137
De Havendijk in de Gorzen scheidt
twee soorten zielen die op een enkele
uitzondering na verre van gloeiend
aaneengesmeed zijn. De enige band
die er tussen de huisjes en de vijf
luxueuze flats bestaat, is die van
klant en winkelier en van mevrouw
en hulp in de huishouding. „De
Gorzen werken voor de flats, het lijkt
wel een middeleeuwse situatie van
kasteelheer met lijfeigenen", zoals
iemand opmerkte. Dit mag overdre
ven klinken, toch geeft dat beeld de
situatie weer waarin de partijen ver
keren en waarbij ze zich alle twee
het beste voelen. Immers voor de
Gorziaan, Gorzenees, Zuiderling, na
men die met wisselend succes worden
gebruikt, houden de Gorzen bij de
Havendijk op. Daar staan wel die
flats, maar daar hebben ze geen be
moeienis mee.
De flatbewoners op hun beurt lei
den ook hun eigen leven en hebben
er ook geen behoefte aan in diep
gaand contact met de overkant te
treden. Een rustig beeld, niaar zou
het helemaal waar zijn? Is er hier
en daar een spoor van wrevel of
irritatie? Een middenstander uit de
Gorzen merkt op: „Nou, ik geloof
niet dat er wrevel bestaat tegen de
mensen uit de flats. Ja, kijk, je hebt
natuurlijk nu twee soorten publiek in
de winkel, de mensen praten anders,
maar verder heb ik nooit iets ge
merkt". Een andere middenstander
meent, dat het af en toe wel moeilijk
is. „Toen wij hier een paar jaar ge
leden met de winkel begonnen bij
voorbeeld, waren er mensen in de
buurt die zeiden: we komen maar niet
bij je in de winkel, door die mensen
uit de flats. We hebben het toen echt
moeilijk gehad de eerste paar weken.
Maar langzamerhand kwamen de
mensen van hier ook en dan zeiden
ze: sommige mensen uit de flats zijn
toch wel aardig, ze halen onze kin
deren aan, ze praten wel eens". De
mensen uit de Gorzen zijn daar erg
gevoelig voor, al moesten ze wennen
aan de aubergines, de Camembert en
de echte kalfsschnitzel, die de winke-
VALLEND
PUIN
liers voor de flats in huis haalden.
Dat kan hen verder ook weinig
schelen. „Als ze zich wrevelig voelen
tegenover die mooie flats, dan is dat
omdat zij zelf zolang op een beetje
comfort in hun huisjes moeten wach
ten", is de mening van een derde
Gorzenaar. „Ja, dat comfort begint
nu wel een beetje te komen met die
renovatie, maar laten we eerlijk zijn,
dat loopt hier in Zuid toch jaren
achter. Wrevel over het verloren uit
zicht hebben we niet. Wat stond hier?
Een oude loods van Hasekamp van
het haventje tot aan de Lekstraat. Al
leen bij het voetbalveld, waar nu de
Panoramaflats staan, hadden ze wat
uitzicht. Maar toen die flats gebouwd
waren, zeiden de mensen: „Nou, we
kunnen er nog aardig tussendoor kij
ken". Er zou nog niet één procent
vanwege dat uitzicht zijn weggegaan.
„Ach, de mensen in de Gorzen zijn
tevreden met wat ze hebben, ze zijn
vaak tevredener en prettiger dan me
nigeen in de flats", vervolgt hij zijn
relaas, „Ik mag het natuurlijk niet
zeggen, dat houd ik mezelf ook steeds
voor, maar ik heb liever de Gorze-
naren. Als ze je een gulden laten ver
dienen, gunnen ze het je voor de
volle 100 procent". Eenheid tussen
de Gorzen en de flats is er niet en
komt er ook nooit, besluit hij. De
conclusie dringt zich op, dat er toch
van werkelijke moeilijkheden tussen
de partijen niet veel sprake is. Het
schijnt allemaal op misverstanden te
berusten, hoewel pastoor Donkers
van de H. Hartkerk er zijn eigen
gedachten over heeft die hij echter
niet kenbaar wenst te maken. Hij
vindt het niet juist om er ook maar
iets over te zeggen, bestaande wrevel
zou er door aangewakkerd kunnen-
worden.
