JOE LOUIS, de zwarte koning
van de ring
Inkoppster moet altijd goed
gekleed gaan
Waarin GIJSBERT 'èsj nog
flaporen bij krijgt
Zuid-Hollands oudste kerk
in/vervallen toestand
mhr
Zaterdag 5 Juli 1947,
Hij is maar één keer kwaad geweest
op Max Schmeling
Altijd sportief
De vrouw en haar werk
Klant wordt weer
critisch
A
Over voetballers, wielrenners,
tennissers en boksers
Gewetensgeld
Gescheurde muren, verteèrd gewelf doen
het ergste vrezen
Waardevol monument
te Ouderkerk
EAU DE COLOGNE
70.000-j'arig skelet
word| opgegraven
Zet'm
op, Dirk!
r\P 22 JUNI was het precies tien jaar geleden, dat de 23-jarige |oe Louis,
onder de sterren in het- Comiskey Park ie Chicago een harde rechtse
plaatste op de kaak van de zwaargewicht kampioen james Biaddock.
|?m viel voorover en werd uitgeteld. Zo begon het tijdperk van Louis, het
langste, sinds in de dagen van Olim de ringsport werd uitgevonden. Naar
wij onlangs mededeelden schijnt nu toch het einde van deze fantastische
carnere te naderen. Ij?uis is zelf zo verstandig om in te zien, dat hij er niet
altijd mee door kan gaan. Ai is er dan ook nog geen zwaargewicht, die zich
met enige kans qp succes met Louis kan meten- 33 is oud voor een vechter.
Tunney retireerde toen hij 30 was, Dempsey was 31 en de beroemde john
L- Suft,van was ook 33. toen hij voor de vuisten van Corbett moest zwichten.
In ieder geval behoeft Louis niet bang te zijn, dat hij snel vergeten zal
worden. Die staat van dtènst3 n»et 23 succesrijke titelgevechten, kan een
stootje velen.
X LS er één in Amerika goed werk
heelt gedaan voor de erkenning
van zijn ras dan is het wel joe Loiiis.
In herinnering blijft die avond in het
Madison Square Garden, toen Louis
zijn beurs ter beschikking had gesteld
van het Marine Noodfonds. Louis had
toen juist z'n titel geriskeerd tegen
Ruddv Baer. Wandel! Willkie, die (i
dood is, stapte in de ring, schudde ii
de neger de hand en zei: „Dank je,
Louis, in naam van de Amerikaanse
marine en yan het Amerikaanse volk
óm voor niets je titel te verdedigen,
die je door zweet en bloed hebt moe
ten veroveren."
Bob Considine, beroemd sportjour
nalist schrceE: ,Jjj bent de eerlijkste,
de meest sportieve bokser, die er ooit
geweest is. bent een voorbeeld ge
weest voor je ras en jij hebt de boks-
sport meer gegeven, dan zij verdient."
£eti voorbeeld van zijn 'eerlijkheid.
Max Schmeling mag er zich op be
roemen de enige bokser te zijn ge
weest, die de ..bruine bombardier.", op
de knieën heeft gekregen. Toen hij,
half blind en hevig bloedend in z*n
kleedkamer kwam, hoorde hij verslag
gevers over dit gevecht praten. Ver
baasd door hun gesprek, vroeg hij
aan zijn manager john Roxborough;
„Heb ik Schmeling té laag gesla
gen?"
Roxborough knikte, „ja, twee keer."
Half versuft als hij was, smeek
te hij z'n manager om naar de
- kleedkamer van Schmeling te
gaan en hem uit zijn naam z'n
excuses aan te bieden. De Duit
ser was minder sportief. Hij liet
zich in het. openbaar zeer. laat
dunkend over „die deger" uit,
waarvoor hij later bij de revan
che heeft moeten boeten.
Twee dagen voorlaat dit gevecht
plaats vond, zei Louis tegen niemand
een woord. Z'n manager was bang.
dat-hij Schmeling jn dë ring zou ver
moorden? In twee minuten en "vier
séconden was het pleit beslecht.
Schmeling kreeg de ergste afstraffing,
van z'ii loopbaan en moest naar het
ziekenhuis, ,;Dat ris de enige keer ge
weest," vertelde Louis later, „dat ik
kwaad de ring in ben gegaan."
De, droom van 'n neger
'JJc moeder van Joe Louis.
Yankee Stadion voor 62.000 toeschou
wers van Primo Camera. !n de zesde
ronde ging de Italiaan knock out.
Eerst dan kampioen
TrING LEVINSKY. Max Ba er. Pau-
■*-*-Iino Uzcuden volgden de Italiaan.
Men zei, dat zij reeds een glazige uit
drukking in hunogen hadden voor
dat het gevecht begon. Schmeling
was een uitzondering. De zwarte
Uhlaan had zwakke plekken ontdekt
in de verdediging van Louis. Joe
kreeg z'n eerste afstraffing, maar
-meer. nog dan deze hinderde hem de
laatdunkende toon. waarmee Schme
ling over de negers had gesproken.
Al in het bezit van de kroon
verklaarde Louis openlijk, dat hij
zich niet eerder .een kampioen
zou voelen voordat hij de Duit
ser z'n nederlaag betaald had ge
zet. Farr, Mann en Thomas wa
ren steps-up naar de revanche
tegen Schmeling, die in enkele
minuten beslist was. 1
,Na Schmeling zijn er eigenlijk geen
serieuze tegenstanders meer. geweest.
Billy Conn heeft nog een kans gehad,
doch in de eerste partii. toen hij op
punten ^.voorstond, beging hij in de
twaalfde ronde de domheid om met
een knock out te willen winnen én
toen was het snel mej hem gedaan,
j De afloop van dé revanche na de
oorlog kent men.
I Als prof heeft Louis in totaal .59
i gevechten geleverd. Een en vijftig
daarvan werden beslist door knock
j out, zeven keer won hij op punten en
flechis één keer verloor hij. Met al
zijn gevechten heeft hij meer dan.drie
millioen dollar verdiend en toch is de
Brówn Bomber nog geen rijk man.
De belastingen hebbeii er een groot
deel van opgeslokt eii de hofhouding
van zo'n.ringkoning is ook niet goed
koop. Vandaar dat Louis nog twee
chuck. Massera en Damage bezorgden
hem in die période evenveel last'als
later Schmeling en Billy Conn, Als gevechten wil leveren voordat hij z'n
jongen van 21 jaar won hij in het' handschoenen aan de wilgen hangt.
DE Louis-sage gaat terug tot be
gin 1930. Een rijke negér uit De
troit, John Roxborough. droomde (er
van een- rasgenoot te vinden, die ais
uitblinker in d.e. sport een goodwill
zou kunnen kwekeh; tussen de blanke
ende gekleurde rassen. "Een zekere
Joseph Louis Barrow werd zijn favo
riet.
Het verleden van Louis was. een
story van armoe,. Hij sliep maar veel
om de honger te vergeten.- 's Zon
dags ging hij met z'n brcérs en zus-»
ters naar de.._Baptistenkerk, Zijn
moeder is hem altijd een grote "Steun
geweest. Van z'n eerste verdiensten
heeft hij voor haar een prettig huisje
gekocht in Detroit.
Louis w^s nog een kind, toen zijn
moeder voot de tweede keer trouwde.
Joe's tweede vader, PatBrooki ging
in Detroit bij de Ford fabrieken wer
ken. Zijn kinderen volgden hem later,
de toekomstige-, wereldkampioen in
cluis, •-
'Z'n moeder droomde ervan hem een
musicus te laten worden. Maar al
spoedig stond de viool vergeten in
een hoek en Inplaats van op een con
servatorium was joe te vinden io het
boKslokaal.
's Avqnds; na afloop van het werk,
werd er getraind en in de herfst van
1932 bokste hij z'n eerste amateur-
partij, toen af onder de naam van
Joe Louis. Twéé jaar later, in 1934,
won Louis de nationale titel van
'amateurkampioen half zwaargewicht.
Tegen de zin in van z'n beschermer,
Roxborough :die daartoede tijd
nog niet gekomen 'achtte werd hij
prof. Roxborough dacht dat hij er nog
niet rijp voor was, Louis bewees het
tegendeel. Van de twaalf gevechten,
tot z'n eerste grote gevecht met de
oud-wereldkampioen Primo Camera,
won hij er twaalf, o.a. van Charley
Massera. Lee Ramagc cn Alex Bor-
ïfet kost heet wat moeite, een inkoopster van een, groot magazijn te Pak
ken te krijgen. Een druk leven! Collecties zien in binnen- en buitenland,
fabrikanten bezoeken, besprekingen. En zit je eenmaal tegenover zo'n za
kenvrouw. dan wordt ze nés achtervolgd door telefoontjes en binnenwan
delende verkoopsters- Bovendien laat ze maar weinig los.... Zakengehei
men, weet U!.... v s
Eén ding is opvallend: een slecht
geklede inkoopster zie je nooit.
Goed zittende kleren zijn haar uni
form. net als voor de dokter z'n wit
te jas. voor de rechter zijn totfa. Ze
letten ook altijd en overal op snit en
stof cn of de kleren goed gedragen
worden. Zelf3 m de trein kunnen ze
het niet laten!...'.
Een'interessant vak. waar een be
hoorlijke dosis mensenkennis aan te
pas komt. ..Wat is in 't volgend sei
zoen het rr.eest geschikt voor de
klanten? Is dit héél exclusieve japon
netje. niet iets speciaals voor Me
vrouw X? Zal dit artikel gaan?" Deze
laatste vraag komt alweer hier en
daar opduiken. De inkoop legt niet
meer opaUes beslag wat er maar te
krijgen is. De klant wordt alweer
critisch. een gunstig teken, en voor
de mensen van het vak prettiger darf
het uit-de-handen-trek -systeem!
Iedereen, die inkoopt, is er wel
eens naast, maar een vaak twintig
jarige ervaring als verkoopster, een
aangeboren'„feeling" en grote vak
kennis. zorgen ervoor, dat het niet
dikwijls gebeurt.
In de grote confectie (mantels,
japonnen) zitten weinig inkoopstere,
in de kleine confectie (blouses, rok
ken. lingerie) weten de mannelijke
collega's even goed als de vrouwen
te beoordelen of een schort goed
valt. een mouwtje te kort, een hals
te wijd is. cn toen indertijd bij de
dameshandwerken de parelsteek in
de mode kwam. leerden de heren
die ook even gauw. voorzover ze
met Aat artikel te.maken hadden.
.7.Van wit katoen met kantjes tot
lila en fraxse kunstzij voor pyama's
en ondergoed, heeft jaren geduurd.
De inkoopsters hebben alle mode-
schommelingen veel intenser meebe
leefd dan wij en. voor een klein
gedeelte zelf. helpen bepalen door
haar aankopen, die in de zeer grote'
bedragen lopen.
„Wijst er toch vooral nog eens
op, dat de mensen teveel mopperen
over onrechtvaardige verdeling", zegt
een chef-inkoopster fzü. is tevens
hoofd over de verkoopafdeling).
„Voor heide systemen, iü. „wie het
eerst komt, het eerst' maalt", of;
„oude klanten het eerst", is iets te
zeggen. Het is niet r* gemakkelijk
en de winkelier krijgt altijd de
schuld!"
Dit is tet moment, dat aan Tami Maurieih de illusie wordt ontnomen
om zich wereldkampioen zwaargewicht te mogen'noemen.
See, geen nieuw snufje óp
onderjurkengebied, maar een kbrt
dansjaponnetje uit Amerika. De
harmonica-plooien zijn op het lijf ie
vestgestikt en vallen beneden de
ceintuur open. Zou ~dat er bij de
klanten ingaan of zouden ze het „te
gewaagd" vinden?
„Kijk", zegt Tom Whittater, de trainer van Arsenal tegen z'n spelers
„ais daar de stopperspil staat en daar de middenvoor, dan..:.," Ja. wat
dan? Dat vertelt Whittater-niet, ten minste niet aan U. Maar naar de
geamuseerde gezichten van de profs te oordelen, is het niet „gek".
Wie Adrian! Engels nog niét
kent als sportjournalist hjj is
hoofdredacteur van „Sportwereld"
moet zo langzamerhand z'n.
naam al hebben ontdekt voor het
winkelraam- Want er zijn in luttele
maanden tyd drie boeken van hem
op de markt verschenen.
ii,Voetbalprestaties in Oranje
shirt" was er het eerst, daarna
kwamen snel achter elkaar „Van
Jaap Eden tot Jan Derksën" en
„Veertig opmerkelijke figuren uit
twintig' jaar internationale tennis".
(x>. Of Engels nu over voetbal
schrijft, of over wielrjjdcn en ten
nis., het is alles even degelijk gedo
cumenteerd, vruchtbaar resultaat
van een langdurige ervaring %Is
sportjournalist. Voor do leek om
zich te vermeien in een kwart
eeuw sportgeschiedenis doch ook
voor de vakbroeder om z'n ge
heugen nog eens op te frissen is
het prettig om de boeken van En
gels in z'n kast te hebben.
Boksersroman
Nog een sportjournalist van de
oudere garde Jan Liber van de
„Arbeiderspers"»'— heeft de korte?
baan van de krant verwisseld voor
de lange afstand van liet Ijjvige
boek, „Helpers weg, laatste ronde"
fs de titel (xx).
In tegenstelling met Adriani En
gels. die ook journalist blijft in
z'n boeken, heeft Liber een roman
geschreven, een roinaj» uit de boks-
wereld. Doch pure verbeelding is
het ook weer niet. want de schrij
ver heeft z'r. inspiratie gezocht
en hy maakt cr ook geen geheim
van in het leven van Beo van.
Klaveren.
Een standaardwerk, zoals ..Rod
ney' Stone" van Conan Doyle is dit
..Helpers weg" helaas niet gewer
den. Het is hier en daar zelfs bijna
Zoals overal ter wereld komt
het soms ook te Sew York voor,
dat een passagier van eert aulo-
bus of een ander openbaar ver
voermiddel profiteert van de
volte of een onoplettendheid van
de conducteur om cr ronder be
talen vandoor le gaan.
Hear er i>jn onder die jagers
op vrije ritjes personendie na
hei plegen van hun misdrijf door
vroeging worden gekweld, en
om hun gepijnigd geweten tot
rust te brengen het scrschuld'g-
de aan de geiAeentc-ontvangt r
toezenden.
En der dit gewetensgeld nog
aardig oploopt niooc blijken uit
hei feit, dat de aentce» tc-ont van
gers op die wijze gedurende le
laatste twee jaren wan rouwmoe
dige zwarte passagiers meer dan
2060 dollarhebben binnengekre
gen.
De kroon spant een anonymus,
wiens geweten zo bezwaard is.
dat hij sinds October 1945 elke
week een dollar stuurt.
onverteerbaar-van „ethiek" (ty
pisch Hollands -om allerlei schoon
Idinkende frases té verzinnen voor
een in veler ogen verguisde sport).
Dat het," ontdaan van al .te overda
dig pathos en sentiment, toch een
aardig, vlot leesbaar boek is pleit
voor deze merkwaardige mengeling
van waarheid eh verzinsel.
Bart in 't Hout.
x Uitgever J. J. Kuurstra, A'dam.
xx Uitgeverij „Nieuwe Wieken"
A'dam.
P)E wijze beschouwingen var de
V oude geit konden Gijsbert maar
heel weinig rustiger maken. Hij
overlegde bij zichzelf of hij er van
door zou gaan, maar eigenlijk wist
hij "niet wat hy erger vond: in hem
gesneden worden of weer alleen, de
Wijde Wereld in, Hij was nog Wat
sullig van de $ap op zijn kop en
nog voor hij een besluit had kun
nen nemen, ging de deur van het
„Hospitaal voor Zieke cn Ongeluk
kige Dieren" open en er uit puilde
eenkleine menigte. Tezamen trok
dé menigte een klein wagentje voort
en er achter liep het meisje.
Aphrodite met een blij gezicht cn
afgezakte sokjes.
Pil, de veldmuis danste wild voor
op temidden %an zijn staart. „He
mels. hemels'', riep hij al van verre
tegeq Gijsbert, „hier komt'het Mar-
.tehvagentje' Bereid je voor op het.
ergste!" Gijsbert werd 'helemaal
draaierig by deze griezelige woor
den en hij zou alsnog zijn wegge
rend als dé. kalme stem van Sik
hem niet gemekkerd had. dat hij
zich niets moest aantrekken van
„die zenuwerftnuis''. Dus bleef hij
zitten en wachtte beverig.af,.
De stoet vorderde slechts lang
zaam, want voorop üepen een jon
ge kat en een jonge hond. die om
de drie passen stil bleven staan ten
einde naar -elkaar te slaan. Naast
hst wagentje liep aan de ene könt
een Lammetje met een oneffen gang
over. zich. omdat hij iets aan een
poot had, waar een verband omheen
zat en aan de andere kant liep knor
rig een biggetje. Bovetoop de wa
gen zat een vogel, die bij nadere
beschouwing een lijster, was.
Het geheel hield vlak voor Gijs-
JA/IE heeft ia onze naoorlogse dagen nog aandacht voor. een oude
vV dorpskerk, die aan seniele aftakeling lijdt? Wij maken gtoofse plan
nen voor een nieuwe stad. Oorlogsschade moei hersteld; huizenfabrieken
en kantoren moeten gebouwd. Het is „wederopbouw" wat de klok slaat,
IFTe heeft tijd en gelegenheid, zich het lot aan t» trekken van een eeuwen
oud kerkje, datverscholen achter de hoge IJsseldijk, wel van oorlogs
teisteringen verschoond gebleven is. maar dat zeer bedenkelijke sporen
van hoge ouderdom vertoont? Wij zijn trots op onze voortvarende archi
tecten, wij begrijpen, dat alle krachten moeten'worden ingespannen, om
vijf wrede bezettingsjaren te boven te komen. Maar toen wij dezer dagen
ih Ouderkerk a.d, jJssel de fraaie dorpskerk bekeken, die in een zorgwek
kende toestand verkeertvonden u-'ij het toch wel spijtig, dat géén geld
middelen beschikbaar zijnom dit historisch monument te herstellen.
Volgens sommigen" is de kerk
meer dam 1000 jaar oud. Zeker is,
dat de muren van toren en schip
nog 13e-eeuwse tufstenen, gedeel
ten bevatten. Niet alleen om de
ouderdom, ook om de zuivere kruis
vorm, de ranke achtkantige toren
spits, de gebeeldhouwde kansel en
banken, de antieke koperen kronen
met inscriptie en vooral ook om.het
praalgraT van het -geslacht Van
Nassau La Lecq moét deze kerk
worden aangemerkt als een monu
ment van hoge culturele en histo
rische waarde.
Maar de muur aan de Noordgevel
is ontzet en. vertoont gevaarlijke
scheuren; het houten tongewelf
verkeert in deplorabele toestand en
is bovendien met lelijke blauwe verf
bedekt. Het koor-,, waarin zich het
grafmonument bevindt, is door een
muur van de rest van de kerk ge
scheiden. De natuurstenen ba
lustrade van de toren is onlangs af
gebroken omdat men bang was, dat
deze naar beneden zou komen.'
De - gemeente, die detoren in
eigendom hbeft, gaat nu de ba
lustrade restaureren. De kósten,
dfe ca. f SOOO zullen bedragen, wor
den voor 409c door het. rijk, VDor-
15%- door de provincie overgeno
men, binnenkort zal met de werk
zaamheden een begin worden ge
maakt.
Of de kerk zelf binnen afzienbare
tijd zal worden hersteld, is nog niet
oekend. Men vreest- van niet. En,
al zou men ertoe overgaan, het is
zeer de vraag, of heren kerkvoog-
i,G^
je meenaar de mode-
show?" vroeg een collega, die
in zijn vrije tijd onder- de- nom de
plume „nicljt Sofie" wel eens iets
pieegt te dóen voor een daroestijd
schrift. Omdat ik pas had -gelezen,
dat een journalist alles moet heb
ben meegemaakt, slofte ik mee,
„Leuk hè?" zei nicht Sof ie, toen
we in een erg dure.gelegenheid ach
ter een kopje thee met een gebakje
zaten.
Ik wilde hem niet voor het hoofd
stoten en zocht mompelend in: m!n
zak naar .m'n pijp.
„Zeg," zei min collega, „je gaat
hier toch niet 'n pijp opsteken?"
„Waarom niet?" vroeg ik ar
geloos. „Ik heb nog een plukje Bel
gische,.." -
„Belgische...?" herhaalde m'n
collega en hij werd wit om z'n heus.
„Hier," zei hij haastig en hij hield
me een- pakje Lucky" onder m'n
neus, "„steek ër één van mij op..."
„Net zoals je wilt," zei ik en ter
wijl ik de rook van 't edele Ameri
kaanse kruid in m'n neus liet- krie
belen, keek ik niet ongeïnteresseerd
naar al de Eva's, die al een plaats
hadden gevonden en 'naar haar, wier
Adam misschien een beetjelaat
naar z'n kantoor was gegaan en die
nu zenuwachtig: naar eèn lege stoel
liepen te zoeken.
„Komen er'altijd zoveel dames bfi
een modeshow?"-vroeg: ik aan m'n
collega.
'Wie had je dan verwacht hier
te vinden vroeg „nicht Sofie"
spotten. „Mannen...?"
„H'm... h'm..."
„Paradis des femmea"
E EN .klein orkestje "begon zacht
jes te spelen en toen ging Let
paradijs der vrouwen ouen. Dames,
verwacht niet van een. man, die
geen „peau de suècïe" van „velours
chiffon* kan onderscheidén. dat hij
u een. leidraad is bij al dat stoffelijk
gehoon, dat door gracieuze juffrou
wenWerd voorgedragen. De mode
heeft dit met de spijskaart gemeen,
dat een gewoon mens, wiegs - wieg
nietaan de Seine heeft gestaan.er
geen wijs uitkent.Ik en. nog dui
zenden andere afstammelingen van
Adam .noemen een japonnetje een
japonnetje. ,We zeggen wel eens
tegen onze vrouw, dat zij dat bruine,
óf dat grjjze ding moet aantrekken,
maar wie zou er op de'waanzinnige
gedachte komen, om die japonnetjes
een naam te geven? Ik hoor me al
zeggen:„Vrouw, ik zie je nooit
mèer in „Chérie"? Of: „wat is er
toch met „Monique" gebeurd?" Of:
„Zeg, het ia koud, ik zou „Savoir
vivre" maar aantrekken; „Pimper
nel"? Maar, kind hoé kom je er bij.
Nee, als je dan beslist niet anders
wilt, neem dan „Place Vendóme".
Welk' hoedje daarbij kleurt? Mis
schien; „A'cinq heures" of j.Sym-
phonie des Roses". Of nee: „Champa
Elysées",.. - A
Kunst met een grote K
Terwijl „nicht Sofie" ijverig noti
ties zit te maken, begon ik een'ge-'
sprek met een dame, die aan m'n
linkerkant zat.
„Pardon dame," zéi ik, „permit-
teert u rnjj een «vraag.-."
De dame in kwestie keek mij
even aan, zoals men'een vreemd in
sect pleegt te bekijken, toen lispel
de ze: .^Pardon..;
„Is dat allemaal," zoo, begon
Ik'ett ik maakte een zwaaibeweging
naar een-van de juffertjes, die juist
heupwiegend voorbijzweefden, „zon
der bon..;
Zonder bon...?" herhaalde de
dame en zij trok haarwenkbrau
wen een paar centimeter omhoog.
„U bedoelt misschien: zonder.pun
ten..
„Na ja," zei ik (en ik voelde me
als een Sint Bernard in een rococb-
s'alonnétje van een oude Haagse
douairière) „dat is toch hetzelf-
de..."
Nee,":zei de damé. „dat is niet
hetzelfde. Haar laten we daar iiiet
over redetwisten, wat u hier van
middag ziet, is ook niet te.koop,"
Maar." vroeg ik verbaasd,
„waarom kijkt u ar dan naar?."
„Mag ik u een vraag stellen?"
vroeg de dame.
'—Natuurlijk,, met het grootste
genoegen."
„Gaat u wel eens naar een schil-'
dery enten toonstelling
Jazeker."
„En komt u daaraltijd met een.
schilderij vandaan?'
1 Eh... nee..."'
„Welnu...!" *fcei de dame èn zij
keek mij triomfantelijk aan.
Heren der schepping,
TT EN man ris op een modeshow
x~* niet erg óp z'n plaats. Hij kómt
in dit chique milieu opeens pynlfik
tot de ontdekking, dat z'n schoenen
niet gepoetst zfin,- dat hy verzuimd
heeft om een. vetvlek uit z'n col
bert te verwijderen, dat er eens, in
lang vervlogen tijden, 'een vouw in
z'n pantalon heeft gezetenEr
Jopen wel mannen rond op een
modeshow, maar:alleen al de aan
blik van dezen geeft u een pijnlijk
gevoel van minderwaardigheid. Bij
hen vergeleken voelt gij u een lom
perd. Zij etaleren dé niéuwste
„swing-mode" en zij dragen het
haar „zazou". Z;j kunnen glansrijk
concurreren met Stewart Gran
ger. Eén maakte daarop een''uit-'
zondering. Hij stond met een ver
veeld gezicht tegen een pjl aar aan
geleund en ik zag hem denkehm.hoe
kom ik hier .met goed fatsoen van
daan...1' Arme kerel. Moest natuur
lijk zijn 'vrouw gezelschap houden
en zou veel liever/ ergens 'Jn een"
weiland, achter een knaap van een
snoek aanzitten... kon zo van
ganser harte met ham meevoelen
toen ik hem, op een ogenblik, dut
de voorraad japonnetjes, hoedjes en
manteltjes -was uitgeput, met een
parfum-spuit rond. zag. gaan.
Heren der schepping...
bert $til. De Kat probeerde omnick»
dei) ijk de hónd të slaan.
„Het is.'dat je in béd no. 12 thuis
hoort, het geluksgetal, anders: had
Ik je allang je ogen uitgekrabd'.',
blies zij. Het hondje, pntblootterisijn
melktanden en gromde^ met de
baard in z"n; keel: „Hou je bek. ha
rige engerd of ikmaak kaltebrood
van je,...!"
„Stilte!", riep het meisje Aphro
dite en „Ja; stilte", 'gilde Pil extase»
achtig. „Het gaat beginnen, geef de
messen maar vast aan!"
De dieren vormden'nu een'kring
óm G§sbert. die ellendig; met 2ijn
buik terneclei' zat. Het meisje kwam.
nil op hem toe cn hij dook in elkaar
en durfde gewoon niet tc kijken.
„Niet bang zijn, konijntje" zei ze
en keek hem met haar grijze 'ogen,
aan en, het "was gek, maar' ineens
was Gijsbert niet meer bang. Iemand
met zulke ogen. dacht hij. doet niks
mét messen. Ze bekeek de buil lang
en aandachtig. „Dat is een buil",
zei ze. „Hee toch?"/zei Gijsbert, die
brutaal wérd, nu-hij niet meer bang
.was.
„Ik 2al er'een verband om doen"
besloot het meisje en ze liep naaf
het wagentje. De-lijstér zat op. da
verbandtrommel .en moest eerst
worden weggejaagd. Ze kwam naast
Gijsbert in het gras terecht. ..Nis-
mand leb pp mij", zei ze met een' ba-
ledigde snavel, „ik met mijnkeel-
De stenen balustrade van de toren te
Ouderkerk a.d. IJssel is tijdelijk ver
vangen door ruwe planken. Binnen
kort zal de natuurstenen balustrade
weer worden aangebracht.
den voorstanders zouden zijn van
een zo ingrijpende verandering, als
men wenselijk acht. Men zou hét
orgel naar de torenwand willen ver
plaatsen, de muur afbreken, die nu
koor 'en grafmonument aan het oog
onttrekt. Het komt ons voor, dat
de kerkvoogden, zolang de toestand
van het gebouw nog geen direct
gevaar oplevert, geen geld zullen
uitgeven voor een. restauratie. Maar
als het er yan komt, dan zal Mo
numentenzorg er zich. achter moe
ten zetten,, om ervoor te zorgen,
dat niet'alleen practisehe, maar ook
aesthetische overwegingen een rol
speleri.
Niét alleen voor Ouderkerk, voor:
het gehele gewest is het van be
lang, dat aan deze kerkj die tot de
oudste van Zuid-Holland behoort,
haar oude- luister wordt teruggege
ven. Het zal echter nog wel enige
tijd duren, eer wij zover zijn, dat
een werk als dit in een urgent
bouwprogramma kan worden opge
nomen.
(Ingezonden Mededeling).
kwaal. Ik had zo'n prachtige stem.
Goudhad ik in «mijn^keel
Het meisje had riir een flanellen
stofdoek (van haar moeder) uit da
trommel gehaald, en bond die Gijs
bert om de kaken onder een plech
tige stilte van de omstanders. Bo
venop z'n kop, tussen, zijn eigen oren
verschenen nu een paar. fraaie stof
doek-flaporen-met-rode-randjes. Een
bewonderend geroes steeg op uit de
'menigte.' y1-
„Wat!", riep Pil, geen messen?" ea
hij stampte driftig met zijndunne
pootjes en zijn staart hing slap van
teleurstelling.1
-Gijsbert zat maar versteend te
wachten tot het erge kwam, maar
langzamerhand ondekte hij, dat
dit alles was en hij was zo ver-
Uaasd - en opgelucht, dat een grote
blijdschap in hem. ónstond, tezamen
met een innige.liefde.;voor. het meis
je Aphrodite. „Ik moet haar iets aan
doen, als. dank", dacht hij, maar hij
wist hiet goed hoe. Toen ontdekta
hy dé appel, die de schuld van. al
les was. en die hij nog in de poot
hield. Met een1 onhandige sprong
hipte hij achter het meisje aan en -
trok bedeesd aan haar sokjes. Zij
draaide zich om en zag dan Gijsbert
staan, met neergeslagen ogen, twee
stel oren en een bedeesde grijns.
Onhandig draaide hij wat op zijn
achterpoten en ten slotte reikte hij
haar met een hoffelijk, doch stun
telig gebaar de appel, die ook al
bloosde van verlegenheid..
„Alsjeblieft, meisje'!, zei: Gijsbert,
dank je wel, dat je "me geen, pijn
gedaan hebt. En dat is voor jou! Ik
hou toch niet zo-erg van appels.
MARIAN SMEET5.
(Wordt vervolgd).
De eerwaarde heer Joseph G. Do-
her ty, professor in de anthropologic,
aan het Boston •college, zal op 3 Juli
met. een groep geleerden uit New
York vertrekken, om een skelet van
70.000, jaar oud, 'dat in Palestina is
ontdekt, .op te graven.
Father Doherty zei. dat de geleer
den in de» herfst hopen terug te ko
men met het skelet van een kind. dat
negen jaar geleden gevonden is bij
Beiroet in de Libanon.
Het onderzoek was door de oorlog
onderbroken. Hét skelet, aldus father
Doherty', was ontdekt in kalksteen-
lagen, die vervolgens tot.een diepte
van 21 meter zijn uitgegraven. Op
dezelfde plaats werden ook 'stenen
werktuigen en overblijfselen van dui
zenden prehistorische: .dieren gevon
den;
Father Doherty zei „het skelet ligt'
op een diepte van ongeveer il meter
in een houding, waaruit men kan op
maken, dat er hier sprake is van een
natuurlijke begrafenis uit- het stenen
tijdperk. v -
Het blak kalksteen waarin .zich; het
skelet bevindt, zal naar' de oppervlak
te gehesen worden en hét 'uitbeitelen
van.de beenderen zal in', de-Vér, Sta
ten gebeuren"; 7,
Ook zal veel aandacht besteed-wor
den aan dé b'eenderen van de prehisto
risclie dieren :van het soort, waarvan
men niet wist. dat-zij ih het gebied
van Palestina eh deLibanon voor
kwamen.
P^RKEêr,
PLRATI, |__C&
