27
maar niet gebruiken. Ongeveer tien uur zou zij maar weer
naar bed gaan; door haar stijfheid viel haar dit moeilijk,
maar met vereende krachten gelukte het toch. Maar nauwe
lijks lag zij te bed, of zij gaf een zucht, ende
laatste adem was er uit.
Geloden had zij dus gelukkig niet, maar hoe graag
hadden wij haar nog langer zien leven. Zij wist zoo het
leven echt te genieten en verspreidde steeds zooveel ware
levensvreugde rondom zicli.
Op mijn verzoek zond de familie mij een goed gelijkend
cabinet-portret. Al mijn kinderen herkenden haar terstond
en hooit bekijken wij het album, of als uit éen mond klinkt
het„dat is onze oude, goede baker".
B.
