SCHOOLTANDVERZORGING
ÏANDREDERF
ANGST
tegen
en
tekst Pfeifer/ toto's Hans Visser
38
DE MEEST gevreesde man ter
wereld woont niet in Moskou, ook
niet in Peking of in Colombey-les-
deux-Eglises. Die meest gevreesde
man woont hier schuin tegenover,
of net om de hoek, of op z'n hoogst
tien straten verder. Het isde
tandarts.
„Dokter", zeggen de bibberaars,
„meneer" de wat stoutmoediger
lieden, als ze eenmaal oog in oog
met de machtige staan. Helemaal
niks zeggen de allerbangsten; ze
slikken met een dikke keel en kijken
schichtig naar de huiveringwek
kende hygiëne van stoel en boor.
Aan dit ogenblik, waarin het loden
hart de schoenen bezwaart, zijn dik
wijls uren voorafgegaan van helse
pijn, nachten van koud zweet in
slaapkamers vol van met vurige
tangen doorschoten duisternis. Het
hele lichaam één walgelijke, zieke,
traagkloppende kies!
„Tja", zegt de machtige, de ge
vreesde, „u had veel eerder moeten
komen. Nu gaat het pijn doen, hoor!"
En vanuit een machteloze, onderge
schikte positie in de stoel is het, als
of een afschuwelijk genoeglijke
grijns die opbeurende woorden ver
gezelt. Ja, ja, we zijn me de helden
wel! Wachten, wachten, uitstel, af
stel het einde is pijn.
Het tandbederf onder de opgroei
ende kinderen is onrustbarend.
Want wij geven onze angst blijk
baar erfelijk door. Wij geven ook
onze welvaart, onze slechte voe
dingsgewoonten aan de kinderen
door. De baby wordt geboren met
een slecht gebit. De kleuter ver
moordt de restanten ijverig door
overmatig snoepen, door brood
zonder-korstjes. Het kind op de la
gere school.... stop! Het kind op
de lagere school krijgt eindelijk
tandverzorging. Dat kind moet naar
de tandarts. Als de ouders er ten
minste de geringe moeite van een
'jawoord' voor over hadden.
De gemeente riep gealarmeerd
door het tandbederf in 1948 sa
men met de ziekenfondsen en de
schoolverenigingen de Stichting
Schooltandverzorging Schiedam in
het leven. De, inmiddels geheel ge
realiseerde, bedoeling was: met
deze verzorging onze leerplichtige
jeugd in een net te vangen, dat hun
2x per jaar een grondige controle
en behandeling van het gebit ga
randeerde.
Men heeft nu een bijna vijftien
jarige ervaring. De deelname is in
onze stad vrijwillig. Het geeft vol
doening te constateren, dat de over
grote meerderheid der ouders het
belang van dit werk blijkt in te
