m
Straffen van 9 tot 15 maanden
plus geldboeten
Londen in Augustus is het ware niet
meer
„Andere werven leverden
Denkt veilig, werkt veilig
Uitspraak Gusto
Overwegingen
,Comedia' terug uit
Indonesië
Weerschepen naar
de Atlantic
Onze goochelaars naar
Parijs
Stoomschip Rijn in recordtijd hersteld
Keurige prestatie van
de scheepswerf
De Hoog
Wilton maakt
propaganda
TUINKAL1NDER
Sartre m et vacanti e
toch 'n interview
heöen
Zet m op DirkJ
Nu geen mist en regen,
maar volop zonneschijn
Woensdag 3 September 1947
3
99
Gistermiddag deed de Rotterdamse Kamer van het By zonder Ge
rechtshof te 's-Gravenhage uitspraak in de zaak tegen de leiding van
de werf Gusto. De 60-jarige N. W. Con\jn werd veroordeeld tot één jaar
en drie maanden gevangenisstraf en een boete van S0.0Ö0, subs, zes
maanden hechtenis (de eis was vier jaar en 60.000), de 39-jarige
mr. II. J. A. M. Smulders tot negen maanden en 15.000 subs, zes mnd.
(de eis was twee en een half jaar en 35.000) en de 40-jarige C. Timmer
tot negen maanden (de eis was een jaar en drie maanden plus 15,000),
allen met aftrek van de lijd, sedert 16 November in preventieve hech
tenis doorgebracht en met verlof, een beroep op cassatie in te stellen.
Timmer en Smulders, wier straftijd dus is verstreken, waren zoals be
kend twee weken geleden na de behandeling van hun zaak reeds in
vrijheid gesteld.
ces afgeleverde motortorpedoboot,
bestemd voor de Kriegsmarine, in
uitzicht gesteld- Nog in '44 werden
premies uitgeloofd ter bevordering
van een snellere bouw der zgn, M.
A.L. schepen en volgens getuige
Van Dijk werd er dag en nacht en
zelfs op Zon- en feestdagen ge
werkt.
Deze feiten hebben tè veelvuldig
plaats gehad om als toevallige fou
ten van overigens goede vaderlan
dera te kunnen worden gezien.
Het Hof heeft hierbij overwogen,
dat ondanks de richtlijnen, door ge
neraal Winkelman gegeven en al
dan niet later gewijzigd, een ieder
zijn eigen verantwoordelijkheid be
hield en zeker personen van de ont
wikkeling van verdachten. Was er
werkelijk op 23 Mei, de dag dat het
onderhoud met de Duitse officieren
plaats vond, een dusdanige toe-
-*aiv' (i r '""irkerwitzp geen weer
.-„,..1 fi„ puiten pressie
gevergd kon worden, dan hadden de
verdachten een dag later op een
conferentie met de secretarissen-
generaal van Handel, Nijverheid en
Scheepvaart zich niet bereid kun
nen verklaren, alsnog de uitvoering
van de Duitse opdrachten te sta
ken. Hel Hof wijst dan ook Met
beroep op overmacht af.
Bovendien is het van mening, dat
ook anderszins overduidelijk is ge
bleken, dat verdachten allerminst
afkerig waren van het werken voor
de Duitse weermacht, Conijn heeft,
nadat hem drie mijnenvegers wa
ren toegewezen, verzocht, een vier
de te mogen bouwen en "een extra-
machineinstallatie voor een der mij
nenvegers tc mogen leveren. Er is
een verzoek gedaan om Donautank-
lichters te mogen bouwen. Er wer
den bonussen voor iedere met sue-
Acteurs opgetogen over
tournee
(Van onze Amsterdamse
correspondent
„Dag kinderen!" riep Rika Hop
per verheugd, toen zij Cor Hermus,
Gijsbert Tersteeg, Mimi Boesnach,
Joke Broedelet en enkele andere
leden van het toneelgezelschap Co-
media die een tournee van 3 maan
den voor de NI WIN door Indone
sië gemaakt hebben, behouden uit
de PH-TOT 20 op Schiphol zag
stappen. Een hartelijke omhelzing
volgde. Toen kwam de douane en
eerst daarna kreeg Cor Hermus ge
legenheid om ons iets van zijn over
stelpend vele reiservaringen te ver
tellen.
Het was verrukkelijk, zegt hij,
een ongelooflijk mooi land, een
charmante bevolking en een prach
tig geslaagde tournee. Ik heb uit
mijn miliciëntijd altijd dédain over
gehouden voor het leger, maar de
wil tot opbouw die ik daar van
hoog tot laag heb aangetroffen, de
medewerking die wij hebben geno
ten, daar neem ik zes maal mijn
hoed voor af. Het was natuurlijk
erg vermoeiend, vliegen van de ene
ilaats naar de andere en 49 opvoe
ringen, waarin 21 maal Candida en
verder „ik. zie, ik ziz". Soms op
ilaatsen, zo primitief dat ik veron-
Icrstelde. hier gaat het niet. Maar
.mg zie ik voor me die Limburgse
ergeant, die onder het motto, ons
!s niets te dol, het oerwoud bij
Poebaraja indook om ons aan
.lécors te helpen. Ik moet vooral
niet vergeten onze inspiciënten
Melchers en Sjef de Groot een
•duim te geven, want die hebben
van de gekste dingen décors weten
te bouwen. Wij hadden niets bij
ms. Toch kregen wij eenmaal zelfs
jen open doekje, alleen al voor de
•an kleding.
\Vjj hebben ook wel gespeeld
onder gordijnen, vertelt Ellen de
L'houars. Toen gingen de lichten uit
m de pauze en moesten wij in het
Jonker de plaatsen opzoeken. Maar
Je soldaten zaten al 2 uur voor het
begin in de zaal zingend te wachten.
Er is een geweldige toneelhonger
daar. Wij hadden in Batavia alleen
al 3 maanden uitverkocht kunnen
zijn. Muisstil hebben in de open
lucht bij Tjilitan 2500 militairen
naar een moeilijk stuk als Candida
zitten kijken. Dat was werkelijk on
gelooflijk. maar je kunt er natuur
lijk niet alles spelen. Tartuffe van
Molière, met al die fluwelen cos-
tuums, was vanwege de hitte onmo
gelijk.
Verzachtende omstandigheden
Anderzijds is rekening gehouden
met het feit. dat de bedrage tot de
versterking van de vijandelijke oor-
logs- en koopvaardijvloot in verhou
ding tot. hetgeen anderp Nederland
se werven ten behoeve daarvan heb
ben geproduceerd betrekkelijk ge
ring is geweest (de omzet van Gus
to bedroeg ruim 3.5 mJlüoen). dat
materialen zijn achtergehouden,
studenten en onderduikers zijn te
werkgesteld, de verzetsbeweging
op het terrein van de werf munitie
heeft kunnen opslaan en schietoefe
ningen in een der gebouwen heeft
kunnen houden.
Afscheid en installatie bij
arrondissementsrechtbank
Dinsdag heeft de griffier van
de arrondissementsrechtbank al
hier mr. G. Felix, die na een zes
tienjarige diensltyd hier ter stede
met pensioen gaat, afscheid geno
men van de rechterlijke macht en
balie. Velen hadden zich in de bi
bliotheek verenigd om de heer Felix
met hartelijke toespraken vaarwel
te zeggen. Het woord werd gevoerd
door de president van de rechtbank
mr. De Bie, de officier van justitie
mr. Andringa, de substituutgriffier
mr. Gölcher, de deken der advoca
ten mr. G. J. Lycklama Njjeholt
en namens het gehele griffie-perso
neel, de chef van de straf griffie, de
heer L. van Moerkerken.
In een speciale zitting is daarna
door mr. De Bie geïnstalleerd mr.
J. C. F. Full per Gunne, als griffier
van de Arr ron disscmentsrecht-
bank.
Amerikaanse kustwacht
komt geld te kort
Amerika, dat met reven weerschepen
aan de internationale weerschepen-
orgsmsatie zal deelnemen, heelt op dit
ogenblik één vaartuig als zodanig in
dienst, terwijl half October het tweede
zal volgen. Van de zijde van de Ameri
kaanse kustwacht is verklaard, dat tot
dusver niet genoeg geld beschikbaar ts
gesteld om meer dan twee weerschepen
uit te rusten.
Ook de Engelsen hebben nu één
weerschip, de „Weather observer" in
diens: de drie andere, die zij volgens
overeenkomst moeten uitrusten, vertrek
ken nog in de loop van dit jaar naar
hun station. Zoals bekend vertrekt het
Nederlandse weerschip Cirrus op 11
September naar de Atlantische Oceaan.
Het schip maakt thans een oefenreis op
de Noordzee.
Nadat tn 1946 het eerste internatio
nale ccugres voor de goochelkunst te
Amsterdam werd gehouden, zal het con
gres dit jaar plaats vinden te Parijs en
wel op 25. 26. 27 en 23 September a s
Bijna alle landen uit Europa zomede
deelnemers uit Amerika hebben voor
deelneming ingeschreven. De Neder
landse eer zal worden verdedigd door
de beroeps-goochelaars ..de FleskiV
3e prijswinnaar congres 194G, Baisamo.
Manipulator en Niberco, Neerlands Jong
ste goochelaar. Tevens zal Conchito zijn
„Sprookje met den Gouden Bal" ver
tonen.
EEN UITERST KLEINE MOTORtc monteren op elke normale heren
fiets, werd onlangs op een industciemarkt in Hannover tentoongesteld
door de „Luiz"-fabriek uit Braunschweig, Het benzine- en olieverbruik
is één liter op 100 K.M., de maximumsnelheid 35 K.M, per uur
Toen het stoomschip Rijn van de
Maatschappij Houtvaart te Rotter
dam in Februari van dit jaar in
het nauwe haventje aan de Waal
dijk arriveerde had h«t meer weg
van een drijvende hoop oud roest
dan van een schip. Vrijwel alles
over dek was kapot, de bovenbouw
in de midscheeps lag in elkaar, lui
ken, masten en laad gerei waren
verdwenen en de kop was inge
drukt. Het schip was in de oortog
door de Nederlandse bemanning in
de Oostzee tot zinken gebracht en
had anderhalf iaar onder water ge-
Eén gedachte vóór een ongeval Is
meer waard dan een millioen gedach
ten erna. Gebruikt eerst Uw hoofd,
dan Uw handen. Stoeien op het
werk is levensgevaarlijk.
Met deze en soortgelijke leuzen, op
spandoeken en aanplakbHjetfen. wor
den de arbeiders van de werf Wilton-
Fijenoord bekogeld, waar van 28 tot
30 Augustus speciaie VeiiigheidBda-
gen zijn gehouden.
Het is 'n bekend feit, dat in de af
gelopen oorlogsjaren het aantal be
drijfsongevallen sterk gestegen is. De
gevaren, waarmee het oorlogsgeweld
iedereen dagelijks bedreigde, werk
ten een grote nonchalance in de hand
tegenover de risico's, die arbeid en
bedrijf steeds meebrengen. Veel on
geschoolde krachten 7ijn naar de in
dustrieën toegevloeid en het verant
woordelijkheidsgevoel is gedaald.
Toen na de oorlog op de werf Wil
ton 'n groot>aantal onnodige ongeval
len werd geconstateerd, is een vei-
ligheidscommissie ingesteld. Deze
i
WOENSDAG 3 SEPTEMBER -
Een onzer meest monumentale bo
men is ongetwijfeld de wilde of
Paardckastanje. Weldra zal de grond
onder de zware Icoon van deze
boom zijn bezaaid met de prachtige
glanzende bruine kastanjesEr be
staai ook een soort, dat nimmer
vruchten voortbrengt, namelijk de
dubbelbloemi 'e witte. Om geen over
last te hijgen van te liefhebbers
van de mooie vrucht et wordt de
laatstvermelde soort soms geprefe
reerd. De botaniscne naam van de
paardekanstanje is Aesculus Hippo-
castanum. Di tamme kastanje, die
d*> bekende eetbare vruchten voort
brengt, heet Castanea sativa en be
koort tot een heel andere plantenfa-
milie. Zij is nog verwant aan de beuk
en kan ook een zware afmeting be-
Een van de minder bekende Kathe Kollwitz-litho's op de tentoonstelling,
die tot i October in Boymans wordt gehoudenBet is de prachtige plaat
van „Moeders, geef tl"; zij is blanker, soepeler van lijn en inniger van
expressie dan de andere stalen van Kdthe Kollwitzkunst.
commissie bestaat uit de bedrijfslei
ders, de fabriekï,kern van 52 handar
beiders en de veilichpirtsimprctrur,
de beer Sparreboom, die hierin een
volledige functie is toegewezen.
Dit team heeft tot knak misstanden
op te sporen, veiligheidsmaatregelen
to treffen en vooral de arbeiders van
de vciligheidsgedachte te doordon
gen.
Ook in andere grote bcdrjjven
Hoogovens, Philips zijn dereelijkc
uit het bedrijf zelf voortkomende
commissies werkzaam, omdat men
van de Arbeidsinspectie onmnnohifc
kan verwachten, dat ze op zulke be
drijven voortdurend en voldoende
toezicht kan uitoefenen.
Een jaar heeft de commissie nu ge
werkt en hoewel men nog geen cij
fers bij de hand had, om de loop van
het ongevallen-cijfer te kunnen to
nen. was men toch van mening, dat
de gevaarlijke stijging nirt verder
heeft doorgezet. Intussen doen zich-1
nog altijd maandelijks 90 tot 100 on-
gevallen met arbeidsonderbreking
voor.
Men toonde ons 'n nieuw soort stei
ger (Ncd. patent), die om dc romp
van een schip was gebouwd. Met
deze pjjpstelling kan eik willekeurig j
punt bereikt worden, zonder dat met
planken altijd gevaarlijk! ge
werkt hoeft te worden.
In de afdeling Onderhoud-machi-
nes, die vroeger uit een groot aantal
..aparte hoekjes" bestond^ die be
diend werden door een wirwar van
drijfriemen, heeft nu iedere machine
eigen aandrijving. In plaats van op
houten vlondertjes, staan de arbei
ders op.bituum-tcgel-platforms. Aan
de kleur van de omgeving wordt
eveneens gedacht. De machines in
deze afdeling waren donker- en licht
groen geschilderd, wat een rustig ef
fect moet hebben.
Regelmatig wordt de veiligheids
gedachte gepropageerd in 't fabrieks-
blad en een premiestelsel stimuleert
de arbeiders om zelf met nieuwe
ideeën voor verbetering aan te
komen.
Voor de Veiligheidsdagen is er een
speciale krant uitgegeven: De Veilig
heid.
28 Augustus is dc fabriekskern
naar het Veiiigheidsmuseum in Am
sterdam geweest; de nieuwe museum
directeur, de heer van Ree heeft 'n
inleiding gehouden op de rondgang
en uit de stroom van vragen en sug
gesties, die hierna losbrak, bleek wel
hoe ernstig deze lieden hun bescher-
mingstaak opvatten.
Op de werf zelf laat een ver li elite
vitrine, die daar 'n vaste plaats heeft
gekregen, de nicuwéte snufjes op het
gebied van beveiliging zirn: veilig
heids-schoenen met ijzeren neus,
Amerikaanse stofbrillen uit één stuk
plastic, die geheel vrij lytzicht geven
en de helft minder wegen dan. de
gebruikelijke, een val band of veilig-
heidsgordei, laskappen, die de han
den bij 't werk vrij laten.
Er zijn nog vele moeilijkheden, die
een massale aanschaf hiervan be
lemmeren, maar als we de veilig
heidsinspecteur mogen geloven, zal
Wilton binnen afzienbare tijd over 'n
modern en voor zijn taak berekend
veiligheidsapparaat beschikken.
legen alvorens het werd gelicht.
Het gevolf wa\ dat het rehcle
schip tot in het puntje van de
schoorsteen was bedekt met een
laag zeewier en schol pen. Experts
hadden echter vastgesteld, dat de
romp op een kleine beschadiging na
intact was gebleven en ook de mar
chinekamer betrekkelijk weinig ge
leden had. zodat het economisch
verantwoord was het casco weer
tot schip om tc bouwen.
De scheepswerf De Hoog, hoewel
klein van omvang, heeft bewezen
tot grote dingen m staat te zijn
door dit wel ongewoon omvangrijk
berstelkanvei, dat bovendien voor
een. goed deel uit nieuwbouw be
stond in de recordtijd van slechts
vijf en een halve maand tot een
goed einde te brengen.
Maandagmorgen was de Rijn
klaar, lag zij. geschoven tussen de
huisjes van het oude Delf shaven,
in de bekende frisse kleuren van
de Vinkehoutboten te glanzen in de
zon. Ook van binnen was de Rijn
piekfijn in de verf gezet en was de
bemanning druk doende in de nu
weer comfortabel ingerichte hutten
in de midscheeps en achter orde op
zaken te stellen.
's Middags is het schip, dat onder
commando van kapitein Smit komt
te staan, naar de Waalhaven ver
haald voor het innemen van bun.
kerkolen en het stellen der com-
passen.
JEAN-PAUL SAHTRE. met Siir.o-
ne de Eeauvoir, in Denemarken
met vacantie, viel daar aan de
nieuwsgierigheid van Deense jour
nalisten ten offer.
Waarom hij Kopenhagen bezocht?
Ik kom hier speciaal graag, om
dat hier de eerste en grootste van
alle existentialisten leefde, Soren
Kierkegaard. Zijn filosofie heeft on
eindig veel voor mij betekend, hij is
een van de zeer groten. Ik heb hem
met groeiende ijver gelezen; ik heb
grote eerbied voor hem, hoewel zijn
existentialisme meer religieus, het
mijne meer sociaal getint is.
Of hij geloofde, dat de oorlog voor
Frankrijk toch ook nog goede ge
volgen had?
Ik moet toegeven, dat dat niet
makkelijk te zeggen is. als u Frank
rijk van buiten af gadeslaat. Dan
lijkt het allemaal slechts chaotisch,
stakingen en elkaar bestrijdende be
wegingen. Maar toch. ik geloof, ja ik
zie ook in Frankrijk een nieuwe
geest, die op sociale samenwerking
is gericht.
Ik hoop alleen maar, dat de klove
tussen Oost en West, niet definitief
is. Als dat zo zou zijn. valt ook
Frankrijk in twee blokken uiteen en
dat zou rampzalig zijn. Er moet een
zelfs tussen Oost en West. Dat is
weg zijn die tot samenwerking leidt
nodig, niet in de laatste plaats voor
Frankrijk,
Waaraan hij op het ogenblik werk
te?
Vóór alles wil ik nu vacantie heb
ben. Niets anders dan vacantie. Maar
overigens ben ik druk bezig met het
derde deel van De chemin de la
liberté". Dat gaat over twee Fransen
in knigfge vangenschap. Matthieu en
Brunet.
De roman zal met het vierde d^el
voltooid zijn, dat over de verzets
strijd in Parijs gaat. Maar voer ik
met dat vierde deel begin, is het mo
gelijk, dat ik eerst in de loop van
de winter nog een toneelstuk schruf
lk heb al een bepaald plan, maar
daar zeg ik liever niets over.
Bevrijdïngsvuur naar
Nijmegen
Zaterdag 20 September a.s. zal het
bevrijdingsvuur, dat indertijd van de
Normandische kust door wielrijders
naar Eindhoven werd overgebracht,
door estafette-lopers opnieuw naar
Nijmegen worden gedragen. Het ligt
in het voornemen dit vuur op 5 Mei,
de her inner ingsdag aan de bevrijding
van het Westen over te dragen naai
de hoofdstad.
Vel uwe 2
Hotel-Restaurant stond er op de
gevel van ons Veluws vacantiehuis,
maar het was, tegen TJ gezegd,
maar een gewoon gezeliiff familie-
pensionnctje. Als je er per se met
een huisdier en al wilde logeren dan
kon dat daar. Een Amsterdamse
familie had de kat meegebracht,
een rustige witte noes en het was
ons zo een zorg. Ook dat vriende
lijke, normale hondje \-an do gezus
ters Wiersma zag je dagelijks rond
scharrelen. Wij vonden het wel aar
dig, want we houden van honden.
Het hondje deed gewoon hondjes-
achtig en de jrezusters waren ge
zond, "algemeen-menselijk.
Maar als ik aan die toef van iat
kinderloze echtpaar denk, dat stuk
bastaard Bouvier, die vreselijke
Son ja, begin ik te grommen als een
kwaadaardige reu. Dat het beest
uit de hondenzickte een scheef ach
terlijf en slingerpoten had overge
houden kon het tenslotte niet hel
pen, maar van karakter was het
een loeder, een walgelijk ongehoor
zaam mormel met een ziekelijke
neiging tot tegenspreken en precies
andersom doen als wat er van 'm
verlangd werd.
Nu maak ik me sterk dat die
mensen speciaal voor de gezondheid
van hun hond naar de Vcluwe ge
komen waren. De god ganse dag
sjouwden zij met een etensbak ach
ter de lieverd aan. Je kon niet in
de tuin van het hotel komen of je
hoorde de baas en de vrouw een
duo.tie gillen: Son ja. kom hier, lek
ker eten. Son ia! Son ia!
Alles draaide om Sonia. honderd
maal in een uur werd er aan Sonia
geroepen: bezorgd, liefjes, kwasi-
boos. siangebiedend, altijd maar
Sonia, Sonia. En el maar smeerde
de teef 'm, zodra ze haar naam
hoorde.
Na een dag of wat werden wij
wee van het gesol met het beest
en een beetje gek van dat Sonja-
gegil.
't Was eerst zo aardig om nu en
dan eens rustig in de mooie tuin te
ritten luisteren naar de stilte. Maar
op de derde <3 af verschenen die
hond en zieke mensen met hun Sonia
kreten en uit was het met het tuin
genot.
Jammer: ik heb Sonja altijd zo'n
mooie naam gevonden en mijn goe-^
de vriendin, zo reheten, moet me"
maar niet kwaliik nemen, maar lk
kan 'm niet meer horen, zien of
luchten...
DESIDERIUS.
HBT
rtfPiioTisefie'
vftrt
D[£RÊrt -
G0EI-'
(Van onze Londense corres
pondent)
Het centrum van Londen in hel
hartje van da zomsr iunctlon-
ueert. vacantie of geen vacantie.
natuurlijk gewoon door als ln
ieder andere grote stad. Maar
Londen in Augustus is eigenlijk
het ware niet.
Als in Juli de laatste Garden
Party is gegeven, nis de konink
lijke'familie naar Schotland ver
trekt, als de „grote wereld", voor
zever die nog bestaat of in de
\erbeelding van hen, die er niet
toe behoren, nog bestaat, naar
landhuizen gaatt. als wie dat be
talen kunnen nog hun iaaisie
vacantie op het continent, bij
voorkeur in Zwitserland. gaan
doorbrengen, voordat de 75, die
men mag meenemen, verminderd
zijn tot 35 of helemaal verdwenen
zijn, als ten slotte de afgedraaide
parlementsleden ook mei vacan
tie gaan (wat voor hen bezoek
aan hun kiesdistricten en dus
nieuwe drukke bezigheden bete
kent), loopt Londen leeg en ko
men de vreemdelingen daarvoor
in de plaats.
Zjj zullen wel een vreemde in
druk krijgen van het Engelse kli
maat, waar het op het ogenblik
eens niet mist en niet'meer schijnt
t* kunnen'regenen, en waar on
der een Italiaans blauwe hemel
liet asfalt een zwarte stroop
wordt en het beroemde gras in de
pat ken er even afgekloven gaat
uilzien als het doelterrein van oen
voetbalveld. Neen. zo ideaal is
Londen in do warmte niet. Het
brood van de sandwiches in de
„Snackbar" krult nog triomfante^
lijker omhoog dan in normale tij
den, hel bier is van een tempera
tuur. waar de Europeaan toch
moeilijk aan kan wennen, de bes
te restaurants zijn gesloten en
uii de „pubs" en vele onder
grondse dives" komt een zure
vieze lucht.
Niet te somber
Maar laat men niet al te som
ber wezen. Voor wie als enthou
siast reiziger vreemde steden be
zoekt, is warmte nooit een belet
sel geweest en voor vele lieden
en speciaal voor dragers van alle
mogelijke uniformen is het blijk
baar het toppunt van aards ge
luk om eindelijk weer op de rand
van de fontein op Piccadilly Cir-
85)
door Craig Rice
Vertaald door Ada Camper*.
„U ziet er plekfün uit", hijgde April bewonderend. „Zeg
MoederDit moest heel voorzichtig worden gedaan. „Die
smerisBill Smithmoet vanavond hier in de buurt
zijn en hij kan nergens iets te eten krijgen. Dusis het
goed als we hem een sandwich gevenin de keuken?"
„April!" Moeder liet de house-coat vallen. April hield
haar adem in. Het scheen eeuwen te duren voor Moeder
zei: „Een sandwich in de keuken! Belachelijk gewoon. Je
vraagt natuurlijk of hij blijft eten",
„Ja Mevrouw", zei April. Ze stoof de gang op en rende de
trap af. Net was ze op het portaaltje toen boven de deur open
ging en Moeders stem riep: „Zeg April! Leg het kanten ta
fellaken op tafel en haal wat verse bloemen!"
„Ja Mevrouw", riep April terug. Het-kanten tafellaken lag
al op tafel en er stonden ook al rozen in het midden.
Terwijl zij en Dinah zich aan het aankleden waren, deed
ze een keer de deur een heel klein Kiertje open en gluurde
naar binnen. Moeder zat voor de kaptafel haar wenkbrauwen
te borstelen met zoveel zorg als April neg nooit had gezien.
En 'terwijl ze dat deed glimlachte ze. Een bloem in de kleur
van de house-coat was artistiek en 'r haar gestoken.
April deed zachtjes de deur dicht en kleedde zich verder
aan. „Ik wou, dat ik een poesje was"-zei ze.
April straalde en zei: „Dan kon ik spinnen".
Alles gebeurde precies op tijd. Het eten was klaar om te
worden opgediend toen Moeder beneden kwam en bijna op
hetzelfde ogenblik belde Bill Smith. Hij had een pak aan.
dat wel nieuw leek en het was zeker, dat hij regelrecht van
de kapper kwam. On'der zijn arm had hij een grote doos, die
hij aan Moeder gaf. Vanuit de wachtpost achter de deur van
de eetkamer fluisterde Archie verrukt: „Chocolaadjes!"
Toen, voordat Moeder over de sandwich in de keuken kon
beginnen, of hij haar kon bedanken voor de uitnodiging om
"c r I --e—"AJ nuu utuaimcn vuui uc uiuiuuijius
rei/ven, o. Li-1 te komen eten, liet Archie Inky, Stinky, Jenkins en Hen
derson los op de vloer van de zitkamer. Toen het tumult, dat
daarvan het gevolg was, voorbij was, en er weer gevaar be
stond dat het onderwerp ter sprake zou komen, kondigde
Dinah aan dat het eten klaar was.
De drie kleine Carstairs hadden zorgvuldig van te voren
het tafelgesprek ingestudeerd.
Nadat iedereen bediend was en de toast de ronde had ge
daan zuchtte Dinah gelukkig en zei: „O Moeder, U maakt
de verrukkelijkste rollade die er bestaat",
„Hij is heerlijk", zei Bill Smith.
Archie ging er vlug op door en zei: „U moest 's een van
haar biefstukpasteitjes proeven".
Even later zei April: „Deze toast is zalig!"
Bill Smith begon zijn derde stukje met boter te besmeren
en zei: „De fijnste toast, die ik ooit heb gegeten".
„En Moeder maakt zulke verrukkelijke beschuitbollen!"
zei Dinah!
De drie kleine Carstairs zwegen tactvol, terwijl Moeder en
Bill Smith over politiek, boeken en films spraken. Zodra het
gesprek een beetje stokte zei Archie op een teken van April:
„Hé! Mag ik nog een beetje jus? Het ls de aller- allerverruk-
kelijkste jus van de hele wereld".
„U ook nog wat jus?" vroeg April, terwijl ze de kom aan
Bill Smith doorgaf. „Moeders jus ie het neusje van de zalm".
„En haar biefstukjes", zei Dinah. „Die moest U eens proe-
\ren. Mmmmm!"
Er was onder het eten één ding, dat Marian een beetje
benauwde. De drie kleine Carstairs gedroegen zich over het
geheel al te netjes. Te netjes en te rustig, behalve in hun
opmerkingen over de bereiding van het eten. Archie's ver
trouwde: „Hé, weet je wat?" ontbrak en Dinah dacht er aan:
„Alstublieft" te zeggen toen ze nog een stukje toast vroeg.
Maar toen April zei: „Moeder, hebt U die slasaus zelf ge
maakt? Hij is gewoonweg verrukkelijk!" En Dmab vlug in
viel met: „Natuurlijk. Moeder maakt altijd zelf de sla aan",
begon ze pas argwaan te krijger,. Want niet alleen zijzelf
maar ook Dinah en April wisten, dat zij de sla niet zelf had
aangemaakt. En ze zag het elleboogstoot je, dat April Archie
gaf. vlak voor zijn schrille stemmetje zei: „Moeder maakt
ook mayonnaise, en die is reuzelekker".
Toen werd als sluitstuk met een zwierig gebaar de citroen
pudding opgediend en Marian begon zich af te vragen, of ze
het slachtoffer van een samenzwering was. Als een van de
klnne Carstairs de pudding prees.
Maar het was Bill Smith, die zet: „Jullie Moeder maakt
de aller-verrukkelijkste citroenpudding van de hele wereld".
Marian en hij keken elkaar over de tafel heen aan. Zijn
ogen lachten.
Ze onderdrukte een neiging tot giebelen en zei: „Je moest
m'n peperkoek eens proeven".
De drie kleine Carstairs staarden eerst hem en toen haat
in stomme verbazing aan.
Toen de pudding op was (Bill Smith had drie helpers ge
had) herstelden ze zich vlug. „Koffie in de zitkamer", zei
April, terwijl Dinah het koffieblad binnen bracht. Zo! Kof
fie, zacht licht en Moeder in die schattige house-coat.
Toen joeg ze Archie de keuken in. terwijl zy en Dinah de
rest van de borden en schalen wegbrachten.
Archie protesteerde verontwaardigd: „Hé! Ik wil luiste-
r e n!"
Dinah vouwde het tafellaken op en veegde de tafel af.
Toen klaagde ze tegen April: „We hebben die zin er niet
ingelast, waarin ik moest zeggen: .Ik geloof, dat je je vrese
lijk eenzaam gaat voelen als je iedere avond helemaal alleen
moet eten'
„Ach, wat geeft dat nou", zei April. „Alles gaat toch goed".
Ze legde een vinger op haar lippen en ging hen voor naar
de deur van de zitkamer. Dinah en Archie volgden op hun
tenen en luisterden.
Er klonk een zachte, vriendelijke lach. Moeder's stem:
„Keus, BillEn de zijne: „In ernrt Marian, ik wou je
zeggen
Toen werd er gebeld.
„Ik ga wel even", riep April. Ze liep de zitkamer door en
deed de deur open. „Het zal de krantenjongen wel zijn".
Het was de krantenjongen niet. Het was brigadier O'Hare
En hij zag er bezorgd uit. Hij leek buiten adem te zijn. Zijn
ronde gezicht was rood. Hij zei: „Hallo jongedame. Is,..."
Toen zag hij Bill Smith en zei: „O' U bent er".
April had een blik op het toneeltje geslagen, voor O'Hare
het kwam verstoren. Moeder, die er snoezig uitzag, op de
blauwe sofa. BUL Smith in de grote, gemakkelijke leunstoel,
naar Moeder kijkend en met die ernstige uitdrukking in zijn
ogen. (Wordt vervolgd.)
j cu» te kunnen zitten, zijn benen
naar beneden te laten bungelen
en naar hef verkeer te kijken.
Voor de tallozen, wier werk ge
woon doorgaat, zijn et' altijd nog
dc parken, waar de drommen
werkers in kantoren hun toe-
xiucht zoeken tijdens het koffie-
uur, waar men solitaire zonne
baden kan nemen of zo maar lig
gen en niksen of slapen.
Regent's Park op een Zondag
middag Is altijd weer een boeiend
en fantastisch schouwspel. In een
prachtig aangelegd rosarium van
enorme afmetingen met vele stro
ken gras er tussen, zitten en lig
gen daar dan honderden en nog
eens honderden welgemanierde
lieden.
Hoewel mathematisch gespro
ken het slechts een menigte is,
houdt toch iedereen hardnekkig
de schijn op, of hij in zijn eigen
voortuin zit en gedraagt zich daar
naar. Ieder zit in sioelen of
groept in het gre» in zijn eigen
vcreld, die piet gestoord wenst te
worden en anderen niet stoort.
Het is er stil en rustig, de enige
opschudding is wanneer er men
sen weggaaij en dan soms iemand
zich haastig uit het vredige stil
leven los maakt en op de vrijge
komen stoelen afrent en daarme
de verraadt, dat hij geen Engels
man is maar een ^emigrant".
Onderwijl gaat het leven door,
worden de allerdrukste verkeers
punten, waar de slijtage van bet
wegdek het grootst is, In de vroe
ge Zondagochtenden opnieuw be
straat met houten blokjes, krij
gen hier en daar de ciubs, die
gesloten zijn voor het eerst na de
oorlog een nieuw verfje, o.a. het
beroemde Athenaeum, ploetert
Morrison door aan zijn bureau,
werken ds hoge ambtenaren in de
ministeries tot laat opnieuw aan
nieuwe plannen, gaan en komen
de ministers van de telkens on
derbroken vacanties naar het
kleine huis in Downingstreet,
waar aitljrl nog bet hart van het
Empire klopt en waar in de ka-
Wnetskamer aan de tuinkant na
lang wikken en wegen de beslis
singen worden genomen, die aan
het Engelse volk een winter van
inspanning en beperking zullen
opleggen.
Behalve de film van Joris Ivens
„Indonesia calling", die op het wereld
Jeugdfestlval te Praag voor het Corps
Diplomntleque en voor de deelnemers
aan het festival werd vertoond, Is ook
nog gedraaid de pas uitgekomen rol
prent over het werk van het Ned, Rode
Kruis ln de republiek, getiteld: „Me
lodie der barmhartigheid". Eon Neder
lands jeugdleider Thijs Booy hield
vooraf een korte Inleiding.
