K
it
HET
SMGE1-
KWAR1IER
AN
232
'j
ligers. Voorzitter Fredriks, ome Jan
voor de kinderen, heeft al vijftien
jaar zijn vakantie opgeofferd voor de
jeugd uit het Singelkwartier. Hoewel,
opofferen is niet het juiste woord. De
leiding heeft minstens zoveel plezier
als de kinderen. De enthousiaste ver
halen over de streken van de lieverd
jes barsten los:
„Weten jullie nog die keer dat ze
peentjes hadden gegapt van een of
andere akker? De plaatselijke veld
wachter wist precies waar hij moest
zijn, de hele weg naar het kamp lag
bezaaid met peenlof. Ze hadden de
peentjes verstopt onder hun hoofd
kussen. En weet je wat we toevallig
's avonds aten? Juist, peentjes
Over eten gesproken. De bestuurs
leden weten heel wat te vertellen over
de uitbundige eetlust van de kampe
rende kinderen: „Het zal wel door de
buitenlucht komen, maar ze eten niet,
ze vreten. Er wordt natuurlijk lekker
gekookt. Als we terugkwamen van een
wandeling en tante Ger stond vlees
te braden, dan roken we de heerlijke
lucht al in het bos. Hè, vlees, was het
dan."
Ome Jaap Wolthuis weet nog een
verhaal over de eetlustopwekkende
boslucht: „Dat was in Doorn, toen
was er een jongetje bij en dat lustte
geen middageten. Dat hadden zn
ouders tenminste op het inschrijffor
mulier gezet. Nou, de eerste dag at'ie
al boontjes, de tweede dag kwam er
al een aardappeltje bij en toen hij naar
huis ging vrat hij als een dijker. T huis
wilde meneer toen geen brood meer,
maar een prakkie."
De vereniging Het Singelkwartier
is een begrip in de wijk.
Waarin schuilt nu het succes van
de vereniging?
