Naar een ontknoping
•Publiek maakt weer keuze
koopt alleen de ^oede boeken
Vóór
sober
strooi-avond 'n
middagmaal
Tict louw
Sneddon wil dat wij
per week komen
vijf keer
trainen
r
TEQEN KOUDE VOETJES
heöen
Van de persen naar de boekwinkels
Merkwaardige belangstelling voor
de schrijvers van vroeger
M'
Sartre wint proces tegen
uitgevers
Proces Ernest Claes
Groot aantal
herdrukken
Funeste invloed van
beeldromans
Er moet nog een gaatje openblijven voor
suikergoed en marszpain
Zaterdag 27 November 1948
3
1SSC1XIEN stelt U daar belang in...." Van de andere kant ran de
tafel wordt ons de nieuwste Boekengids toegeschoven. Het boekje
ruikt naar drukinkt; gisteren lag het nog op de pers. We bladeren er In.
Kleurige afbeeldingen van nieuwe werken, foto's van schrijvers en schrijf
sters. Daar tussendoor ellenlange lijsten van aanbevolen boeken; tientallen,
honderden, zo vers van de pen. Vele ook, waarvan de manuscripten allang
vergeeld zyn. Dc koffie met een extra klontje suiker er bij staat koud
te worden. Voor een groot deel immers heeft dc materiële vrijheid haar
bekoring al weer verloren!
Hoe staat het nu met de herwonnen geestelijke vrijheid? Wie voeden
haar en waarmee? Wat kunnen we om ons tot het geschreven woord te
bepalen in de komende dagen aan boeken verwachten?
Geachte Redactie. Als dorps
genoten van Rien Terlouw stellen
torj het natuurlijk, zeer op prijs, dat
u zo loffelijk over hem geschreven
hebt, doch wij maken u er beleefd
op attent, dat, fioetoci Ter louw in
een Krhnpense club voetbalt, hij
Capcllenaar is en ook in Capella a.
d. IJsel woont
Dit brie/je kregen we van een
paar bewonderaars van Terlouw
en we zijn bli;, dat we nu eindelijk
eens uit de droom zijn geholpen.
Niet het muziekkorps var. Krimpen
maar van Cape tie had Zondag
avond aan de dorpsgrens moeten
staan
Maar een paar blazers van
Krimpen hadden er ook bij mogen
zijn, want al woont Terlouw in
Capelle, in een aardig nieuw huis
je in de Mauritsstraat en is hij
een geboren en getogen Capelle-
naar, hij werkt in Krimpen, bij
Van der Giessen, op de inkoopaf
deling en hij voetbalt ook in het
Krimpen se DCV. Capellenaren en
Krimpenaren kunnen dus gelijke
lijk een beetje hun rechten op hem
laten gelden.
Iedereen kent Terlouw nu zo
langzamerhand wel in z'n voetbal
tenue, we zijn hem nu eens wezen
fotograferen, zoals hij dagelijks is,
air inkoper bij Van der Giessen,
Maar facturen of geen facturen,
het bloed kruipt waar het niet
gaan kan en binnen vjjf minuten
gaat het gesprek weer over voet
bal. Wij horen van Terlouw, die
nu 26 jaar is, dat hij al vanaf z'n
twaalfde jaar voetbalt. Tot de hon.
gerwinter is bij voor Zwervers, de
Er is een fragment bewaard ge
bleven van een gedicht uit de
vijide eeuw voor Christus. Euripi
des haat de dichter ervan. Hij
leefde in de Griekse klassieke tijd.
De inhoud van die twee bewaard-
gebleven regels is naar zijn rhyth-
me aldus weer te geven.-
„Wie weet of niet het leven eig'Iijk
sterven is
en sterven omgekeerd niet leven
heten moet."
Deze oude regels, lang vóór de
opkomst van het christelijk geloof
geschreven, passen (zo) treffend
op de tijd, die wij nu ingaan. Mor
gen, 28 November, is de Eerste
Zondag van Advent, morgen
wordt de Kersttijd ingeluid. Ter
wijl de natuur zich terugtrekt in
haar winterslaap, de bomen hun
veelkleurig loof dit jaar zo loom
hebben laten vallen, terwijl de
mensen in de lengende avonden
kunstmatige warmte en licht zoe
ken en de onwillekeurig met de
natuur mee-tanende levenskracht
stutten waar zij kunnen, terwijl de
dagen nog een maand lang korter
en donkerder worden, terwijl dat
alles zijn onweerhoudbare gang
van ieder jaar gaat, begint de tijd
van Voorbereiding op de komst
van het ware Leven. Midden in de
dood het leven.
Er is een oud gebruik in de lan
den van West-Europa om met Ad
vent een gevlochten krans uit
dennetakken in de woning te
hangen. Op de Eerste Advent
wordt daar de eerste kaars op
ontstoken, en zo vervolgens op
elke Adventszondag èèn kaars
meer totdat met Kerstfeest vele
kaarsen de vreugde over de komst
van het Licht der wereld uit
stralen.
Die vreugde om de komst van
het Christus:leven is gegrondvest
op de donkere macht van de dood.
Want wij vergeten niet dat achter
de kribbe van Bethlehem het kruis
van Golgotha verrijst. En wie dat
eenmaal gezien heeft, weet dat
het leven verrijst uit de dood.
Daarom is adventstijd een tijd van
ernst, van Inkeer en bezinning;
„hoe zal ik U ontvangen?" Hoe
komt dat Leven bij ons aan? Onze
weg ten dode wordt doorkruist
door die van het Leven. Het is
weer Advent,
OBERMAN
Advertentie l. M.
Capelse vierde klasser uitgekomen
en pas na de oorlog is hij voor
DCV gaan spelen. Binnen een jaar
heeft hij er aan meegeholpen de
Krimpense derde klasser in de
tweede klasse te brengen, maar
daarmee is dan ook voorlopig de
limiet bereikt.
Terlouw kan daar uiteraard wel
eens hinder van hebben. Hij speelt
graag voor DCV, hij heeft er zijn
kennissen en z'n vrienden, maar
hij mist toch de routine en het
contact met grote eerste klassers,
dat hij juist voor het Nederlands
elftal zo hard nodig heeft.
Jammer van dat doelpunt
We praten nog eens na over de
wedstrijd in Antwerpen cn zoals
wij het hebben geschreven blijkt
het doelpunt van de Belgen in
derdaad tot stand zijn gekomen.
Op 't moment, dat Terlouw de
bal weg wilde koppen, riep Arie
de Vroet iets en zodoende liet Ter
louw de bai gaan voor Van Kaalte,
die er niet op bedacht was.
„Van Raalte was er helemaal
door van streek," vertelt Terlouw,
„en ik was uiteraard ook onder de
iindruk. Het was jammer van dat
doelpunt, want het was niet nodig
geweest.''
-Hoe was de indruk over de
voorhoede?"
„Niet best, hé? Na Nieuwjaar,
als de training weer begint, schij
nen de touwtjes strakker te wor
den aangehaald. Sneddon, de nieu
we trainer, schijnt zelfs te willen,
dat we vijf keer per week komen
trainen. Als jullie dat twee maan
den doen, zegt hij, maak ik er
zu'n elftal van. Dat is natuurlijk
gemakkelijk gezegd, maar - hij
hcudt er geen rekening mee, dat
wij ons broodje moeten verdie
nen,w
We hebben ten slotte nog een
aardige mededeling voor onze le
zers. Wist u, dat Terlouw de
beste „stopper" in Nederland
veel liever aanvallend speelt.
Jean Paul Sartre, de Franse
existential istisc he toneelschrijver
en philosoof, heeft een proces
tegen ztjn uitgevers gewonnen. De
Uitgeversmaatschappij Nagel te
Parijs had zonder zijn toestemming
een Amerikaanse versie van zijn
toneelstuk „Les mains sales", ge
titeld „Red Gloves", laten maken,
die volgens brieven van zijn vrien
den, aldus Sartre, „een ordinair
melodrama werd met een anticom
munistische strekking".
Het gerechtshof willigde zijn eis
in, dat er een administrateur wordt
benoemd om supervisie uit te oefe
nen op het contract van Sartre met
zijn uitgevers en op zijn. andere
zaken op litterair gebied.
De uitgevers voerden als verde
diging aan, dat Charles Boyer, die
8 December te New York de hoofd
rol in de Amerikaanse versie zou
spelen, aan André Luguet, de
hoofdrolspeler te Parijs, had ge
zegd, dat de twee teksten zo aan
elkaar gelijk waren, dat zij, zo
nodig, van rol konden verwisselen.
In het proces tegen de Vlaamse
letterkundige Ernest Claes voor de
Brusselse Krijgsraad zijn ook dé
schrijvers Herman Teirlinck en
Lode Baekellmans als getuigen ge
hoord. Beide spraken met veel lof
over Claes wegens zijn gedragin
gen tijdens de bezetting. Herman
Teirlinck verklaarde, dat Cleas
krachtig protest bij de Duitsers
heeft aangetekend, toen deze Frans
van Cauwelaert en Kamiel Huys-
mans uit de Vlaamse Academie
wilden zetten. Wat de- activiteit
van Ernest Claes in het persagent
schap Dechenne betreft is Teir
linck van oordeel dat hij er door
het uitgeven van volksboeken goed
werk verrichtte.
Ook andere getuigen spraken ten
gunste van Claes.
„Kijk mamma, dat ts pappie.
ER zijn na de oorlog weinig ta
lenten opgestaan. En van de
enkele" debutanten, die er waren valt
met veel te zeggen, ,,'t Kan vriezen,
't kan dooien", zei een criticus. Neem
nu Simon van het Reve. Deze jon
geman schrijft een hoogst merk
waardig boek, valt ten prooi aan
critici aie hem, al naar de aard van
het beestje, honen of liefkozen, en
daar komt hij zelf tenslotte aandra
gen met de kwalificatie; „Voos wan
product".
„Rolien en Rallen" van Josepha
Mendels gaf meer reden tot lof, doch
het geëxalteerde onderwerp van het
bock, maakt haar carrière als
schrijfster voor velen twijfelachtig.
Noch Simon noch Josepha worden
in de Boekengids genoemd en
oordelend naar wat boekverkopers
ons vertelden ze worden er ook
niet in gemist Stonden ze er wel in,
hun namen zouden geheel schuil
gaan achter die van geweldigen als
Van Schendel, Du Perron. Slauer-
hof, Greshoff, Vestdijk, Bordewijk
en enkele andere „vooroorlogsen"
Want dat is het merkwaardige van
de opleving der litteraire belang
stelling onder ons volk na de be
vrijding verstild en verdiept er is
vooral bij de jeugd een intense hon
ger naar „die van vroeger". Hoe
leefde men toen, wat waren de pro
blemen, was er misschien een rust
punt dat wjj missen?
De drang naar het werk der oude
ren en het gemis aan voldoende jon
geren van grootse allure bepalen te
zamen het aanbod op de boeken
markt. Verbazingwekkend is dan
ook het aantal herdrukken dat in de
Boekengids staat vermeld. Coolen,
Vestdijk, Van Schendel, Den Dool
aard komen er lang niet slecht af.
Kelks „Jan Steen" staat er vermeld,
naast „Van oude mensen en dingen
die voorbij gaan" van de fijnzinnige
en onvergetelijke Louis Couperus.
Nog een andere tendens valt er in
deze nuchtere opsomming waar te
nemen.
Er heeft zich na de oorlog een
groep schrijfsters in ons land ge
vormd, wier werk van het eerste
plan is geworden; Anna Blamans in
1941 verschenen „Vrouw en Vriend"
wordt nu gevolgd door „Eenzaam
avontuur", dat dit grote talent
schijnt te bevestigen. Tegelijk met
haar werkte de Farijse schrijfster
Jo Boer zich omhoog. Clare Lermart
vestigde de aandacht op zich door
de volmaking van stijl, vormgeving
en gegeven. Ook Jeanne Van Schaik
Willing en Annie Romein—Ver
schoor, wier „Vaderland in de ver-
*e" in de Boekengids nis een der
beste werken wordt genoemd, had
den deel in deze opmerkelijke ver
schuiving naar hoger niveau in de
schrijfstersbent.
Cijfers noemen? Veel te gevaar-
lyk. Want getallen zijn hier geen
wezenlijke maatstaf. Poëten bijvoor
beeld, van vierde tot eersterangs,
konden in de vijf donkere jaren
nooit genoeg schrijven, omdat elk
vermanend woord als een geestelij
ke opbeuring werkte. Nu is dat an
ders. Het publiek selecteert weer.
Het koopt misschien minder boeken,
maar dan ook betere. Kunnen we
nu zeggen dat de poëzie het gewon
nen terrein heeft moeten prijsge
ven? Het tegendeel is waar! Aafjes
blijs, zonnige en knappe rijmrelaas
van zijn voetreis naar het Zuiden
bad een fantastisch succes, de „moei
lijke" dichters als A. Roland Holst
en Gerrit Achterbergh hebben ver
rassend veel bewonderaars, J. C.
Bloem's verzenbundels worden in I
de boekwinkels nu niet meer alleen i
maar van de plank genomen om ze
af te stoffen.
„De boekwinkels zitten propvol
boeken die ze niet kwijt kunnen",
wordt er gezegd Geloof het niet. De
ervaren boekverkoper, die met be
leid is te werk gegaan, heeft de na
oorlogse hausse, die er ongetwijfeld
is geweest, verstandig aangepakt,
Van alle te boek gestelde „zuchten
van verlichting" heeft hij matig in
gekocht en zijn financiële basis is
sterk genoeg om de liefhebber in de
komende geschenkenmaand een keur
van nieuwe boeken en bundels voor
te zeiten. Het vacuum van vlak na
de bevrijding, toen al het goede uit
verkocht was ook de verboden
boeken die onder de toonbank wer
den verhandeld is hij allang te
boven. En voor zover daaraan nog
iets mocht ontbreken, heeft hij een
druk gebruik gemaakl van de na-
jaarsaanbiedingen, die in de nieuwe
Boekengids worden vermeld. Duizel
nog even m'et ons mefiy.--.: Verza
melde werken van Nico van Such-
telen, J. Huizïnganieuwe boeken
van Engelse en Amerikaanse schrij
vers en schrijfsters.... een respec
tabel aantal werkelijk goede kinder
boekenstraks komen de pocket-
books in betere uitvoering..-,.
„Schlagers", die er in gaan als koek,
van Vicky Baum, Noël de Gaulle,
Anne de Vries. Cor Bruyn, Evert
ZandstraGedenkboeken, oor
logsboeken, technisch en populair
wetenschappelijk werk, pbilosophie.
Ge zult geneigd zijn nog te dui
zelen als ge de prijzen ziet. Maar
hoor hoe de heer J. den Haan in die
zelfde boekengids hierover tnedi-
pijnlijk
plak
GRIEP
VERKOUDHEID
SPIERPIJN
RHEUMATIEK
ENZ.
P'JNSTILLENDE WATTEH
teert: „Boeken zijn tenslotte even
duur, even goedkoop, even vanzelf
sprekend en onbetaalbaar als de
vrijheid."
Denk dan aan die kleurige fagade
bij IJ thuis aan de wand: rode, groe
ne, zwarte en blauwe banden, doffe
en glimmende banden, ruige en
gladde banden. Achter zo'n immense
rij van ruggen in de enorme boe
kenkast, achter het nietige gordijn
tje voor een eenvoudig boeken
plankje liggen duizenden ideeën ge
borgen. waaraan ge de Uwe kunt
toetsen. Omdat we vry zij tl, omdat
er vrij mag worden geschreven, om
dat ge vrij zijt daarvan aan te ne
men en te verwerpen naar believen.
Kijk en denk eens goed.
En lees dan!
De Canadese jury belast met het on
derzoek naar de moord op een oude
landbouwer door twee jongens van H
en 13 jaar heeft geregd, dat maatrege
len genomen dienen te worden tegen
de bee! d romans
De rechters meenden, dat de jeug
dige misdadigers nonder enige twijfel
tot hun daad gebracht waren, door net
lezen van deze boekjes.
T? EN veel beoefende sport van babies is het
■*-* wegtrappen van dekentjes? een gezonde
sport, maar die, nu de nachten frisser worden,
gauw koude voetjes veroorzaakt. Geen nood,
daarvoor maken toe een trappelzak. De hier af
gebeelde w or dl over een truitje of jakje gedra
gen en heeft het voordeel dat men hem van vo
ren geheel kan openen. Men kan het kindle,
ook als het slaapt, er rustig inleggen en het oofc
gemakkelijk een schoon broekje aav.^ doen.
Het patroon ts getekend voor babies van zes
maanden tot een jaar. Naden moeten aange
knipt worden De voorpanden van de zak -wor
den geknipt volgens het patroon zonder de
overslag van onderen. De (gestreepte) belepjes
vouwt u naar btnncn. waar u ze vastzet. De
plaats, waar van onderen de knoopjes aanfco-
men, wordt
met 'n reep
28. 3V
stof aan de
binnenkant
uersteingd.
Het achter
pen we met
de overslag van onderen, maar
met de middellijn als stojvouw.
De overslag wordt belegd en van
rechtstandige knoopsgaatjes voor
zien. De voorkanten van het lijfje
worden eveneens omgevouwen en
de bretels bij de tekentjes aange
zet. De bovenkant van de zak zet-
ten we ingerxmpeld aan hetjijf-
je, dat we desgewenst ook dubbel
kunnen maken.
ELLA BEZEMER
Tijdig naar bed
Van de week moest ik een keer
vóór dag cn dauw mijn bed uit om
een eerste trein te halen, zodat ik
de avond te voren besloot heel tij
dig onder de wol te gaan. Om half
tien van de krant naar huis gaande,
bet ik me toch door een verleidelij
ke collega nog overhalen even een
kopje koffie te gaan drinken in een
groot café. Een kwartiertje dan,
zei ik overtuigend, om tien uur wil
ik per se thuis zijn.
Met een wilskrachtige trek om de
mond nep ik om tien voor tien de
kellner, rekende af en stapte vastbe
raden naar een van de kapstokken.
Wel geteld hmgen er veertien jas
sen aan, maar de mijne was er met
meer bij. Even nog paniekerig ge
snuffeld bij de andere kapstokken,
maar daar was hij natuurlijk ook
niet, tenslotte weet een mens toch
waar hij zijn jas ophangt.
Tja, zei de chef: per ongeluk mee
genomen waarschijnlijk, als iedereen
weg is zal er wel een .jas overblijven
en dan is de vergissing wel op te
lossen.
Het was juist een van die eerste
vrieskoude avonden en ik voelde er
mets voor, pas hersteld, weer een
griep te riskeren door In m'n col-
betje naar huis te wandelen. Diep
terneergeslagen ging ik maar weer
gelaten zitten om stomwfeg te wach
ten tot er dertien van die veertien,
jassen mannen opgestapt waren.
Om elf uur waren er pas twee ver
trokken cn om twaalf uur hingen er
altijd nog negen jassen. Toch begon
een zekere spanning zich van mij
meester te maken: er waren prima
jasjes bij de verzameling en de mij
ne was maar een oud beestje, stel
je voor dacht ik, dat die imnen met
bont gevoerde eens hangen bleef,
dat zou geen slechte ruil zijn, van
buiten lijkt hij wel iets op de mijne,
misschien had de eigenaar veel aan
de kellner te betalen gehad, dan wil
het onderscheidingsvermogen Wel
eens haperen.
Ik begon schik in het geval te
krijgen en om de tijd te doden sloot
ik met mijn collega kleine wedden
schappen af op de jassen. Die met
bont van binnen noteerde het meest.
Wij deden nu niets meer dan loeren
naar de kapstok cn ik voor mij zat
maar diep adem te halen om de
hartkloppingen tot bedaren te bren
gen, iedere zeldzame keer dat er een
heer naar de kapstok schreed om
zijn jas te halen. Tenslotte, om
kwart voor een hingen er nog drie
jassen cn de met bont gevoerde was
er nog steeds bij. Om vijf voor een
vreesde ik dat mij het hart uit de
borst zou bonken, want daar kwa
men van een zelfde tafeltje drie
mannen tegelijk op de kapstok af.
twee haalden resoluut hun jas van
de haak. de derde bleef er jnet de
handen in de zakken naar kijken en
zei alleen: ik breng jullie wel even
thuis, ik heb de wagen bij me.
Net wilde ik de kellner roepen om
af te rekenen en me ijlings dan in
het bont te steken, toen ik dicht bij
de portiersloge iemand met ruzie
achtige stem hoorde zeggen: Ik weet
zeker dat ik dit lor hier heb aange
trokken per abuis, waar is mijn
eigen jas.
En daar kwam. precies op slui
tingstijd. die verdoemde ker.il aan-
gestommeld met mijn jas om zu'n
verdoofde lichaam. Toen hij de zijne
aan de kapstok zag hangen, ontdeed
hij zich met een verachtelijke trek
van de mijne en gooide hem slordig
op de haak. nieteens aan het lusje.
Ik zei maar niets, dat zou nog maar
meer ophouden, over goed vier uur
ging immers mijn trein
DESÏDERIUS,
UNAC-Nederland zamelde
een millioen gulden in
UnacNederland, het voorlopige
inzamelings-orgaan van het Inter
nationaal Kinder-Noodfonds der
Verenigde Naties, heeft thans reeds
meer dan een millioen gulden bij
een gebracht.
Voor de film Achter de wol
ken" kreeg de importeur, in vrijwel
alle theaters gedaan, dat de plaat-
seiij'ke Unac-comités na de voor
stellingen mochten collecteren. De
ze inzameling bracht reeds meer
dan 150.000 op.
Zoals men weet, wordt van het
Unac-geld 15 pet. besteed voorkin
deren in ons land, 30 pet. voor de
jeugd in Oost en West en 55
koninkrijk. Dit laatste percentage
wordt in hoofdzaak besteed ten
behoeve van het opnemen van bui
tenlandse kinderen in Nederlandse
gezinnen voor de tijd van drie
maanden.
MOEDERS LET OP!
DE grote internationale kwesties
naderen een ontknoping. Dit is
geen mededeling om angstig van te
worden, want zij hebben er wel eens
veel gevaarlijker uitgezien dan op
het ogenblik. Er wordt ernstig aan
gewerkt. De practische moeilijkhe
den zijn nog enorm. Maar de geest is
met meer zo verontrustend als te
voren. Dit echter wil ook weer nier
zeggen dat wij een idylle beginnen
te naderen. Ten dele is juist het om
gekeerde het geval. De westelijke
mogendheden nemen een strakke
houding aan. Deze vond zijn beste
vertolking in Truman's reactie cp
het ongelukkige „bemiddelingsvoor
stel" Lie—Evatt. Truman zcide dat
er van onderhandelen geen sprake
kon zijn zolang de Russen de blok
kade van Berlijn niet hadden opge
heven. Truman eiste dus een terug
tocht van de Russen. Over minder
dan dat viel niet te spreken. Nu
blijkt dat dit de houding is van alle
drie de Westelijke bezetters. Zij
voelen zich blijkbaar heel sterk en
moeten overtuigd zijn dat Rusland
toegeven zal als zij maar volhouden.
En dat binnen korte tijd. Is dat ech
ter wel helemaal zo? Die vastbera
denheid heeft zekere beperkingen.
Daarop kom ik verderop terug.
Merkwaardig is vooral, zoals de
houding van Wysjinski sedert ver
leden jaar in. Lake Success veran
derd en verzacht is. Die indruk
kreeg ik reeds van zijn eerste optre
den hier, ofschoon hij toen af en toe
nog met de beschuldigingen voor de
dag kwam, die wij zo goed van hem
kenden. Maar er klonk reeds onmid
dellijk niet meer de bitterheid, het
agressieve zelfvertrouwen uit van
een jaar geleden. Nu is'hij, voor het
ogenblik tenminste, over dat wilde
heen. Gisteravond heb ik hem ander
half uur over een van de cardinale
verschilpunten met vuur horen ore
ren. Voor hetgeen hjj zeide, hoefde
zich geen enkele advocaat te scha
men. Zacht was hij niet voor dege
nen, op wie zijn aanval gericht was.
Hij bepaalde zich echter tot scherpe
spot, waarin soms zelfs iets verma-
}T R bestaan geen speciale Sint-
gerechten, zoals bv. met Kerst
mis en Nieuwjaar of op Fasen. Aan
twee eisen moet het menu op
5 December voldoen; het mag niet
te zwaar zijn, met het oog op het
lekkers, dat er avonds toch al
licht nog komt, en het mag voor
Moeder niet te bewerkelijk wezen,
want die stakkerd heeft op Sinter
klaas al genoeg te doen.
Een macaroni-schotel met een
ons fijngesneden worst of hamspek
er doorheen kan ruim voldoende
wezen voor het middagmaal en dan
kelijks was, maar die geen ogenblik
aanstoot kon wekken.
Wysjinski, groot jurist en man
van uitgebreide ontwikkeling, is ge
bleven wie hij was. Maar do instruc
ties, waarmede hij is uitgestuurd,
zijn blijkbaar voorzichtiger dan een
jaar geleden. Hij zou het niet wagen
anders dan fel en kwetsend vijan
dig te zijn, als dit van hem werd
verwacht. Als men hem nu hoort
debatteren begrypt men, dat hij ver
leden jaar niet voor zijn plei2icr de
ongemanierde, rhetorische woesteling
speelde. Scherpte ligt in zijn aard.
Er is wrangheid in zijn wezen, of
schoon niet enkel wrangheid. Maar
het is hem aan te zien dat hij het
liever doet zoals hij het nu kan
doen. Er is sedert de al dan niet na-
tuurjijke dood van Zjdanof blijkbaar
toch wel wat veranderd.
Ofschoon Wysjinski inzake Berlijn
niets mot de Veiligheidsraad te ma
ken wilde hebben, heeft hij toch
maar uitvoerig met de voorzitter
daarvan over Berlijn onderhandeld.
En het was onmiskenbaar dat hij
een ogenblik op succes heeft fe-
hoopt. Men zegge niet dat hij zich
waarschijnlijk maar zo gehouden
heeft. Want als hij toneel speelt is
het in de richting van de onhandel
baarheid, zoals dat bij Moskou post.
Hij zal zich wel wachten de anderen
nodeloos te versterken in hun ge
loof aan de kracht van hun positie.
A/Jaar nu die anderen. Zij hou-
den zich onverzettelijk. Geen
onderhandelingen over een. regeling
inzake de geldcirculatie van Berlijn,
zolang de Russen hun blokkade niet
hebben opgegeven, zeggen zij. Er
klopt echter iets niet. Bramuglia, de
Argentijn, is verder gegaan met zijn
bemiddelingspogingen. Hij had ge
zien waarop het mislukt was; Mos
kou wilde de opheffing van de blok
kade niet aan de onderhandelingen
laten voorafgaan. Dan bleef de uit
weg open, die geldkwestie zelf in
beschouwing te nemen, zodat, als de
Russen hun blokkade ophieven, zij
tegelijkertijd wisten waar zij met de
rest aan toe waren. Het secretariaat
van de Verenigde Naties heeft ge
holpen een technisch zeer spitse vra
genlijst op te stellen. En die heeft
Bramuglia aan de beide partijen ter
hand gesteld. Beide waren bereid
die in ontvangst te nemen. Er is al
een Russische antwoord. En dat van
-door
Dr. M. v. Blankenstein
de Westerlingen zal wel bekend zijn,
tegen de tijd dat dit verschijnt.
Maar is dit dan geen onderhan
delen? De westelijke geallieerden
hebben deskundigen uit Washing
ton, en hun eigen deskundigen uit
Duitsland naar Parijs laten komen,
om hun antwoord uit te werken-
Zij zullen dus technische voorstel
len doen, door de bemiddelaar,
„Wij zijn bereid, een rookgordijn
te leggen, waardoor de Russische
terugtocht minder zichtbaar
wordt", zo hoorde ik vandaag van.
gezaghebbende Amerikaanse kant.
Maar de bemiddelaar is voor hen
zelf een rookgordijn. Op die ma
nier onderhandelen zij niet per
soonlijk, maar laten zij door
vreemden voor zich onderhande
len. Dit alles bij elkaar ziet er naar
uit alsof wij naar een oplossing
toegaan.
WARE wat ik hierboven ge
schreven heb alles, dan was
er alle reden tot vol vertrouwen.
Maar de militairen te Berlijn zijn
er nog. Zij gaan voort met bet
Oosten van Berlijn van het Westen
af te scheiden. Op die manier kan
een vergelijk o\'er het geldelijk
beheer van Berlijn weinig waarde
hebben. De generaals gaan door
met saboteren, wat zij niet zouden
kunnen doen als zij te Moskou
geen machtige beschermers had
den. Het systeem van Berlijn was,
dat de stad door Duitsers geadmi
nistreerd werd onder gemeen
schappelijk toezicht van de vier
bezettende mogendheden, door de
Kommandantura uitgeoefend. Nu
doen de Russen al hun best, de
diensten van Oost en "West te
scheiden. Het Westen van Berlijn
kan niet met de Russische sector
meedoen, wil het niet geheel wor
den „getsjechiseerd". Alles valt uit
elkaar, het laatst verkeer en brand
weer. Van de negen departemen
ten zijn er nu al zes uit elkaar ge
trokken. De Russen te Berlijn
kaasten zich uit alle mahet, om de
breuk zo algemeen en zo onher
stelbaar mogelijk te maken voor
het conflict een einde vindt.
Dat moet men met generaal
Clay niet ondernemen. Hij voelt
zich sterker dan ooit, ziet waar
schijnlijk ook helderder de zwakke
kanten van de tegenpartij. En hij
is het, die laat verkondigen dat de
Russen het geschil onoplosbaar
maken. Wat wil hij echter? Eeu
wig zo doorgaan, als het nu gaat?
De rol die de Russische militairen
te Berlijn, misschien op bevel, en
zeker met instemming van ande
ren spelen werkt een vergelijk niet
in de hand.
Een Amerikaanse tolk zat in een
Russisch restaurant te Berlijn en
hoorde een gesprek aan tussen
twee Russische hoofdoficieren. Een
ervan vertelde, dat hij de opperbe
velhebber (te Berlijn) gesproken
had. ,,Dt Amerikaan", zo zou deze
hebben gezegd, „zijn als een wrat.
Als men er een draadje om heeft
gedaan, dan moet men maar blij
ven trekken. De wrat valt dan
tenslotte van zelf af". Dit verhaal
kan zeer wel een fantasie zijn
Maar het wordt geloofd en verbe
tert de stemming niet.
TTR zijn natuurlijk nog allerlei
verwikkelingen. De West-
Berlijncrs ziin helemaal niet erop
gesteld dat de bezetters het eens
worden over de invoering van de
oostelijke mark in hun gedeelte
van de stad. Zij weten hoe West-
Duitsland economisch opgeleefd is
na het herstel van het geld. Moe
ten zij de financiële afgrond weer
in, waaruit het Westen gered is en
waarin het Oosten zich nog be
vindt?
Voor de westelijke mavkt heb
ben ook de Russen zelf liefhebbe
rij, Zij kopen die op de zwarte
markt met het waardeloze geld
van het Oosten, en gebruiken haar
dan voor transacties met de bui
tenwereld, waarvoor de oostelijke
mark niet bruikbaar is.
Het is alles heel ingewikkeld en
onhoudbaar. De Russen hebben
taai volgehouden en houden nog
taai vol met hun pogingen Duits
land onder het communistische juk
te brengen. Zij zijn niet geslaagd,
en zijn er verder van af dan te vo
ren. Maar zij erkennen niet gril
hun nederlaag, en trachten in
traditionele Russische stijl nog
zoveel kwaad te doen als zij kun
nen. Winnen de anderen het, dan
mogen zij er geen plezier van heb
ben, zij niet noch hun Duiltsc be-
schcrmel ingen
En intussen troosten zij zich al
vast met het westelijk geschil over
het Ruhrgebied. Zien zij wel alles
wat er gaande is?
wat gestoofde vruchten of appel
moes toe. Ook is een dikke soep
zeer geschikt voor deze middag.
Een goed geborden groentesoep
met een paar bouillonblokjes of
wat kleine knikk rtjes gehakt, of
bloemkoolsoep met geraspte kaas
er door. Men kan ook volstaan met
een broodpudding, die van te voren
is gemaakt en waar doorheen ap
pelmoes gekookt is. Dat 's voed
zaam tn toch niet zwaar en hei
geeft op de dag'zelf weinig drukte.
Men maakt broodpudding van wit
of bruin brood, liefst oudbakken,
Hij wordt het lekkerst met melk en
een paar eieren er door; dat mag
wel op deze feestdeg! Neem 200
gram brood, 3 dl. melk, 50 gram
suiker, jen paar eieren, wat suka
de (die is weer te koop!), wat ro
zijnen en krenten (die zijn er nog
niet, maar sommige mensen krijgen
ze cadeau uit Indonesië!) en y2 ons
boter. Snij de korsten \an het
brood af en week het in de warme
melk, doe er dan de ruiker, sukade
en eventueel krenten, rozijnen of
sinaasappelschilletjes door, ook de
boter en de eierdooiers en tenslotte
het stijfgeklopte eiwit. Als alles
goed vermengd is, doet men de
massa in een met boter ingevette
en met paneei*meel bestrooide pud
dingvorm, sluit deze goed af- en
kookt de inhoud gedurende IV2 uur
in kokend water of een stoompan.
Een warme vanillesaus er over
verhoogt de smaak. Men kan ook
een dozijn sneetjes brood snijden,
deze smeren en weken in een
mengsel van jeklopte eieren, sui
ker en warme melk. Leg dan in de
puddingvorm laag om laag het
brood en appelmoes. Giet de rest
van de melk enz. over de pudding
in de vorm heen, sluit de vorm en
laat het gerecht gaar worden gedu
rende anderhalf uur.
Als de kinder er van houden
is een koud middagmaal bv. van
gebakken vis met salade en wat
gebakken aardappeltjes ook zeer
geschikt voor deze dag. Of een
schotel van Brussels lof met hard
gekookte eieren. In ieder geval
moet de maaltijd sober zijn, liefst
een eenpansgerecht of iets, dat de
vorige dag reeds gereed is gemaakt.
Want er is. zij het ook met inleve
ring, weer letterbanket te krijgen,
en daarvoor moet een plaatsje ge
reserveerd worden in de maag.
