83 stenen, die regelrecht van boven naar beneden lopen. Er moet een horizontaal of schuin lopend gedeelte zijn. Als er een nest in zit moet ik breken. Je kunt met je touw wel uitmeten, waar het nest zit en daar maak ik dan een gat. Ik heb wel eens drie emmers rotzooi uit een nest gehaald. Zo'n gat, soms moet ik er wel drie of vier maken, repareer ik dan ook weer." Hoge fabrieksschoorstenen hoeven niet geveegd te worden. Ze zijn ten eerste erg breed, verder trekken ze zo goed dat ze vanzelf schoon blijven. De kanalen van de ketels naar zo'n schoorsteen moeten wel geveegd worden. Ook nu nog. Vroeger werden de jonge leerlingen er ingestuurd, nu doet Borrani, die niet erg groot is uitgevallen, het zelf. Hij vindt het niet zo erg, wanneer er kolen gestookt worden. Maar olie geeft een gruwelijke smeerlapperij. „In die grote gebouwen stoken ze vaak hele dikke olie. Het is goedkoper om een keer per maand een schoorsteen veger te laten komen, dan duurdere olie te stoken. Het was soms zo erg dat ik 's avonds mijn overall ophing en dat 's ochtends alleen de kraag er nog hing. De rest was ver teerd." Borrani kan het weten want hij reinigt schoorstenen en kanalen van alle scholen, grote gebouwen en ziekenhuizen van Schiedam. Wat gebeurt er nu als je te lang wacht met laten vegen? „Zo'n schoorsteen raakt dan helemaal afgezet met een dikke laag roet. Als dat maar heet genoeg wordt gaat het gloeien en dan is je hele schoorsteen binnen een mum van tijd één vuurzee. Dat is gewoonlijk helemaal niet erg. Als het 's nachts gebeurt brandt het uit, en je schoorsteen is meteen schoon. Maar als de mensen het merken halen ze de brandweer erbij en dan gebeuren de meest afschuwelijke dingen. De brandweer gebruikt dan „rammeneurs". Dat is een lange staaldraad, met onderaan vier korte kettingen. Die hangen ze in de schoorsteen, ze gaan, om van de rook geen last te hebben, een paar meter van de schoorsteen staan, en beginnen aan dat ding met al hun kracht te rukken, om zo het brandje te doven. Als het meevalt zitten er een paar forse scheuren in de schoorsteen, maar vaak ook richten ze een enorme ravage aan en trekken de schoorsteen gewoon om." Is dat dan misschien een reden om de brandweer een paar voorlichtingslessen te geven? „Ach, ik heb een vriend, die is hoofdman. Ik heb het hem al zo vaak gezegd, maar hij zelf komt al lang niet meer op het dak.", PETER SCHÜTZ

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1968 | | pagina 11