging. En kwam het dan
tot een gesprek dan lijdt het geen
twijfel of daarbij zijn ook tal van
Schiedammers gememoreerd, die
destijds een rol hebben gespeeld,
hetzij bij het verzet, hetzij bij het
in banen leiden van de bevrijding.
Geen naam zal daarbij dan echter
zoveel over de lippen zijn gekomen,
als die van hem, die bij het uit
breken van de oorlog als onze eerste
burger fungeerde, maar die de be
vrijding juist niet meer mocht be
leven, die van onze mogen wij
wel zeggen Burgemeester Van
Haaren.
Het is dan ook vanzelfsprekend,
dat wanneer dit bevrijdingsnummer,
als elk nummer, een portret van de
maand bevat, dit gewijd is aan deze
man, ook al heeft hij niet de vreugde
mogen smaken van het beleven der
bevrijding zelf: immers op 13 april
1945, nog geen maand voor het
binnenrukken der geallieerde legers,
werd hij door een ernstige hersen
bloeding getroffen, die zijn dood
ten gevolge had.
Mr. Dr. van Haaren heeft slechts
een gering aantal jaren aan het
hoofd van onze Gemeente gestaan.
Hij werd tot Burgemeester benoemd
met ingang van 1 juni 1935. Bij het
uitbreken van de oorlog was hij dus
nog geen 5 jaar in functie en voor
augustus 1941 moest hij reeds op
last van de Duitsers het veld ruimen,
niet genegen als hij uiteraard was
om hand- en spandiensten te ver
lenen. Dat verbaasde niemand,
want Burgemeester Van Haaren
was dan weliswaar een zeer be
minnelijk mens, die men steeds be
reid kon vinden tot steun en mede
werking op allerlei gebied, dat be
tekende toch allerminst, dat hij
daarbij niet tevens zeer principieel
te werk ging. Dat gaf zijn bijstand
ook als hij die gaf, een zeer speciale
bekoring.
Wie u ook spreekt, die destijds
in enig contact met hem is geweest,
steevast zult u te horen krijgen hoe
plezierig dit verlopen is: de plm. 20
jaar die daar nu tussen liggen heb
ben die herinneringen allerminst
vervaagd. Die contacten vermin
derden niet, toen de heer Van
Haaren, zij het gedwongen, tot
ambteloos burger werd gebombar
deerd. Integendeel, maar ze werden
wel wat anders van aard!
Daartoe droeg ook zijn verblijf
in Michielsgestel van mei-Kerstmis
1942 het zijne bij, waar verscheidene
Schiedammers verbleven, die later
bij het verzet betrokken zijn ge
weest en waar ongetwijfeld allerlei
plannen zijn uitgebroed.
Weer terug in Schiedam, zette hij
zich op de hem eigen bescheiden,
maar tevens voortvarende wijze
aan het werk, dat moest worden
gedaan met het oog op de bevrij
ding. Vooral in het laatste oorlogs
jaar is er druk geconfereerd in het
rustige Liduinahuis, waar Burge
meester Van Haaren en mevrouw
inmiddels hun intrek hadden ge
nomen, zelfs instructie „stengun"
kwam eraan te pas, een overigens
vreemd meubel in een rusthuis.
Zo werd alles tot in de puntjes
voorbereid: zelfs de rede, waarmee
Burgemeester Van Haaren ook
weer officieel burgemeester zou
worden, was gereed. Het heeft
echter zo niet mogen zijn. Terwijl
ieder moment het verlossende be
richt kon binnenkomen, kwam er
als een donderslag bij heldere
hemel een ander bericht: Burge
meester Van Haaren is niet meer!
Dat juist deze man, die zo'n ijzer-
sterk vertrouwen had in de afloop
van de oorlog en die zich jarenlang
volledig had gewijd aan de regie
van dit gebeuren, de bevrijding
niet heeft mogen beleven is wel
uitermate tragisch.
Wij die met hem hebben mogen
samenwerken en dat zijn er
velen vergeten hem niet, vergeten
hem nooit. En wij bewaren de her
innering aan een even hoogstand
als beminnelijk mens, die voor velen
een vaderlijke vriend is geweest.
R.
