Simon
Rosman
na
40 jaar:
„Ik heb fouten
gemaakt,
de allergrootste!
J
V
r Door
Loet van Schellebeek
99
262
ET gebeurde in 1947, tijdens
een uitwisseling van Engel
se en Nederlandse amateur
boksers. Een groepje Hollandse
licht-, midden- en andere ge
wichten zwierf wat rond in de
immense metropool die Londen
heet. En wat zovelen overkomt,
overkwam ook hen: zij raakten
verdwaald. Een al wat oudere
„bobby" moest uitkomst bren
gen.
Toen hij dat, omstandig doch
desalniettemin zeer duidelijk
had gedaan, wendde de gezags
drager zich tot een van de be
geleiders van de merendeels
jeugdige pugilisten. Het was een
man van een jaar of veertig, een
boom van een kerel die duidelijk
de sporen van een voorbije boks-
loopbaan vertoonde. Een boks-
neus; een min of meer vervormd
rechteroor.
En toen de man op de vraag van
de agent: „Bent u niet Simon
Rosman?" bevestigend ant
woordde en zich een moeizaam
gesprek ontwikkelde, kwamen
nog andere sporen aan het licht.
Immers, de conversatie verliep
niet slechts moeizaam omdat
Rosman vrijwel geen Engels en
de „bobby" helemaal geen Ne
derlands sprak. Neen, er was
een andere oorzaak.
Rosman had moeite duidelijk te
spreken. Zijn tong gehoorzaamt
slechts zelden direct aan zijn wil
en dat deed de Brit voorkomen
alsof hij met een dronkeman
sprak. Toen hij hem ten afscheid
de hand reikte, schrok hij; een
vervaarlijk trillende arm werd
hem toegestoken.
Terwijl hij het groepje Hollan
ders zich in de aangeduide rich
ting zag verwijderen, herinnerde
de agent zich kranteberichten
van een jaar of twintig terug.
Berichten die verhaalden van
een ongeluk, dat de „Hollandse
Helse Machine" in zijn vader
land was overkomen
Q P de avond van de eerste februari 1926 bokste
Simon Rosman voor het eerst na jaren weer
eens in Rotterdam. Zijn succes in Engeland was hem
vooruitgesneld: de Doelenzaal aan de Coolsingel was
stampvol. Zijn tegenstander voor die avond, de Belg
Geraerds, was geen geweldenaar. Het baarde dan
ook opzien, dat de Schiedammer reeds in de eerste
ronde in grote moeilijkheden kwam.
Hij tolde als een dronkeman door de ring. Leunde hij
voorover, dan viel hij naar voren tot de touwen hem
stopten, bracht hij zijn gewicht naar achteren, dan
