53
Eén van de jongens ziet het experiment duidelijk niet
zo zitten. „Ruimte?", roept hij als de groep om een definitie
van het begrip ruimte wordt gevraagd. „Ruimte? Nou,
Jan z'n hoofd natuurlijk". Er wordt maar kort gelachen.
Kahiola van Dam en Jan de Grauw zijn tenslotte niet voor
niets geschoolde spelleiders. Reiden doen alsof ze niets
hebben gehoord, hetgeen volgens de boekjes de beste
manier is om de in alle klassen voorkomende lolbroek de
mond te snoeren.
„Waar denk je an bij ruimte?", vraagt Fabiola van Dam
verder.
„De zee", zegt er één.
„Een kamer", zegt een ander.
„Buiten juf".
De bedoeling van het vragenspelletje aan het begin
van elke belevingsles „vorm en ruimte" is de kinderen
bewust te maken van hun eigen gedachte volgens dezelfde
methode die ook de beroemd geworden vraag opleverde:
„Welke kleur heeft hoofdpijn".
Bij de belevingsles vorm en ruimte ligt het antwoord
wat gemakkelijker. Ruimte, hoewel vele malen abstracter
eigenlijk dan kleur, is, zeker voor kinderen een stuk mak
kelijker te definiëren. De ruimtelijke voorbeelden rollen
er als het experiment eenmaal op gang is dan ook
uit als knikkers.
Een onderwijzer vindt het na afloop maar wonderlijk,
dat experiment van Jan de Grauw en Fabiola van Dam.
„Wat we hier zagen was een bevestiging van wat we
zelf allang wisten", zegt hij, maar als hij doorkrijgt dat dat
wel eens als een stukje jaloezie kan worden opgevat, haast
hij zich eraan toe te voegen: „Maar natuurlijk doen wij er
veel langer over om dat te ontdekken. Om de kinderen
zich zo te laten uiten dat je dezelfde resultaten krijgt als
we hier hebben gezien, kost ons jaren. U lukt het in twee
uur."
De leraar is niet voor niets zo verbaasd. Het is inderdaad
verwonderlijk wat Jan de Grauw en Fabiola van Dam
met een groep doen.
Nodig een klas uit 0111 een middag door te brengen in
een museum. Vertel ze dat het erom gaat zichzelf te zijn
en beloof ze daarbij dat ze niet geremd kunnen en mogen
worden door een leerkracht.
Laat ze plaatsnemen op een soort ronde judomat onder
een vreemdsoortig baldakijn van aan elkaar gezette vitrages,
waar doorheen zich de vormen aftekenen van een gigan
tische blokkendoos, waarmee ze naar eigen believen een
