éh mn
88
parochianen de sluiting met een ver
wijzing naar het (nieuwe) feit, dat ,,deze
kerk de jeugd niet meer aanspreekt."
Onderwijzer R. W. Poels (24), jeugdig
fan van de Havenkerk, die een foto
album met informatie over de Haven-
kerk a la minute kan presenteren, meent
met evenveel recht het tegendeel te kun
nen beweren. „Kijk maar", zegt hij,
,,naar de Brandersbuurt. Wie wilden
daar het oude bewaren. Dat waren toch
ook de jongeren?"
Comité-secretaris J. Legen (70), in
het dagelijkse leven rechtskundig advi
seur, zegt, na met een forse trek zijn
sigaar voor uitdoven te hebben behoed:
,,Het is onmogelijk debatteren met die
lui. Ze veranderen iedere keer van front.
Eerst de financiën, nu weer de jeugd,
die het niet zou willen."
En N. J. J. van Baarle tenslotte, de
67-jarige gepensioneerde voorzitter van
het Comité, de voormalige voorzitter
van de Katholieke Kring te Schiedam,
bij wie thuis ik de eerder genoemde
Comité-leden aantref, voegt hieraan toe:
„We hebben ze de argumenten uit han
den geslagen. Ze komen weer met andere,
dat zul je zien. Maar het zal ze niet
helpen."
Het Comité is onverbiddelijk. Onver
droten heeft het de afgelopen maanden
de vinger op wonde plek na wonde plek
gelegd. De ontluistering van de Haven-
kerk, waarvan de verwarming nadat
de olie op was is stil gezet zodat het er
nu koud en vochtig is (met alle gevolgen
van dien), heeft men er voorlopig niet
mee kunnen tegen houden. Maar, mogen
we Van Baarle geloven, dan heeft het
N. J. J. VAN BAARLE
Comité in Monumentenzorg een mach
tige bondgenoot, die evenzogoed van
plan is niets na te laten om de Haven-
kerk gerestaureerd te krijgen.
De kosten van een volledig herstel
worden voorlopig zeer ruw geschat op
een vier ton. Onder de allergunstigste
omstandigheden krijgt men een subsidie
van 90 percent van de kosten. Volgens
het Comité is dit het vorig kerkbestuur
al lang aangeboden. Het aanbod zou
nog geldig zijn. Maar pastoor Laurent
omschrijft dit probleem weer als „een
van die misverstanden". Monumenten
zorg zou het namelijk alleen maar over
een „kans op" hebben gehad.
Voorzitter Van Baarle, niettemin:
„Uitgestreken over een paar jaar, wordt
een restauratie dus een centenkwestie
als het erop aan komt. Dan houd je een
prachtige kerk over in de binnenstad.
Als er morgen tienduizend gulden op
tafel moeten komen voor deze kerk,
dan lukt ons dat. Daarmee hebben we
ze het financiële argument uit handen
geslagen. Maar ja, dan komen ze weer
met het gebrek aan parkeerruimte; nou,
we hebben het hier 's aangekeken op
R. W. POELS
zondagen, maar op kerkuren staat er
geen auto langs de haven."
De Schiedamse Sint Jan is slacht
offer van de gezwind sanerende mgr.
Jansen, bisschop van Rotterdam. Terug
lopend kerkbezoek in de Schiedamse
binnenstad leidde tot een onderzoek naar
de mogelijkheden tot reorganisatie. Drie
parochies (de Frankenland, had 1133
kerkgangers per week in april '67 de
Singel had 1621 idem en de Havenkerk
719) werden samengevoegd. Hierbij
moet worden aangetekend, dat de
Havenkerk al enkele jaren „een bij
kerk" (aldus pastoor Laurent) van de
Nieuwland-parochie was.
De Haven-parochianen konden niet
verkroppen, dat juist hun kerk als eerste
moest worden gesloten. Onder leiding
van Lex Janse (directeur van de Neder
landse Vloeren Industrie) sloten zij zich
aaneen teneinde een tegenactie te voeren.
De actie Poetskatoen, waarbij de kerk
J. LEGEN
van de parochianen zelve een grote
schoonmaak kreeg, lag velen nog vers
in het geheugen. En was daar niet G. P.
Verhulsdonk, VVD-raadslid, die als niet-
katholiek (maar met een katholieke in de
Havenkerk kerkende echtgenote) zijn
morele en daadwerkelijke steun aanbood?
De actie-voerders lieten zich om
praten. De heer Verhulsdonk zou op de
grote protestmeeting het woord voeren.
En behalve dat men zich in de bisschop
pelijke residentie zeer ergerde aan de
„protestantse" inmenging in een roomse
zaak, slaagde het raadslid erin alles te
doen, wat hij „als niet-katholiek" had
beloofd te kunnen laten. „Een emotio
neel katholiek", had hij namelijk ge
zegd, „moet die vergadering niet leiden."
Welnu, om de sfeer van die dagen nog
eens te proeven volgt hier nog een door
de verslaggever van een krant opge
tekend staaltje protestantse nuchter
heid: „Roomsen. Ik als niet-katholiek
daag u uit, ik tart u, ik slinger het in uw
gezicht. Roomsen, toont u weerbaar
en ontwaakt uit uw onverschilligheid,
geeft straks uw vertrouwen aan uw voor
lieden en volgt hen op de weg tot behoud
van dat wat u dierbaar moet zijn."
Het Comité heeft de weg gewezen.
„Het is", concludeert de heer Van
Baarle, die op een steenworp afstand van
zijn troetelkerk aan de Lange Haven
woont, „een kwestie van gezichtsverlies
geworden. Ze willen niet meer terug,
anders niet. En het is alleen het kerk
bestuur. Ik maak me sterk, dat als het
kerkbestuur „om" gaat, dat dan ook de
bisschop wel meedoet. Ach, na deze
restauratie, die zeker doorgaat, hebben
we gelijk de goedkoopste kerk van dei
hele stad."
L. G. W. BAKKER
