fiCIND
m
De „Oran je V sedert
Karei den Groote
§4
hct
DE PRINSESJES THUIS
IVTet den hakker mie
aó*f
JBP
nl DB,fS VAMO®®
5,„«c.=n--"MatéS
voor
oYonékleeding
iosoicnw»1****
:V-.
il
WciK eeu verschil tusschei'.
het onderricht van vorste
lijke kinderen tegenwoordig en
vroeger! Beatrix en Irene gaan.
met ettelijke andere kinderen
uit de buurt, op De Werkplaafó
van den bekenden Woodbrooker
Keea Boeke. waar de verhoudin
gen zoo prettig en eenvoudig
rijn, dat z*j den beheerder: van
De Werkplaats gewoonweg bij
rijn voornaam noemen: „Kees*,
ronder dat er sprake is van
overtreding Tan de grenzen der
welvoeglijkheid. Willen de kia-
ders hollen, dan kunnen zij dat:
het benauwende corset der con
ventie beknelt hen nog niet. En
mocht het eenmaal zoover ko
men, dat rij officieel moeten
optreden, dan zullen zij zoo op
recht en frank kunnen zijn, dat
rij ledereen op z'n gemak stel
len en eerlijk kunnen laten zijn.
Dit zijn geen tijden meer voor
„ijzige afstand" of voor kruipe
rige hoofschheld; dit zijn de
Jaren voor hartelijke mensche-
lijkheid en het strekt de prinse
lijke ouders tot een eer, dat zij
hun viertal daarvoor laten op
groeien, en hoewel het ons voegt
tot niemanda binnenkamer door
te dringen,sal men ons naar
aanleiding van het bovenstaande
gaarne vergeven dat wij eruit
besluiten, dat het gezinsleven op
Soestdijk voorbeeldig is. Wij we-
ten van kleine voorvallen die 't
Ulustreeren. Het gebeurt dikwijl»
dat, als de bakker op De Werk
plaats brood brengt, kinderen
op zijn bestelwagen mogen*mee
rijden; Beatrix en Irene belmo
ren menigmaal tot de gelukki
gen. En ais de kinderen moeten
overblijven, hebben alien hun
boterhammen bij zich, de prin
sesjes ook daar komt heusch
geen lakei aan te pas.
„Klaas"
A Ij£> IN de zomervacantie Moe-
der de grootsten meeneemt
voor een middagje mee op de
Piet Hein, trekken zij kousen en
schoenen uit, omdat het „zoo
veel lekkerder loopt op het glad
de dek", en dat mag, ais zij zelf
er maar voor zorgen, dat zij alle»
weer keurig bij elkaar hebben
gezocht als de pret voorbij ls.
Zij hebben poppen, de prin
sesjes, en die poppen hebben
namen die de prinsesjes, al spe-
is een pretje
lende, zonder eenige beïnvloe
ding hebben gekozen. Klaas
heet: de lievelingspop van Irene
Beatrix, heeft er een die zij Piet
je heeft gedoopt; „waarom Piet-
je?",^vroeg men;.haar eens, ver-
baasd; „omdat wij thuis Mar
griet'.,; soms Piet noemen", .ant
woordde zij alsof het de gewoon
ste zaak van de wereld gold. Zoo
ls het meestal met „gewone din
gen", zjj zijn vaak de mooiste
voor de ervaring en voor de her
innering later.
De terugkeer
HET was een „gewoon" vlieg
tuig, dat Donderdag 2 Au
gustus 1945 op het vliegveld
Teuge landde om vijf minuten
over half een. Een gewone Ne-
derlandschevrouw stapte er uit
met een klein meisje op den
arm. Samen liepen ze op een
Jongen man toe die even tevo
ren geland wns. met een andere
machine,, en de kleine meid zei
stralend: „Vader!":: prinses
Margriet had haar. vader, her-,
kend; dien zij in langen tijd niet
gezien had. Met z'n drietjes ke
ken zij naar een derde machine,
die om Teuge cirkelde en voor
welker .raampjes opgewonden
gewuif viel waar te nemen: Bea
trix en Irene,-Enkele tellen later
was de prinselijke familie voor
het eerst weer bijeen op vader-
Jandschen bodem. Slechts wei
nig menschen waren getuige e
▼an deze eigenlijk zoo histori
sche gebeurtenis, die zoo ge- v
woon en zoo zonder eenige pomp
of praal verliep, maar het was
op zichzelf zoo aangrijpend, dat
wie het zagen, zich omwendden
om hun tranen weg te wisschen.
Het roode potloodje
IT EN MEISJE uit de buurt kwam
aanhollen met een inder
haast uit den tuin geplukt tuil
tje goudsbloemen en gaf dat aan
Beatrix, „Wil je in mijn schrift
je naam schrijven?", vroeg het
meisje uit Teuge. „Graag", ant
woordde Beatrix, „maar waar
mee?" Niemand had schrijfma
teriaal bij zich!, tot iemand,
glimlachend, zei: „Ik heb nog
een rood potloodje!" Oh, maar
dat ging best, en met het stomp
je rood potlood schreef Beatrix
haar naam in het Teuger school
schrift. Zoo keerden de Neder-
landsehe prinsessen terug, ha
dén wereldoorlog en na -een ja
renlang verblijf in den vreemde.
Door z'n gewoonheid is ons dit
een van de liefste herinneringen
geworden, die wij weieens aan
buitenlanders vertellen, als zij
ons vragen om iets karakteris
tiek Nederlandsch, en altijd
weer treft het hen, omdat „het
gewone" zooveel verrassend on
gewoons bevat het vervult
hen met respect voor ons land
en onze mentaliteit, die wars ii
van het dik-doen en van senti
mentaliteit, maar die drommel»
goed weet waaruit ware groot
heid bestaat.
Een der bemoedigende groeten
uit Ottawa, door de Vliegende Hol
landers uitgeworpen boven het
belette vaderland. Moeder en haar
beide oudste dochtertjes: Zomer
1943. Wat is dat al tang geleden!,
maar de herinneringen aan het
bemoedigende van dien groet wordt
ons ieder jaar lief er.
Stamvader was 'n ridder van legendarische heldhaftigheid
|H het zuiden van Frankrijk, tea
noorden van Avignon ligt het
atadje Orange, dat .tens het cen
trum was van 't prinsdom, dat by
ons ais Oranje bekend staat. De
stamvader van het eerste ge
slacht,.'dat over Oranje regeerde,
was één van Karei de Groote's pa-'
ladijnen, een ridder, wiens held
haftigheid aan het legendarische
grensde. Volgens het onde Fransche
chanson de geste was zijn naam
Gaülanme an Court Nez, omdat
rfln neus kort of afgehouwen was.
Dexe naam werd allengs verbas
terd tot Goiilaume au Cornet, van
waar de cornet of hoorn In
het wapen der Oranjes afkom
stig is.
Historisch staat vast, dat GuH-
laume omstreeks 804 in het klooster
te Gellone ging, alwaar het leven
van den inmiddels heilig .verklaar
den monnik In het Lattfn werd
vastgesteld. Dit deze zg. Vita pat
ten de jongleurs de stof van hun
heldendicht. Claes 'an Haerlem
ontleende hieraan weer ztfn Mid-
del-Nederlandsche vertaling die
van Willem van Oringen spreekt.
Di de 400 hiervan overgebleven re
gels wordt beschreven, hoe de rid
der-monnik een paard een been
uitrukt om de hem aanvallende
roovers te verslaan. Maar Iaat ons
dat op rekening der legende
schryven.
Het geslacht van Willem van
Oringen werd In hei^ prinsdom
Oranje opgevolgd door het huls
Baux, naar het heet afstammend
van één der Wyzen uit het Oosten,
waarvan weer de ster met zes-
tlen stralen in het Oranje-
wapen afkomstig ia. Vervolgens
kwam het prinsdom Oranje onder,
het huis Cb&lons, waarvan de wa
penspreuk Je Maintiendra!
Chalons, ontdaan van het laat
ste woord, nog heden de wapen
spreuk der Oranjes is. De laatste
telg van het huis Chalons, die
prins van Oranje was, heette Phl-
iibert. Zün zuster Claude was ge
trouwd met Hendrik III van Nas
sau en toen Philïbert in 1529
sneuvelde, erfde ïtené van Nassau,
zoon van Hendrik en Claude, het
prinsdom Oranje, waarmee voor-,
goed dé namen van het prinsdom
Oranje en het graafschap Nassau
aaneengeldonken bleven tot den
ons zoo vertrouwden klank Osauje-
Nassau.
cea ritje op den bestelwagen van den bakkei, die op baar schooi h*i
brood brengt, Is ook voor Beatrix en Irene een pretje
v
Vliegveld Teuge, Donderdag 2 Augu3tu8 1945: de prinselijke lomilie
V 'J vpor het eerst weer bijeen op voierlandschen bodem:
Loopen orn het hardst is een van de gezelligste spelletjes in de pauze.
De fweeJ deerntjes In een ecbotsch rokje zijn onze princeasen
Irene "en Beatrix/
