of de bijdrage aan het schap niet
kan worden besteed aan projecten
waarin een grotere laag van de be
volking kan deelnemen. Bovendien
zou de exploitatie bij hogere retribu
ties geen tekorten meer mogen op
leveren. De bereikbaarheid van het
gebied is ook een punt van betekenis.
De instelling van een autobusdienst
naar het gebied zou althans de bereik
baarheid zeker verbeteren.
Met de deelname aan het Bernisse-
plan had de gemeenteraad enkele
maanden geleden veel moeite. Met 17
tegen 16 stemmen nam men een voor
stel aan, toch aan het project mee
te doen. Bijzonder veel verzet kwam
er van enkele raadsleden, die vonden
dat het budget van de gemeente een
jaarlijkse uitgave van f 76.000 niet
zou toelaten. Gezien de uitslag van
de stemming had het weinig gescheeld,
of Schiedam had het plan voor de
tweede maal van de hand gewezen.
Het Bernisseplan was namelijk niet
zo nieuw meer. Al in 1966 besloot
de Rijnmondraad een basisplan te
laten opstellen voor Bernisse, in 1967
volgde de instelling van een werk
groep, waarbij bleek dat de gemeen
ten via het Openbaar Lichaam Rijn
mond de financieringskosten moesten
betalen. De toenmalige wethouder
Van Bochove voelde hier niets voor,
hij vond dat er meer noodzakelijke
voorzieningen te financieren waren
en wees op het al deelnemen van
Schiedam in Midden-Delfland en het
recreatieschap Brielse Maas.
Een studiegroep moest het in moei
lijkheden gekomen plan vervolgens
redden. De totale kosten per jaar om
het plan te realiseren zouden ongeveer
f 950.000 bedragen, waarvoor Schie
dam voor 8 procent zou worden aan
geslagen, dit naar een verdeelsleutel
op grond van afstand, ligging (bereik
baarheid) en mate van verstedelijking.
Wat Schiedam betreft, is de afstand
niet ongunstig, de bereikbaarheid
evenwel slecht, zodat drs. Wark in
zijn memorandum dan ook geen
noemenswaardige verschillen kan vin
den wat dit betreft met de Brielse
Maas.
Er staat tegenover dat een grotere
groep Schiedammers van het recrea
tieplan Bernisse gebruik zal kunnen
maken. Er zijn straks faciliteiten voor
wandelaars, fietsers, maar ook voor
bromfietsen en automobilisten, zodat
het er naar uitziet dat een veel grotere
groep dan nu aan zijn trekken zal
komen. Via een recreatie-route hoopt
men auto's en brommers te kunnen
lokaliseren. Op de achtergrond blijft
echter de bereikbaarheid spelen: nog
steeds zijn er veel mensen, die geen
auto of ander voertuig bezitten, nog
steeds is er ook de Beneluxtunnel die
voor de fietser en bromfietser een
hindernis vormt. Ook hier moet dus
worden geconcludeerd, dat een rede
lijke busverbinding voor een aan
vaardbare bereikbaarheid noodzake
lijk mag worden genoemd.
Naast het project, waaraan de ge
meente Schiedam reeds deelneemt en
dat, waaraan na het raadsbesluit ook
zal worden meegewerkt, wacht een
nog veel groter recreatie-project: dat
van Midden-Delfland. Een, zij het
bescheiden, deel ligt zelfs op Schie
dams grondgebied en beslaat een deel
van het nu nog landelijke Kethel.
Gemeten naar bereikbaarheid en
grootte (6000 ha), waarvan ongeveer
een derde deel aan dagrecreatie zal
worden besteed.
In ons door forse stadsuitbreidingen
gekenmerkte gebied zal deze groene
bufferzone in een latente behoefte aan
groen voorzien. Tussen de stadsdelen
van Schiedam, Rotterdam, Vlaardin-
gen, Maassluis en Delft wordt een
groene zone geschapen, die tevens
verdere stadsuitbreiding onmogelijk
maakt en die aan alle categorieën
recreanten ten dienste wil zijn.
81
