Koningin Nefertete
Een kapot Duitsland, in Europa's hart
maakt elke opbouw onmogelijk
De kunsthandel voelt zich
bedreigd
3
Zaken doen met Duitsland (II)
Mr. H. Willemse:
Woelen en Wentelen van Rheuma-
iisehe pijn- Heel de lange nacht...
Radio-programma
Interessante seriefilms over Amerika
Duitse vissersboten
voor Nederland
Antwerpse Zesdaagse
-Op zoek naar
Jo Boer sprak over
haar werk
HoUiiueMtc
Ontoelaatbare concurrentie van musea
Protest tegen verkoop
exposities
Post voor overzee
DE AVONTUREN VAN KAPITEIN ROB:
Dinsdag 1 Maart 1949
„WIJ ZIJN VERPLICHT ALS WERELDBURGER
TE DENKEN"
7 N het eerste „Zaken-doen met Duitsland" trad vooral aan het
Zicht, dat Nederland en Rotterdam hunnerzijds niet overdreven
hebben te doen, geen „vergeven en vergeten" en nog minder:
schmeichelnd alsjeblieft hebben te spelen. De ervaring maant ons
tot voorzichtige correctheid; slechts dan kan het zaken-doen met
Duitsland een gewenst resultaat krijqen. Wij moeten de ervaringen
met de mentaliteit van onze Oosterbuur niet overboord werpen;
trouwens: dit zou alleen reeds ontoelaatbaar zijn, als men hetgeen
ons volk van Mei 1940 tot Mei 1945 overkomen is in rekening
brengt; en moet men dat soms niet in rekening brengen?
Mr. H. Willemse's beschouwing over deze materie moge nu vol
gen; toij zijn hem zeer erkentelijk voor zijn medewerking.
Hij schrijfl ons:
P)E redactie van Het Rotterdams I tuur van psychologie, criminologie,
"Pnmni wmacKf «nn mi-; Viot politiek cn historie kan deze twee
'vragen beantwoorden. De Engels
man zegt, met een overigens Ame
rikaans citaat(J); .Right or wrong,
my country!" en eist daarmee indivi
dueel voor al het goeds en slechts,
dat zijn land doet. zyn deel van per
soonlijke aansprakelijkheid op. Deze
uitspraak is in het Duits niet te
vertalen, taalkundig niet, maar
psychologisch ook niet, want een
Duitser was nooit een democraat,
is het niet en zèl het helaas ook
niet zo gauw worden. Persoonlijk-
beleefde en, aanvaarde aansprake
lijkheid is niet bestaanbaar zonder
de democratie.
Duitsland, wat is Duitsland?
In het Duitsland van dit ogenblik
hebben mensen de leiding, die ja
renlang onder het regiem van Hit-
Ier geleden hebben. O, ja, ook vele
ex-nazi's met relaties, ervaring en
eelt op hun ellebogen, maken zich
weer „breed en groot" en de kran
ten staan er vol van.. En als men er
rondspeurt, z$jn alle nazi's verdwe
nenof tenminste „entbraunt",
of officiëler gezegd „denazifi-
ziert"
Men kan glimlachen, men kan
zich ergeren, met het feit moet
men rekening houden. De stoom
wals van het Duitse naziisme is te-
Parool verwacht van mij het
geluld te vernemen uit de kring
van hen, die door de scheepvaart
fop de Rijn en overzee) in dagelyks
contact staan met het Duitse ach
terland, maar een „communis opi
nio" {een algemene mening) over
„zaken-doen met Duitsland" bestaat
nog niet. Ook ondergetekende
spreekt voor zichzelf.
Bij wie een extreem standpunt in
nemen, heeft dit het voordeel, dat
zy zich Simplistisch, principieel,
eenzHdig en duidelijk kunnen uit
drukken. Elk ander standpunt
dringt z'n voorstanders direct in de
verdediging tegen de al dan niet
uitgesproken veronderstelling, dat
het geld dat immers niet stinkt!
zwaarder weegt dan het rechts
bewustzijn, de herinnering aan ge
schonden recht en verloren vrien
den. De verdediging van het andere
standpunt gaat langs de weg van
het compromis, van dc dialectische
redenering, van het tastend wegen
van momenten van wraak, gezond
verstand, van straffen door alge
mene en bijzondere preventie, van
vergevingsgezindheid en verlangen
naar opbouw, van rechtsherstel en
revindicatie.
Wie het eerste standpunt inneemt,
kan zonder meer erkennen, dat
Duitsland de wereld in het algemeen
en ons land in het bijzonder, zoveel
leed heeft berokkend, dat dit niet
meer te herstellen is, zeker niet
door enkele technische grenscorrec
ties „ter grootte van. een flinke
plattelandsgemeente met een bevol
king van ongeveer 10.000 Duitsera,
economische waarde: nihil; ten
koste van deviezen" (citaten NRC).
Toen eena in een debat met Johan
Brautigam beweerd werd, dat
annexatie of grenscorrectie „dure
plicht" was. zei hy> „Of het plicht
is, weet ik niet, maar dat het duur
is, weet ik wel!" Gaat het voor
lopig bij het dispuut over het zaken
doen met Duitsland niet alleen
maar om deze dure plicht?
De misdaden van Auschwitz,
Buchenwald, Euterpestraat, Wes-
terbork, Rotterdam en Praag zijn
nooit meer goed te maken. De.
brandmerken van sadisme, barbarij
en cultuurloosheid zjjn nooit meer
uit te wissen.
Twee moeilijkheden
Nu ontmoet ons denken direct de
eerste grote moeilijkheid: moet
tegenover de .gigantische misdaad
der Duitsers elke straf vervallen,
alleen, omdat geen enkele straf,
naar aardse maatstaven, berekend
was op zoveel slechtheid
En de tweede moeilgkheid: moet
men heel een volk straffen als
men dat al zou kunnen doen met
speldeprikken ïn een eeïtlaag!
omdat het Hitler, Goerlng, Seyss
Inquart, Terboven, Ksnlein, Himm-
Jer en een. hele reeks andere schur
ken heeft voortgebracht?
Het arsenaal der wereldlittera-
Advertentie LM.
omdat die pitsen U het slapen onmoge
lijk. maken. Om nog niet te spreken van
dat geradbraakt gevoel omdat ge
steeds nachtrust te kort komt
Neem toch Kruschen Salts! Daarmee
drijft ge uw pijnen het lichaam uit,
Iedere morgen maar wel regelmatig
de minimale dagelijkse dosis. Proeven
doet ge het nauwelijks maar voe
len doet ge de weldadige werking al
gauw door al uw nu zo pijnlijke lede
maten. Kruschen's aansporende werking
op lever, nieren en ingewanden draagt
alles bij cm uw bloed te zuiveren V3n
de schadelijke zuren, die de verwekkers
zijn van uw pijn uw stramheid en
ongemak. Een heerlijk middel, een Uit
komst reeds voor millioenen Uiders aait
Rheumatisclie pijnen; Kruschen Salts
Vraagt het bij uw apotheker of drogist.
DINSDAG 1 MAART 1949
Avo n d programma
HILVERSUM I; 19— nws: 19.15 con
trabas als concerterend instrument;
19.30 dit is leven: 19.45 re*. uitz.; 20.—
nws; 20.05 de gewone irian; 20.12 vas-
tenavonöparade: 22,37 actualiteiten;
22.45 Avondgebed; 23.— nws; 2315
24.dansmuziek,
HILVERSUM Et: 19.— radiostrip;
19.10 Zigeunerorkest; 19.15 vlotter Frans
leren spreken; 19,30 Henriette Bosmans;
20.— nws: 20.05 in het radio-zoekhcht;
20 15 bonte Dinsdagavondtrein: 2130
allerlei; 21.35 brieven over hersengym
nastiek; 21.45 buitenlands overzicht;
22— Pierre Palla; 22.30 Challly kwin
tet; 23.— nws; 23.15 reportage carnaval
viering; 23.25 24Lond. philh. ork.
WOENSDAG 2 MAART 1949
HILVERSUM I; 7.— nws; 7.15 och
tendgymnastiek; 7.30 gr. pL; 7.45 een
woord voor de dag; 8.nws; 8.15 te
deum laudamus; 8.30 gr. pl9be
zoek bij zieken; 9.30 symph. concert;
10.30 morgendienst; 11.viool en cla-
vecunbe); 11.15 hoorspel; U.50 piano
spel: 12.Sans Souci; 32.30 land- en
tuinbouw; 12.33 Alex Schellevis met
vrouwenkoor; 13.— nws; 13.15 pop. or
gelbespeling; 13.45 ensemble „voor
oude muziek"; 14.15 Oklahoma; 14 10
even onder ons; 15— jeugdconcert;
18.postzegelverzamelaars; 16.15 voor
onze jongens en meisjes; 17.3G gr. pl,:
18,onze Ned. koren en korpsen; 18 30
reg. uitzending.
HILVERSUM II: 7,— nws; 7,15 gr.
pl.; 8.—.nws; 8.15 gram. muziek; 8 50
voor de vrouw; 9.philharmonics
orkest; 10.— morgenwijding'; 10 20 on
ze keuken; 10.30 als de stofzuiger
zwijgt; 11.— pop. non stop prog.: 12
Jan Vogel en accordeonorkest; 12 30
land. en tuinbouw: 12.33 voor het plat
teland: 12.38 Kilima Hawaüans; 13
nws; 13.15 kalender; 23.20 Ramblers;
13.50 George Formby; 14.— gesproken
portretten; 14,15 jeugdconeert; 15.
voor de kleuters; 15.15 mensen dieren
en dingen in de muziek; 15.30 regen
boog; 16.Roodborstjes; 16.15 het
stond in de krant; 16.45 vragen staat
vrij; 17.15 Amerika zing; 17-45 reg. uit
zending; ia.— nws; 16.15 varia; 18.20
Jan Corduwener; 18.45 Geraldo en ork.
ruggedraatd; voor goed? men
kan het slechts hopea en men kan
alleen maar alles doen, om de voor
waarden te scheppen, die een. op
nieuw in beweging brengen van het
apparaat onmogelijk maakt of al
thans vertraagt.
Hart van Einopa
jVTiRSHALL's naam is verbon-
1V-L den. aan een opbowwplan, dat
van de ook alweer marxistische
stelling {erst das Fressen und darm
die Moral) uitgaat, dat een mini
mum van economische welstand
vereist is voor een minimum ge
zond verstand en moraal. Een ka
pot Duitsland in het hart van Euro
pa maakt elke opbouw onmogelijk,
wil behoeven daarbij niet uitslui
tend „eng-Rotterdams" te denken
aan onze haven als De Poort van
Europa en aan onze scheepvaart.
Wij kunnen ons veroorloven, en wjj
zijn ook verplicht, daarbij west-
Europees, Europees en als wereld
burger te denken. Paul Henri
Spaak, de Belgische premier, man
van wereldformaat, citeerde on
langs Wickham Steed, die, nog tij
dens de oorlog, in Londen zei, dat
by dc vredesonderhandelingen de
vertegenwoordigers der landen niet
moesten komen met een ljjst van
eisen tot herstel, maar met een lijst
van de offers, die z]j zich wilden
getroosten voor de zaak van de
duurzame vrede.
Wanneer ik, in antwoord op mr.
Suermondt, via Spaak dit woord
van Steed citeer, is dit geen goed
kope platonische verklaring, aan de
andere kant mag het niet gelden als
een uitspraak, die prejudicieert op
het standpunt, dat Rotterdam bij
komende besprekingen en onder
handelingen over de eigen plaats
van Rotterdam in het groot geheel
van de "West-Europese samenwer
king zal hebben In te nemen.
Deze samenwerking, die ook
Duitsland insluit, is opnieuw kan
ik een. woord van Spaak citeren
„een kwestie van leven en dood voor
de Lage Landen".
(Slot volgt)
Hoe zeer de belangstelling nog
steeds uitgaat 'naar Amerika, bleek
Vrijdagavond in het Instituut voor
Scheepvaart cn Luchtvaart. Het Ne-
derland-Amerika Instituut en de
Nederlands-Amerikaanse Fundatie
had deze filmavond over Ame
rika georganiseerd, waarvoor ook de
leden van het Genootschap Neder-
land-Engeland waren uitgenodigd.
Velen moesten genoegen nemen
met een staanplaats. Maar men
kwam niet voor niets, De organisa
toren hadden de beschikking weten
te krijgen, over belangwekkende
films. De indeling was zo keurig
verzorgd, dat men met een klein
beetje fantasie precies de gang van
zaken in het „land der onbegrens
de mogelijkheden" voor zich zag.
Allereerst waren er twee culturele
films. Zij handelden over twee van
Amerika's grootste cultuurcentra, nl.
The National Gallery en De Congres
Bibliotheek. In eerstgenoemde docu
mentaire maakte men een rondgang
mee door de prachtige witmarmeren
zalen langs kunstschatten uit alle de
len van de wereld; de Oud-Hollandse
meesters zijn uitstekend vertegen
woordigd. Een aparte plaats neemt
een groep „Rembrandts" in, waarbij
o.m. „De Molen", de werkplaats van
Rembrandts vader.
De Congres Bibliotheek bereikt
men via bet platteland, waar «en
„rijdende bibliotheek" lectuur brengt
bij een boerenfamilie, In de ma
jestueuze bibliotheek zelf, staan mil
lioenen boeken in opbergkasten met
een totale lengte van tientallen kilo
meters. De begeleidende muziek
(Beethoven) wordt gespeeld door 'n
speciaal daartoe uit Boedapest over
gekomen strijkkwartet.
Dg volgende twee films toonden
het industriële Amerika: twee docu
mentaires uit de oorlog van twee der
belangrijkste oorlogsindustrieën, de
olie- cn de vliegtuigindustrie. De
aanleg van de oliepijpleiding van
Texas naar de Atlantische kust (een
afstand van Londen naar Leningrad)
was tot in de puntjes in beeld ge
bracht. Een der hoogtepunten hier
uit was ongetwijfeld het in werking
stellen van de enorme zuigpompen.
Bij de vliegtuigindustrie zag men
alle rangen cn standen van het Ame
rikaanse volk bezig met het als een.
blokkendoos in elkaar zetten van
machtige B-29 machines. Ten slotte
werd de ontwikkeling van de Ten
nessee Valley in beeld gebracht.
Eerst de armoede; dan gaat de re
gering er zich mee bemoeien, dam
men en nog eens dammen worden
gebouwd, tot zelfs de oudste boeren
uit de streek ten slotte moeten be
kennen, dat de gemechaniseerde land
bouw in samenwerking met de
kunstmest het totaal uitgeputte land
weer hebben doen opleven.
Zaterdag *ls officieel medegedeeld, dot
een aantal trawlers voor de visserij, die
tijdens de oorlog op Duitse orders in
Nederland zijn gebouwd en thans te
Hamburg liggen, binnenkort naar Ne
derland teruggebracht zullen worden.
Door het bureau voor de schadevergoe
dingen van de Britse bestuursraad is
verklaard, dat tijdens de oorlog- door de
Duitsers voor deze schepen is betaald
met bezettingsgeld. dat geen reële waar
de had. De schepen zijn later door de
Duitsers als mijnenvegers gebruikt,
„Er bestaat geen twijfel aan, dat deze
trawlers rechtens aan Nederland terug
gegeven moeten worden overeenkomstig
de geallieerde restitutie-politiek," aldus
de Britse verklaring.
Agence France Fresse meldt nader,
dat het om vijf schepen gaat en dat
twee Nederlandse mijnenvegers reeds m
Hamburg zijn aangekomen om twee der
\dssersschepen naar een Nederlandse
haven te brengen. Volgens A.F.P. zijn
de drie andere vissersschepen in Bre
men.
De beslissing van de Britse bestuurs
raad heeft aanleiding gegeven tot pro
test van de zijde der Duitse autoritei
ten, doch de raad heeft doen weten, dat
zijn beslissing onherroepelijk is.
Na de sprints van Maandagavond
negen uur luidde de stand in de Ant
werpse zesdaagse;
1, Bruneel Dekuysscher. 94 pnt;
2. NaeyeDepauw, 57 pnt; 3. Jans-
sens—Fruythof 51 pnt; 4. Thyssen—
Ockers, 40 pnt; 5. StromArnold. 25
pnt; 6. Adriaenssens—Hruyland, 18
pnt; 7. Sehulte—Bpeyen. 16 pnt Alle
overige koppels hadden een of meer
runden achterstand.
De toekomst lacht Luc toe.
Frits van Dijk dertig
jaar acteur
De acteur Frits van Dijk is Za
terdag, na afloop van de voorstel
ling van „Koning Lear" in de Am
sterdamse Stadsschouwburg, door
de collega's van het Amsterdams
Toneel gehuldigd, ter gelegenheid
van het feit dat hij dertig jaar ge
leden voor hefc eerst de planken be
trad. A. Defresne bood de jubilaris,
die in „Koning Lear" de rol van de
graaf van Gloucester vervult, bloe
men aan en het publiek bracht
Frits van Dijk een zeer hartelijk
applaus.
De oud-papierhandel van de heer
J. de Pauw aan de Meermanstraat
werd niet, zoals wij Maandag schre
ven, in de Meidagen van 1940 ver
woest, maar bij een brand in 1948.
De herbouw en opening van een
nieuw pand is dus wel vlug in haar
werk gegaan.
Tienduizend Fransen hebben gisteravond in het Parijse Sportpaleis
frenetiek geschreeuwd: „Van Dam, Van Dam" en een beschaamde
Krawczyk probeerde maar zo ongemerkt mogelijk de ring te verlaten.
„Wat een bokser", zei de bekende Parijse matchmaker Benaim tegen de
Franse sportpers. „We moeten zo gauw mogelijk een wedstrijd hebben
CerdanVan Dam
Zo gaat het in de sportwereld.
Toen Luc van Dam van Diouf ver
loor, kon hij bij de Fransen geen
goed meer doen. „Ik zat toen met
een kop vol zorg..." heeft Van
Dam achteraf verklaard. Kris-
Krasser kan er van meepraten, dat
hij ook nu niet vrij van zorgen
naar Parijs is gegaan, denk maar
aan het „akkevietje" met v. d.
Graaf. Maar ditmaal hebben zij po
sitief gewerkt. „Denk maar," zei
Suzie z'n vrouw, „dat je v. d. Graaf
voor je in dc ring bebt staan
Dat was natuurlijk maar 'n grapje,
doch het had z'n goede uitwerking,
Krawczyk, type van een „rough-
fighter", wist dat hij technisch te
gen Van Dam geen schijn van kans
had. Hij heeft op de gelegenheid
geloerd om onze man knock out te
slaan. Wie is er in gevaar geweest?
Krawczyk! aan 't einde van de zes
de ronde ging de Franse Pool voor
negen tellen neer en m de achtste
ronde werd Krawczyk opnieuw
door een opstoot geveld. Door deze
imposante overwinning zit Luc van
Dam plotseling weer op fluweel.
Weer lonkt de fortuin hem toe. Te
Parijs Is m'sieu Benaim koortsach
tig actief, in New York wrijft Lew
Burston over z'n spaarzame haren
en bepeinst, dat bij misschien toch
maar beter had gedaan een spijker-
vast contract naar die jongen te
Schiedam te sturen Quo Vadis,
Van Dam?
KAMPIOENEN VAN ZDID-
HOLLAND
Op hetzelfde ogenblik dat het
Parijse Sportpaleis rumoerde van
de tien duizend Fransen, was er in
de Rotterdamse Riviera hal op be
scheidener schaal ook enige dei
ning, werden een paar heethoofden
door de politie de zaal uitgewerkt
en zag bokeminnend Rotterdam één
voor één de kampioenen van Zuid-
Holland hun rood-wit-blauwe gor
del veroveren.
Voor de pauze zag het er naar
uit dat het een tam avondje zou
worden, een enkel fel partijtje tus
sen de j'unior kampioen ^Gerardie
en O'ostrum, voor de rest katjesspel
Maar toen kwamen de „vliegen"
Gieltje Snoek en het Hageneesje
Verwijk in de ring en meteen was
het „pak hem beet". Het is meer
broek dan vent, dje kleine Giel,
maar hij had de gordel voor het
pakken, toen hij op eens alle wijze
lessen van Theo Huizenaar vergat
en Joe Louis-ideeën kreeg. Hij wou
winnen met knock out, begon te
vechten en dat was de kans van de
avond voor het sterkere Hagenees-
je. Want nu kreeg Gieltje een
„spetter" op z*n kin en kon Theo
weer van voren af aan beginnen.
Met het voorbeeld van Gieltje voor
ogen deed Schreuleljiamp het o zo
voorzichtig aan tegen Dekker en
dat kostte Huizenaar de tweede
gordel. In ieder geval kwam
Schreutelkamp er zonder kleer
scheuren af, wat Jan den Haan
hem niet kon nazeggen. Jan is een
merkwaardige jongen. Hij staat in
de ring als 'n standbeeld, hij bokst
als een houten klaas maar hij is een
jaar in de A-klasse en heeft het
klaar gespeeld om meteen door te
stomen naar de finale. Hij heeft
een linkse als een pook en hebt u
het ongeluk om op z'n rechts te lo
pen dan hebt u beslist twee dagen
hoofdpijn. Z'n tegenstander Ludwig
«en avontuur van Peter Monnik, floor J. A. Aces -s
den., waren; zou het dan niet mo-
No. 71
„Wat zeg je nu?'
,,'t Is maar een idee van me," ver
ontschuldigde Peter zich, „maar als
het *.o is, dan heb je toch een ge
weldig bericht voor je kranten."
„Je bent krankzinnig, maar voor
uit, de nacht is nog lang en we kun
nen het direct weien."
Peter had de processie in de ver
te gezien; zij gingen voort over de
Route Nationale, die rechtstreeks
naar de Internationale brug leidde.
Over een half uur zouden zij er
moeten zijn, berekende hij. Als zij
over dc binnenweg terug naar Hen-
daye reden waren lij twintig minu
ten eerder aan de grens. Bill wil Je
het proberen.
„Dat juist nh Pablo en Jacques niet
tc vinden zijn," zuchtte Peter die
nog vele moeilijkheden voorzag,
doch er feitelijk geen idee van had,
wat er zou kunnen gebeuren.
Toen zij aan de grens kwamen za
gen zij, dat er inderdaad nog gen
darmes en douaniers waren. Zij be
groetten Bill met zijn tuba uitbun
dig en nodigden hem uit een num
mer te spelen. Hij legde uit, dat dit
de tuba van het orkest uit Urugne
was en dat hij weer terug moest
Als de zaken aan de grens afge
daan waren mochten alle douaniers
en gendarmes mee.
„Eerst wil ik wat weten over die
processie", ging Bill verder. „Mijn
vriend hier, die zeer geleerd is en
een groot speurder, beweert, dat dit
geen echte processie is. maar een,
die uit wegetopen Nazi's en fascis
ten bestaat."
De mannen, die om de auto heen
stonden, lachten uitbundig. Peter
vertelde toen, wat er in het kamp
Souraïde gebeurd was en dat er
sinds deze ochtend minstens vijftig
mannen op vreemde wijze verdwe
nen waren. Als dit nu gevluchte
Duitsers en andere ongewenste lie-
gely'k 2jjn, dat zij iedereen voor de
gek hielden, door in procesïse over
de grens te wandelen?
„Hoe weten jullie eigenlijk van
die processie af?"
„Van de Préfecture natuurlijk,"
zei een sergeant van de gendar
merie.
<,De Préfecture in Bayonne?"
„Nu, daar is de man. die het toe
zicht op de kampen had. vanmor
gen spoorloos verdwenen. Zegt jullie
det niet wat, mannen? En weten
jullie soms, waarvandaan die pro
cessie kwam?"
„Neen, dat was hier niet bekend.
Er was eenvoudig naar de grens ge
telefoneerd, door de Préfecture van
Bayonne, dat er vannacht een pro
cessie over de grens gaan zou, om
het beeld van de Heilige Fatima
naar Portugal te brengen."
De Fransen werden tijdens het ge
sprek nadenkend. Zij moesten toe
geven, dat Peter's idee mogelijk was*
onwaarschijnlijk, maar toch....
„Iemand moet toch weten, waar
die processie samengesteld is. Zij
kan niet zomaar midden in. de nacht
ergens in de bergen gevormd zijn."
„Meestal komen ze uit Lourdes,"
zei een van de mannen. „Dit zal de
vierde dit jaar zijn. Maar ja...."
„Als we hier blijven praten staan
se dadelijk voor onze neus," zei Pe
ter ongeduldig. „En als het werke
lijk Duitsers zijn, dan zullen ze
waarachtig wel wapens onder hun
pijen dragen. Wat doen jullie dan?"
„Laat ze maar naar Spanje gaan,"
mopperde een dikke douanier, „dan
zijn we dat tuig kwyt." e
„Dat meen je niet," zei Peter ont
steld.
„We zullen ze van katoen geven,"
riep een meer strijdlustige contro
leur.
„Dat zie ik al. Met hoeveel zjja
jullie hier?"
„Met tin vijven."
..Dat is met ons mee zeven," telde
Bill. „Dat lijkt mc wel wat weinig."
„Maar monsieur, zouden we eerst
niet eens rustig afwachten? 't Kan
best 2ijn, dat alles piekfijn in orde
is," stelde de sergeant voor.
„Op jullie verantwoording, man
nen," zei Bill, „Alleen, wanneer er
geschoten wordt en 't blijkt niet zo
piekfijn te zün dan helpen jullie,
niet?"
„Monsieur, dat kan ik gemakke
lijk beloven," zei de grote sergeant
weer, „want Uw idee lijkt mc te
dwaas om waar te zijn."
„O.K., daar gaan we dan," riep
Bill en hij startte de motor weer.
Maar toon de Oude Leeuw om
draaide zagen zij plotseling de voor
ste fakkels van de processie. „The
heil!" riep Bill, „daar zijn ze al.
Wat nu»"
„Niets aan te doen." zuchtte Pe
ter. „Keer de leeuw maar weer om
en zet hem precies naast de slag
boom van de grens neer, niet er
voor, maar ernaast, ia dat donkere
hoekje."
die tegen Brommer en Van. Kem
pen heeft gestaan kent het kunstje
om groentjes als Jan den Haan in
het nauw te drijven.
Binnen anderhalve minuut stond
Den Haan als teken van overgave
met z'n hand in de hoogte. Ludwig
zag het niet (of wilde het niet
zien), scheidsrechter Sanders zag
het ook niet en zo kreeg onze Rot
terdamse jongen nog een klap op
z'n kaak dat hij languit in de ring
neerplofte. Ons jong strijdlustig
haantje wist toen niets meer van de
wereld af en dat was toch eigenlijk
onder amateurs niet nodig
geweest.
Nog waren we niet aan het einde
van de sensaties. Chris Hol en
Tom Gebuis zijn allebei van de
school Huizenaar. Eén kon er ech
ter maar kampioen worden en we
hadden ons al anderhalve ronde af
gevraagd hoe dat nou moest, want
ze hadden elkaar nog geen tik ge
geven, toen opeens de vuist van
Chris Hol uitschoot tegen de kin
van Gebuis en Huizenaar kon voor
de derde keer met vlugzout de ring
inklimmen. Ondertussen ging nog
de gong, maar Tom had er genoeg
van.
En tot slot de zwaargewichten:
Voordat Ab de Wolf de ring in
ging om voor de achtste keer tegen
de Hagenaar Hessing te gaan bok
sen, zei hij, dat hij het niet leuk
meer vond. Maar zwaargewichten
schijnen in Zuid-Hölland niet meer
te gedijen. Hessing probeerde bij
wijie van uitzondering nu eens te
winnen. Maar daar voelde Ab niets
voor. Zonder de Hagenaar pijn te
willen doen hield hij hem toch be
hoorlijk op afstand.
Boekenweek
Geen. gala's der muzen, geen.
schouwburg gevuld met letterkundi
gen en -lievenden, geen dansende,
converserende, boek-verkopende
schrijvers, geen bijzondere toneel
voorstellingen, zoals an de hoofdstad
en elders in 't land, zetten de Rotter
damse boekenweek luister bij.
Bescheiden heeft zij haar intree
w 'daan met een aardige étaiage hier
en een. prijsvraag daar, met natuur
lijk het Geschenk en met een. lezing
voor kleine parochie. Na Godfried
Bomans, die „de wereld door de
ogen van een meikever" bezag, kon
men Maandagavond in de winkel
van Voorhoeve Dietrich luisteren
naar en in de pauze een woordje
wisselen met de schrijfster Jo
Boer, voor deze gelegenheid juist
overgekomen van een. artistenboer-
derij nabij Parijs, Zij vertelde wat
over zichzelf en haar werk, zo bijv.
dat ze na haar jeugd in Den Haag al
spoedig reizen maakte door Frank
rijk en Italië, schilderes wilde wor
den en de beeldende kunst tot vlak
voor de oorlog naarstig beoefend
heeft en door een betrekkelijk toe
vallige samenloop van omstandighe
den hst pad der letteren insloeg.
Poezie heeft ze slechts één keer be
dreven; ze was toen elf jaar en stuur
de het gedicht „Hemelzee" naar een
tijdschrift. Antwoord bleef uit en
sindsdien heeft ze zich zelfs aan geen
Sinterklaasversje meer gezet.
Het grootste deel van haar werk
is tot op zekere hoogte autobiogra
fisch en in dit verband beantwoord
de ze voor zichzelf de vraag op welk
moment en waarom een mens besluit
een boek te schrijven. Natuurlijk
heeft elke schrijver een ander ant
woord, maar je belangrijkste drijf
veren tot schrijven zijn volgens Jo
Boer: verbazing, eenzaamheid en
anSst.
Zij zelf had nooit een werkelijk be
sluit tot schrijven, genomen en voor
haar was er geen wanneer of waar
om geweest. Misschien lag het begin
wel op die dag ze was zes jaar oud
toen ze bij de tramhalte op de Oude
Scheveningse weg in Den Haag drie
Maartse viooltjes vond liggen.. Want
later in „Kruis of Munt" en „Beeld en
Spiegelbeeld" Jo Boer las de pas
sages voor beschreef, „transpo
neerde" ze deze merkwaardige
vondst. Zo waren er meer momen
ten in haar jeugd, die in haar werk
later neersloegen: het schilderij, dat
in de nog te verschijnen novelle „Het
kleine meisje in 't blauw" ie vinden
is, of de papieren poppetjes, die ze
als kind uit een Parijse mode-catalo
gus knipte. Pas tijdens een jaar ge
dwongen rust in Italië kwam zij tot
het inzicht dat sommige dingen zich
niet door de schilderkunst, die ze
met hart en ziel beleed, lieten van
gen; zij begon ervaringen te noteren;
„Catharina en de magnolia's", dat ze
nu slechts met grote verwondering
nog lezen, kan; zó ver staat dit werk
nu van haar af.
RIDDERKERK
Ds. C. v. d, Boogert heeft een be
roep ontvangen voor Harderwijk.
Ook de kunsthandel heeft te
lijden van de on gunst der tijden.
Het oorlogssprlnpty heeft ook hier
reeds lang weer plaats moeten ma
ken voor een ebbe, die de vooroor
logse laagwaterstand al is gepas
seerd en waarvan het einde nog
niet in. zicht Is.
Na een ook in vergelijking" met
andere bedrijfstakken wel uit
zonderlijk florissante periode moet
de Jtuns than delaar thans weer
trachten „de eind.fes aan elkaar te
knopen"; oorlogsbelastïng en hef
fing-ineens hebben aan de oorlogs-
noctar een edik-achtige nasmaak
gegeven en wanneer men dan bo
vendien nog zoals dc handelaar
in oude en romantische kunst
met een duur verworven oorlogs
erfenis zit, zijn de vooruitzichten
niet schoon.
Men mag: al tevreden zijn, als
men die oorlogsaanwinsten, voor
een tiende tot een twintigste
van de inkoopprijs verkoopt zo
deelde ons een kunsthandelaar mee
en ook by de kustwerken, die
men. thans aankoopt, is de verdien
ste geringer, daar de winstmarge
i.v.m. de nog altijd hoge koopprijzen
lager is dan vroeger.
Om nu de kunsthandel direct
maar als noodlijdend tc kwalifice
ren hetgeen hier en daar wei
eens gebeurt lijkt ons het pes
simisme wel wat te ver gedreven.
Maar feit is, dat de kunsthandel
het niet gemakkelijk heeft en zich
dus met hand en tand zal verzetten
tegen elke ontwikkeling en tegen
elke actie, waardoor zijn met roos
kleurige positie nog verder aange
tast zou kunnen worden.
Verboden terrein
Zo'n ontwikkeling, van actie
zouden we niet willen spreken,
meent de kunsthandel reeds ge
ruime tijd te bespeuren in het be
leid van sommige museadirecties.
Deze musea nemen de verkoop ter
hand v.an reproducties van kunst
werken en sommige musea organi
seren zelfs van tijd tot tijd ver
kooptentoonstellingen van kunst
werken. Onlangs heeft de algemene
vereniging van kunsthandelaren In
Nederland „Die Constghesellen." een
request gezonden aan de minister
van O. K. en W., dat ook aan ver
scheidene kamerleden Is ter hand
gesteld, waarin met verwondering
wordt kennisgenomen van deze ver
koop.
Een verwondering, die plaats
maakte voor verontwaardiging by
het bekend worden van de omvang,-
die deze verkoop inmiddels heeft
aangenomen. Dc opbrengst ervan
zou jaarlijks in de tonnen lopen.
Tot de musea, eigendom van rijk
of gemeente of door deze gesub
sidieerd, die aldus „onbevoegd" het
terrein van de kunsthandel betre
den en deze „ontoelaatbare concur
rentie" aandoen, behoren het mu
seum Boymans, Mauritshuis en
Gemeente-museum te Den Haag,
Rijksmuseum en Stedelijk museum
te Amsterdam. Het request besluit
met een dringend verzoek aan, de
minister onverwijld opdracht te ge
ven een eind te maken aan deze
handelingen, die de kunsthandel,
welke momenteel een. zeer slechte
tijd beleeft, belangrijk nadeel be
rokkenen.
De kunsthandel zo verzekerde
men ons heeft de grootste waar
dering voor de activiteiten der
musea, voor zover deze erop ge
richt zijn, kunstbegrip btj het pu
bliek te wekken, levend te houden
en te ontwikkelen. Een kunstlievend
publiek is voor de handel een levens
belang. Maar wanneer de musea
zelf de verkoop van kunstwerken
ter hand nemen met exposities, die
uiteraard zeer veel giroter zijn dan
de handel zich ooit kan permitteren,
begeven zfl zich op een terrein, dat
reeds bestreken wordt door een
aantal zaken, die zich speciaal
hierop toeleggen.
Bovendien redeneert men, pluk
ken de musea van deze verkoopten
toonstellingen alleen maar de voor
delen; nadelen zijn er niet aan ver
bonden. Het betreft hier vooral de
meer „voldragen" moderne kunste
naars. De kunsthandel kan immers
geen bezwaar hebben tegen ver
kooptentoonstellingen, zoals die
bi1v. in Rotterdam worden georga
niseerd ten behoeve van noodlijden
de jonge artisten.
Gratis stallen.
Die Dina van Arie de fietsenma
ker (rijwielhersteller heet het offi
cieel) is een handige tante, die voor
geen reparateur uit de weg hoeft
te gaan en ook de techniek van het
fietsenstallingswezen heeft zij vol
ledig onder de knie. Spelenderwijs
had ze het vak geleerd door het
assisteren van haar man bij drukte
in de zaak en toen Arie ziek werd
en maanden lang aan het bed ge
kluisterd was, kwam die kennis
van' zaken drommels goed te pas.
Dïna leidde het bedrijf als een
vent-en. prima, dat moet Arie toe
geven. maar zie, onder het met olie
en roest bevlekte werkschort klop
te het licht ontvlambare hart van
een zeer vrouwelijke vrouw en dat
kan, naar in alle romans van de
wereld te lezen staat, weieens aan
leiding geven tot complicaties.
Zie: in die zaak van Dina, zullen
we nu maar zeggen, was het de
ganse dag een komen, en gaan van.
mannen; jonge mannen, oude man
nen en daar zo tussen in, allemaal,
eigenaars van fietsen, maar sommi
gen ook wei in het bezit van voor
een vrouw bijzonder aantrekkelijke
eigenschappen als b.v. een harte
lijke en spontane natuur, een gaaf
gebit, vriendelijke trouwhartige
ogen of een heerserskin; een zorg
zaam en hulpvaardig karakter, een
rechte rug of een bijzonder vlotte
slag in het haar.
Vele, zoniet alle attracties, hier
opgesomd, leken in Dina's oog de
man te sieren, die zich tijdens het
vrouwelijk bewind als klant kwam
aanmelden, een zekere Jacob, voor
wie Dina al aanstonds bij de eerste
kennismaking een zwak kreeg. Na
het stallen van het rijwiel bleef
Jacob gewoonlijk 'n gezellig praat
je maken met de kordate Dina, die
dan geboeid luisterde naar de amu
sante verhalen, want die Jacob had
een erg aardig smoesje over zich
en hij kon ook zo gevoelig vertellen,
van de tegenslagen die het leven
hem maar al te vaak te verduwen,
had gegeven en waardoor hij. voor
een man van zijn capaciteiten ia
een naargeestige financiële toe
stand was geraakt.
Dina was door deze tragische bij
zonderheden zo onder de indruk
geraakt dat zij er eenvoudig niet
toe kon komen die arme Jacob op
gezette tijden de rekening te pre
senteren en Jacob maakte zelf ook
nimmer aanstalten tot betalen,
noch voor reparatie, noch van stal-
lingsgelden.
De toenemende innigheid van de
relatie was de andere mannelijke
klanten niet ontgaan en een van
hen, die in het bijzonder bevriend
v/as met de zieke Arie, nam zich
voor de baas eens in te lichten, zo
dra hij hersteld was en de werk
zaamheden hervat had. Toen dit
tenslotte gebeurd was nam Arie
nog niet terstond maatregelen. Hij
keek het eens een weekje aan en
lette scherp op de gedragingen van
Dina ten op2ichte van Jacob. Op
een Vrijdagavand meende Arie uit
blikken van verstandhouding, ge
wisseld tussen die twee, zijn ver
moeden bevestigd te zien en hij
sloeg plotseling en geheel onver
wacht toe. Hij sloeg met een Engel
se sleutel, niet erg hard maar net
krachtig genoeg om Jacob te vel
len. Verbolgens stortte hij zich op
de indringer, rukte hem een bosje
haar uit de kuif en beet hem een
winkelhaak in het oor.
Bent u nu weer verzoend met uw
vrouw, vroeg de rechter, nadat hij
de boete op vijftig gulden had be
paald.
Prima, zei Arie, ik was fout, ik
had me niet aah het geroddel moe
ten storen, het was niks als goeiig
heid van m'n vrouw dat ze die man
gratis liet stallen.
Advertentie LM.
Mondhygiëne ,WODOt
Elke poetsing met Itfwllwh
is een ware mondwasslng.
INDONESIë, zeepost: ms Mapia,
vertr 5 Mrt van, A'dam, aank Bata
via 8 Apr; ms Prometheus, vertr 15
Mrt van A'dam aank Batavia 16
Apr. Luchtpost; 2 en 4 Mrt, aank
Batavia 4 en 6 Mrt.
WEST-INDIë. zeepost: (behalve
voor Suriname) ms Delft, vertr 11
Mrt van A'dam aank Willemstad 29
Mrt; ss Cottica, vertr 16 Mrt van
A'dam aank Paramaribo 2 Apr;
Luchtpost: 3 Mrt aank Willemstad
4 Mrt, Paramaribo en Oranjestad 5
Mrt.
AFRIKA, mail: ms Congostroom
vertr 7 Mrt van Bordeaux, bezor
ging tot 10 Mei; ms David Livingsta-,
vertr 8 Mrt van Rotterdam, bezor
ging tot 24 Apr.
U.S. A mail: mail ms Wester dam.
vertr 5 Mrt van R'dam aank New
York 14 Mrt; ss Azalea City vertr.
8 Mrt van R'dam aank, New York
17 kirt. Luchtpost: vertr dagelijks,
aank New fork dag na vertr.
CANADA, mail: Pr. Willem van
Oranje vertr 5 Mrt van R'dam aank
St John N.B. 19 Mrt; ss Azalea City
zie U.S.A. Luchtpost; dagelijks
aank Montreal twee dagen na vertr
ZUID-AMERIKA, mail: ms Alhe-
na vertr 10 Mrt van R'dam aank
Rlo de Janeiro 25 Mrt, Montevideo
31 Mrt, Buenos Aires 1 Apr: Lucht
post: 3 Mrt. aank Rio de Janeiro,
Montev, Buenos Aires 4 Mrt; 4
Mrt aank Buenos Aires 8 Mrt.
INDIA, PAKISTAN, mail: ss
Merwede, vertr 8 Mrt van R'dam
naar Bombay. Luchtpost: dagelijks
naar Karachi /Calcutta.
22. Rob en Skip lig
gen bewusteloos op de
vloer van Butcher's la
boratorium. Butcher
schakelt de televisie
zender weer in en deelt
aan CigaretLarry mee,
dat hij „die lastige in
dringer" net °P tüd on
schadelijk heeft ge
maakt. Dan sleept But
cher Rob en de hond
naar zyn wagen en rijdt
er mee weg. Zijn bedoe
ling is die twee te laten
verdwijnen, zonder dat
iemand er iets van
merkt. Op de Noordelij
ke helling van het ei
land bevinden zich rots
spleten, waaruit giftige dampen opstijgen.
Worden Rob en Skip hier gevonden, dan zal
iedereen denken, dat ze verdwaald zijn en
bewusteloos zijn geworden door de dampen.
Maar wanneer hij Rob uit de auto trekt, springt geen kleintje vervaard is, is doodsbenauwd
opeens Skip dia is bijgekomen overeind en voor honden. Hij last Hob in de steek, springt
valt woedend blaffend Butcher aan. En zie, A
de onverschrokken Butcher, die toch voor a n
v
