O
Muziekkoffers
63
door ons dorp heenrijden." Nou Kreuger deed het, want je
kon het zo gek niet verzinnen of je kon bij Kreuger terecht.
Kijk, die leren koffer van meneer de fotograaf hier, die komt
ook bij ons vandaan. Die heeft mijn zoon gemaakt."
Zoon Jan Kreuger: „Daar komen ze op terug, de foto
grafen. Ik heb ze zo gemaakt dat ze veel handige berging
hebben, maar dat je er ook op kan zitten en zelfs er op staan.
Ik zie het vaak genoeg op het voetbalveld, dat mijn foto
koffers goed gebruikt worden."
„Ik had natuurlijk ook alle boeren in Schiedam tot klant.
Ook de boeren uit Overschie," herneemt vader, „niet de
boeren uit de Kethel. Want daar hadden ze zelf een zadel
maker, Schaap. Die Schaap is 96 jaar geworden, kun je na
gaan wat een gezond vak 't is."
Wat was nu zijn mooiste werkjeal die jaren
„Het mooiste? D'r was zoveel, maar misschien waren het
wel die muziekkoffers van het Leger des Heils. Die heb ik
gemaakt voor korpsen door heel Nederland, die grote koffers
weet je wel waar zo'n reuzetoeter in past. Aan zo'n koffer had
ik soms 26 uur werk, sommigen begrepen niet waar ik het ge
duld vandaan haalde."
Er moeten foto's gemaakt worden van vader Kreuger, actief
in het oude stiel. Maar dat gaat zomaar niet, nee: „Wacht
even, want een zadelmaker in zijn nette pak is geen gezicht.
Eerst even het witte voorschoot aan. Wit ja, een schoenmaker
heeft een blauw voorschoot en een zadelmaker een wit, een
gekke traditie hoor. Mijn moeder heeft er wat over afge-
kankerd, als ze die dingen in de was kreeg. Kijk, nou doe ik
dat voorschoot om en ik pak m'n els en m'n spaan en een
goed stuk leer, m'n naald en zo doe ik dat nou.Het leer
kan me niet dik genoeg zijn, ik kom d'r altijd doorheen. Met
m'n heel aparte steek, dicht op mekaar, je haalt 'm er zo uit.
Let maar op
A.W.
